Στο Οινόραμα ανακαλύψαμε τα διαμαντάκια που θα πίνουμε όλη τη χρονιά

Στο φετινό Οινόραμα είχαμε πολλά new entries που συζητήθηκαν πολύ.

Το Οινόραμα ολοκληρώθηκε και φέτος, με τεράστια επιτυχία, αν κρίνω από τον άπειρο κόσμο που το επισκέφτηκε. Φυσικά και πήγα και τις 3 μέρες και προσπάθησα να δοκιμάσω όσα περισσότερα κρασιά μπορούσα (νομίζω σταμάτησα να μετράω μετά τα 150) και σας έχω μαζέψει τα καλύτερα, τα διαμαντάκια που θα πίνουμε την υπόλοιπη χρονιά. Πάρτε μολύβι και χαρτί!

Είχαμε πολλά new entries που συζητήθηκαν πολύ. Νομίζω πως αυτό που έκλεψε την παράσταση ήταν το Γεροντάμπελο του Αργυρού. Ένα κρασί που αναμένεται να γίνει μύθος, από αμπέλια 150-200 ετών, μακρόχρονη ωρίμαση με τις οινολάσπες και ένα τσικ βαρελάκι. Ο Ματθαίος Αργυρός δήλωσε πως αυτό είναι το καλύτερο κρασί που έχει γίνει ποτέ στο οινοποιείο και ’γώ απλά προσυπογράφω. Η συμπύκνωση, η εκφραστικότητα, η ατσάλινη οξύτητα και η αλμύρα της Σαντορίνης δίνουν ρεσιτάλ. Θα εκθρονίσει άραγε το Pure από την καρδιά μου; Πολύ πιθανόν!

Το Γεροντάμπελο του Αργυρού (δεξιά) έκλεψε την παράσταση. Αριστερά, το… αγέραστο Vinsanto του 1974.

Με μεγάλη πίκρα δοκίμασα και το Vinsanto του 1974. Πίκρα γιατί όταν δοκιμάζω κρασιά μεγαλύτερα από μένα ηλικιακά που όμως δείχνουν τόσο πιο νέα από μένα με πιάνει μια ζήλεια, όσο να πείτε. Αγέραστο το άτιμο και σκέτος υγρός χρυσός για να μη μακρηγορώ.

Παραμένοντας στο νησί και σε ένα ακόμα γλυκό κρασί, αλλά με solera, λίγο από το χέρι του Χαρίδημου και Μανδηλαριά σας πάω στο νέο γλυκό κρασί του Οινοποιείου Χατζηδάκη που θα λέγεται Liassimo. Εξαιρετική ισορροπία στο στόμα, με τις τανίνες να δίνουν δομή και χαρακτήρα στο κρασί και πολύπλοκα αρώματα αποξηραμένων κόκκινων και μαύρων φρούτων, σοκολάτας, καρυδιού, δέρματος και καφέ.

Μανδηλαριά είπα; Πάμε στην Πάρο, λοιπόν, και σε ένα ερυθρό κρασί από Μανδηλαριά και Μονεμβασιά που πιθανόν να με κάνει να δώσω άλλη μια ευκαιρία σε αυτή την δύστροπη ποικιλία. Μιλάμε για το Seiradi ερυθρό του Paros Farming Community και για το ζουμερό φρούτο του, την απουσία βαρελιού και τις παραδόξως φιλικές προς το χρήστη τανίνες του. Ελαφρά δροσερό, το έβλεπα ακόμα και με χταποδάκι στιφάδο ή λιαστό με φάβα και κάπαρη. Πολύ καλή δουλειά.

Αριστερά, το Seiradi ερυθρό του Paros Farming Community. Δεξιά, το Ξυνιστέρι Ζαμπάρτας.

Σε νησί θα πάμε και πάλι, αυτό της Τήνου και στο Οινοποιείο Βαπτιστής. Ναι, σταθερά αγαπημένο το Μαυροτράγανο τους, αλλά σήμερα θα σας μιλήσω για το Κουμαριανό (πολύ σπάνια γηγενής ποικιλία). Χάδι βαρελιού που δεν ακούγεται και μια μύτη που ξεχειλίζει κόκκινο φρούτο και γραφίτη, στο στόμα ζουμερό αλλά με τανίνες που ίσως δεν περιμένει κανείς. Πέστε να με φάτε αλλά μου θύμισε λίγο Morgon. Πολύ το γούσταρα αυτό το κρασί, δείχνει πολλά και για το οινοποιείο αλλά και για τον αστείρευτο πλούτο ποικιλιών που έχει η Ελλάδα.

Να μην πάμε και μια Κρήτη; Ε να πάμε ντε! Φρουτώδες, νόστιμο και με έξτρα δόση τσαχπινιάς το Sera από Silva Daskalaki. Sauvignon και Πλυτό σε ίσες αναλογίες δίνουν ένα κρασί με τροπικό και βοτανικό χαρακτήρα, τραγανή οξύτητα και λιπαρή υφή. Σε νησί και πάλι, αλλά κομματάκι μεγαλύτερο θα πάμε για το κλείσιμο αυτού του πρώτου μέρους. Δοκίμασα Κυπριακά κρασιά και ερωτεύτηκα το Ξυνιστέρι. Η αλλαγή ή μάλλον η απίστευτη εξέλιξη των Κυπριακών κρασιών τα τελευταία 15 χρόνια αξίζει, εκτός από την προσοχή μας και πολλά μπράβο. Ζαμπάρτας και Βουνί Παναγιάς (με το Alina) ξεχώρισαν για μένα, με την καθαρότητα του φρούτου, την κομψότητα και την υφή τους (το παιχνίδι με τις λάσπες χαρίζει). Θα αναζητήσω και αλλά καθώς περνάω φάση Ξυνιστέρι. Πολύ πολύ νόστιμη και η Κουμανταρία του Ζαμπάρτα, ισορροπία μπαλαρίνας μεταξύ οξύτητας και γλύκας αλλά και φρεσκάδας.

Το Oros (αριστερά) αξίζει περισσότερο την προσοχή μας. Δεξιά, το Ξινόμαυρο του Noema που ενθουσιάζει.

Φεύγουμε από τα νησιά και πάμε στο Αμύνταιο και στο οινοποιείο Noema. Δοκίμασα τη νέα τους ετικέτα από bland de noir Ξινόμαυρο και ενθουσιάστηκα. Με τα μάτια κλειστά αυτό είναι Ξινόμαυρο, έχει φυτικότητα, τομάτα, λευκά τριαντάφυλλα, φύλλα ελιάς, κίτρα, περγαμόντα και από την πρώτη γουλιά με έκανε να σκέφτομαι γεμιστά και φασολάκια με βασιλοτύρι (δεν τρώω φέτα) κάτω από τον ήλιο. Μένουμε στα βόρεια και πάμε Χαλκιδική στον Άκραθο, όχι όμως στο Ασύρτικο, αλλά στο Oros αυτή τη φορά. Εδώ έχουμε ένα χαρμάνι από Sauvignon Blanc και Ασύρτικο που νομίζω πως δε λαμβάνει την προσοχή και την αγάπη που του αξίζει μιας και το μεγάλο του αδερφάκι είναι ο pop star του οινοποιείου. Σχεδόν νεοκοσμίτικο στυλ, έντονη λεμονάτη οξύτητα και mineral χαρακτήρας θα σας κατακτήσουν από την πρώτη γουλιά, ιδίως αν είστε φίλοι του Sauvignon από Νέα Ζηλανδία.

Προχωράμε πιο κεντρικά με το Σαββατιανό Πέρασμα της Στροφιλιάς. Μυστήριο πείραμα με διαφορετικές χρονιές αλλά εξόχως ενδιαφέρον όπως και τα περισσότερα τους πειράματα.

Το Tatomer από την Καλιφόρνια είναι ένα μικρό έπος (αριστερά). Δεξιά,το «δικό» μας Omen του Λαλίκου.

Φεύγουμε από την Ελλάδα και πάμε στην Καλιφόρνια. Η εταιρία εισαγωγής Sofeast έχει ταυτίσει το όνομα της με το Riesling και όχι άδικα. Αυτή τη φορά όμως δε μιλάμε για Γερμανία αλλά για Αμερική και το οινοποιείο Tatomer. Δοκίμασα το Vanderberg 2020 που έχει και ένα μικρό ποσοστό από σταφύλια με βοτρύτη και έδωσα τα ρέστα μου. Πικάντικη μύτη, πλούσιο φρούτο, κοφτερή οξύτητα, ένα μικρό έπος κι ας είναι ακόμα σε βρεφική ηλικία. Ένα άλλο κρασί που με εξέπληξε ευχάριστα, καθώς δεν το γνώριζα, είναι το Omen του Λαλίκου. Πρόκειται για ένα Sauvignon Blanc με παλαίωση σε βαρέλι, που έχει εκφραστική και τυπική μύτη, με πλούσιο τροπικό φρούτο και όμορφα ενταγμένο βαρέλι, βουτυράτη υφή και δροσιστική οξύτητα.

Θυμάστε το άρθρο για το Μοσχοφίλερο; Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι το Μοσχοφίλερο έχει έρθει στο προσκήνιο και όχι για κομπαρσιλίκι αλλά για πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο λόγος για αυτό είναι από τη μια, οι σταθερές αξίες αυτής της ζωής όπως το Blanc de Gris του Τσέλεπου, η Μαντινεία του Μποσινάκη και το Μοσχοφίλερο του Σκούρα αλλά και οι νέες προσπάθειες και οι πειραματισμοί που δίνουν άλλη διάσταση στην ποικιλία. Αν με πετύχατε στο Οινοράμα κατά πάσα πιθανότητα σας έστειλα να δοκιμάσετε τη νέα Μαντινεία του Λεωνίδα Νασσιάκου (Novus Winery) που ακούει στο όνομα Optimum. Δώδεκα μήνες σε βαρέλι ακακίας και τσιμεντένια αυγά δίνουν ένα Μοσχοφίλερο από άλλο πλανήτη. Mineral, βοτανικό, λεμονάτο, λιπαρό, με τονισμένη οξύτητα και εξαιρετική καθαρότητα και πυκνότητα φρούτου. Ναι, εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ.

Αριστερά: Ο Μικρός Δρόμος είναι ένα Μοσχοφίλερο που ξέρει να δίνει τόνο.Δεξιά, η νέα Μαντινεία του Λεωνίδα Νασσιάκου (Novus Winery) που ακούει στο όνομα Optimum.

Μετά πάμε στο Κτήμα Κίσσα (σας έχω αναφέρει το ροζέ τους). Ο Μικρός Δρόμος είναι ένα Μοσχοφίλερο που δεν πατάει τόσο στον λουκουμάτο χαρακτήρα της ποικιλίας αλλά στον λεμονάτο. Ξύσμα lime, φύλλα και άνθη λεμονιάς, λουίζα και γιασεμί δίνουν τον τόνο και η οξύτητα στο στόμα συμπληρώνει. Εξαιρετικό και το Holy Mania του Τρουπή. Με γενναίες δόσεις φανκιάς τόσο μέσα όσο και έξω. Ιδιαίτερο, γαστρονομικό και πληθωρικό στο στόμα. Και μιας και είπα φανκιά, μήπως δοκιμάσατε το pet nat του Μποσινάκη; Φρούτο, εκφραστικά ποικιλιακά αρώματα, ζωηρή οξύτητα και γαργαλιστικές μπουρμπουλήθρες το καθιστούν το απόλυτο χιτ του φετινού καλοκαιριού. Καλά και οι ετικέτες (βγαίνουν σε πολλά χρωματάκια) απλά τα σπάνε.

Αριστερά, το «αλήτικο» Les Clans. Δεξιά, το παιχνιδιάρικο pet nat του Μποσινάκη.

Μιλώντας για σταθερές αξίες παραπάνω, θεωρώ πως ειδική μνεία αξίζουν τα παρακάτω κρασιά / οινοποιεία μιας και διατηρούν την ποιότητα και το στυλ τους σταθερά κάθε χρονιά και καταφέρνουν κάθε φορά και κάνουν deliver (που λένε και στο χωριό μου). Ξεκινάμε με τα ροζέ του Chateau d’Escales αλλά ούτε το Whispering ούτε το Garrus δεν έπαιξε τόσο δυνατή μπάλα όσο το Les Clans μωράκια. Ναι είναι ένα φίνο ροζέ Προβηγκίας αλλά με… τσαγανό (άλλη λέξη ταίριαζε αλλά τα διαβάζει και η μάνα μου) στο στόμα. Κερδίζει κατά κράτος με τη μοναδική δομή του και την παντελώς unpretentiously cool προσωπικότητα του (έχει ύφος «ναι, οκ, είμαι ένα premium ροζέ από Chateau d’Esclans αλλά μάγκες μη με μπερδεύετε με τους άλλους, εγώ είμαι ο αλήτης της οικογένειας»).

Αριστερά: Η Ρομπόλα Gentilini του 2017 είναι για… αγριάδες. Δεξιά:το κλασικό, πλέον, Scaperdas Frères Hommage Brut.

Συνεχίζω με Scaperdas Frères Hommage Brut (aka Κυρ Γιάννης) που κατάφερε μέσα σε λίγο χρόνο να γίνει κλασικό. Άπαιχτη μπουρμουλήθρα, με τονισμένο αυτολυτικό χαρακτήρα, από ελληνικό έδαφος. Δε γίνεται να λείπει από αυτή τη λίστα η Ρομπόλα Gentilini. Εξαιρετική, τυπική και απολαυστική η φετινή αλλά αυτή του 2017 είναι για όσους γουστάρουν αγριάδες. Το κρασί παίρνει κεφάλια τόσο με την οξύτητα όσο και με τη φρεσκάδα του αλλά εκεί που δίνει ρέστα είναι στην πολυπλοκότητα, που αποκτά μετά από αυτά τα έξτρα χρόνια στη φιάλη. Εύγε.

Επιπλέον, το κρασί που κρατά τα σκήπτρα τις κατηγορίας και είναι παράλληλα το κρασί που ζει στη σκιά του «φυσικού» αδερφού του είναι ο Ροδίτης του Τετράμυθου. Ρε παιδιά, η ευχαρίστηση που προσφέρει αυτό το κρασί, η αδιανόητη σχέση ποιότητας τιμής και παράλληλα η δυνατότητα που έχει να παλαιώνει είναι ασύλληπτες. Στη δύσκολη χρονιά του 2023 το κρασί απλά “λάμπει”. Σοκαριστικά νόστιμο ήταν και το ροζέ από Μαύρο Καλαβρυτινό στη δεύτερη μόλις χρονιά του.

Ο Ροδίτης του Τετράμυθου ξέρει να προσφέρει ευχαρίστηση. Δεξιά:Το Orange του Ανατολικού είναι ένα από τα καλύτερα κρασιά της κατηγορίας του.

Κλείνω με τη Λημνιώνα του Ζαφειράκη και το Orange του Ανατολικού που είναι ομολογουμένως σταθερά οι καλύτερες εκφράσεις της κατηγόριας τους. Ακόμα κι αν τα πορτοκαλί κρασιά δεν είναι του γούστου σας, δεν γίνεται να μην του αναγνωρίσετε την ποιότητα, την εκφραστικότητα και την “καθαρότητα” που ομολογουμένως διαθέτει. Το ίδιο ισχύει και για τη Λημνιώνα. Το κρασί αυτό καταφέρνει και συγκινεί πάντα είτε αγαπά κάποιος την ποικιλία είτε όχι.

ΥΓ1.: Το κλείσιμο της επίσκεψης στο Οινόραμα πρέπει να γίνεται είτε με Vinsanto είτε με Louis Roederer. Νόμος.

ΥΓ2.: Θεωρούσα πως εφόσον λείπω τόσο καιρό από την Ελλάδα θα είχα ξεχαστεί, αλλά η υποδοχή ροκ σταρ/ πρωθυπουργού που μου επιφύλασσαν αρκετοί Έλληνες οινοποιοί και εισαγωγείς με συγκίνησε πραγματικά. Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου. Και του χρόνου!

Διαβάστε ακόμα: Όσα είδαμε την πρώτη μέρα στο Οινόραμα 2024, την μεγαλύτερη έκθεση για το ελληνικό κρασί

TAGS :
ελληνικό κρασί Οινόραμα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook