Wine Vixen: Έτσι θα φτιάξεις τη δική σου κάβα

H Wine Vixen του Andro, Εύα Μαρκάκη, στη φάση που επιλέγει νέα κομμάτια για τη συλλογή της.

Το μάτι μου παίρνει συχνά πυκνά ερωτήσεις σχετικά με συντηρητές, καταγραφή κρασιών, αποθήκευση και τα σχετικά. Μπορεί να λείπω αλλά σας διαβεβαιώ, δε μου ξεφεύγει τίποτα.

Μιας και ανήκω σε αυτή τη μερίδα ανθρώπων που συλλέγει κρασιά (με σκοπό αργότερα να συλλέξω αναμνήσεις) νιώθω πως πρέπει να μοιραστώ μαζί σας κάποιες συμβουλές σχετικά με αυτό ώστε είτε να βοηθήσω είτε να βάλω αυτό το «μικρόβιο» μέσα σας.

Η συλλογή κρασιών ξεκίνησε για μένα για δυο λόγους και όσο κι αν σας κάνει εντύπωση, κανένας από τους δυο δεν ήταν το κρασί αυτό καθαυτό. O πρώτος λόγος ήταν πως ο μπαμπάς μου λείπει συχνά οπότε χάνει κάποιες γιορτές, γενέθλια κτλ., έτσι από τα τραπεζώματα που κάνουμε κρατάμε πάντα 1-2 κρασιά για να «αναπαράγουμε» τη γιορτή αργότερα μαζί του.

Ο δεύτερος ξεκίνησε από το ταξίδι μου στην Τοσκάνη το 2013, όπου φέραμε άπειρα κρασιά πίσω και ζούσαμε αυτό το μαγικό ταξίδι ξανά και ξανά για χρόνια. Τότε συνειδητοποίησα πόσο μαγικό είναι το κρασί που μπορεί από μόνο του και γεννά μνήμες και ταξίδια απίστευτα με μια μόνο γουλιά. Φτάνοντας στο σήμερα, έχω πλέον δυο γεμάτους συντηρητές, έναν στο πατρικό, έναν στο Ψυχικό και άπειρες ιστορίες στις οποίες αυτά τα κρασιά θα γράψουν μελλοντικά το σενάριο.

Πέραν από το ρομαντικό κομμάτι του πράγματος, στο οποίο αναφέρθηκα, υπάρχει πια και το επαγγελματικό φετίχ του να παλαιώνω κρασιά, να βλέπω πως εξελίσσονται, να δοκιμάζω αυτά που αγαπώ χρόνια μετά, να παίζω με τα «παράθυρα του χρόνου» και άλλα τέτοια.

Στο Λονδίνο υπάρχουν πολλά club, όπως το “ Pall Mall 67”, που συντηρούν τα κρασιά των μελών στα κελάρια τους. (Πηγή: 67pallmall.com)

Για το λόγο αυτό λοιπόν το πρώτο και σημαντικότερο μέλημα ενός συλλέκτη είναι η σωστή συντήρηση του κρασιού. Θα ήταν εξαιρετικό να μπορούσαμε να έχουμε όλοι ένα υπόγειο σκοτεινό κελάρι, με άριστες συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας αλλά ξέρω πως δε γίνεται. Στο Λονδίνο υπάρχουν πολλά club που συντηρούν στα κελάρια τους τα κρασιά των μελών τους. Τέτοια είναι το Pall Mall 67 και το The Wine Society.

Μια άλλη και σαφώς πιο εύκολη και προσιτή λύση είναι η απόκτηση ενός συντηρητή. Πριν προχωρήσουμε σε αυτή την αγορά πρέπει να σκεφτούμε τα εξής: 1) πόσο χώρο διαθέτουμε, 2) πόσες φιάλες θα θέλαμε να αποθηκεύσουμε 3) πόσα χρήματα θέλουμε να διαθέσουμε. Ο χώρος παίζει πολύ μεγάλο ρόλο γιατί οι συντηρητές πιάνουν αρκετό χώρο.

Αν δεν έχετε χώρο και θέλετε να πάρετε έναν συντηρητή 12 ή 24 φιαλών θα σας πρότεινα να γλιτώσετε χρόνο και χρήμα, μιας και δε βλέπω κανένα νόημα σε αυτό. Ο πρώτος είναι σε μέγεθος ενός κιβωτίου 12 φιαλών που μπορείτε να αποθηκεύσετε άνετα σε κάποιο σκοτεινό και δροσερό μέρος του σπιτιού.

Επίσης ποτέ κανένας συντηρητής δε χωράει όσες φιάλες λέει μιας και το σχήμα των φιαλών επηρεάζει τη χωρητικότητα του. Η συμβουλή μου είναι αν είναι να μπείτε σε αυτή τη διαδικασία να πάρετε κάτι που να πιάσει τόπο. Σκεφτείτε λίγο όπως όταν ψωνίζουμε δώρο για μωρά, πάρτε το 1-2 νούμερα μεγαλύτερο για να του κάνει για περισσότερο καιρό. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και τις συλλογές κρασιών, μεγαλώνουν γρήγορα οι άτιμες.

Ιδανικά θα ξεκινούσα με έναν συντηρητή 40+ φιαλών, αν αυτός ήταν ο πρώτος μου συντηρητής και δεν είχα άπειρο χώρο ή budget. Και φτάνουμε στο καυτό θέμα, το budget! Η συλλογή κρασιών είναι ακριβό σπορ και δε μιλάω μόνο για το κόστος των φιαλών. Ένας καλός συντηρητής κρασιού κοστίζει, αλλά θα σας βγάλει ασπροπρόσωπους. Κορυφαίες εταιρίες είναι η Liebherr και η Masterzen.

Σε αυτές τις περιπτώσεις υπολογίστε πάνω κάτω ένα χιλιάρικο, ανάλογα με τον τύπο, τη χωρητικότητα κτλ. Από την άλλη μεριά, όταν θα φτιάξω το δικό μου σπίτι έχω αποφασίσει πως θα βάλω έναν εντοιχισμένο από την Gaggenau, άλλη κλάση παιδιά.

Αν θέλετε να παίξετε με πιο χαμηλό budget αναζητήστε Candy ή Bosch. Ο πρώτος μου ήταν Candy (για 41 φιάλες), μετράει 7 χρόνια ζωής και το μόνο θέμα του είναι πως έχει λίγο περισσότερη υγρασία στο εσωτερικό. Κατά τα άλλα, για τα 300 ευρώ που έδωσα τότε νομίζω πως είναι αρκετά τίμιος. Η απόφαση δική σας.

Ιδανικά θα ξεκινούσα με έναν συντηρητή 40+ φιαλών, αν αυτός ήταν ο πρώτος μου συντηρητής και δεν είχα άπειρο χώρο ή budget.

Πήραμε συντηρητή, τώρα πρέπει να τον γεμίσουμε. Πέραν από τα αυτονόητα, δηλαδή κρασιά en primeur, μεγάλες Βουργουνδίες ή Barolo, θα πρέπει να λαμβάνετε υπόψη τις χρονιές καθώς και από που αγοράζετε αυτά τα κρασιά. Κάθε χρονιά δεν είναι ίδια και αν θέλετε να επενδύσετε σε ένα ακριβό Pauillac καλό είναι να κάνετε μια μελέτη πριν.

Οι πολύ μυημένοι συλλέκτες συχνά προσλαμβάνουν wine specialists που τους συμβουλεύουν σχετικά με χρονιές ή κρασιά που αξίζει να επενδύσουν. Επίσης, όταν αγοράζετε κρασιά από ιδιωτικές συλλογές θα πρότεινα να είστε λίγο επιφυλακτικοί εφόσον δε μπορείτε να γνωρίζετε τις συνθήκες συντήρησης.

Για τις «απάτες» που έχουν συμβεί σε δημοπρασίες έχω μιλήσει σε προηγούμενο άρθρο. Ας φύγουμε όμως από τα προφανή και ας πάμε στα πιο υπόγεια. Δεν είναι ανάγκη ένα κρασί να κοστίζει 100 ευρώ για να αξίζει μια θέση στο συντηρητή σας. Ποντάρετε σε Σαντορίνες, μεγάλες Νεμέες ή Νάουσες, Chablis Premier Cru, ταπεινά St Aubin και Pouilly Fuisse, Αίτνες και ζηλευτά Brunello.

Και φυσικά, το πιο απλό και λογικό είναι να κρατήσετε τα κρασιά που σας γοήτευσαν. Παραδείγματος χάριν, αν δοκιμάσατε ένα ωραίο Chianti ή μια κοφτερή Ρομπόλα και εντυπωσιαστήκατε πάρτε φιάλες και απολαύστε τις μέσα στα επόμενα χρόνια.

Και εδώ έρχεται ένα άλλο μεγάλο μυστικό. Στον συντηρητή δε βάζουμε μόνο τα κρασιά που θέλουμε να ξεχάσουμε αλλά κι εκείνα που θέλουμε να θυμόμαστε και που δεν προορίζονται για μακρόχρονη παλαίωση (στην περίπτωση που μας το επιτρέπει ο χώρος, γιατί εγώ μιλάω εκ του ασφαλούς έχοντας μοιράσει τα κρασιά μου, όπως και τα παπούτσια μου, σε 3 σπίτια και 2 χώρες). Τέλος, εμένα μου αρέσει να αγοράζω πάντα κρασιά από τις σημαντικές χρονιές της ζωής μου ή των αγαπημένων μου.

Μαζέψαμε τα κρασιά, τοποθετήσαμε τον συντηρητή, και τώρα; Αρχικά πρέπει να τα τοποθετήσουμε μέσα στον συντηρητή. Εγώ επιλέγω να βάζω πιο ψηλά (και άρα σε υψηλότερη θερμοκρασία) τα κρασιά που προορίζονται για πιο άμεση κατανάλωση. Με την ίδια λογική βάζω τέρμα κάτω αυτά που θέλω να ξεχάσω και δίπλα βάζω και ένα biohazard σήμα, με την ένδειξη don’t touch (κυριολεκτώ).

Μετά, στα ενδιάμεσα ράφια αλλά πιο χαμηλά βάζω τα λευκά και πιο ψηλά τα κόκκινα. Εμένα με βοηθά πολύ να χωρίζω τις ποικιλίες ή τα στυλ ανά ράφι ώστε να αποθηκεύονται στην καταλληλότερη θερμοκρασία προς κατανάλωση.

Επιπλέον, είναι πολύ βασικό να κρατάτε αρχείο με τα κρασιά που έχετε στη συλλογή σας. Το ξέρω ακούγεται λίγο βαρετό αλλά χρειάζεται. Με αυτό τον τρόπο γνωρίζεται τι έχετε και δεν ξεχνάτε φιάλες με κίνδυνο να περάσει η κορύφωση της ετοιμότητας τους. Για να το πω πιο απλά, απολαμβάνετε το κρασί σας πριν πεθάνει. Επίσης κατά αυτό τον τρόπο γνωρίζετε τι χρονιές έχετε από κάθε φιάλη και οι κάθετες δοκιμές είναι πάντα πολύ απολαυστικές.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να το κάνετε αυτό. Ο ένας είναι με το χέρι σε χαρτί, excel, word ή ότι σας βολεύει αλλά οφείλω να ομολογήσω πως δεν είναι πολύ πρακτικός και ενέχει μια δόση μαζοχισμού και ψυχαναγκασμού (μαντέψτε ποια κρατάει έτσι αρχείο). Ο δεύτερος είναι μέσω χρήσης κάποιας ηλεκτρονικής πλατφόρμας όπως το  CellarTracker, ένα site που βοηθάει τόσο στην καταγραφή όσο και στο μοίρασμα γευσιγνωστικών σημειώσεων και εμπειριών.

ΥΓ: Η απόλυτη έκφραση αγάπης ενός sommelier εμπεριέχεται στην ατάκα «πήγαινε στο συντηρητή και διάλεξε ό,τι γουστάρεις».

Διαβάστε ακόμα: Πίνουμε εκλεκτά κρασιά από περιοχές που χτυπήθηκαν από τις καταστροφές

TAGS :
wine vixen Συλλογή κρασιών Συντηρητές κρασιού

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook