Πόλυ Λυκούργου: «Τα Κύθηρα πάντα θα τα βρίσκουμε»

Το Καψάλι από ψηλά.

Τέτοιο κόλλημα με νησί είχα να πάθω από τα 19 μου – όταν είχα ανακαλύψει την Τήνο και πήγαινα για δέκα (από τα πιο υπέροχα) νεανικά μου καλοκαίρια. Στα Κύθηρα, το «Τσιρίγο», πρωτοπήγα το 2016, αρκετά αργά για τους «connoisseurs» – ξέρετε αυτούς τους αντιπαθητικούς που κάθε φορά που εσύ ερωτεύεσαι κάτι (μια μπάντα, έναν σκηνοθέτη, ένα νησί) η απάντηση τους είναι «τώρα έχουν χαλάσει – που να τα έβλεπες όταν τα ανακάλυψα εγώ…»

Ναι, είμαι σίγουρη ότι παλιότερα, πιο «άδεια» από κόσμο, θα ήταν πιο άγρια, οπότε και πιο μαγικά. Όμως, ίσως γιατί είναι μακριά, ίσως γιατί είναι ένα σχετικά μεγάλο νησί, ίσως γιατί οι κάτοικοι δεν έχουν υποκύψει σε μία χυδαία υπερβολή εξυπηρέτησης τουρισμού, τα Κύθηρα παραμένουν «προσιτά» – πολύ κοντά στην υπόσχεση που δίνουν. Αντίθετα με το ρεφρέν του λαϊκού άσματος που προειδοποιεί ότι «ποτέ δε θα τα βρούμε», εγώ τα Κύθηρα τα βρίσκω. Και τα βρίσκω υπέροχα. Κάθε χρόνο.

Το Διακόφτι είναι το επίσημο λιμάνι.

Τα ερωτεύτηκα για τις αντιθέσεις τους. Πράσινα νερά στην Ανατολή – το Διακόφτι (που είναι πλέον το επίσημο λιμάνι) μοιάζει με παραλία νησιού του Ιονίου, με το τροπικό χρώμα της θάλασσας και τις αμμουδιές του, ενώ Αβλέμονας, με πιο βαθύ σμαραγδένιο νερό και τα ψηλά βράχια του είναι ο τέλειος προορισμός για απογευματινή βουτιά που ξεπλένει τη ζέστη από το δέρμα.

O Νότος είναι ο κύριος προορισμός των παραθεριστών – η υπέροχη γραφική Χώρα χτισμένη ψηλά με το κάστρο της, και ο όρμος της, το Καψάλι (πήρε το όνομα του γιατί «καψαλίζεται» από τη ζέστη). Εκεί θα πας για τζέρτζελο – οικογενειακή προσβάσιμη παραλία, ταβέρνες, καφετέριες, μπαρ, κρέπες, πρωινά, φρέσκο ψάρι, μουσικές, χαμός.

Ο γραφικός Μυλοπόταμος.

Και μετά έχουμε τον Βορρά – άγριος, με λόφους, κοιλάδες, καμπυλωτές διαδρομές, γουέστερν έρημα τοπία ή, μετά από μια στροφή, πυκνά δάση και άναρχη βλάστηση. Εκεί βασιλεύει ο υπέροχος αρχοντικός Ποταμός, με την κεντρική του πλατεία σημείο συνάντησης για συναυλίες και πολιτιστικά δρώμενα κι ο πιο απομακρυσμένος ακόμα Καραβάς, με τους φούρνους του και τα σήμα κατατεθέν του παξιμάδια.

Στην καρδιά του νησιού δεκάδες χωριά (τα περισσότερα με πολυσύλλαβα ονόματα και καταλήξεις σε -άνικα, που εγώ δε θα μάθω ποτέ). Στη Δύση, ο γραφικός Μυλοπόταμος – το παραδοσιακό χωριό με την ξεχωριστή αρχιτεκτονική, τους καταρράκτες, τα νερά, τις πάπιες, την πλατεία με τα πλατάνια και τις ταβέρνες του.

Στο Αστικόν για jazz συναυλίες.

Έχω τρέλα με την οδήγηση, οπότε η εξερεύνηση των Κυθήρων μου ταιριάζει. Δεν με κουράζει να μένω στον Νότο, αλλά να δίνω ραντεβού το βράδυ στο «Αστικό», το τυπάδικο μπαρ-καφέ του Ποταμού για μια τζαζ συναυλία. Ή να μένω στον Βορρά και να πρέπει να κατέβω για τα απίθανα καθαρά ποτά, την πανοραμική θέα και τις μουσικάρες του «Κούκου» (χτισμένο στις στροφές της διαδρομής ανάμεσα σε Καψάλι και Χώρα, αυτό το μπαρ είναι από τα ωραιότερα στέκια που μπορείς να βρεις σε διακοπές – κι όχι μόνο).

Πορτοκαλόπιτα στο Αραχτοπωλείο. Σερβίρεται με παγωτάκι.

Και αν έχεις κάνει την απογευματινοβραδινή βουτιά στον Αβλέμονα (που λέγαμε) πάντα υπάρχει η λύση να συνεχίσεις με το μαγιό για κοκτέιλ και κολασμένο brownie στο «Αραχτοπωλείο». Φέτος μάλιστα, οι ιδιοκτήτες των δύο αυτών μπαρ έχουν αναλάβει και το «Μπάντα Λάντρα» (τσιριγώτικη έκφραση που σημαίνει «απ’ άκρη σ’ άκρη») στο Καψάλι, οπότε οι επιλογές όλο και πληθαίνουν.

Ο Κώστας Μάστορης σας περιμένει στον Κούκο για καθαρά ποτά, δυνατή μουσική και θέα στο Κάστρο»

Ωραία live έχουμε ζήσει και στο Fox Anglais στο Καψάλι, ενώ αν κάποιος θέλει να δει που χτυπάει η καρδιά του τσιριγώτικου nightlife κι ανέβει στη Χώρα, έχει να επιλέξει ανάμεσα στο «Choraki» ή το «Mercato» με τους θαμώνες τους να κλείνουν τα γύρω σοκάκια με το ποτό στο χέρι.

Για nightlife στο «Choraki».

Ίδια ποικιλία και στις παραλίες των Κυθήρων: άγριες, οικογενειακές, ή προσβάσιμες μετά από κατάβαση. Εκεί όμως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή: να αναζητήσει κανείς «που φυσάει σήμερα» και να επιλέξει την αντίθετη πλευρά του νησιού. Εκτός αν δεν σε πειράζει να κάνεις μπάνιο με αέρα και κύματα. Ένα δεύτερο κριτήριο στην επιλογή είναι τι εποχή του καλοκαιριού επιλέγει κανείς να επισκεφθεί το νησί.

Η παραλία του Χαλκού.

Κάποιες υπέροχες παραλίες (όπως ο αγαπημένος μου Χαλκός ή το Μελιδόνι) είναι σχετικά μικρές, οπότε τον Αύγουστο πήζουν από κόσμο. Όπως και θα πλημμυρίσουν και οι πολύ διαφημισμένοι προορισμοί, αν κανείς το χουζουρέψει και φτάσει στην παραλία μεσημεράκι. Ξυπνήστε νωρίς λοιπόν, και πιάστε μια καλή γωνιά στο Καλαδί, γιατί παρόλα τα 120 λίθινα σκαλοπάτια, αξίζει κανείς να βουτήξει στα νερά του και να τον σκεπάσει η σκιά των βράχων του. Αν δε θέλετε να καταπιεστείτε όμως προτιμήστε μεγαλύτερες χιλιομετρικά παραλίες – την Παλαιόπολη, τη Φυρρή Άμμο, την Κομπονάδα (μεγάλες πέτρες μέσα κι έξω από το νερό), την Κακιά Λαγκάδα.

Και να γιατί «τα Κύθηρα πάντα τα βρίσκουμε»: αν βρεθείς στο Καψάλι και η πολυσύχναστη παραλία μπροστά από τις ταβέρνες δεν είναι του γούστου σου, κολύμπησε ή πάρε ένα θαλάσσιο ποδήλατο και πήγαινε απέναντι στο απομονωμένο Σπαραγγαρίο. Στη διαδρομή, αν είσαι τυχερός, θα κολυμπήσεις και με τις θαλάσσιες χελώνες του νησιού.

H παραλία Φούρνοι.

Η δική μου αγαπημένη: οι Φούρνοι στο βόρειο κομμάτι του νησιού. Κρυστάλλινα, βαθιά νερά. Κι αν θες να κάτσεις στο οργανωμένο του κομμάτι, σεβασμός στη φύση και στο στομάχι σου. Η καντίνα του Σπύρου, της Ελιας και της Νεφέλης, με σήμα και δήλωση την πειρατική σημαία, προσφέρει νόστιμα χειροποίητα σνακς, barbeque, παγωμένα ποτά και αυστηρά επιλεγμένες ροκ μουσικές. Υπέροχες βουτιές, υπέροχοι άνθρωποι και μία αιώρα μέσα στο νερό (σε μια σπηλιά των βράχων) για να ξαπλώσεις και να χωνέψεις αυτά που σε ταΐζουν και σε ποτίζουν.

Ο Ziggy της Πόλυς Λυκούργου στα νερά των Φούρνων.

Σημείωση: Αν φέρετε τα σκυλιά σας στις παραλίες των Κυθήρων, θα συναντήσετε προσωπικό που πρώτα θα φέρει μπολ με παγάκια για το σκύλο και μετά θα πάρει παραγγελία από εσάς. Και μόνο για αυτό, η καρδιά και η δική μου και του Ζiggy ανήκει στο Τσιρίγο.

Δεμάτι μελιτζάνας με κιμά από μοσχάρι γάλακτος πάνω σε καπνιστή σάλτσα από λευκή μελιτζάνα Σαντορίνης. Θα το γευτείτε στην Ψωμολαδέα.

Πού τρώμε; Παντού και -σχεδόν παντού- πολύ καλά. Δεν θα αναλωθώ με όλα τα φημισμένα μέρη του νησιού. Θα παραθέσω μόνο τα δικά μου αγαπημένα. Πρώτα από όλα: απαραίτητο ξεκίνημα της μέρας το πρωινό στη Fossa στη Χώρα. Η ουρά είναι μεγάλη για ένα τραπέζι (λιγοστά έτσι κι αλλιώς), αλλά η ανταμοιβή είναι ακόμα μεγαλύτερη.

Η «Φιλιώ» με τις τεράστιες μαμαδίσιες μερίδες της στον Κάλαμο.

Αγαπημένες ταβέρνες, αναλόγως την περιοχή που θα κολυμπήσετε: η «Φιλιώ» με τις τεράστιες μαμαδίσιες μερίδες της στον Κάλαμο, η «Ψωμολαδέα» (για πιο «πειραγμένο) κι ο «Σωτήρης» (για πιο κλασικό) στον Αβλέμονα, η «Κάπαρη» κι ο «Μάγος» (αν το φρέσκο ψάρι είναι το ζητούμενο) στο Καψάλι.

Για πρωινό στη Fossa.

Το μπαλκόνι του «Λεμονόκηπου» αν βρίσκεστε στο Βορρά. Και, κάποτε, πολύ αγαπημένος προορισμός είναι η «Φαμίλια» στη Φράτσια. Με πολλή αγάπη παιδιά: το παρακυριλέψατε.

Στη «Σκάνδεια» στην Παλαιοχώρα για αυθεντικές ελληνικές γεύσεις.

Η μεγάλη αγάπη όμως είναι η «Σκάνδεια» στην Παλαιοχώρα. Αυθεντικές ελληνικές γεύσεις, οικογενειακή φροντίδα, άνετος χώρος, παρεΐστικο περιβάλλον και κοινωνική συνείδηση: δεν ξεχνάμε ότι μαγείρευαν για πυροσβέστες και πυρόπληκτους στις φωτιές του 2017.

Σην «Αρχόντω» στον Ποταμό για τοπικά γιαγιαδίστικα προϊόντα.

Λίγο πριν φύγετε από το νησί: περάστε από την «Αρχόντω» στον Ποταμό κι αγοράστε τοπικά γιαγιαδίστικα προϊόντα, γλυκά, μαρμελάδες, του κουταλιού, μέλι και φιλέματα. Οι γεύσεις, οι μυρωδιές και η γλύκα θα σας συνοδεύει όλο το χειμώνα. Για να τα βγάλετε πέρα μέχρι να κυλήσει η χρονιά και να ξανακλείσετε εισιτήρια και δωμάτια στα Κύθηρα και για το επόμενο καλοκαίρι.

Διαβάστε ακόμα: Πού θα βρείτε τις πιο αυθεντικές γεύσεις της Λήμνου.

TAGS :
Κύθηρα τα στέκια των διακοπών

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook