Νικήτας Σινιόσογλου: Λεγραινά. Το μπούνκερ εάλω

«Τέτοια εποχή δεκάδες λουόμενοι εισβάλλουν καθημερινά στον χώρο του. Απλώνουν πετσέτες στα πεζούλια, διαβάζουν στη σκιά των τοίχων και ανοίγουν πτυσσόμενα καρεκλάκια». (Φωτογραφία: Νικήτας Σινιόσογλου).

Το μπούνκερ στην περιοχή των Λεγραινών σχεδιάστηκε για αντιαεροπορική άμυνα. Η τωρινή του χρήση δεν έχει τίποτα από επιφυλακή, τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως· είναι ένα στρατηγικό σημείο για μπάνιο. Τέτοια εποχή δεκάδες λουόμενοι εισβάλλουν καθημερινά στον χώρο του. Απλώνουν πετσέτες στα πεζούλια, διαβάζουν στη σκιά των τοίχων και ανοίγουν πτυσσόμενα καρεκλάκια. Οποιοσδήποτε μπορεί να το προσεγγίσει από ξηράς ή από θαλάσσης και να ξαπλώσει αμέριμνος στον περίβολο, χαζεύοντας τα σκουριασμένα πυροβόλα.

Μέρος της οχύρωσης βουλιάζει με αργούς ρυθμούς, διευκολύνοντας την πρόσβαση και των πιο ηλικιωμένων στη θάλασσα. Όσο αυτοί γερνάνε, τόσο το μπούνκερ τους βοηθά να απολαύσουν τα μπάνια τους, ώστε νομίζει κανείς πως ήταν εξαρχής σχεδιασμένο γι’ αυτήν την χρήση. Στερημένο πλέον τη θωρακισμένη πόρτα του προσφέρει επιπλέον υπηρεσίες, καθώς πρόκειται για το πιο δροσερό αλλακτήριο ρούχων της Αττικής Ριβιέρας.

«Οποιοσδήποτε μπορεί να το προσεγγίσει από ξηράς ή από θαλάσσης και να ξαπλώσει αμέριμνος στον περίβολο, χαζεύοντας τα σκουριασμένα πυροβόλα». (Φωτογραφία: Νικήτας Σινιόσογλου).

Η άλωση του μπούνκερ από τους λουόμενους έχει κάτι από τιμωρία –ή μήπως από κάρμα;  Η περίπτωσή του θα ενδιέφερε τον Άλμπερτ Σπέερ, τον αρχιτέκτονα που ενσωμάτωσε την ερειπίωση στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, θεωρώντας πως οι κατασκευές οφείλουν να εκπληρώνουν τον βαθύτερο προορισμό τους ενόσω διαλύονται, δηλαδή η καταστροφή να καθίσταται οργανικό μέρος της κατασκευής. «Δείτε! Πόσο πιο όμορφο είναι το μπούνκερ των Λεγραινών από μια απαστράπτουσα πεζογέφυρα του Καλατράβα!», θα αναφωνούσε, ίσως, ο Σπέερ. «Όσο φθείρεται, γίνεται πιο χρήσιμο και μας φροντίζει περισσότερο – μια ζύμωση της ύλης με τον χρόνο». Κι εμείς δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε μαζί του.

Τον χειμώνα ελάχιστοι επισκέπτονται το μπούνκερ των Λεγραινών. Σπανίως κάποιο ζευγαράκι θα φτάσει ως εδώ για μια χειμωνιάτικη βόλτα παρά θίν’ αλός. Κι ίσως ένας απ’ τους δυο περάσει ξανά μετά από λίγα χρόνια, αυτή τη φορά με νέο ταίρι. Μια ξαφνική έμπνευση της στιγμής και τίποτα περισσότερο· εφόσον βρίσκονταν στην περιοχή να μην δείξει και στον άλλον το όμορφο σημείο; Το νέο ζεύγος θα περπατήσει το ίδιο μονοπάτι και θα ξαποστάσει στο ίδιο σκουριασμένο κανόνι – κι όλα θα μοιάζουν καλά.

Καλοκαίρι ή χειμώνα το μπούνκερ είναι αφύσικα φιλόξενο, όπως κάθε ολοκληρωτική παραίτηση.

 // Το τελευταίο βιβλίο του Νικήτα Σινιόσογλου «Λεωφόρος ΝΑΤΟ» κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2019 από τις Εκδόσεις Κίχλη.

Διαβάστε ακόμα: Νικήτας Σινιόσογλου – 20 χρόνια «Αγέλαστος πέτρα». Περιπλάνηση στην Ελευσίνα.

TAGS :
εμπειρια Νικήτας Σινιόσογλου

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook