Αφού δεν τους απαντά η Δημοκρατία, της γαβγίζουν οι Γκεσταπίτες

Η Χρυσή Αυγή βρήκε την ευκαιρία με το Μακεδονικό, να βγει δυναμικά από το θρασύδειλο λαγούμι της. (Φωτό: George Vitsaras / SOOC).

Οκ, εσείς μαθαίνετε για το δύστυχο κορίτσι που αδικοχάθηκε στην Ρόδο (εν θερμώ η υπόθεση μυρίζει «ιδιαίτερη» βίαιη μαυρίλα/σφιχτερίλα), ενώ οι ξελιγωμένες κάμερες μπήκαν ως και στο σπίτι του. Ακούστε, όμως, και αυτό. Ενοχλούσαμε προχτές το φιλοθέαμον κοινό («Γιατί δεν απαντά η Δημοκρατία στους Γκεσταπίτες; ) λέγοντας κακά πράματα για τους ναζί. Και δημιουργήθηκε κάποιος γενικευμένος εκνευρισμός. Όμως, το ήθελε η βάσκανος μοίρα, πριν να φωνήσει ο κόκορας (ενώ κάποιοι λέγαν «Σιγά, η Δημοκρατία κοιμάται…»), να μάθουμε ότι τα «παιδιά» κάνανε κάτι ακόμα πιο κακό: δείτε πώς τώρα απαντάνε αυτά στην Δημοκρατία…

Ξαναξυπνάει, λοιπόν, ο μαχαιροβγάλτης

Και όπως λέγαμε, είδαν και απόειδαν οι Γκεσταπίτες, που δεν γίνεται η δίκη τους (εξ αιτίας της οποίας οι ναζί είχαν γίνει παναγιές, για το ξεκάρφωμα). Και αποθύμησαν τις παλιές δόξες, τότε που έβγαιναν οι Εγέρθητοι στις πλατείες και κόβανε λαιμουδάκια από νομιστεράκια ή καρδούλες από αντιπαθείς τροβαδούρους κατά βούλησιν και ΕΜΑ-ΚΕ-ΤΗΜΙ και βαράγαν φούντωση εθνική.

Ώσπου, να σου, η έσχατη φάση του Μακεδονικού. Όπου τώρα ο άσχετος διαχειριστής το εγκατέλειψε στην τύχη του: ο πάτος των νέων αστοχιών δεν έχει τέλος. Και κυρίως, καταστρέφεται οριστικά στην συνείδηση της κοινωνίας η αξία του εθνικά πολύτιμου (όπως έχουμε εξαντλητικά εξηγήσει) Μακεδονικού Συμβιβασμού.

Το λοιπόν, με αφορμή αυτό (συν το εξαιρετικό δώρο που τους χάρισε η γενικότερη συγκυρία του Μακεδονισμού), βουρ στον πατσά τα παιδιά… Αλλά, εκεί που νομίζαμε ότι οι ορμές τους θα καλμάρουν στα πεδία των μακεδονικών μαχών της Θεσσαλονίκης, μάθαμε πως τελικά το τρίψαμε παραπάνω το λυχνάρι. Και το τζήνι (για το οποίο προειδοποιούσαμε από το καλοκαίρι) βγήκε πολύ πιο φουριόζο: τα-θέλει-όλα-και-τα-θέλει-τώρα.

Δεν θα γινόταν Έλληνας ποτέ

Ώσπου, σε ένα καφενείο στην Λευκίμμη (διαλυμένη από «λαϊκούς» αγώνες και ταξική-πάλη-ντελ-κάτσο για τον ΧΥΤΑ) της Κέρκυρας, έρχεται το κακό. Μακεδονολογούν διάφοροι και ένας ναζί βρίζει σκαιότατα όσους «ξένους» βρίσκονται εκεί. Ένας αυθάδης Αλβανός τολμάει (!) να απορρίψει τις ύβρεις και ο Ελληνάρας του λέει έξω φρενών: «άμα σε ξαναβρώ, θα φύγεις ξαπλωτός». Και του έστησε καρτέρι. Και τον ξαναβρήκε το ίδιο βράδυ, Κυριακή-25-11-2018, με τις αναμενόμενες συνέπειες.

Και επειδή η ζωή είναι σκληρή, όλα έδειχναν τον δράστη της δολοφονίας, που εύκολα εντοπίστηκε, συνελήφθη, ανακρίθηκε, ομολόγησε. Αλλά, ενώ όλοι εκεί ήξεραν ότι ήταν Χρυσαβγός (εκλογικός αντιπρόσωπος, αλλά και παρατρεχάμενος συνοδός των επισκεπτόμενων ηγετικών κλιμακίων*) με διακριτή δράση στην περιοχή, ένα τέτοιο έγκλημα με πολιτική ουρά δεν «βγήκε» έξω από την μικρή τοπική κοινωνία… Γιατί άραγε το μάθαμε με τόση καθυστέρηση; Και γιατί ακόμα και τώρα που το μάθαμε, η ελληνική κοινωνία αρνείται να το πολυκουβεντιάσει; Το μυαλό αμέσως μπορεί να πάει στο ότι το θύμα δεν λεγότανε Κατσίφας και ήταν Αλβανός. Και ούτε πυροβολούσε, μόνο την αξιοπρέπειά του απαιτούσε. ΝΕ-ΤΙ;

Τα δύο δώρα της σελήνης στους ναζί

Η σεληνιασμένη αντιμνημονιακή συγκυρία ήταν το πρώτο ευεργέτημα υπέρ υγείας των ναζί: τους έκανε μάγκες, γιατί άλλοι μεν ξεκίνησαν τον Ακροδεξιό Ξενοφοβικό Αντιπολιτικό Ψεκαζμένο Ανεξυριζαυγιτισμένο Αντιμνημονισμό, αλλά οι ναζί ήταν το ρήαλ θινγκ. Οι ναζί πίεζαν στα άκρα την κουβέντα, δείχνοντας πόσο γατάκια ήταν οι υπόλοιποι αντιμνημονιακοί, ενώ οι ίδιοι ήταν ακραιφνώς απόλυτοι Αντιμνημονιακοί… Άρα, όλοι οι άλλοι ήταν άκουσες υπηρετούσες μωρές παρθένες (ξαναδείτε: «Τσίπρας, ο καλύτερος πελάτης του Μιχαλολιάκου »).

Με την αίρεση και της μεγάλης εθνικής παρεξήγησης της Μακεδονικής υπόθεσης, κάντε τις τωρινές αναλογίες. Κάποιος παγίδευσε κάποιους άλλους με μια μακεδονίσσιμη τρικλοποδιά και οι δεύτεροι σύρθηκαν/προσπάθησαν να την αποφύγουν άτσαλα, καίγοντας ουσιωδώς την ώριμη κεκτημένη στρατηγική της Συμφωνίας του Βουκουρεστίου. Αποτέλεσμα; Πλέον το έθνος ξαναγύρισε στο γελοίο/αντεθνικό δόγμα «ούτε-Μακεδονία-ούτε-παράγωγα», οπότε απομονωμένος αυτός ο ανεύθυνος Κάποιος τα βρόντηξε στην τύχη. Και χάθηκε η πιθανή αμετάφραστη Νοβαμακεντόνια (των Νοβομακεντόνσκι ομιλούντων γλώσσα Νοβομακεντόνσκα -πρόταση-1993), που είχε επανέλθει από το πουθενά και που καλύτερη δεν γινόταν. Συναινετικά, όλοι-μαζί-σε-ένα-εθνικό-συμβούλιο, υπό άλλους όρους, θα μπορούσαν να την στηρίξουν/διεκδικήσουν με καλές πιθανότητες, λόγω της ιδιαίτερης παρέμβασης του ισχυρού ξένου παράγοντα… Και μετά ξυπνήσαμε. Τώρα, πάει.

Στο δια ταύτα, όμως, όλη αυτή η καραμπόλα που απέφερε τούτο το άθλιο φούντωμα, ποιον ωφέλησε ο-έ-ο; Ποιος κέρδισε, που, μετά τον Αντιμνημονισμό, επανέκαμψε τώρα η σεληνιασμένη συγκυρία του εν υπνώσει Μακεδονισμού; Όλη η Αντιπολίτευση σίγουρα ‘τσίμπησε μονάδες’, όπως οι μετρήσεις δείχνουν. Και λοιπόν; Συγκριτικά, ποιος ήταν ο μεγάλος νικητής αυτής της τελευταίας/κορυφαίας ετάπ (που μπορεί να φέρει και άλλες;…), ο-έ-ο; Είχαμε έγκαιρα προειδοποιήσει: ήταν ο ναζί! Και όποιος ακόμα δεν το βλέπει, δεν ξέρει πού πατάει και πού πηγαίνει. Είναι τέτοια η μοίρα μας. Λαός λαϊκισμένος, πάντα νικημένος.

Ο Ασφάκ Μαχμούτ έπεσε θύμα ρατσιστικής επίθεσης πέρυσι τέτοια εποχή στον Ασπρόπυργο. Ήταν πιο “τυχερός” από τον Αλβανό συνάνθρωπο μας που δολοφονήθηκε στη Λευκίμμη. Οι νεοναζί έχουν αποθρασυνθεί. Θα επιτρέψουμε να θρηνήσουμε και άλλα θύματα; (Φωτό: Nikos Libertas / SOOC)

Η «ταξική πάλη» φέρνει κι άλλη «ταξική πάλη»…

Στο μεταξύ, κλείνουμε την παρένθεση και επιστρέφουμε στα καμάρια της Βίας τα νευρικά. Το έγκλημα της Λευκίμμης διέρρευσε μόνο επειδή κάποιοι αριστεριστές συμπρωταγωνιστές στον «αγώνα» για καταστροφή της σκουπιδοκρατούμενης Κέρκυρας, το «έδωσαν», για ευνόητους λόγους… Έτσι, στην μπροσσούρα τους, οι ίδιοι** καταλήγουν: «Ούτε στη Λευκίμμη ούτε πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε πόλεις και χωριά»… Το ξέρετε το πνεύμα το αντίφα, που δίνει ζωή στην ανωμαλαρία της βίας των άκρων, διαλύοντας την κοινωνία: έτσι εξηγούνται και όσα ακούγαμε ΚΑΙ για την Κέρκυρα τόσους μήνες. Έτσι, όπως/όπου ανεξέλεγκτα κάνουν πρόγραμμα τα άκρα, τότε πάντα η κοινωνία δυστυχεί.

Γράφαμε -2012- τέτοια κακά πράματα («Το σκότος και ο στόκος (είτε γδάρτης είτε σπάστης )»)  και μας αποκαλούσαν «ανιστόρητους οπαδούς της θεωρίας των δύο άκρων» (πολλοί από αυτούς σήμερα λένε άλλα…). Αυτό δεν είναι το Βαϊμαρικό Φαινόμενο, που πάλι περιγράφαμε προχτές;

«Να τσακίσουμε και να εξαφανίσουμε τους φασίστες παντού»: αυτό το μήνυμα τύπου «αντίφα» εξ ορισμού είναι φασιστικό, αλλά και προκαλεί ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα. Μόνο το Κράτος Δικαίου, με τους θεσμούς του, «τσακίζει» κάθε εγκληματία-ανωμαλάρα: ουδείς άλλος (ποιος-και-πώς-και-στο-όνομα-ποιών-θα-νομιμοποιούνταν;) δικαιούται.

Και όποιος θέλει να εξουδετερώσει τους φασίστες (κάθε είδους και χρώματος), οφείλει με τα επιχειρήματά του να τους κάνει μη ελκυστικούς, διαφορετικά, «τσακίζοντάς τους» βίαια, καταφέρνει να τους κάνει ήρωες/μάρτυρες/σύμβολα, άρα φουντώνει την φωτιά της παράνοιάς τους.

Και όποιος ανέχεται τον μεταξύ τους πόλεμο (όλοι ξέρουμε ότι «αντίφα» και ναζί ζουν για να αλληλοσκοτώνονται), τους επιτρέπει και να ανθίζουν εις βάρος της φιλελεύθερης δημοκρατίας και της κοινωνικής ευημερίας. Πόσω μάλλον τώρα, που ο τόπος είναι γονατισμένος και διψάει για εθνική ανασυγκρότηση «σαν τον τυφλό, που ψάχνει να βρει το πόμολο της πόρτας σ’ ένα σπίτι που ‘πιασε φωτιά»…

Εδώ ας θυμηθούμε ότι εν όψει 6^ης Δεκεμβρίου, κάψα, βενζίνη και οργόνη πολλή έχει να χυθεί σε δρόμους και πατώματα: οι σπάστες/κάφτες προετοιμάζονται. Ίσως, όμως, έρθουν και οι φουντωμένες καρδιές των άλλων παιδιών επίσης, των γδαρτών που βγάζουνε φαλτσέτες. Τι; Μόνο οι αντίφα θα τσακίσουν τους ναζί; Και αυτοί δεν θα κάτσουνε με χέρια σταυρωμένα. ΝΕ-ΤΙ; Γι’ αυτό ξαναλέμε: έρχονται τα νικολο-γρηγοροπουλο-βάρβαρα, που είναι η χαρά του σπάστη και του κάφτη, αλλά μπορεί -λόγω επικαιρότητας- να γίνουν και του γδάρτη. Το νου μας, αφού την συντεταγμένη Πολιτεία μας δεν την πολυμέλλει (γιατί ούτε μπορεί και ούτε θέλει).

Άρα, υπάρχει μια ευκαιρία τώρα για την Δημοκρατία και την Πατρίδα, αλλά και για τον Κυριάκο: να ξεκαθαρίσει ότι εφόσον γίνει Πρωθυπουργός θα μεριμνήσει δραστικά να «δεθεί» κάθε ποικιλόχρους εγκληματίας των πολιτικών άκρων. Τόσο ναζί-γδάρτες, όσο και αναρχο-σπάστες/κάφτες, που διαλύουν έθνος-κοινωνία (για τα οποία αντίστοιχα κόπτονται) εγκληματώντας ασύδοτα, επειδή θέλουν, αλλά και επειδή μπορούν. Και, υπερβαίνοντας τον σκοταδισμό μας, καταλαβαίνουμε τι εστί εγκληματίας κατά του Κράτος Δικαίου. ΝΕ-ΤΙ;

Τώρα μας ενοχλούν οι ναζί;

Κλείνοντας, αφήνουμε εδώ αυτό που είπε κάποιος τσαχπίνης, όταν μας θεώρησε υπερβολικούς στο προηγούμενο κείμενο περί Γκεσταπιτών: «Δεν με ενοχλούν οι ναζί, γιατί είναι στο περιθώριο, αντίθετα με τους εγκληματίες που προσκυνάνε Βελουχιώτη και Χότζα και είναι κυβέρνηση!».

Ρωτήστε τον, τώρα, μετά την Λευκίμμη: επιμένει, ή θα του χρειαστεί και περαιτέρω κλιμάκωση της ναζί βίας, ώσπου να «ενοχληθεί»;… Η πλειοψηφία πλέον θέλει να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ (γιατί μέχρι χτες ήταν του «Ωσαννά!», αλλά ήρθε τώρα του «Άρον, άρον!», θυμάστε;), αλλά δεν κολλάμε μονοθεματικά. Και ώσπου να φύγουν οι φανατικοί «ζαίοι» (που δεν κόβουν λαιμουδάκια), μηνν αγνοοείτε άλλους οξύτερους κινδύνους. Μην ευεργετείτε τους ναζί, όπως τους ευεργέτησε επί Αγανακτισμένων ο ΣΥΡΙΖΑ. Νταξ;

* και ** βλέπε τα τρία αναλυτικά ρεπορτάζ:

νούμερο ένα

νούμερο δύο

νούμερο τρία

Διαβάστε ακόμα: Γιατί οι χρυσαυγίτες είναι απολύτως αντίχριστοι και ουσιωδώς ανθέλληνες.

TAGS :
βία κατάληψη ναζί Φασισμός χρυσή αυγή

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook