Η πορεία του Αττιά διασταυρώνεται μ’ εκείνην του Πάκο, εκεί που βάδισε ο ένας στήριξε τις σχέσεις του ο άλλος, τα ψυχολογικά αδιέξοδα των ηρώων είναι αφηγήσεις που ανάβλυσαν από το ψυχαναλυτικό ντιβάνι, το νόημα στη ζωή παίρνει τη μορφή τριών λέξεων: έρωτας, αγάπη, φιλία. (© Toulouse Polars du Sud)

Ο Πάκο Μαρτίνεθ γνωρίζει σαν την παλάμη του τα μέρη που σημαίνουν γι’ αυτόν γέννηση, φιλία, έρωτα και θάνατο. Τι θα συμβεί, όταν η συνείδησή του τον καλέσει να ταξιδέψει χωρίς πολλές σκέψεις μέχρι τη μακρινή και άγνωστη Γουαδελούπη;

«Τα πιο αγαπημένα μου πλάσματα, μού τα έπαιρνε ο θάνατος, ή η ζωή. Κι εγώ πέρασα από τη μοναξιά του βυθίσματος στο κώμα, στη μοναξιά της νοσηρής μέθης – παρενθέσεις μιας ενοχής χωρίς όρια», λέει στον πλέον χαρακτηριστικό του μονόλογο ο αστυνόμος Μαρτίνεθ, δίνοντας ταυτόχρονα το στίγμα του εαυτού του. Ή, μήπως, ο μυθιστοριογράφος και ψυχίατρος Μωρίς Αττιά είναι εκείνος που φανερώνει το δικό του; Δεν λένε πως ο ήρωας ενός βιβλίου, ο βασικός χαρακτήρας γύρω από τον οποίο πλάθεται μία ιστορία, αποτελεί το alter ego του δημιουργού του;

Η πορεία του Αττιά διασταυρώνεται μ’ εκείνην του Πάκο, εκεί που βάδισε ο ένας στήριξε τις σχέσεις του ο άλλος, τα ψυχολογικά αδιέξοδα των ηρώων είναι αφηγήσεις που ανάβλυσαν από το ψυχαναλυτικό ντιβάνι, το νόημα στη ζωή παίρνει τη μορφή τριών λέξεων: έρωτας, αγάπη, φιλία. Ο Πάκο Μαρτίνεθ είναι γιος Ισπανού αναρχικού που σκοτώθηκε στον Ισπανικό Εμφύλιο, ο Μωρίς Αττιά χάραξε πορεία μέσα στην άκρα Αριστερά ακολουθώντας την ιδεολογία της Ρόζας Λούξεμπουργκ. Ο Πάκο προσπαθεί να διαλευκάνει φόνους προτάσσοντας τον ανθρώπινο παράγοντα, ο Αττιά δεν ενδιαφέρεται πρωτίστως να λύσει γρίφους, καταλήγουν ο ένας μέσα από τον άλλον να βυθισθούν στα υπαρξιακά αδιέξοδα, στην κόλαση των ηρώων και τη δική τους, ενίοτε στο τραγικό τέλος, αλλά πάντοτε τηρώντας την ηθική στάση, προσηλωμένοι στα ανθρωπιστικά ιδεώδη και προσπαθώντας να σπάσουν το κλίμα της γενικής αδιαφορίας.

Ο Μωρίς Αττιά αγαπά τις τριλογίες. Πρόσωπα και ιστορικά γεγονότα ενώνονται σε νέα σκηνικά, οι πόλεις συνομιλούν με τις προσωπικές ζωές. Στο Μαύρο Αλγέρι, το δράμα πλησιάζει στο τέλος του. Το καθήκον, η τιμή, η απόδοση δικαιοσύνης -οι αξίες του Πάκο- θα σφραγισθούν με το φυσικό ακρωτηριασμό του αγαπημένου προσώπου. Στην Κόκκινη Μασσαλία δεν θα μείνει τίποτα όρθιο και κανείς αλώβητος, ενώ, στο Παρίσι blues, η μοναξιά και η απουσία θα βοηθήσουν στο τελικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών.

Ο Αττιά δεν θέλει να τον συνδέουν με το Μεσογειακό νουάρ, έχει πει πως τυχαία συναντήθηκε με τη Μεσόγειο. Επίσης, δεν επιθυμεί να τον λένε διάδοχο του πατριάρχη Ζαν Κλωντ Ιζζό.

Χρόνια πολλά ύστερα, τα νερά θα ταραχθούν ξανά. Ο Πάκο Μαρτίνεθ και η αιώνια αγαπημένη του, η Ιρέν, ζουν ήρεμοι με την κόρη τους. Όταν ο Κουπί, ο φίλος που έσωσε τη ζωή της Ιρέν, στείλει από τη Γουαδελούπη την απόγνωσή του και ζητήσει βοήθεια, το ζευγάρι δεν θα διστάσει λεπτό. Είπαμε και πριν, η φιλία δεν μπαίνει σε αναρωτήσεις, κατέχει την κορυφή.

Ο Πάκο έχει παραιτηθεί από την Αστυνομία και εργάζεται ως κριτικός του κινηματογράφου που πάντα λάτρευε, αλλά και ως συντάκτης του δικαστικού ρεπορτάζ για τη Le Provencal.

«Η λευκή Καραϊβική» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.

Για χάρη του Κουπί θα ταξιδέψει στις Γαλλικές Αντίλλες, εκεί όπου τα πολυτελή τουριστικά ξενοδοχεία μπλέκονται με τις παράγκες των ντόπιων, και ανάμεσα στην αποπνικτική ζέστη, την υγρασία και τη διαπλοκή, τη βία και τα ναρκωτικά, χωρίς πια την αστυνομική του ταυτότητα, θα επιχειρήσει να εξιχνιάσει μια σειρά δολοφονιών. Ο Μάης του ’68 είναι μακρυά από το ’76, όμως η κοινωνική ανισότητα, οι πολιτικές ίντριγκες, οι αναταραχές και η εκρηκτική ατμόσφαιρα βρίσκονται παντού. Ο Πάκο είναι πολύ κουρασμένος, ωστόσο σε έναν κόσμο, μια κοινωνία που βράζει, επιμένει να πασχίζει για το δίκιο.

Όπως και ο Μωρίς Αττιά, που χρόνια μετά τη Μαύρη, Κόκκινη, Μελαγχολική τριλογία του, ανοίγει τον κύκλο μιας καινούργιας ντυμένης κατ’ αρχήν στα Λευκά της Καραϊβικής.

Ο Αττιά δεν θέλει να τον συνδέουν με το Μεσογειακό νουάρ, λέει πως τυχαία συναντήθηκε με τη Μεσόγειο. Επίσης, δεν επιθυμεί να τον λένε διάδοχο του πατριάρχη Ζαν Κλωντ Ιζζό – δηλώνει ότι μόλις περάτωσε τη δική του τριλογία, έπιασε να διαβάζει εκείνην του σπουδαίου και πρόωρα χαμένου Μαρσεγιέζου.

Το δημιούργημα, όταν φεύγει από τα χέρια του δημιουργού του, ανήκει στους ανθρώπους που το δέχονται, το αγαπούν και το κάνουν δικό τους. Θα μας επιτρέψει, λοιπόν, να επιμένουμε να πλέουμε στη Μεσόγειό του και να πίνουμε δροσερή ανισέτ και παστίς, να γευόμαστε μπουγιαμπέσα με αγιολί και να μυρίζουμε βότανα και αρωματικά της μαγικής θάλασσας των λαών της. Όπως μάθαμε να κάνουμε και με τον Ιζζό και ν’ αγαπάμε ό,τι κλείνει ο Νότος.

Έτοιμοι, φυσικά, να παρασυρθούμε από τον Πάκο Μαρτίνεθ και να ονειρευόμαστε ένα ταξίδι λιγότερο επικίνδυνο από το δικό του στη Γουαδελούπη.

//Η λευκή Καραϊβική (εκδόσεις Πόλις) είναι το νέο βιβλίο του Maurice Attia με ήρωα τον Πάκο Μαρτίνεθ (έχουν προηγηθεί τα Μαύρο Αλγέρι, Κόκκινη Μασσαλία, Παρίσι μπλουζ) και το πρώτο της καινούργιας τριλογίας του Αλγερινού συγγραφέα.

 

Διαβάστε ακόμα: Λέοναρντ Κόεν – «Γεννήθηκα φορώντας κοστούμι»

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top