Θυμάμαι πριν τρία χρόνια, όταν καβατζάριζα τα πενήντα, ζούσα από καιρό μόνος σ’ ένα μέρος κοντά στη θάλασσα κι ένιωθα κι ο ίδιος λίγο σαν πλεούμενο. Τι είδους πλεούμενο δεν ήξερα, ήξερα όμως ότι χρειάζομαι κάμποσα μερεμέτια και λίγο ματσακόνι. Πάντα μου πίστευα πως θα... Περισσότερα
Αντώνης Σουρούνης: «Όταν αγκαλιάζω τον πατέρα μου»
Ένα πρωί θα πάμε πάλι στην παιδική χαρά τώρα θα μου κρατάς εσύ το χέρι μη φύγω ‒όπως φεύγουν οι μεγάλοι‒ όλα απαράλλαχτα οι κούνιες οι τραμπάλες τα σχοινιά θα είναι Κυριακή και θα φυσάει   (Από τη συλλογή «Θαμπή πατίνα», Εκδόσεις Πόλις, 2017)  ... Περισσότερα
Γιάννης Τζανετάκης, «Θα πάμε πάλι»
«Ο πατέρας που δεν διδάσκει στον γιo του τα καθήκοντά του είναι εξίσου ένοχος με τον γιο που τα παραμελεί», Κομφούκιος   «Δεν μπορώ να σκεφθώ μια ισχυρότερη ανάγκη στην παιδική ηλικία από την ανάγκη της πατρικής προστασίας», Σίγκμουντ Φρόιντ Πολλά θέλω να πω, λίγα... Περισσότερα
Χαρίδημος Τσούκας: «Αποχαιρετώντας τον πατέρα μου»
Έχει γεμίσει ο τόπος από φαλακρούς άντρες που παριστάνουν τους ψύχραιμους και τους σεπτούς, αλλά μόλις γιομίσει το φεγγάρι βάζουν στα κρυφά τα κλάματα για το θανατικό που έχει πέσει, νικημένοι δεκαετίες τώρα από τη συμμαχία του φεμινισμού, του αντισυλληπτικού και της δικολαβίας των lawyers... Περισσότερα
Τι απέγιναν οι πατεράδες;
Κική Δημουλά, «Φραγή» Τι να έγινε, πού να χάθηκε εκείνη η κοριτσάκι φωτογραφία μου. Ο πατέρας μου καθιστός σε μια καρέκλα της κουζίνας έξω στην αυλή κάπως ψυχρός όρθια εγώ δίπλα του σαν κρεμασμένη από τεράστιο άσπρο φιόγκο πουλί παγιδευμένο στα πυκνά μαύρα μαλλιά μου... Περισσότερα
Οι ποιήτριες για τον πατέρα τους
Ήμουν 15 χρόνων όταν ορφάνεψα διπλά. Τον πατέρα δεν τον θυμάμαι. Εξαφανίστηκε στα δυο μου χρόνια, χωρίς ποτέ κάποιος να μου εξηγήσει τους λόγους. Κάποτε ήρθαν στην κατοχή μου, οι αιτιολογήσεις του διαζυγίου. Πολύ σκληρές, παράξενες. Ζήσαμε στο σπίτι με τη μαμά και τη θεία.... Περισσότερα
Η ιστορία ενός γιου
«Φέτος ήταν το δεύτερο καλοκαίρι που πήγαμε διακοπές με την κόρη μου. Πήγαμε πέντε μέρες στη Σχοινούσα και πέντε μέρες στο Ηράκλειο Κρήτης. Ήταν πιο interactive η φάση μαζί της απ’ ότι ήταν πέρσι. Απλώς, επειδή περπατάει και γίνεται πιο “άνθρωπος”, νομίζεις ότι μπορείς και... Περισσότερα
Σωτήρης Κοντιζάς: Μεγαλώνοντας την Chihiro
Μπαμπάς έγινα πολύ πρόσφατα, το Δεκέμβριο του 2016, ανήμερα της γιορτής μου. Απέκτησα ένα αγοράκι, τον Διονύση που τον βαφτίσαμε πριν λίγες μέρες -εκεί που μεγάλωσα- στην Κέρκυρα. Αν μπορώ να συγκρίνω τη στιγμή της επιτυχίας στους Ολυμπιακούς με τη στιγμή της γέννησης του γιου... Περισσότερα
«Η στιγμή που γίνεσαι πατέρας είναι ασύλληπτη, δεν υπάρχει πιο δυνατή στιγμή»
Αγαπημένε πατέρα, Στη ζωή και στην ιστορία οι μορφές που γνωρίζουμε λιγότερο είναι οι γονείς μας και κυρίως οι πατεράδες μας, γιατί είναι τόσο οικείοι και κοντινοί που δεν μπορούμε ούτε να τους δούμε ούτε να τους γνωρίσουμε, είναι σαν να κοιτάς από τηλεσκόπιο ανάποδα... Περισσότερα
Για έναν πατέρα που «έφυγε»
Η ιστορία του Ηλία, της Ανδρομάχης και του Κυριάκου είναι μια 100% αληθινή ιστορία. Άλλαξα μόνο τα ονόματα και το επάγγελμα της μητέρας, μάλιστα ζήτησα από τον πατέρα να μου επιτρέψει να κρατήσω το πραγματικό του επάγγελμα. Ο πατέρας της ιστορίας μας είναι ένας λογιστής,... Περισσότερα
Είναι τόσο δύσκολο να είσαι Πατέρας;
Δήμητρα Αγγέλου, «Στον πατέρα μου» Μου λείπει ο μπαμπάς μαμά Μου λείπει το να με πιάνουν από το χέρι Χωρίς να με αγγίζουν Να με οδηγούν Χωρίς να προπορεύονται Να μου μαθαίνουν τ’ αστέρια και τα μαθηματικά Να μου τραγουδούν κι εγώ να γελάω Μου... Περισσότερα
Top 5 ποιήματα των νέων ποιητών για τον πατέρα
Σκαλίζοντας τις προάλλες σ’ ένα κουτί με παλιές φωτογραφίες, έπεσα πάνω σε κάτι ασπρόμαυρες του πατέρα μου, όταν ήταν ακόμη νέος, γύρω στα 25 του. Ορφανεμένος απ’ τα πέντε, ο μικρότερος από τα τρία αδέρφια, δεν πρέπει να ήταν πολλά χρόνια που είχε έρθει απ’... Περισσότερα
Το μαύρο κοστούμι του πατέρα μου
Γιατί το λένε πατρικό και όχι μητρικό; Ποιος είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης κάθε ελληνικού νοικοκυριού; Η μάνα. Στυλοβάτης της ελληνικής οικογένειας, αυτή που ξενυχτούσε στο πλάι σου όταν ήσουν άρρωστη, αυτή που σου έχει κάθε πρωί τον καφέ στο κρεβάτι. Αχάριστη! Το μόνο «πατρικό» στο... Περισσότερα
Η αστή επιστρέφει. Στο πατρικό.
Εγώ μεγάλωσα σε μία οικογένεια με τέσσερα παιδιά – ήμασταν τέσσερα αδέλφια. Έχω δύο φίλους που έχουν πολλά παιδιά και είναι ωραίο πράγμα. Είναι πιο υγιές. Όταν έχεις ένα παιδί, το κακομαθαίνεις. Ωστόσο, υπήρχε ένα θέμα υγείας και αποφασίσαμε με την γυναίκα μου την Κατερίνα... Περισσότερα
Η κόρη του Πέσκια τον φωνάζει “Μπεφ”, απ’ το μπαμπάς και σεφ
Γιάννης Ευσταθιάδης, «Τρέχοντας βιαστικά πάνω στο πράσινο ποδηλατάκι» Μέρες του ’53 κάθε Κυριακή ο πατέρας μου μ’ έπαιρνε βόλτα πάνω στο πράσινο ποδηλατάκι μου στην έρημη οδό Σταδίου φυσούσε αεράκι τσουχτερό θυμάμαι και δωσ’ του τα δυο μου σημαιάκια να κουνιούνται και δωσ’ του η... Περισσότερα
Τop 5 ποιήματα για τον Πατέρα
Στη φωτογραφία του εξωφύλλου κοιτάζετε τον πατέρα σας με το ύφος που κοιτάει κανείς κάτι άπιαστο, φευγαλέο, που του διαφεύγει (το χέρι σας, εξάλλου, στον ώμο του είναι χαλαρό…). Εκείνος βλέπει αλλού, σχεδόν απουσιάζει. Τέτοια ήταν πάντα η σχέση σας; Ναι. Ήταν μια δύσκολη, επώδυνη... Περισσότερα
«Είμαστε οι πληγές που δεν θέλουμε να επουλώσουμε»
νας πετυχημένος και οικονομικά εύπορος αρχιτέκτονας, ο Ριότα, αντιμετωπίζει τρομερό δίλημμα όταν ανακοινώνεται σε αυτόν και τη σύζυγό του ότι ο εξάχρονος γιος τους δεν είναι δικό τους παιδί, καθώς είχε γίνει λάθος στο μαιευτήριο. Ο πραγματικός γιος τους, πάντως, ζει ευτυχισμένος σε μια πολύτεκνη... Περισσότερα
Πόσο πραγματικός πατέρας είσαι;
«Life is a bitch, karma is a mathafucka». Όταν η γυναίκα μου μού ανακοίνωσε ότι «πρέπει να αρχίσουμε να προσπαθούμε για παιδί» έπαθα τέτοιο σοκ που πρέπει να πρωτοπροσπάθησα μετά από έναν μήνα τουλάχιστον. Τη βραδιά πριν μπούμε στο μαιευτήριο (γεννήσαμε με ραντεβού) είπα στον... Περισσότερα
«Προσπαθώντας να κάνω τον γιο μου ευτυχισμένο»
Button to top