«Η ζωή εν τάφω» … between the violet and the violet… Βιολέτες και μενεξέδες και μωβ τριαντάφυλλα κι άλλες βιολέτες κι άλλοι μενεξέδες κι άλλα κρίνα μέσα στα κρίνα κι ανεμώνες και φρέζιες και γαρύφαλλα και μικρά γαλάζια λουλούδια ανώνυμα και χωνάκια βαθυκύανα και πάλι... Περισσότερα
Στρατής Πασχάλης, «Η ζωή εν τάφω»
«Αισθηματικό» Μια Κυριακή απόγιομα ένας νεκρός φαντάρος μπήκε στον κινηματογράφο πέντε μ’ εφτά. Κάθισε μόνος σε μιαν άκρη στο πίσω μέρος του εξώστη χωρίς κανένας να τον βλέπει κι έκλαιγε ήσυχα στα σκοτεινά. Το έργο ήταν αισθηματικό κάποτε το ’χε ξαναδεί μαζί μ’ ένα κορίτσι... Περισσότερα
Γιώργης Παυλόπουλος: «Πριν φύγει για το μέτωπο»
Ύμνος δοξαστικός για τις γυναίκες π’ αγαπούμε  είν’ οι γυναίκες π’ αγαπούμε σαν τα ρόδια έρχονται και μας βρίσκουνε τις νύχτες όταν βρέχη με τους μαστούς τους καταργούν τη μοναξιά μας μεσ’ τα μαλλιά μας εισχωρούν βαθειά και τα κοσμούνε σα δάκρυα σαν ακρογιάλια φωτεινά... Περισσότερα
Νίκος Εγγονόπουλος: «Ύμνος δοξαστικός για τις γυναίκες π’ αγαπούμε»
«Σαν πεθάνω» Θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη, όταν αντικρύ θ’ ανοίγει μέσ’ στη γάστρα μου δειλά ένα ρόδο – μια ζωούλα. Και θα μου κλειστούν τα χείλη και θα μου κλειστούν τα μάτια μοναχά τους, σιωπηλά. Θα πεθάνω μιαν αυγούλα θλιβερή σαν την... Περισσότερα
Μαρία Πολυδούρη: «Θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη»
Κώστας Καρυωτάκης, «Διάκος» Μέρα του Απρίλη. Πράσινο λάμπος, γελούσε ο κάμπος με το τριφύλλι. Ως την εφίλει το πρωινό θάμπος, η φύση σάμπως γλυκά να ομίλει. Εκελαδούσαν πουλιά, πετώντας όλο πιο πάνω. Τ’ άνθη ευωδούσαν. Κι είπε απορώντας: «Πώς να πεθάνω;»   Διαβάστε ακόμα: Γιώργος... Περισσότερα
Ο Κώστας Καρυωτάκης για τον Αθανάσιο Διάκο
«Οι παιδικές λαμπάδες» Ανάψτε πάλι λαμπάδες παιδικές με τις μικρές σας κορδελίτσες στολισμένες ανάψτε και φωτίστε μας στη στέγνα και στην ερημιά σκύψτε απάνω στο κορμί λαμπάδες χαρωπές που κάποτε κρατήσαμε ανάψτε και ζεστάντε μας για μια στιγμή μονάχα γίνετε σεις οι προπομποί στην κρύα... Περισσότερα
«Λαμπάδες χαρωπές που κάποτε κρατήσαμε»…
Πώς είναι ο έρωτας γραμμένος στο πετσί μας. Με γράμματα άραγε ή μαύρους αριθμούς; Αίμα θηλάζει κι η Ελλάδα κι η ζωή μας Και οι εχθροί είναι εραστές με εκβιασμούς. Των δράκων γάλα πίνουν μόνο και φαρμάκι. Κρίμα. Δεν γνώρισες τον Κώστα Καρυωτάκη. Στους ουρανούς... Περισσότερα
Ο Μάνος Ελευθερίου για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη
«Η παρουσία» το ποίημα κάθεσαι και το ξενυχτάς σαν τον νεκρό Στις δώδεκα και μισή τη νύχτα την ίδια ώρα και συγχρόνως φάνηκε στον μεγάλο καθρέφτη και στο παράθυρό μου ο Ντύλαν Τόμας μ’ ένα αναμμένο κόκκινο κερί στο στόμα νεκρός βέβαια κι άγιος και... Περισσότερα
Ο Μίλτος Σαχτούρης για τον Ντύλαν Τόμας
Ένα πρωί θα πάμε πάλι στην παιδική χαρά τώρα θα μου κρατάς εσύ το χέρι μη φύγω ‒όπως φεύγουν οι μεγάλοι‒ όλα απαράλλαχτα οι κούνιες οι τραμπάλες τα σχοινιά θα είναι Κυριακή και θα φυσάει   (Από τη συλλογή «Θαμπή πατίνα», Εκδόσεις Πόλις, 2017)  ... Περισσότερα
Γιάννης Τζανετάκης, «Θα πάμε πάλι»
Χάνονται οι ποδοσφαιριστές των χρόνων μας των νεανικών μέσα στη γενική αδιαφορία χάνονται παν τους φίλους τους να βρουν που περιμένουν στη Σουπέργκα χάνονται μες στ’ αεροπλάνα τους οι ίκαροι – προτού τη συντριβή τα πρόσωπά τους μια στιγμή μόνο απορούν – χάνονται οι φίλοι... Περισσότερα
Δημήτρης Χουλιαράκης, «Η Σουπέργκα περιμένει»
Μάννα μου, εγώμαι τ’ άμοιρο, το σκοτεινό τρυγόνι, οπού το δέρνει ο άνεμος, βροχή που το πληγώνει. Το δόλιο! όπου κι’ αν στραφή κι’ αφ’ όπου κι’ αν περάση δε βρίσκει πέτρα να σταθή, κλωνάρι να πλαγιάση. Εγώ βαρκούλα μοναχή, βαρκούλ’ αποδαρμένη μέσα σε πέλαγο... Περισσότερα
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: «Προς την μητέρα μου»
04.30 έδενε το πλοίο και το πρώτο που φάνηκε κατεβαίνοντας η μπουκαπόρτα ήταν ένα επίμονο αστέρι. Στη βόλτα της ημέρας που ακολούθησε επρόκειτο να διακρίνω κι άλλες ομοιότητες με τη Βηθλεέμ. Με παρέλαβαν από το λιμάνι, δεν χρειάστηκε να πω ποια είμαι, πού πηγαίνω, σα... Περισσότερα
Κατερίνα Χανδρινού, «Λέρος»
Σε μια παραλία το 1960 καθόταν μια οικογένεια. Η μητέρα, ο πατέρας και το παιδί. Ήταν Ιούλιος, Κυριακή πρωί, και έτσι που το φως του ηλίου ήταν τόσο διάφανο, το παιδάκι σηκώθηκε και προχώρησε προς τη θάλασσα ώσπου χάθηκε. Γι’ αυτό είναι που από τότε... Περισσότερα
Γιώργος Μαρκόπουλος, «Σε μια παραλία το 1960»
«Ημέρες Καλοσύνης» Η Ελλάδα είναι καλό μέρος για να κοιτάς το φεγγάρι, δεν είναι; Μπορείς και στο σεληνόφως να διαβάσεις Και στην ταράτσα να διαβάσεις μπορείς Μπορείς να δεις ένα πρόσωπο όπως έμοιαζε σαν ήσουνα νέος Το φως ήταν ωραίο τότε λάμπες πετρελαίου και κεριά... Περισσότερα
Λέναρντ Κόεν: «Οι μέρες της καλοσύνης ξυπνούν μες στη σπονδυλική μου στήλη…»
Χρίστος Λάσκαρης, «Στην κλινική» Την ετοίμασαν και με φώναξαν να ασπαστώ. Ήταν ένα δωματιάκι στο υπόγειο της κλινικής καμωμένο για την περίσταση. Ξαπλωμένη σ’ ένα μαρμάρινο πάγκο μου φάνηκε πως κοιμόταν. Τόσο είχε γαληνέψει. Καθώς την κοίταζα μες στο καλό της φόρεμα τη θυμήθηκα στο... Περισσότερα
Οι ποιητές για τον θάνατο της μάνας τους
Ε και; στην Κόρινθο ένιωθα ασφαλής ούτε ήταν ξεκάθαρο –απ’ όσο γνώριζα– ότι η γη είναι στρογγυλή αν προσθέσεις και κάποια κλίση προς τα δυτικά, πώς ήταν πιο κατάλληλο να μπαρκάρω κωπηλάτης;   //Ο Στάθης Ιντζές (γεν. Λάρισα, 1986) είναι εκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού Θράκα... Περισσότερα
Στάθης Ιντζές, «Κλίση προς τα δυτικά»
  Θαλασσάκι Στίχοι: Πόπη Παπανικήτα Μουσική: Νικόλαος Τάλιας Τραγούδι: Αιμιλία Χατζηδάκη Θάλασσα, θάλασσα τους θαλασσινούς θαλασσάκι μου μη τους θαλασσοδέρνεις, θαλασσώνουμαι για σένα ξημερώνουμαι. Ροδόσταμο, ροδόσταμο να γίνεσαι ωχ κι αμάν αμάν, τη ρότα τους να ραίνεις θαλασσάκι μου και φέρε το πουλάκι μου. Θάλασσα... Περισσότερα
Το θαλασσάκι του πατέρα μου
ο Φραντς Κάφκα. στα Γιάννενα. στο Μέσα Συναγώγι. φορά λεπτό σακάκι. γύρω στα δέκα. τα μάτια του δυο λίμνες. κρατά σουγιά. σκαλίζει το μπροστινό στασίδι. έχει κάνει γούβα. τρεις οι λίμνες. έρχεται ο ραβίνος. ξυλοκέρατο. τον αρπάζει από το αυτί. πέντε οι λίμνες. ο Φραντς... Περισσότερα
Κυριάκος Συφιλτζόγλου, «Αποποίηση κληρονομιάς»
Ίσως εμφανιστεί Ανοίγοντας την πύλη Χτυπώντας την καμπάνα Ή μέσα από τα χέρια μου Κάτω από τα πέλματα Στου νεωκόρου την αφοσίωση Κάθομαι στα σκαλιά Κατακερματισμένο είδωλο Μάτια πλάτη ακοή γκρεμός Είναι είπαν οι μέρες που θα φανεί Ο ψαράς από το απέναντι νησί Ίσως... Περισσότερα
Μαρία Κουλούρη, «Πιθανότητες του Αιγαίου»
Δήμητρα Αγγέλου, «Στον πατέρα μου» Μου λείπει ο μπαμπάς μαμά Μου λείπει το να με πιάνουν από το χέρι Χωρίς να με αγγίζουν Να με οδηγούν Χωρίς να προπορεύονται Να μου μαθαίνουν τ’ αστέρια και τα μαθηματικά Να μου τραγουδούν κι εγώ να γελάω Μου... Περισσότερα
Top 5 ποιήματα των νέων ποιητών για τον πατέρα
Button to top