Φοβού τον άνθρωπο υπεράνω πάσης υποψίας; 
Φταίει η Αριστερά για το μπάχαλο στα πανεπιστήμια; 
Γυναικοκτονία: Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις 
Eίδατε καμία αστυνομία στην ΑΣΟΕΕ; 
Γιατί δεν γράφονται βιβλία για τα εγκλήματα στην Ελλάδα; 
Τα κόκκινα παπούτσια είναι το σύμβολο της 25ης Νοεμβρίου, της Παγκόσμιας Ημέρας για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. (Φωτογραφία: European Data Journalism Network)
«Τα μοιραία λάθη που οδήγησαν στη γυναικοκτονία». «Καλέστε το 100». «Δεν έβλεπα τα χέρια του». «Το περιπολικό δεν είναι ταξί». «Δεν αισθάνθηκα ότι το θύμα βρισκόταν σε κίνδυνο». «Ξήλωσαν διοικητή και αστυνομικούς στο ΑΤ των Αγ. Αναργύρων». «Σε εξέλιξη ΕΔΕ για τυχόν λάθη των αστυνομικών…».
Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους τίτλους για τη νέα γυναικοκτονία που έγινε έξω από το ΑΤ των Αγ. Αναργύρων. Όσο κι αν διαβάζεις τα ρεπορτάζ, τις -φερόμενες- καταθέσεις και το χρονικό της δολοφονίας της 28χρονης Κυριακής, εξοργίζεσαι. Δεν το χωράει το μυαλό σου πώς συνέβη όλο αυτό και με τέτοιο τρόπο, πώς έγιναν τόσα λάθη μαζεμένα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Κι όμως δεν θα έπρεπε να πέφτουμε από τα σύννεφα.
Σίγουρα έγιναν ανθρώπινα λάθη στην περίπτωση της Κυριακής – αν έστω ένας αστυνομικός είχε ενδιαφερθεί λίγο, πιθανότατα η 28χρονη να μην είχε δολοφονηθεί. Αλλά έχω την αίσθηση ότι το μεγαλύτερο λάθος είναι του συστήματος. Ενός συστήματος που έχει μάθει να λειτουργεί χωρίς ουσιαστική λογοδοσία. Μόνο για πάρτη του, όπως λέει η κοινωνία. Το σύστημα που από τη μια σου λέει «πρέπει να μιλήσεις και να καταγγείλεις» και την ίδια ώρα παρακαλάει να μην συμβεί στη βάρδιά του. Ένα σύστημα που λειτουργεί με ωχαδερφισμό και κατεφεύγει σε «εξυπνάδες»: «Το περιπολικό δεν είναι ταξί, κυρία μου». Ένα σύστημα που εξυπηρετεί τους λίγους.
Είμαι υπερβολικός; Ίσως. Αλλά θα κάνω μια ερώτηση: υπάρχει κάποιος που να πιστεύει πως αν στη θέση της Κυριακής βρισκόταν η κόρη ενός μεγαλοεπιχειρηματία ή η ανιψιά ενός υπουργού, το περιπολικό δεν θα γινόταν ταξί; Ή αν ένας πολιτικός τηλεφωνούσε στο 100 για να καταγγείλει «τρομοκρατική επίθεση» με τρικάκια στο απέναντι πεζοδρόμιο, δεν θα έφταναν δύο περιπολικά σε χρόνο ντε-τε έξω από την πολυκατοικία του;
Απλά η Κυριακή δεν ήταν ούτε ανιψιά υπουργού, ούτε κόρη μεγαλοεπιχειρηματία, ούτε υπουργός. Ήταν απλά μια από εμάς. Κι αυτό είναι που τρομάζει περισσότερο – ότι θα μπορούσε να συμβεί σε όλους μας. Η αίσθηση ότι ζούμε σε ένα σύστημα δύο ταχυτήτων. Η αίσθηση ότι ζούμε απροστάτευτοι. Και ενίοτε, από τύχη.
Διαβάστε ακόμα: Τί σημαίνει γυναικοκτονία;
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
