Την αποτελεσματικότητα της απεργίας συσκότισης των πάντων στην ενημέρωση (με απόφαση της σεβαστής καθ’ όλα ΕΣΗΕΑ –όμως τις αποφάσεις τις υλοποιούν, τις τηρούν και τις σέβονται άνθρωποι…) τη ζήλεψε ασφαλώς η Κυβέρνηση. Που από Κυβέρνηση Σαμαρά/Στουρνάρα, ή έστω Κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, κατέληξε Κυβέρνηση Σαμαρά/Σίμου Κεδίκογλου!
Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, την απίστευτη αγαρμποσύνη της πρωτοβουλίας να ασκηθεί πολιτική στον δημόσιο τομέα μέσα από το μαύρο καρέ της ΕΡΤ (εύστοχα είπε ο αυριανός καναλάρχης/συγκροτηματάρχης Νίκος Χατζηνικολάου ότι «την ΕΡΤ την έκλεισε ο Αντώνης Μανιτάκης», δηλονότι η απόλυτη αδυναμία, αστοχία ή άρνηση του ΔΗΜΑΡίτη σεβαστού συνταγματολόγου –όλοι σεβαστοί!– να προχωρήσει έστω και κατά ένα βήμα στη συμφωνημένη και διακηρυγμένη μείωση του δημοσίου τομέα) την ξεπέρασε σε πολιτικό αποτέλεσμα η «απάντηση» της συνδικαλιστικής ηγεσίας των δημοσιογράφων, να φέρει την Ελλάδα του 2013 σε συνθήκες λειτουργίας σαμιζντάτ.
Τι θέλουμε να πούμε; Ότι πάντα στην πολιτική –και μάλιστα υπό συνθήκες κρίσης, και οπωσδήποτε ετούτη την φορά!– το πώς κάνεις τα πράγματα έχει την ίδια ή και μεγαλύτερη σημασία με το ίδιο το περιεχόμενο των αποφάσεων. Το συνειδητά μοχθηρό πρόσωπο της επίσημης ανακοίνωσης του Κυβερνητικού Εκπροσώπου, με το οποίο καταχωρήθηκε στην ιστορία η απόφαση για την ΕΡΤ, συν το πλέγμα διαρροών και αγκιτάτσιας (να το πούμε: «η διάσταση Μουρούτη»;) πήγε να εγκαταστήσει στο προσκήνιο μια αντίληψη αυταρχισμού και συνάμα λασποπόλεμου. Κανείς δεν πίστευε ότι η ΕΡΤ ήταν αγνή παρθένα ή ότι οι άνθρωποί της δεν είχαν στις τάξεις τους πολυεπίπεδα βολεμένων! Αλλά, διάβολε, όταν πετάς ανθρώπους στον δρόμο δεν τους βρίζεις/υπονομεύεις κι από πάνω – όλους, δε, ομοιόμορφα!
Ε, σ’ αυτό το πρότυπο άσκησης δημόσιας πολιτικής (όπως λέμε «δημόσια τηλεόραση»: δηλαδή όλα γίνονται με στενή κομματική λογική –φαντασθείτε τον Σίμο Κεδίκογλου να συνεννοείται με Βαγγέλη Βενιζέλο/ΠΑΣΟΚ και Αντρέα Παπαδόπουλο/ΔΗΜΑΡ για την ανακοίνωσή του ως Κυβερνητικού Εκπροσώπου για την ΕΡΤ– ή μάλλον με παρεοκρατική λογική), ήρθε και το πήρε η σεβαστή ΕΣΗΕΑ και το μετεξέλιξε σε τι; Σε επίσημη καταξίωση του σιωπητηρίου: το μαύρο της ΕΡΤ να γίνει μαύρο για όλα τα κανάλια, αν είναι δυνατόν και για όλες τις εφημερίδες!
Ζήσαμε εκπληκτικές σκηνές, δημοσιογράφοι –δηλαδή εκφραστές της ελευθερίας του λόγου…– να προσπαθούν να γλιστρήσουν μια λέξη είδησης μέσα από την «απεργιακή ενημέρωση» για την οποία είχε δώσει άδεια η ΕΣΗΕΑ. Ζήσαμε την περίεργη έως παρανοϊκή σκηνοθεσία της αυτοδιαχειριζόμενης λειτουργίας της κλειστής ΕΡΤ, με ιντερνετική αναμετάδοση – μείγμα λογικής Sixties με Internet Age. Ζήσαμε την ομαδόν τιμωρία (!!!) έξι ή οκτώ δημοσιογράφων του ΣΚΑΙ, διότι δεν συνεμορφώθησαν, ή συνεμορφώθησαν πλημμελώς, προς τας υποδείξεις. Ζήσαμε να κυκλοφορούν Κυριακάτικα το Σάββατο με ύλη-ψυγείο και εκτύπωση Παρασκευής, αλλά να μην κυκλοφορεί η Αυγούλα, για να μην σπάσει την απεργία.
Αληθινά, ο αυταρχισμός Κεδίκογλου –ψέματα: αυτό που ήρθε να εκφράσει ο Σίμος Κεδίκογλου– έχει πολλά να ζηλέψει από την διαχείριση ΕΣΗΕΑ. Επειδή μάλλον δεν προκάμει να κατέβει ψηφοδέλτιο Κεδίκογλου-Μουρούτη στις εκλογές της Ένωσης, να προτείνουμε μιαν ενδιάμεση λύση: Να στηθεί προτομή Κεδίκογλου στην είσοδο της Οδού Ακαδημίας (Όχι χάλκινη. Τις κλέβουν).