Αναρτήσεις
Στον πολίτη-ψηφοφόρο αναδεύθηκε το αντανακλαστικό του «μακριά από πειραματισμούς». Γι' αυτό και στράφηκε προς τη Νέα Δημοκρατία. Ωστόσο, η επόμενη ημέρα είναι κρίσιμη για όλους (για διαφορετικούς λόγους). Αναλύει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης.
Ο πρωθυπουργός προανήγγειλε εκλογές τον Μάιο κάτι που σημαίνει ότι θα φτάσουμε Δεκαπενταύγουστο για να έχουμε (αν θα έχουμε) κυβέρνηση. Τι περιμένει τους τρεις βασικούς μονομάχους; Πολλές παγίδες και εκπλήξεις. Οσο για εμάς... καλό κουράγιο και ακολουθούν από κοντά δημοτικές / περιφερειακές και ευρωεκλογές. Γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης.
Πότε θα έχουμε εκλογές και τι θα συμβεί αν δεν βγει ισχυρή κυβέρνηση; Πόσο ακόμη θα πληρώνουμε τον πόλεμο στην Ουκρανία; Ετοιμάζει θερμό επεισόδιο ο Ερντογάν; Το 2023 έρχεται φορτωμένο με ειδήσεις και γεγονότα. Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης κάνει τις δικές του προβλέψεις.
Πάμε για πρόωρες εκλογές κι απλώς δεν μας το λέει ο Κυριάκος; Θα τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία; Πού θα φτάσει το ράλι των ανατιμήσεων σε αγαθά και ρεύμα; Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης, δίχως τη βοήθεια κάποιας μαγικής σφαίρας, εικάζει βάσιμα κάποια από τα βασικά γεγονότα που θα μας απασχολήσουν τον Αύγουστο και τους υπόλοιπους μήνες του 2022, και κάνει προβλέψεις.
«Η οδός Μαντζάρου, η γωνία Σκουφά-Λυκαβηττού και η (κάτω) Πλατεία Κολωνακίου»: ο Αντώνης Παπαγιαννίδης ανιχνεύει τις διαδρομές του νέου προέδρου και θέτει έξι βασικά ερωτήματα προς διερεύνηση, έπειτα από τη θριαμβευτική επικράτηση του Νίκου Ανδρουλάκη στις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ.
Ποιοι έχουν ελπίδα να πάρουν το χρίσμα του αρχηγού τα επόμενα χρόνια, ποιοι «κάηκαν» νωρίς και ποιοι έχουν αποφασίσει να απομακρυνθούν από την κούρσα της διαδοχής όταν και όποτε προκύψει; Γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης.
Τι θα γίνει στο μέτωπο του κορωνοϊού; Θα αντέξει η ελληνική οικονομία; Θα έχουμε πρόωρες εκλογές; Θα μας αφήσει ήσυχους ο Ερντογάν; Μπορεί ο Ουμπέρτο Έκο να είπε ότι τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις, αλλά ο Αντώνης Παπαγιαννίδης κάνει τις δικές του προβλέψεις.
Τα κόμματα πετούν από πάνω τους την «καυτή πατάτα» και αλληλοκατηγορούνται. Η αστυνομία έχει μονίμως τη λογική του «ου μπλέξεις». Τα μίντια τους χειρίζονται ως εργαλείο εύκολης καταγγελίας. Στο ίδιο αυτό έργο θεατές οι πολίτες, βλέπουν τον νέο διχασμούλη που ονειρεύεται να γίνει Διχασμός. Γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης.
Έπειτα από τη λαίλαπα του 2020 πώς γίνεται ο κλασικός Καζαμίας να προβλέψει τι θα συμβεί στη νέα χρονιά; Τι θα γίνει με την πανδημία, τα ελληνοτουρκικά, τον τουρισμό, αλλά και τις πολιτικές εξελίξεις; Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης κοιτάζει τη γυάλινη σφαίρα και προβλέπει.
Διαβάστε την ανάλυση του Αντώνη Παπαγιαννίδη για τις εκλογές - θρίλερ στις Η.Π.Α. Τί ξημερώνει για τα ΕλληνοΤουρκικά; Γιατί είναι πολύ ισχυρότερο από το δικό μας το ΕβραιοΑμερικανικό λόμπι; Και τί γίνεται σε περίπτωση ισοψηφίας των εκλεκτόρων του Τραμπ και του Μπάιντεν;
Πόσο ιδιαίτερη περίπτωση υπουργού είναι ο συγκεκριμένος κύριος. Παράγει έργο και μάλιστα σε συνθήκες lockdown. Γνωρίζει το θέμα του, περιστοιχίζεται από νέους ανθρώπους που επίσης ξέρουν το θέμα τους και δεν δέχεται το κλασικό ελληνικό «δεν γίνεται» ως απάντηση. Γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης.
Ο συνδυασμός τσίκνας και Twitter αποτελούν την Ελληνική εκδοχή της Alt Right. Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να απέφυγε προς στιγμήν την ευθεία αντιμέτωπιση του Μακεδονικού, όμως, το Προσφυγικό είναι ένα θέμα που μπορεί να τινάξει την κυβέρνησή του (και όλο το πολιτικό σύστημα) στον αέρα, γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης.
Η υπουργοποίηση του πρώην στελέχους του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα σε τόσο νευραλγικό υπουργείο είναι κάτι παραπάνω από συμβολική και σηματοδοτεί την εικόνα που θέλει να περάσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην κοινωνία για τις έννοιες «Νόμος και Τάξη». Γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης.
Θα συνεχίσει το «σκληρό ροκ» που είδαμε πρόσφατα στη Βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Θα κρατήσει ευρωπαϊκή ρότα ο Τσίπρας; Θα μακροημερεύσουν Βελόπουλος - Βαρουφάκης; Και τί θα απογίνει το ΚΙΝΑΛ; Αναλύει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης.
Οι επικείμενες Ευρωεκλογές δεν είναι τίποτα περισσότερο από το απαραίτητο πρελούδιο των εθνικών. Τα συμπεράσματα που βγάζει κανείς από την μέχρι τώρα προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων είναι άκρως διαφωτιστικά για το τι μας περιμένει. Αναλύει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης.
«Διάβασε» σωστά ότι η σημερινή πολιτική δεν είναι να αφήνεις την ιδεολογική σου ταυτότητα, αλλά ούτε και να παραγνωρίζεις την πραγματικότητα, υποστηρίζει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης.
Ένας πρώτος απολογισμός του έργου της Άνγκελα Δωροθέας (Κάσνερ) Μέρκελ, πριν ολοκληρωθεί η αποχώρησή της, είναι σίγουρα χρήσιμος. Γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης.
Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης βάζει στο «μικροσκόπιο» τη συμφωνία για το Μακεδονικό και εξηγεί μέσα από τρία βήματα-επιχειρήματα γιατί ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να συμβεί αυτή τη στιγμή.
Η εικόνα του πρώην υπηρεσιακού πρωθυπουργού ήταν αυτή που ξεχώρισε στον «μαραθώνιο» της Ολομέλειας της Βουλής για την υπόθεση Novartis. Τι δείχνει για εμάς, αλλά και για την πολιτική στην Ελλάδα; Αναλύει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης.
Η επίθεση κατά του Παπαδήμου ήταν μια δολοφονική απόπειρα και τίποτα περισσότερο. Η πολιτική διάσταση υπάρχει, αλλά υπάρχει στο φαινόμενο βαθιού πολιτικού κρετινισμού με το οποίο βρέθηκε αντιμέτωπος. Γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης.
Για να το εξηγήσουμε σε απλά ελληνικά, το συμπέρασμα από τη Διάσκεψη για το Κυπριακό είναι ότι ναι μεν δεν υπάρχει κατάληξη, αλλά και αποκηρύσσεται το οριστικό μπλοκάρισμα, η αποτυχία. Γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης.
Αξιολόγηση Μνημονίου-3, Κυπριακό, προσφυγικό, απειλές Ερντογάν είναι τα συνδυασμένα μέτωπα που αντιμετωπίζει η ελληνική Κυβέρνηση και προσεύχεται να μην τη βουλιάξουν.
Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ ως 45ου Προέδρου των ΗΠΑ προκάλεσε ένα σοκ σε όλο τον κόσμο, όμως ο Αντώνης Παπαγιαννίδης βρίσκει πως οι αντιδράσεις στην Ελλάδα ήταν «εκτός ορίων». Μήπως να χαλαρώναμε λίγο;
Μετά από ένα μαραθώνιο τριών ημερών, οι τέσσερις τηλεοπτικές άδειες δόθηκαν. Το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα.
O λαός, δηλαδή όλοι εμείς, ένα πράγμα ποθεί τώρα: Να μην ξημερώσει η επόμενη μέρα. Γιατί το μεγάλο μας εθνικό όνειρο είναι η υπεκφυγή.
Η Βουλή και μόνον η Βουλή μπορεί να την ξηλώσει από την προεδρική έδρα, όπου την ανέδειξαν (με 235 ψηφαλάκια!) η πλειοψηφία των 5/6 περίπου. Η πολιτική της αναξιοπρέπεια την οχυρώνει -δυστυχώς- απόλυτα.
Με τις τράπεζες σε "διακοπές", με το διχασμό ante portas και την κυβέρνηση ζεματισμένη, υπάρχουν "Καλά Σενάρια", έστω και βαρουφακικά;
Η βαρουφακική θεωρία των παιγνίων σε σχέση με τη διαπραγμάτευση εξαντλήθηκε στο "ρίξε μια ζαριά καλή". Η πραγματικότητα που ετοιμάζεται αποδεικνύει ότι όταν οι δικοί μας μιλούσαν για "πολιτική λύση" δεν καταλάβαιναν ότι και αυτή εφαρμόζεται σε ανθρώπους -ακόμη και σε ανέργους. Γιατί κι εκείνοι πληρώνουν ΦΠΑ...
Στο πολυσυζητημένο άρθρο Τσίπρα στη Le Monde, ο συντάκτης επέλεξε να κλείσει με μια πασίγνωστη παραπομπή στον Χεμινγουέι. Συνήθης πρακτική, όταν πρόκειται για ιστορικά κρίσιμες στιγμές, η αναδρομή σε αντίστοιχες μεταφορές. Μήπως, όμως, πιο εύστοχη θα ήταν μια εξίσου πασίγνωστη παραπομπή στον Όργουελ;
Δύσκολο να σταθεί κάποιος σε μια μονοδιάστατη θετική αποτίμηση ενός μετώπου για την Κυβέρνηση -από τα πολλά που έχει ανοίξει. Ο νόμος περί ιθαγένειας ίσως είναι και το μόνο. Αν και η μεγάλη συζήτηση, η οποία για την ώρα αποφεύγεται, είναι για το δημόσιο σχολείο.
Στη σύγχρονη εκδοχή, αστός δεν είναι εκείνος που διαθέτει την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής - πάνε αυτά! - αλλά εκείνος που διαθέτει αρκετή άνεση, ώστε να έχει ανεξαρτησία επιλογών. Π.χ. επιλογής υπουργείου.
Οι εταίροι μάς αντιμετωπίζουν με συμπόνοια, αλλά πλέον φαίνεται να έχουν αποδεχθεί ότι μόνοι μας οδηγούμαστε σ' ένα κακό τέλος.
H βιτριολική Bild ξαφνικά στάζει μέλι για τους Έλληνες και τον πρωθυπουργό της, ενώ ο Τσίπρας στέλνει σπαρακτικές επιστολές στην καγκελάριο Μέρκελ.
Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης εξηγεί πώς όλες οι κυβερνήσεις των χρόνων της κρίσης -ακόμα κι η σημερινή το παίζουν "υπεράνω" των κοινών θνητών.
Η σημερινή κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους υπευθύνους των προηγούμενων φάσεων της ανώμαλης προσγείωσης της ελληνικής Οικονομίας με αναγωγή σε φιγούρες του Θεάτρου Σκιών.
...Είναι η ίδια η επιτυχία του. Oι δύσμοιρες Προγραμματικές Δηλώσεις ξεκίνησαν να γράφονται «όσο γίνεται πιο κοντά στο Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», καθώς οι κυβερνώντες έχουν καταστεί δέσμιοι της εικόνας μαχητικής διαπραγμάτευσης.
Διέπραξε ύβριν ο υπουργός των οικονομικών; Για τους αρχαίους, η συνέχεια ήταν γνωστή: άτη, νέμεσις και τίσις...
Από τη μια, εκτόξευση Βασίλη Λεβέντη και Απόστολου Γκλέτσου. Από την άλλη, θεσμοποίηση του ψεκασμού των ΑνΕλλήνων. Και ιδού κυβερνησιμότητα.
Σ' όλη την προεκλογική περίοδο αυτό που καταφέραμε ήταν να κάνουμε μια μεγάλη συζήτηση κουφών σχετικά με το θεμελιώδες ζήτημα "πού ανήκει η σύγχρονη Ελλάδα". Στη Δύση και στο Ευρώ ή κάπου αλλού που κανείς δεν γνωρίζει;
Ακροδεξιός, εγγυητής της ευρωπαϊκής μας πορείας ή μπαλαδόρος που δασκαλεύει απορημένα αγοράκια;
O "εν αναμονή πρωθυπουργός" πάει να αποδειχθεί κάτι διαφορετικό - καθοριστικά διαφορετικό - από αυτό που νομίζαμε.
Ευτυχώς υπήρξε ταπεινωτική πλην σωτήρια ευρωπαϊκή /γερμανική παρέμβαση προς Μαξίμου, ώστε να αποτιναχθεί το ενδεχόμενο χρυσαυγίτικης ψήφου υπέρ Δήμα.
Αναρωτιόμαστε κατ'επανάληψη για τα φρούτα -όλων των παρατάξεων!- που επιμένουμε να στέλνουμε στο Κοινοβούλιο. Καταλήγουμε ότι πρόκειται για τραγικές φιγούρες.
Τι το κοινό έχουν ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης (ΣΥΡΙΖΑ, προελεύσεως ΠΑΣΟΚ), η Σταυρούλα Ξουλίδου (ΑνΕλληνες), ο Πάρης Κουκουλόπουλος (ΠΑΣΟΚ ή όπως αλλιώς λέγεται τώρα) και ο Άδωνις Γεωργιάδης (ΝΔ, λησμονημένου ΛΑΟΣ);
Τι αναγνωρίζεται ως πρόοδος στο σωφρονισμό; Η στάση του συστήματος στην υπόθεση του -απεργού πείνας πλέον- Νίκου Ρωμανού.
Τα αποκαλυπτήρια μνημείου για το παλιό εβραϊκό νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης δεν αρκούν για να σβήσουν 7 δεκαετίες λήθης.
Δεν μας ενδιαφέρει αν θα γίνει μίνι ή μάξι ανασχηματισμός με αφορμή το "παρκάρισμα" Αβραμόπουλου στην Κομισιόν. Αυτό που, επιτέλους, χρειάζεται είναι ένα λειτουργικό σχήμα.
Aυτό συνέβη την περασμένη βδομάδα όταν οι κυβερνητικοί πήγαν να «παίξουν τις αγορές» με την πρόωρη έξοδο από τα Μνημόνια. Μάθαμε, έστω τσουρουφλισμένοι, πώς παίζεται το παιχνίδι;
Την ώρα που η κουστωδία Αλαμουντίν γευόταν ελληνική φιλοξενία στο Μικρολίμανο, το στοίχημα της χώρας στις διεθνείς αγορές χανόταν, το success story ξαναγινόταν κουτσάλογο.
Ορισμένες τοποθετήσεις του στον Άγιο Παντελεήμονα προκαλούν αμηχανία και ερωτηματικά στους σκεπτόμενους πολίτες.
Χρειάστηκε μια δημοσκόπηση για να φανεί ότι χτίζεται κάτι καινούργιο. Ένα ενδιαφέρον ενδεχόμενο πιο πειστικό, πιο ευπρεπές, μη-ποινικό διάολε!
Ο ΕΝΦΙΑ δεν πρέπει να καταργηθεί. Πρέπει να διορθωθεί, πρέπει να συμμορφωθεί, αλλά κυρίως πρέπει να εξηγηθεί.
Οι έννοιες "συνεργάσιμος δανειολήπτης" και "αποδεκτές δαπανές διαβίωσης" δεν αφήνουν πολλά περιθώρια στους οφειλέτες.
Το καημένο το ΠΑΣΟΚ μπήκε ήδη στο "μετά". ΓΑΠ, ΒΒ και Σημίτης θα κινηθούν εμπρός ή θα κλαίγονται;
Φρικώδης η έννοια "εχθροπάθεια", όπως είχε περιληφθεί στο αρχικό σχεδίασμα του αντιρατσιστικού νόμου - όμως, τελικά, αυτήν οικοδομούμε γύρω μας.
Και οι καινούργιοι φωστήρες στη διοίκηση του ταμείου είναι καταδικασμένοι να φυτοζωούν και να σέρνονται, ενόσω το πολιτικό σύστημα δεν θέλει την οποιαδήποτε ιδιωτικοποίηση της κρατικής περιουσίας.
Μετά από την πληροφορία για ενδεχόμενη εγκατάσταση βάσης για drones στο Καστέλι Χανίων τα περιθώρια για ανώδυνες τοποθετήσεις της ελληνικής θέσης απέναντι στις σχέσεις Ισραήλ-Παλαιστινίων ξαφνικά στενεύουν.
Ευτυχώς όχι, όπως διαπιστώσαμε ξανά λόγω Μαζιώτη. Όμως η ταύτιση των τρομοκρατών με τους αντιεξουσιαστές από τα media και με τους ποινικούς από το κράτος (φυλακές "τύπου Γ"), κινδυνεύουν αυτό να το τινάξουν.
Παρά τις βολές που δέχεται για την ανεκδιήγητη ανακοίνωση που εξέδωσε υπέρ της αθωότητας του Βαγγέλη Μαρινάκη.
Γενιές γαλουχήθηκαν με το greek dream του "να εξασφαλίσουμε ένα οικοπεδάκι" (με καταστροφικά για τη χώρα αποτελέσματα). Ας μην ελπίσουμε ότι τα νέα, πετρελαϊκά υπερ-οικόπεδα θα μας σώσουν.
Εκτιμώντας πως η Ελλάδα είναι κοντά στην ολοκληρωτική υποτέλεια, ζητούν την παραίτηση της κυβέρνησης. Τί είναι αυτό που τους ενοχλεί πραγματικά;
Από την ανώριμη επιλογή Κικίλια στο Δημόσιας Τάξης μέχρι την αναμενόμενη παραμονή Στουρνάρα στα Οικονομικά (μέσω ΤτΕ), το πολυαναμενόμενο reshuffle ήταν -τί άλλο;- ένα παιγνίδι ισορροπιών.
Ο Γενικός Γραμματέας εσόδων βούλιαξε απο τον θανάσιμο εναγκαλισμό του με το ancien régime του Υπουργείου Οικονομικών.
Για το μηντιακό ξήλωμα όσων συνδέθηκαν με την υλοποίηση της πολιτικής των τελευταίων χρόνων: Άδωνις Γεωργιάδης εκτός, Γιάννης Βρούτσης υπό πίεση, Κυριάκος Μητσοτάκης παρομοίως...
Τα «μικρά» που κρύβουν την ουσία, σε μια ανατροπή που δεν έγινε
Ας ελπίσουμε ότι η σημερινή βραδιά δεν θα μας δώσει εκείνο που τα μήντια των τελευταίων ημερών περιγράφουν συγκαλυμμένα ως ενδεχόμενο (χρυσαυγίτικο εννοούν) "ατύχημα".
Ένα περιβαλλοντικό πείραμα βρίσκεται σε εξέλιξη στην Μεσόγειο. Μ' εμάς (πάλι!) ως πειραματόζωο.
Φαίνεται ότι θα παγώσει το νομοσχέδιο που απειλούσε με "Ισπανοποίηση" τις παραλίες μας. Πρέπει όμως να μπει και μια τάξη στην παρανοϊκή αυθαιρεσία που επικρατεί στην ακτογραμμή.
Οι αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου Eurobank και Εθνικής, οι «εγγυήσεις» BlackRock και ΤτΕ, και το απευκταίο κουκούτσι στο βάθος.
Μερικές επισημάνσεις για ένα θέμα που κουβαλάει πολύ περισσότερο μέλλον απ' ό,τι το «αυτογκόλ» του ΣΥΡΙΖΑ...
Τι ενόχλησε, τι προσέβαλε, τι ήταν επικίνδυνο με τον Μπαλτάκο; Διαφωνώ «κάθετα» ότι το ζήτημα είναι μόνο οι ευαισθησίες προς τα δεξιά/ακροδεξιά.
Ο καραμανλικός απόηχος, η ευρωπαϊκή σκληρή στοργή, η υπερατλαντική διάσταση, τα βλέμματα προς τον Μόσκοβο και τι θα πει «ανήκω».
Την Τετάρτη ανοίγει και η οικονομική προσφορά του ομίλου Λάτση για το Ελληνικό. Βλέπουμε το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο;
Τώρα, μετά την παρουσίασή στο Hub, όσοι υποδέχτηκαν το «Ποτάμι» του Θεοδωράκη με ξινίλες, έχουν να λένε κάτι συγκεκριμένο. Κι όσοι, ήταν φιλόφρονες, ξέρουν τι στηρίζουν.
Η αποχώρηση του Γερμανού πρέσβη Wolfgang Dold από την Αθήνα θα πάει (πάει ήδη...) πίσω τις γερμανοελληνικές σχέσεις, στην πιο ευαίσθητη φάση τους...
Οι ροές του αερίου, η "εξαγωγή εξεγερσιακού κλίματος" προς τα Βαλκάνια, και η επαρχιώτικη Ελληνική λογική να μην πολυκοιτάμε πιο μακριά από τον άμεσο περίγυρό μας.
Ένα νέο πρόσωπο, μια νέα ιδεοτυπική φιγούρα έρχεται να εγκατασταθεί στο προσκήνιο. Που, όπως όλα στην Ελλάδα, θα λάβει τη νομοθετική της μορφή ώστε να… δυσλειτουργήσει καλύτερα!
Η γνώριμη από το κακό παρελθόν σειρά ερωτημάτων που θα παραστήσουμε ότι συζητούμε, ενώ η πραγματική συζήτηση θα βρίσκεται σαφώς αλλού.
Σαρκάζαμε τις προάλλες τη δίδυμη τάση. Μα πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι, πρέπει να το παραδεχτούμε: Είχαμε άδικο, κάναμε λάθος.
Η ιντερνετική αφίσα της ΝΔ, η αναπαραγωγή της από τα «περιβάλλοντα» και οι ιστορικοί εμπνευστές της επικοινωνιακής αυτής ψιλοαθλιότητας.
Το πάρτυ στο ελληνικό Χρηματιστήριο και πώς κοντά στον βασιλικό των διεθνών αγορών, η ταπεινή μας ελληνική γλάστρα ποτίζεται αφειδώς.
Ο controversial Χρύσανθος Λαζαρίδης νέος υπουργός Οικονομικών; Όχι, το «controversial» δεν μεταφράζεται ως «αμφιλεγόμενος», η έννοια πάει πιο βαθιά...
Θέλω να διαμαρτυρηθώ, προσωπικά, για τα κακόβουλα σχόλια που συνόδευσαν την ατυχή περιπέτεια του Μιχάλη Λιάπη.
Η «τριπλή κίνηση» Μάριο Ντράγκι/Κριστίν Λαγκάρντ/Κρις Πισσαρίδη, η συνάντηση της Ευρωζώνης με την πραγματικότητα και το πειραματόζωο, «η ωραία Ελλάς», που μπορεί να ψοφήσει σιωπηλά.
Ο χαρακτηρισμός της Γερμανίδας συμπροέδρου της ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τους Έλληνες –και το ζωάκι που παγώνει μπροστά στο φίδι...
Μπορούμε να ξεγλιστρήσουμε από τη φάκα της «θεραπείας της λιτότητας»; Με την ομιλία του στο Μέγαρο ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Ισλανδίας μάς έκανε να ζηλέψουμε...
Πώς άλλαξε η τονικότητα της φωνής -και όχι μόνο;- στους Χρυσαυγίτες, μετά και το νέο φονικό.
Τι έρχονται να πουν οι 23 (πρώην) πρέσβεις που απέστειλαν ανοιχτή επιστολή στον Αντώνη Σαμαρά; Μήπως, όπως έχει δείξει το παρελθόν, κάτι δυσάρεστο σιγοβράζει;
Σαμαράς και Στουρνάρας ανακαλύπτουν (;) ότι η αρένα γίνεται πιο δύσκολη και ότι η ευρωπαϊκότητα δεν εξημερώνει αναγκαστικά τα θηρία.
Με τον καταιγισμό επικρίσεων των τελευταίων ημερών –όσο κι αν δείχνει να ευχαριστιέται τις κόντρες–, θα περάσει κι αυτήν την φορά μέσα από το κύμα ο υπουργός Οικονομικών;
Όπως και στον Καραγκιόζη, έτσι και στο πραγματικό δράμα, όταν γίνει φανερό πως υπάρχουν συνέπειες, τότε ο νους προσγειώνεται στην πραγματικότητα.
Τις τελευταίες μέρες, βλέποντας εν εξελίξει τη φρίκη της Χρυσής Αυγής, η απόλυτα πολιτική απόφαση της Ευρώπηςγια διατήρηση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ξανακλονίζεται.
Ήταν «το Σουέζ των ΗΠΑ» η Συρία; Και πώς αυτό μας επηρεάζει στην περιοχή ακραίας αστάθειας όπου βρισκόμαστε;
Έχει οποιοδήποτε μέλλον το πάλαι ποτέ διαλάμψαν κίνημα; Με αφορμή το αμήχανο Συνέδριο για την 39η επέτειο από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ.
Γιατί μας σοκάρουν οι παραινέσεις Πούτιν να μην επενδύουν οι Ρώσοι στην Ελλάδα; Εμείς αποφασίσαμε ότι Ρωσικές επενδύσεις σημαίνει μαζικός τουρισμός στη Χαλκιδική συν σαμπάνιες στη Μύκονο.
Η χαρωπή φωτό στο λιαρ τζετ, ο πρωθυπουργικός φίλος και η Παναγία Σουμελά.
Το ύφος του Σαμαρά την ώρα που μιλούσε ο Πλανητάρχης δεν ήταν ακριβώς ενθουσιασμένο. Πολλά έπαιξαν το ρόλο τους σε αυτό.
Υπόδειγμα του πόση έλλειψη περιεχομένου μπορεί να κρύβει μια επίσημη επίσκεψη. Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν του Πρωθυπουργού, ενόψει της δικής του επίσκεψης, στις 8 Αυγούστου.
Οι Σόιμπλε και Λιου έφυγαν, ο Λέτα έρχεται. Ο Ιανός έχει, πάντα, δυο όψεις. Το αν επιλέγουμε εμείς να βλέπουμε κατά καιρούς (ή και συνήθως) τη μια, τη βολική, δεν είναι δικό του φταίξιμο.
Η παρουσία του Γερμανού υπουργού Οικονομικών την 18η Ιουλίου στην Αθήνα δεν θα είναι μόνο photo-opportunity...
Το πολυνομοσχέδιο για τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων προνοεί για τα κομματικά "παιδιά" της μεταπολίτευσης. Ευκαιρία να δείξει ο ΣΥΡΙΖΑ πως θέλει να αλλάξουν τα πράγματα.
Πώς μεταφράζεται στα καθ’ ημάς το αγγλοσαξωνικό απόφθεγμα όσον αφορά στις τελευταίες εξελίξεις; Ο Βορίδης, ο Λυκούδης, ο «Captain Wei» Jiafu και η επιτυχία του ΤΑΡ.
Από την τρικομματική Σαμαρά με... Στουρνάρα, στην συμπρωθυπουργία Σαμαρά με Βενιζέλο.
Επειδή δεν προκάμει να κατέβει ψηφοδέλτιο Κεδίκογλου-Μουρούτη στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ, προτείνουμε να στηθεί προτομή Κεδίκογλου στην είσοδο της Οδού Ακαδημίας.
Δημόσια τηλεόραση δεν είχαμε/δεν έχουμε, κομματική ουδείς δηλώνει ότι θέλει, παρεϊκή είναι ντροπή που «τη δεχόμαστε».
Ο Γιάννης Βρούτσης, ο «Ήλιος», η Εργάνη και ο λυρισμός
Τώρα που φεύγουν κάτω και τα νουμεράκια των γκάλοπ, μένει μόνος στο κέντρο που διεκδίκησε, ως force de la nature.
Το «κινεζικό χαρτί», ο Κομφούκιος, ο Στουρνάρας και ο βάτραχος στο βάθος του πηγαδιού.
Ενόψει της εξουσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται mainstream. Γιατί, με ποιους όρους, με ποιες προοπτικές;
