Είδα το Harrods με τα μάτια μου

Harrods ήταν και πάει. (regscoaches.co.uk).

Τι το ήθελε ο συμπαθής Τσιτσιπάς; Λέγονται τέτοια πράγματα δίχως αναισθητικό; Δεν το φανταζόταν πως τα ελληνικά social media θα τον έκαναν φύλλο και φτερό; Οπως και συνέβη άλλωστε. Οπως ήταν αναμενόμενο το επιφανειακό τρολάρισμα άφησε εκτός συζήτησης το πραγματικό θέμα.

Είπε ο σπουδαίος τενίστας μας ότι πρέπει να ανοίξει Harrods και στην Ελλάδα, συμπληρώνοντας μάλιστα με περισσή σιγουριά πως είναι και ο καιρός κατάλληλος. Ας προσπεράσουμε πως ο καιρός δεν είναι ο κατάλληλος, ειδικά τώρα που όλα τα καταστήματα είναι κλειστά λόγω της καραντίνας και ουδείς γνωρίζει πότε θα ανοίξουν και για πόσο. Άλλωστε και να ανοίξουν τα χρήματα δεν περισσεύουν.

Ας πάμε κατευθείαν στην ουσία του θέματος: αυτό χρειάζεται, άραγε, η Ελλάδα; Ένα ακόμη πολυκατάστημα; Λες και δεν έχει ήδη περισσότερα από όσα της αναλογούν; Μήπως μας λείπουν τα luxury καταστήματα; Ολη η Βουκουρεστίου ή η Μύκονος διαθέτουν αρκετά από δαύτα με τους κινέζους και τους ρώσους τουρίστες να πριμοδοτούν τα ταμεία τους. Μόνο που αυτή τη στιγμή ούτε κινέζους τουρίστες έχουμε ούτε και Ρώσους. Κύριος οίδε πότε θα τους ξαναδούμε.

Το λιανεμπόριο στην Ελλάδα είναι μια πονεμένη ιστορία και σίγουρα έχει αγγίξει το ταβάνι του. Ο,τι ακριβώς συμβαίνει με τις καφετέριες, τα σουβλατζίδικα, τα τυροπιτάδικα και τις ταβέρνες. Πόσα τέτοια θα έχουμε ακόμη; Πόσα τέτοια μπορούν να στηριχθούν στον καθημαγμένο έλληνα καταναλωτή;

Η χώρα βγήκε από μια βαθιά οικονομική κρίση, αποτέλεσμα πολλών δεινών που διατηρήθηκαν για δεκαετίες. Το παραγωγικό μοντέλο που επιλέχθηκε ήταν και είναι μια από τις αιτίες της βαθιάς εθνικής υστέρησης. Μάλιστα, είναι μια υστέρηση που δεν πλήττει μόνο την οικονομία και την κάνει να δείχνει αναχρονιστική και εντελώς… βαλκάνια, αλλά και τον κοινωνικό ιστό που τον οδηγεί στη ραθυμία, την εύκολη λύση και το βόλεμα. Πόσοι ακόμη νέοι θα κάνουν όνειρα να ανοίξουν μια καφετέρια;

Τη στιγμή που σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ η νέα γενιά αναζητεί νέους δρόμους μέσω της τεχνολογίας, των υγιών start up εταιρειών και των επιχειρήσεων αιχμής, εμείς στην Ελλάδα παραμένουμε στενά δεμένοι με τον Δημόσιο τομέα, τις υπηρεσίες, τη θάλασσα και τον ήλιο. Προφανώς και αυτά χρειάζονται, αλλά δεν γίνεται να περιμένουμε να τραβήξουμε το εθνικό κάρο από τη λάσπη με μια τηγανιά πατάτες, με μονοποικιλιακό καφέ και μια θεσούλα σε κάποια δημόσια υπηρεσία. Και ένα… Harrods. Δεν θα βγει ποτέ έτσι ο λογαριασμός αδέρφια.

Οι πραγματικές επενδύσεις που χρειάζεται η χώρα δεν είναι τα εμπορικά Harrods, αλλά τα… άλλα Harrods, τα επιχειρηματικά. Αυτά που θα φέρουν κεφάλαια στη χώρα, θα δώσουν θέσεις εργασίας και θα αποτελέσουν μοχλό ανάπτυξης. Αν για τα πρώτα δεν χρειάζεται να χολοσκάμε που δεν έρχονται, και για τα δεύτερα οφείλουμε να είμαστε απαισιόδοξοι αν συνεχίσουν να κλείνουν τα αυτιά τους όταν ακούνε «Ελλάδα».

Ως τώρα καμία κυβέρνηση δεν έχει σταθεί φιλικά σε τέτοιου είδους παραγωγικές επενδύσεις. Ολοι μιλούν για φοβερά και τρομερά κεφάλαια που θα έρθουν στη χώρα και για χιλιάδες θέσεις εργασίας, αλλά ουδείς κάνει κάτι που θα μειώσει τη γραφειοκρατία ή τους φόρους έτσι ώστε να λειανθεί το έδαφος και να πειστούν οι ξένοι «παίκτες» να παίξουν και στο δικό μας τερέν.

Στο μεταξύ, θα συνεχίσουμε να φαντασιωνόμαστε ακριβά κοστούμια, λαμπερά φορέματα και ρολόγια αστραφερά. Μόνο που αυτά θα είναι η πλούσια προμετωπίδα ενός βιβλίου αδειανού. Αυτό θέλουμε;

Διαβάστε ακόμα: Μια ταβέρνα για κάθε εκατό Έλληνες…

TAGS :
Harrods οικονομία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook