Marion Cotillard: επιβλητική, φινετσάτη, ακτιβίστρια. Τι άλλο να ζητήσεις από αυτή τη γυναίκα; 
Είδε ο Εμπαπέ τον «Ναπολέοντα» πριν το ματς με το Γιβραλτάρ; 
Ο συμβολικός και ψυχολογικός ρόλος της Βρετανικής Μοναρχίας 
Το στυλ του νέου Βασιλέα Καρόλου Γ’ 
45 ημέρες ως τη στέψη του Καρόλου: όλα τα τελευταία νέα της τελετής 
Bασιλιάς Κάρολος και Εμανουέλ Μακρόν: στο επίσημο δείπνο που παρέθεσε ο γάλλος πρόεδρος στις Βερσαλίες (φωτογραφία: bnn.network).
Η ατμόσφαιρα στον συνήθως πληκτικό σταθμό «St. Pancras International» στο βόρειο Λονδίνο διακατεχόταν την περασμένη εβδομάδα απ’ έντονο εορταστικό χρώμα. Φυσικά, για τους γνωρίζοντες αυτό είναι το σημείο αναφοράς για τα ταξίδια των Λονδρέζων στο Παρίσι μέσω της υποθαλάσσιας σιδηροδρομικής γραμμής του (μονοπωλιακού) Eurostar.
Θεώρησα πως θα είχε ενδιαφέρον να βρεθώ στην Πόλη του Φωτός τις ίδιες ημέρες με τον Βασιλέα Κάρολο Γ΄. Καθώς, για τρεις ημέρες την προηγούμενη εβδομάδα, το βασιλικό ζεύγος της Βρετανίας, Κάρολος και Βασίλισσα (παρακαλώ!) Καμίλλα περιόδευσαν τη Γαλλία ξεκινώντας από το Παρίσι.
Φθάνοντας στο κέντρο της πόλης αποφάσισα να περπατήσω από το members club μου ως τη γειτονιά Saint-Germain-des-Prés. Μία από τις πιο όμορφες εικόνες της -φευ, ξεχασμένης λόγω Brexit- Αγγλο-γαλλικής φιλίας αποτυπώθηκε στην Λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων, όπου βρετανικές και γαλλικές σημαίες κυμάτιζαν πλάι-πλάι.
Το ίδιο και στην κατοικία του Γάλλου Προέδρου, ενώ με εντυπωσιακό τρόπο είχαν αναρτηθεί οι θυρεοί του Βασιλέα και της Βασίλισσας στην πρόσοψη της Βρετανικής πρεσβείας στον ίδιο δρόμο. Όπως κάθε φορά έτσι και τώρα το θρυλικό βιβλιοπωλείο Libraire Galignani επί της οδού Rivoli προωθούσε βιβλία για την βρετανική βασιλική οικογένεια ενώ το απογευματινό τσάι σερβιριζόταν με μεγαλύτερη ζέση στο Hôtel de Crillon, το Ritz Paris και το Hôtel Bristol.
Μετά των κυριών τους (φωτογραφία: thetimes.co.uk).
Το πλέον εντυπωσιακό στοιχείο ήταν η υποδοχή του Καρόλου στους δρόμους από τους ρεπουμπλικάνους παριζιάνους: «Vive le Roi!». Προσοχή, όχι Vive le Roi d’ Angleterre, απλά Vive le Roi ως σχήμα κατεξοχήν. Φυσικά, πολλά μπορούν να ειπωθούν για τις ψυχοπαθολογικές και κοινωνικές εκφάνσεις αυτού του φαινομένου και για τη σχέση των Γάλλων με τη Μοναρχία, αλλά η στήλη θα αφήσει τους ψυχολογισμούς σ’ άλλους. Εν ολίγοις η πόλη και πολλοί πολίτες της είχαν φορέσει τα γιορτινά τους και περνούσαν όμορφα.
Το κερασάκι στην τούρτα αποτέλεσε φυσικά το επίσημο δείπνο που παρέθεσε ο Γάλλος Πρόεδρος στον Βασιλέα στο Παλάτι των Βερσαλλιών (ειρωνικό χαμόγελο) και πιο συγκεκριμένα στη μεγαλοπρεπή Αίθουσα των Κατόπτρων. Ο Πρόεδρος Μακρόν φαινόταν πως απολάμβανε κάθε λεπτό: περισσότερο από ένας εκλεγμένος πρόεδρος που υποδεχόταν έναν κληρονομικό μονάρχη φαινόταν πως ένιωθε κάτι σαν ομότιμος αλλά επί θητεία.
Εκ νέου πολλές παρατηρήσεις για το πώς, ουσιαστικά, ο Πρόεδρος της Γαλλίας ενσαρκώνει το μοναρχικό στοιχείο, που φαίνεται να έχουν ανάγκη οι Γάλλοι. Η ατμόσφαιρα ήταν αφοπλιστική, ενώ το μείγμα των καλεσμένων ενδιαφέρον – μεταξύ άλλων λαμπερά πρόσωπα όπως ο Hugh Grant και ο Mick Jagger.
Γαλλικές και αγγλικές σημαίες κυμάτιζαν σε όλο το Παρίσι.
Αποδείχτηκε για άλλη μία φορά πως οι Γάλλοι είναι ειδικοί στον εντυπωσιασμό και στη μεγαλοπρέπεια. Το ίδιο λαμπερός παρουσιάστηκε και ο Κάρολος όταν εκφώνησε ολόκληρη την ομιλία του στα γαλλικά ενώπιον της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, εισπράττοντας ειλικρινές και εκτενές χειροκρότημα από τα μέλη της. Εν μέσω όλων αυτών, ποιος θυμάται άραγε την επίσκεψη του Βασιλέα στη Γερμανία νωρίτερα φέτος;
Υπάρχουν ενδιαφέροντα ιστορικά παράλληλα αυτής της επίσκεψης. Ο Γαλλόφιλος Βασιλέας Εδουάρδος Ζ΄ γινόταν πάντα θερμά δεκτός στο Παρίσι στις αρχές του περασμένου αιώνα. Από την άλλη, το ίδιο ασμένως δεκτός από τους Άγγλους γινόταν και ο πλέον Αγγλόφιλος Γάλλος Μονάρχης, Λουδοβίκος-Φίλιππος Α΄. Φαίνεται πως μετά από την Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄, η οποία ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στη Γαλλία, παρόμοια σχέση καλλιεργείται και με τον νυν βασιλέα.
Ο Ιωάννης Χουντής de Fabbri ατενίζει το φθινοπωρινό Παρίσι.
Η αναμφίβολα επιτυχημένη επίσκεψη του βασιλικού ζεύγους δύναται να οδηγήσει σε δύο πολιτικά συμπεράσματα. Πρώτον πως η μαλακή ισχύς (soft power) που ασκεί το Ηνωμένο Βασίλειο χάρη στην Μοναρχία παραμένει αναλλοίωτη ακόμη για τα πιο δύσκολα ρεπουμπλικανικά κοινά (μία μελλοντική επίσκεψη στην Ελλάδα θα ήταν ακόμη πιο ενδιαφέρουσα ως προς αυτό). Δεύτερον πως δύναται να συνεχιστεί η Αγγλο-γαλλική προσέγγιση επουλώνοντας ορισμένες από τις πληγές του Brexit ένθεν κακείθεν της Μάγχης, ειδικά σε θέματα όπως το μεταναστευτικό.
Διαβάστε ακόμα: Το στυλ του νέου Βασιλέα Καρόλου Γ’.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
