Ποιον καταδικάζουμε σήμερα στο Facebook;

Αριστερά το γεγονός και δεξιά ο «δικαστής».

H περισπούδαστη ανωνυμία των social media γεννάει τερατογενέσεις. Η μέχρι πρότινος αδιάφορη γνώμη ενός εκάστου, η οποία περιοριζόταν να ακουστεί μόνο στο στενό κύκλο των γνωστών και φίλων, πλέον, όχι μόνο βρίσκει ευήκοα ώτα, αλλά μετατρέπεται (από αυτόν που την εκστομίζει) σε απάνθισμα καθαρού λόγου.

Αν δεν ξέρετε κατά πού πέφτει η αλήθεια μπορεί να σας δώσει ονοματεπώνυμο και διεύθυνση ο «Γιώργος Κ.» από τον Πύργο και η «Σούλα Ζ.» από τα Φιλιατρά.

Καθημερινά στήνεται και ξηλώνεται ένα εδώλιο κατηγορουμένου, μια δικαστική έδρα, προσέρχονται οι δικαστές και οι εισαγγελείς, έρχεται και το πόπολο να παρακολουθήσει την ακροαματική διαδικασία, ενώ ο υπόδικος καθημερινά είναι άλλος. Για να μην χάνεται το ενδιαφέρον του φιλοθεάμονος κοινού.

Τελευταία αφορμή για λαϊκά δικαστήρια ήταν το περιστατικό με το κοριτσάκι που το παρέσυραν οι άνεμοι στον Κορινθιακό. Αίφνης, τα βέλη ρίχτηκαν ομαδόν κατά των γονιών. Να καρατομηθούν, να ανασκολοπιστούν, να κάνουν αγροτικές φυλακές, να απελαθούν, να γίνουν παρανάλωμα του πυρός.

Στο μεταξύ, όμως, ουδείς γνωρίζει τα ακριβή περιστατικά: τι συνέβη, πώς συνέβη, πού βρίσκονταν οι γονείς εκείνη τη στιγμή και πώς δεν είδαν το παιδί του να πλέει ωσάν ακυβέρνητο καράβι στα ανοιχτά. Λεπτομέρειες, θα πει κανείς: από τη στιγμή που ο χρήστης του Facebook απεφάνθη δεν υπάρχει χρεία μαρτύρων και συναφών λεπτομερειών. Ο λόγος του υπερέχει έναντι οποιουδήποτε άλλου στοιχείου.

Την ίδια στιγμή αυτόπτης μάρτυρας, μιλώντας σε τοπικό μέσο, είπε πως ο πατέρας του παιδιού ουδόλως αμέλησε, αλλά οι άνεμοι ήταν τόσο δυνατοί που δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Το ίδιο και όλοι οι λουόμενοι που κολύμπησαν για να φτάσουν το φουσκωτό.

Κι όμως, ο έγκριτος χρήστης των social media ζητάει -τι ζητάει, απαιτεί- να επέμβει εισαγγελέας και να ασκήσει δίωξη στους γονείς με την κατηγορία της αμέλειας. Το ότι δεν το έχει κάνει ακόμη είναι ασύγγνωστο λάθος για τον αυτόκλητο δικαστή, ο οποίος ενδέχεται να μην ξέρει καν πού πέφτει η Νομική Σχολή. Λεπτομέρειες.

Το ίδιο συμβαίνει με τις διάφορες περιπτώσεις πιθανής παιδεραστίας. Ο «δράστης» ή ο κατηγορούμενος έχει ήδη χάσει το κεφάλι του ή τα γεννητικά του όργανα από τους χρήστες των social media, πριν καν αποφανθεί η Δικαιοσύνη. Κι αν αποδειχθεί πως η αρχική εκτίμηση ήταν μια πλάνη; Κι αν αποδειχθεί πως τελικά ο «δράστης» δεν υπήρξε τέτοιος; Ποιος θα κάνει, άραγε, την επανόρθωση; Η επόμενη ανάρτηση του χρήστη θα είναι ένα ονειρεμένο ηλιοβασίλεμα στα Σούρμενα. Ποιος νοιάζεται για υπολήψεις; Λεπτομέρειες.

Πρόσφατα οι αρμόδιοι του Facebook έριξαν, σύμφωνα με πληροφορίες, τον λογαριασμό της Έλενας Ακρίτα που ζητούσε από «φίλους» και ακόλουθους να κάνουν αναφορά σε ομάδα που έφτιαξαν γονείς και αντιδρούσαν στη χρήση μάσκας στα σχολεία. Τι έκαναν τα μέλη της ομάδας; Απάντησαν με τα ίδια όπλα. Εκαναν ομαδική αναφορά στον λογαριασμό της κυρίας Ακρίτα κι αυτός «έπεσε» σαν χάρτινος πύργος. Συμπέρασμα: πολλές φορές οι «αποφάσεις» και οι «προτροπές» γυρίζουν στον δημιουργός τους σαν μπούμερανγκ.

Η δικαστική τήβεννος είναι βαρύ ένδυμα και δεν γίνεται να την φορέσουν όλοι οι ώμοι. Σε κάποιους θα πέσει βαριά και ασήκωτη. Από την άλλη, θα πρέπει επιτέλους να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να παραδεχθούμε πως πλέον έχουμε να μανατζάρουμε δύο εαυτούς: τον κανονικό και τον διαδικτυακό. Οχι ότι τα δύο αυτά εγώ διαφέρουν πάρα πολλά, όμως, το δεύτερο είναι ένας ρόλος, ενώ το πρώτο μια σκληρή πραγματικότητα.

Μάλιστα, όσο πιο σκληρή είναι η πραγματικότητα του ατόμου τόσο πιο μεγαλεπίβολος γίνεται ο ρόλος που αποφασίζει να ενδυθεί στα social media. Σαν να παίρνει εκδίκηση για τον στενεμένο του βίο. Κατόπιν τούτων: ποιον δικάζουμε σήμερα; Τι λέει το πινάκιο;

Διαβάστε ακόμα: Διαφωνώ στο Facebook, άρα υπάρχω.

TAGS :
facebook social media

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook