Πάτερ, πώς το βλέπεις; Θα πετάξουν καλά τα Ραφάλ;

To Ραφάλ, ένα μαχητικό αεροσκάφος υψηλής τεχνολογίας, ετοιμάζεται να δεχθεί μια… καίρια ενίσχυση στις ικανότητές του από τον βασιλικό που κραδαίνει ο παπάς (Φωτογραφία: Sooc).

Έμπλεοι εθνικής υπερηφάνειας ανακράζουμε ότι οι ουρανοί του Αιγαίου είναι δικοί μας. Τα έξι νέα αεροπλάνα Ραφάλ που χθες (19/1) εμφανίστηκαν στον αττικό ουρανό, φαίνεται πως πριν καν προκαλέσουν ρίγη πανικού στην Τουρκία επέφεραν τριγμούς στο εσωτερικό.

Αίφνης, αντί η έλευσή τους να γίνει αντικείμενο εθνικής υπεροχής σε μια εποχή που ο Ερντογάν σφίγγει κι άλλο τα λουριά στην ευρύτερη περιοχή, θέλοντας να δείξει πως είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού (που δεν είναι), τα πράγματα -επικοινωνιακά- γύρισαν ολίγον μπούμερανγκ. Σαν να έγινε ανάποδα η πρώτη πτήση των αεροπλάνων.

Η Νέα Δημοκρατία αποφάσισε να γιορτάσει το γεγονός μόνη της, λες και της ανήκαν τα αεροπλάνα. Λες και αγοράστηκαν με τα δικά της χρήματα. Το σποτ που έδωσε στη δημοσιότητα, με φαρδιά πλατιά το σήμα του κόμματος, δείχνει πολιτική αμετροέπεια, η οποία υποσημειώθηκε ακόμη κι από αναλυτές που είναι θετικά διακείμενοι στο κυβερνών κόμμα.

Ποιος ο λόγος μια εθνική απόφαση να αγοραστούν τα γαλλικά μαχητικά να μπει στην κομματική κονίστρα; Ποιος ο λόγος να εμφανιστεί ένα κόμμα περισσότερο πατριωτικό από κάποιο άλλο; Το αντίστοιχο σποτ, περιπαιχτικό, που έβγαλε το ΚΚΕ με στίχους του Μπρεχτ δείχνει πως το επικοινωνιακό παιχνίδι στο ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι ορισμένες φορές νηπιακού επιπέδου και μας υποτιμάει ως πολίτες.

Εδώ και χρόνια λέμε πως σε ορισμένα θέματα -ιδιαιτέρως αυτά της εξωτερικής πολιτικής και της εθνικής άμυνας- το κομματικό συμφέρον οφείλει να υποχωρεί του εθνικού. Φαίνεται, όμως, πως είναι μια διαπίστωση που λέγεται, αλλά δεν εισακούεται. Αν ήμασταν… Ελβετία δεν θα είχαμε χρεία μιας τέτοιας ανάγκης, όμως, μας έλαχε να έχουμε έναν ατίθασο γείτονα, άρα ο βαθμός συσπείρωσής μας θα έπρεπε να είναι υψηλός. Δεν είναι και σίγουρα δεν θα γίνει με τέτοιες επικοινωνιακές παράτες.

Επίσης, δεν θα γίνουν πιο ισχυρά τα Ραφάλ (από όσο λέγεται ότι είναι) αν τα αγιάσει ένας παπάς. Κάτι τέτοιο συνέβη χθες κατά την τελετή παραλαβής των αεροπλάνων. Χρειάζεται, άραγε, τα πάντα σ΄ αυτή τη χώρα να έχουν την ελληνοορθόδοξη «πατέντα»;

Μήπως, τα γαλλικά μαχητικά θα χάσουν τη δύναμή, την ισχύ και την υψηλή τεχνολογία τους αν δεν ραντιστούν με «άγιο» μύρο; Θεός φυλάξοι!

Εντέλει, καταφέραμε πάλι να επιδοθούμε στο εθνικό μας σπορ: να δίνουμε σε όλα τα σημαντικά γεγονότα μια χροιά φαιδρότητας. Αχρείαστη, φυσικά, και άνευ νοήματος. Το αν τα Ραφάλ θα επαναφέρουν την ισορροπία δυνάμεων στους αιθέρες πάνω από το Αιγαίο είναι κάτι που θα το δούμε στην πορεία. Ολα τα άλλα, πέριξ των αεροπλάνων, ήταν άστοχα, ήσσονος σημασίας και άνευ ουσιαστικού νοήματος. Αλλά, είπαμε: το ελληνικό δαιμόνιο παρεισφρέει παντού.

Διαβάστε ακόμα: Ζητούνται νέοι ευπατρίδεις πολιτικοί.

TAGS :
νεα δημοκρατία Ταγίπ Ερντογάν τουρκία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook