Κι όμως, δεν είναι «δουλεμπόριο». Σοκαριστήκατε;

Αν μπορούσαν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα έπαιρναν το αεροπλάνο όπως εμείς. Θα τους κόστιζε λιγότερα χρήματα και κυρίως δεν θα ρίσκαραν τη ζωή τους, γράφει ο Κίμων Φραγκάκης. (Εικόνα από τη συγκλονιστική παράσταση «Το Τελευταίο Καραβάν Σεράι» της Αριάν Μνουσκίν που είχε παιχτεί και στην χώρα μας το 2006. Φωτογραφία: Haris Bilios).

Κι όμως, αυτό που συμβαίνει στη Μεσόγειο δεν είναι «δουλεμπόριο» διότι οι συνάνθρωποι μας που θαλασσοπνίγονται μετακινούνται οικειοθελώς προς τη Δύση. Δουλεμπόριο το λένε οι πολιτικοί μας ηγέτες για να ελαφρύνουν τις ευθύνες τους. Αν μπορούσαν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα έπαιρναν το αεροπλάνο όπως εμείς. Θα τους κόστιζε λιγότερα χρήματα και κυρίως δεν θα ρίσκαραν τη ζωή τους.

Γιατί ρισκάρουν τη ζωή τους; Για να αποκτήσουν μια μέρα τα παιδιά τους -ούτε καν οι ίδιοι- ένα κλάσμα από αυτά που εμείς θεωρούμε αυτονόητα και για τα οποία οι περισσότεροι από εμάς γκρινιάζουμε. Είναι τέτοιο το χάσμα ανάμεσα στους πρόσφυγες και τους μετανάστες και σε εμάς τους προνομιούχους, που μας είναι αδύνατο να κατανοήσουμε τα κίνητρα και την απελπισία τους. Αυτό προφανώς δεν μας δίνει το δικαίωμα να τους υποτιμούμε και να αδιαφορούμε για τη ζωή τους, ενώ είναι εξωφρενικό και απάνθρωπο να τους εχθρευόμαστε.

Πίσω από το δράμα του μεταναστευτικού -που δεν πρόκειται να ανακοπεί με κανένα «τείχος»- βρίσκεται η τεράστια υποκρισία της Δύσης η οποία ενώ θέλει εργατικά χέρια αλλά και κυριολεκτικά «νέο αίμα» που θα μπολιάσει τον γηράσκοντα πληθυσμό της, απωθεί για πολιτικούς λόγους τους ίδιους τους ανθρώπους που θέλουν όσο τίποτε άλλο να έρθουν στη Δύση και να καλύψουν αυτές τις εργατικές και δημογραφικές ανάγκες.

Ουσιαστικά επιτρέπουμε να παίζεται ένα τεράστιο Squid Game μέσα από το οποίο οι «survivors» θα φτάσουν στη γη της επαγγελίας, ενώ οι άλλοι θα πνιγούν. Ένας γεωπολιτικός δαρβινισμός άνευ προηγούμενου. Σκεφτείτε το.

Με αφορμή το νέο ναυάγιο πολλά θα γραφτούν, πολλοί θα κλαυτούν και μετά θα συνεχίσουμε τη ζωή μας σα να μη συμβαίνει τίποτα. Είναι ανθρώπινο να ξεχνιέται ο θάνατος και να συνεχίζεται η ζωή. Είναι όμως εγκληματικό πολιτικά να λέμε ότι για όλα φταίνε οι δουλέμποροι για να ελαφρύνουμε τις δικές μας ανθρώπινες (όχι απλά πολιτικές) ευθύνες.

Μακροπρόθεσμη μαγική λύση δεν υπάρχει καθώς οι ροές των πληθυσμών είναι στοιχείο της ανθρώπινης εμπειρίας από τα προϊστορικά χρόνια. Ξέρετε εσείς από που κρατάει η σκούφια σας τρεις και τέσσερις γενιές πίσω; Μήπως είστε απόγονοι του Περικλέους; Κι αν είστε, ξέρετε από που ήρθε ο προπάππους του Περικλή στην Αθήνα;

Μεσοπρόθεσμα, οφείλουν τα ευρωπαϊκά κράτη να αντιμετωπίσουν το θέμα με κοινή στρατηγική χωρίς να σπρώχνουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί (κάτω από τον βυθό). Ευθύνη σε αυτό έχουμε και εμείς οι πολίτες που δεν πρέπει να ανεχόμαστε λαϊκιστές πολιτικούς να μας κοροϊδεύουν και σε ένα θέμα καθαρά ανθρωπιστικό.

Και τέλος βραχυπρόθεσμα, στην καθημερινότητα μας, ακόμα και αν δεν θέλουμε να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας που περνάνε από τη χώρα μας (προσοχή, κανείς τους δεν ζητά να μείνει εδώ και να μας «κλέψει» καμία δουλειά, όλοι επιθυμούν να συνεχίσουν δυτικότερα σε χώρες με βελτιωμένες κοινωνικές παροχές) οφείλουμε τουλάχιστον να τους συμπεριφερόμαστε αξιοπρεπώς όπως συμπεριφερόμαστε σε κάθε άνθρωπο και όπως θελουμε να μας συμπεριφέρονται. Δεν έχει σημασία αν μας «αρέσει» ή όχι η πραγματικότητα του μεταναστευτικού. Δεν είναι θέμα γούστου ή πολιτικής άποψης. Είναι η στοιχειώδης ανθρώπινη υποχρέωση μας -ειδικά αν το παίζουμε χριστιανοί και ομνύουμε στο «αγαπάτε αλλήλους».

Διαβάστε ακόμα: Ναυάγιο στην Πύλο. Πότε επιτέλους θα δει η Ευρώπη την αλήθεια κατάματα;

TAGS :
φιλανθρωπία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook