Το ελληνικό καλοκαίρι, τελευταίο προπύργιο της ανεμελιάς και των αξέχαστων -αυθεντικών- εμπειριών, πακετάρεται πια σε «experiences» (ρεζερβέ ξαπλώστρα, μενού Αθηναίου σεφ, ηλιοβασίλεμα με DJ) που πιστοποιούνται με την ανάλογη ανάρτηση στο Instagram. Αυτό θέλουμε; Γράφει ο Κίμων Φραγκάκης.
Υπήρξαν εποχές -όχι μακρινές- που βασίλευαν σχεδόν παντού η αγένεια και η αδιαφορία: Στο ταξί, στην ταβέρνα, στο μπακάλικο, στο πλοίο της γραμμής. Ποιός διαφωνεί ότι στις μέρες μας παρατηρείται αλματώδης πρόοδος στον τομέα της εξυπηρέτησης; Γράφει ο Κίμων Φραγκάκης.
Περιστατικά όπως της Πύλου τα βαπτίζουν δουλεμπορικά οι πολιτικοί μας ηγέτες για να ελαφρύνουν τις ευθύνες τους. Ευθύνες όμως έχουμε και εμείς οι πολίτες για το εξωφρενικό «Squid Game» που παίζεται στην πόρτα μας. Γράφει ο Κίμων Φραγκάκης.
Όσοι βρήκαν προσβλητική τη συνέντευξη του Χιου Γκραντ στην Άσλεϊ Γκράχαμ στο κόκκινο χαλί (που φέτος ήταν σαμπανιζέ) δεν καταλαβαίνουν από βρετανικότητα, και πολύ φοβάμαι ούτε από χιούμορ.
Η κηδεία του Τέως έφερε στη δημόσια συζήτηση έωλα επιχειρήματα υπέρ της μοναρχίας η οποία δήθεν θα μας εξασφάλιζε άλλη θέση στο διεθνές στερέωμα. Πέραν του προφανούς, ότι υπάρχουν χώρες με ακτινοβολία χωρίς βασιλιά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η δική μας διεθνής προσωπικότητα στηρίζεται σε αξίες όπως η δημοκρατία και η ελευθερία. Γράφει ο Κίμων Φραγκάκης.
Ένας σπάνιος άνθρωπος, μια μοναδική πένα, ο πιο αγαπημένος γραφιάς -και στυλοβάτης του Andro από την πρώτη μέρα- έφυγε πρόωρα από τη ζωή. Ο Κίμων Φραγκάκης αποχαιρετά ένα ανατρεπτικό μυαλό, έναν έμφυτα ευγενή άνθρωπο και έναν αναντικατάστατο φίλο και συνεργάτη.
Το φιλελεύθερο κέντρο, η άνοδος της ακροδεξιάς, η αντοχή της ριζοσπαστικής αριστεράς, η καταβαράθρωση των παραδοσιακών κομμάτων και ο κίνδυνος να εμφανιστούν νέοι λαϊκιστές στο προσκήνιο. Ο Κίμων Φραγκάκης αναλύει τα αποτελέσματα του α' γύρου στις γαλλικές προεδρικές εκλογές με το βλέμμα, όμως, στην Ελλάδα και το ερώτημα αν θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε κάποια στιγμή τον... δικό μας Μακρόν.
Τα #woke αντανακλαστικά της διεθνούς κοινότητας στη #metoo κραυγή μιας χώρας που βιάζεται, ξεσηκώνουν... #cancel αντίδραση παγκόσμιου βεληνεκούς. Η αντίδραση αυτή είναι και υπολογίσιμη, και ηθικά επιβεβλημένη αλλά και εθνικά συμφέρουσα για την Ελλάδα, γράφει ο Κίμων Φραγκάκης.
Μέχρι πρόσφατα, ο Πούτιν δεν είχε το στάτους του δικτάτορα ή του διεθνούς παρία, και ας παραβίαζε συστηματικά κάθε έννοια κράτους δικαίου, μετερχόμενος καγκεμπίτικες μεθόδους στη Ρωσία και διεθνώς. Τα ΜΜΕ, οι διεθνείς πολιτικοί, η παγκόσμια ποπ κουλτούρα, τον παρουσίαζαν σαν μοχθηρό αλλά και γοητευτικό παγκόσμιο παίκτη, έναν «bond villain» με τσαρική αίγλη, που ασκούσε -ιδιαίτερα στη χώρα μας- μια εξωτική σαγήνη.
Τί σχέση μπορεί να έχει μια σειρά ντοκιμαντέρ για την ταραγμένη ιστορία μας με μια διαφήμιση μπισκότων; Κάτι που μας αφορά όλους, γράφει ο Κίμων Φραγκάκης.
Συνδυάζοντας τη γατίσια λαϊκότητα του Κόνερι με το σοφιστικέ class του Ρότζερ Μουρ, o Mπρόσναν ανέστησε το θρύλο του James Bond το 1995 κόντρα στο αρνητικό κλίμα της εποχής. O αληθινός «νέος Bond» είχε μέταλλο, φλέγμα και ευδιάκριτη κουλ αύρα, όμως έχει επισκιαστεί -αδίκως- από τον Ντάνιελ Κρεγκ. Γράφει ο Κίμων Φραγκάκης.
Ο τζεημσμποντολόγος του Andro, Κίμων Φραγκάκης, είδε σε avant premiere τη νέα ταινία του αγαπημένου μας ήρωα και σαστισμένος, απευθύνει ένα «κατηγορώ» στους παραγωγούς. Τα πράγματα είναι σοβαρά!
