Είναι οι εποχές, ανόητε!

Μυρίζοντας τα πρώτα ανοιξιάτικα λουλούδια στο Λονδίνο.

Για εμένα ένας χρόνος χωρισμένος σε τέσσερις πραγματικές εποχές που τις αισθάνεσαι στο δέρμα σου και τις μυρίζεις, είναι ότι πιο κοντά σε μυθιστορηματικό ρομαντισμό. Κάθε μία φέρνει και άλλες εικόνες. Και μαζί τους αναμνήσεις. Γέλια. Γεύσεις. Όλα στον αποχυμωτή που στο τέλος σου δίνει να πιεις.

Εικόνες από παιδί: Καλοκαίρια με κολλητούς στη Χαλκιδική… Ο Γαλανός να βγάζει μουσμούλια στη Φούρκα και να μας τα στέλνει στο Caprice. Μαγειρέματα με σεβασμό στα προϊόντα της εποχής. Το άρωμα της αληθινής φράουλας. Τα κεράσια από την Επανομή. Οι ντομάτες από το Μπαξέ. Η αγάπη όλη δική μας.

Εποχές σαν κι αυτή που ξυπόλυτοι σεργιανίζαμε τις παραλίες της Κρήτης με τα ζεστά νερά. Στον κήπο της κυρα-Φροσύνης. Στα Σφακιά. Στο Γραμμένο. Σε μια εικόνα θολή. Σε μια εικόνα καθαρή. Στο μυαλό και στην ψυχή. Αυτό είναι οι εποχές. Να τις σεβαστείς. Και να τις αποδεχθείς. Όπως τον χρόνο που περνά. Που τα μαλλιά σου γκριζάρει. Και τα μυαλά σου παίρνει.

Αριστερά: Η μικρή μου κόρη Billie, στον Σεπτεμβριάτικο τρύγο στη Μακεδονία. Δεξιά: Ελληνικά ροζέ για το καλοκαίρι, για τους Βρετανούς wine lovers!

Είναι ο ρυθμός της φύσης που σε ωθεί να γευτείς τα σύκα όταν είναι ζουμερά στις αρχές Ιούλη. Σαν τις κερασιές που ανθίζουν στη Χαλκιδική στις αρχές του Μάη. Που μου θυμίζουν τις βόλτες με το Opel του παππού. Και τις αμυγδαλιές να εναλλάσσονται στο διάβα σαν σινεμασκόπ ταινία. Τα βράδια, ξαπλωμένοι στο καπό να χαζεύουμε τα αστέρια. Και να είμαστε μόνο 19 ετών. Ο κόσμος όλος μπροστά μας. Μας δίνεται να τον κατακτήσουμε. Να τον γευτούμε. Όπως ένα πορτοκάλι στα μέσα του Γενάρη, ζουμερό. Και μήλα, πολλά μήλα!

Πιστεύω αληθινά πως όταν μαγειρεύουμε, τα συναισθήματα, οι σκέψεις, όλα μεταφράζονται σε γεύση. Στη λαϊκή να διαλέγεις τα υλικά ένα – ένα. Να ζουλάς τις ντομάτες τον Ιούνη και να σου φωνάζει ο εμποράκος πως «δεν είναι βυζιά, τί τα ζουλάς;». Και να γελάς. Να σκας στα γέλια και να του λες, πως «μακάρι να είχαν την ίδια αίσθηση».Ίσως ακούγεται κλισέ, αλλά έχοντας πια σερβίρει χιλιάδες πιάτα σε Έλληνες, Κινέζους, Βρετανούς και τόσους άλλους στα εστιατόρια που διατηρώ σε Λονδίνο και Θεσσαλονίκη, έχω κερδίσει το δικαίωμα να ξέρω ποιος μαγειρεύει από αγάπη. Ανεπιτήδευτη αγάπη.

Μου την έσπαγε πάντα στα τραπεζώματα της Κυριακές, κάποιος να έφευγε βιαστικά μετά το γεύμα. Να πάει «για ποτά». Κοβόταν από το επόμενο τραπέζι! Διότι η «μάζωξη» ήταν ολοήμερη. Πρωτίστως συναισθηματικής διάστασης που φυσικά περνούσε από το στομάχι. Γι αυτό κλείνω πάντα την τηλεόραση, το ραδιόφωνο και συγκεντρώνομαι όταν μαγειρεύω. Μαζί μπαίνει και το τηλέφωνο σε «λειτουργία πτήσης». Είναι μια διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης και όσο πιο ειλικρινής είναι αυτή, τόσο πιο νόστιμο θα γίνει το φαγητό.

Η παγωμένη Αγγλική εξοχή, από τη Βασιλική Στάμου.

Στο μαγείρεμα, τόσο το δικό μου όσο και των ανθρώπων μου στα εστιατόρια, είναι συγκεκριμένος ο τρόπος. Είναι μια νοητή γραμμή που συνδέει την κάθε εποχή με ένα λαχανικό, ένα όσπριο, ένα καρύκευμα, ένα βότανο, μια πονηρή πινελιά, κάτι για να δέσει, και αγάπη για να τα σερβίρεις όλα μαζί στους αγαπημένους σου. Σ’αυτούς που θέλεις να προσφέρεις απλόχερα. Να θες να είσαι ο ουρανίσκος τους για να νιώσεις την ικανοποίηση που νιώθουν. Αυτό είναι να αγαπάς τη «δουλειά» σου.

Και μετά ήρθε στη ζωή μου το κρασί. Που έδωσε σε όλα μια ακόμα πιο βαθιά διάσταση. Στις γεύσεις. Στο πάρε – δώσε των ανθρώπων που αγαπάς. Στο να ταξιδεύεις με 5 βαλίτσες αλλά να ψάχνεις ώρες για τα κρασιά που θα πάρεις μαζί σου από το αεροδρόμιο για το τραπέζι της Κυριακής. (Ενώ έχεις μια κάβα ήδη γεμάτη κρασιά). Αλλά το επόμενο καλύτερο κρασί που θα γευτείς είναι εκεί και περιμένει…

Μη χάσεις την ευκαιρία! Να μαζεύεις τα αγαπημένα σου λευκά που εξαντλούνται στις αρχές Ιούνη και δεν τα βρίσκεις στην αγορά. Να τα μαζεύεις μόνο και μόνο για να προσφέρεις χαρά και έκπληξη σ’αυτούς που τα αγαπούν εξίσου και δεν θα μπορούν να τα βρουν. Μια Μαλαγουζιά από την Επανομή του Βαγγέλη, με το θερμόμετρο στους 40 βαθμούς και το ψάρι στα κάρβουνα στις αρχές του Αυγούστου, ισοδυναμεί με τζακ – ποτ. Και πόσα άλλα, με τα οποία χαίρεσαι να εκπλήσσεις τους φίλους. Αυτή είναι ζωή.

Μη βιαστείς να μεγαλώσεις, μη βιαστείς να περάσει ο καιρός. Οι εποχές. Η βροχή. Το μπάνιο. Το παγωτό. Μη βιαστείς να πάρεις τα φιλιά της βροχής. Ειδικά όταν βροντάει την άνοιξη. Μα πάνω από όλα να θυμάσαι να μαγειρεύεις εποχιακά. Να προσμένεις τα φρέσκα. Τα ώριμα.

Τα υπόλοιπα με λίγη αγάπη, θα τα βρούμε.

Διαβάστε ακόμα: Μαθαίνοντας στην Billie να τρώει σωστά!

TAGS :
Γεύσεις εικόνες εποχές

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook