Έχουμε ένα καινούργιο γράμμα στην ελληνική αλφάβητο: Ας μιλήσουμε για το π@π@κι

Ποια θέση θα έχει το “παπάκι” στο αλφάβητο; Αν μπει στην αρχή, το αλφάβητο θα πρέπει να μετονομαστεί σε @βητο. (Εικονογράφηση: Andro.gr).

Σήμερα θα μιλήσουμε για το παπάκι, όχι το κίτρινο το χνουδωτό που ζει σε ψωραλέες λίμνες και το ταΐζουμε κουλούρι και ίσως όταν μεγαλώσει το τρώμε, αλλά το άλλο το παπάκι, το ηλεκτρονικό, που μοιάζει με α-τυλιχτό αλλά μοιάζει και με δεξί αυτί ανθρώπου και ζει στα πληκτρολόγια.

Τώρα τελευταία, ολοένα και περισσότερες αναρτήσεις και κείμενα, αναφερόμενα στον πληθυντικό ή και στον ενικό, χρησιμοποιούν ως κατάληξη το @, δηλαδή το παπάκι. Όταν το πρωτοείδα, είπα βαριέται ο τεμπέλης να γράψει. Όλοι και όλες (και όλ@) το χρησιμοποιούν συνεχώς. Αλλά γρήγορα κατάλαβα.

Κατάλαβα κι εγώ η μεσήλιξ ότι έχουμε εισέλθει στην εποχή που αρκετοί άνθρωποι που γεννιούνται με ανδρικά ή γυναικεία γεννητικά όργανα επιλέγουν ότι δεν θα είναι για πάντα άντρες ή γυναίκες. Υπάρχουν νέες έννοιες γύρω από τα φύλα, τις οποίες η 14χρονη κόρη μου, όχι μόνο έχει αντιληφθεί και εμπεδώσει, αλλά μπορεί και να μου τις εξηγήσει με μεγάλη ευκολία. Εγώ από την άλλη δυσκολεύομαι, μπερδεύω του όρους, πετάω και μαλακίες και κινδυνεύω να “ακυρωθώ”, αλλά είμαι καλή μαθήτρια, προσπαθώ, και σύντομα θα κάνω κτήμα μου νέες έννοιες, προσδιορισμούς και καταλήξεις, δεν είναι δα και πυρηνική φυσική.

Ο λόγος όμως που τα αναφέρω όλα αυτά, είναι το παπί. Αργά η γρήγορα, το @ θα αρχίσει να χρησιμοποιείται ευρέως σε καταλήξεις ουσιαστικών και επιθέτων και άρθρων και σε δημόσια έγγραφα, επομένως η ακαδημαϊκή κοινότητα πρέπει να οργανωθεί, για να μην πω ότι έχει ήδη πιαστεί στον ύπνο.

Έχουμε ένα καινούργιο γράμμα στην ελληνική αλφάβητο. Και τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι ΠΑΡΑ πολλά και αμείλικτα.

Πρώτο ζήτημα: Ποια θέση θα έχει στο αλφάβητο; Αποκλείεται να μπει στην αρχή του αλφαβήτου διότι το αλφάβητο θα πρέπει να μετονομαστεί σε @βητο, ή αν μπει στην δεύτερη θέση θα λέγεται αλφά@το. Και εν πάση περιπτώσει ήρθαν τα άγρια να διώξουν ημέρα;

Επίσης, ας βοηθήσουν εδώ οι γλωσσολόγοι, με ποια κριτήρια μπήκαν εξαρχής τα γράμματα σε αυτήν την σειρά; Ήταν αξιοκρατικά; Ήταν αλφαβητικά (κάψιμο εγκεφάλου); Μην ήταν χρονολογικά; Θα μπορούσε να μπει το @ στην τελευταία θέση, στο νούμερο 25; Ε όχι, διότι κανένα γράμμα δεν θα μπορούσε να κλείνει το αλφάβητο με μεγαλύτερη αίγλη, αρχοντιά και μεγαλοπρέπεια, παρά μόνο το ωΜΕΓΑ.

Αν πάλι το @έμπαινε στην πρώτη 6άδα, θα άλλαζε αναγκαστικά η αρίθμηση των τάξεων του Δημοτικού. Βέβαια, εδώ που τα λέμε, ούτε το ΣΤ’ είναι γράμμα. Αν υπήρχε Δημοτικό σχολείο στην αρχαία Ελλάδα με τη σύγχρονη μορφή, η έκτη τάξη θα λεγόταν «ς» και όχι ΣΤ′.

Σας ακούγεται περίεργο; Κι όμως, σύμφωνα με τη Wikipedia το ΣΤ’ προέρχεται από το στίγμα (Ϛ ϛ). Το στίγμα είναι σύμπλεγμα (λιγατούρα) των χαρακτήρων σ και τ, που χρησιμοποιείται στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης ως σύμβολο του αριθμού έξι (6) και, παλαιότερα, στη θέση του ζεύγους στ για τη γραφή λέξεων όπως π.χ. στρατός (ϛρατός), στύλος (ϛύλος), αντίστασις (αντίϛασις) κ.λπ.

Τις τελευταίες δεκαετίες το… στίγμα εξαφανίστηκε από τον γραπτό λόγο και τη θέση του ως αριθμητικού συμβόλου πήρε το ΣΤ. Δεδομένου λοιπόν ότι υπήρχε και παλαιότερα γράμμα το οποίο αφού χρησιμοποιήσαμε, του δώσαμε ευκαιρίες, το ξεφορτωθήκαμε σαν στυμμένη λεμονόκουπα, αξίζει να καλοδεχτούμε το @ και να το αγκαλιάσουμε με τόνους, θαυμαστικά, ερωτηματικά, εισαγωγικά, γιατί όχι και μια τάξη του δημοτικού.

Ένα ίσως σοβαρότερο ερώτημα, είναι το πώς διαβάζεται το @. Για να αποφασίσουμε, πρέπει να πάμε ένα βήμα πιο πίσω: Είναι το π@π@κι σύμφωνο η φωνήεν; Μήπως δεν είναι τίποτα από τα δύο και θα αποφασίσει όταν μεγαλώσει (κόρη μη βαράς); Πώς διαβάζεται και πώς προφέρεται;

Με βάση το ελληνικό αλφάβητο, τα φωνήεντα είναι πεπερασμένα, και αν υπάρχει μια δυνατότητα φωνητικής παραλλαγής ενός φθόγγου, αυτό είναι πιο εύκολο σε ένα φωνήεν. Μου είναι πιo εύκολο να βρω και να προφέρω μια παραλλαγή του ε (όπως στα γαλλικά) ή του ι (όπως ακούγεται π.χ. το u σε αρκετές γλώσσες) παρά μια παραλλαγή του β, που μάλλον δεν υπάρχει.

Yπάρχουν βέβαια 4 τουλάχιστον παραλλαγές του χ στα αραβικά, όπως μου έχει πει μια φίλη που τα μαθαίνει με ζήλο, αλλά αυτό απορρίπτεται λόγω κορωνοϊού γιατί πετάγονται σταγονίδια κατά την λαρυγγική εκφορά του βαθέος χ. Και υπάρχουν και ποικιλίες α, τις οποίες, για να προφέρεις, πρέπει οι μύες της στοματικής σου κοιλότητας να είναι σε εξαιρετική φυσική κατάσταση. Άρα εκτός από τα é, e και u, υπάρχει η δυνατότητα για ένα ακόμα υποείδος α.

Ας κάνουμε λοιπόν την αυθαίρετη παραδοχή ότι το παπί είναι ένα φωνήεν. Άρα λογικά πρέπει και να τονίζεται. Θα είναι και αυτό ένα γράμμα παρακατιανό σαν το ς, και θα μπαίνει μόνο στο τέλος των λέξεων σαν κατάληξη όπως συμβαίνει τώρα; Ή, μήπως, θα είναι ένα γράμμα σαν όλα τα άλλα και θα μπαίνει όλες τις θέσεις των λέξεων; (Όπως επίσης συμβαίνει τώρα όταν θέλουμε να βρίσουμε γραπτώς, βλέπε μ@λ@κ@). Εν τέλει, θα δημιουργηθούν νέες λέξεις στην ελληνική γλώσσα για το νέο γράμμα; Και κυρίως νέα ονόματα;

Μια καλή αρχή θα ήταν με νέα ονόματα, διότι αυτά δεν έχουν απαραίτητα κάποιο νόημα, δεν φέρουν κάποια ιστορία, κάποια κληρονομιά. Θα λέει φερ’ειπείν ο παπάς αν το παιδί βαφτιστεί: Και το όνομα αυτ@: Τρ@λ@λ@ζού-Υπατία Φον Καρτελ@. Κι αν σ’αρέσει νονέ.

Με όλα αυτά, έχω μπερδευτεί. Αλήθεια, στις άλλες γλώσσες τί κάνουν; Δεν υπάρχει λέξη για το @ στα αγγλικά, πέρα από το at (στο) που υποδεικνύει πηγή διεύθυνσης email. Στα Αζερμπαιτζανικά, το @ λέγεται κρέας (αλήθεια). Στα Βουλγάρικα, λέγεται klyomb που σημαίνει κακογραμμένο γράμμα ή maimunka δηλαδή μικρή μαϊμού (ορνιθοσκάλισμα θα λέγαμε εδώ: γράψε το μέιλ μου, θέμις ορνιθοσκάλισμα γιαχού τελεία τζηαρ). Στα κινέζικα λέγεται κυκλωμένο α, το οποίο μου ακούγεται και το πιο αντιπροσωπευτικό.

Σε άλλες γλώσσες καλείται ακόμα κουτάβι, ουρά γάτας, σαλιγκάρι, ελέφαντας, σκουληκάκι, μπούκλα άλφα. Αλλά τελικά το καλύτερο όλων είναι το δικό μας παπάκι, το αγνό, το χωριάτικο. Δεν το λες αντιπροσωπευτικό τουλάχιστον συμβολικά / σχεδιαστικά, αλλά μήπως ήταν ποτέ αντιπροσωπευτικές οι μεταφράσεις – αποδόσεις τίτλων ξένων ταινιών στα ελληνικά που βάπτισαν π.χ. τους Blues Brothers, “Ατσίδες με τα μπλέ”;

Διαβάστε ακόμα: Γιατί ξαναβλέπουμε το «The Office».

TAGS :
σάτιρα χιουμορ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook