Φταίει η Αριστερά για το μπάχαλο στα πανεπιστήμια;

Aπό πρόσφατη διαδήλωση φοιτητικών συλλόγων κατά της πανεπιστημιακής αστυνομίας (φωτογραφία: sooc).

Σίγουρα δεν φταίει ο Χατζηπετρής για να απαντήσουμε ευθέως στο ερώτημα που θέτει εξαρχής ο τίτλος του άρθρου. Η κάθετη βουτιά των δημόσιων πανεπιστημίων στα λιμνάζοντα νερά της παρανομίας, των συμμοριών και της βίας δεν είναι σύμπτωμα της παρούσας κατάστασης. Σοβεί εδώ και δεκαετίες και το γνωρίζουμε όλοι.

Τη στιγμή που όλοι κόπτονται για τη δημόσια εκπαίδευση, η ανώτερη βαθμίδα της δείχνει να χάνει το τρένο προς την πρόοδο και τη γνώση, ενδιαφερόμενη μόνο για τα συνδικαλιστικά θέματα των καθηγητών, της άμοιρες φοιτητικές εκλογές και την ιδεολογική (μήπως ιδεοληπτική;) κατίσχυση εντός των πανεπιστημίων. Στην αναμπουμπούλα πάντα χαίρεται ο λύκος.

Το γεγονός ότι αποκαλύφθηκε τώρα πως στην Πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου δρούσαν ωσάν κράτος εν κράτει τρεις «σκληρές» συμμορίες που εκβίαζαν, τρομοκρατούσαν, απειλούσαν και φυσικά ανέπτυσσαν την παράνομη δράση τους, αυτό ως γεγονός είναι η κορυφή ενός παγόβουνου που δεν φαίνεται να σπάει με τίποτα.

Ο κομματικός καβγάς για άλλη μια φορά δεν είναι για το «πάπλωμα». Η Νέα Δημοκρατία κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι τόσα χρόνια οι αριστερές φοιτητικές οργανώσεις έχουν μετατρέψει τα πανεπιστήμια σε μικρά Σοβιέτ και ο ΣΥΡΙΖΑ αντεπιτίθεται στην κυβέρνηση λέγοντας πως οι συγκεκριμένες σπείρες δρούσαν από το 2020 και συνάμα καταγγέλλει τον τρόπο με τον οποίο οργανώθηκε όλη η επιχείρηση σύλληψής τους.

Μέσα σε όλα, εσχάτως κυκλοφόρησε η πληροφορία πως θα αποσυρθούν από τα πανεπιστήμια οι δυνάμεις των ΟΠΠΙ (βλ. πανεπιστημιακή αστυνομία). Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Καθημερινής, κατά τη συνάντηση που είχαν οι ηγεσίες του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και της ΕΛ.ΑΣ. με τους πρυτάνεις των τεσσάρων πανεπιστημίων, ο υπουργός Τάκης Θεοδωρικάκος φέρεται να τόνισε προς τους πρυτάνεις πως δεν είναι πρόθεση της πανεπιστημιακής αστυνομίας να εμπλακεί σε ακαδημαϊκής φύσεως εκδηλώσεις των φοιτητικών παρατάξεων, παρά μόνο να προστατεύσει καθηγητές, φοιτητές και διοικητικό προσωπικό σε περίπτωση εγκληματικών πράξεων.

Θα πρέπει να θυμηθούμε, πάντως, ότι ο νόμος για την πανεπιστημιακή αστυνομία ψηφίστηκε από την παρούσα κυβέρνηση τον Φεβρουάριο του 2021. Η ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη αρνήθηκε ότι θα υπάρξει υπαναχώρηση, ενώ ο κ. Θεοδωρικάκος σημείωνε πως θα εφαρμοσθεί ο νόμος και οι ΟΠΠΙ θα εγκατασταθούν, και πλέον το ζήτημα είναι πώς θα λειτουργήσουν επιχειρησιακά οι ΟΠΠΙ υπό την εποπτεία της ΕΛ.ΑΣ.

Ολα αυτά τα «καλούδια» βρέθηκαν εντός της πανεπιστημιούπολης του Ζωγράφου. Οι φωτογραφίες που έδωσε στη δημοσιότητα η Ελληνική Αστυνομία προκαλούν σοκ.

Το θέμα του πώς φτάσαμε στο σημερινό μπάχαλο που ξεπερνάει τα όρια της παραβατικότητας και της εγκληματικής δράσης, είναι τόσο δύσκολο να απαντηθεί όσο και το αβγό του Κολόμβου. Πέρα από ιδεολογικές σκιαμαχίες που ελάχιστη τροφή δίνουν στην αλήθεια, το βέβαιο είναι ότι τόσο η Αριστερά όσο και η Δεξιά έχουν βάλει το χεράκι τους για τη σημερινή κατάσταση.

Μπορεί στις φοιτητικές εκλογές να επικρατεί συνήθως η ΔΑΠ ΝΔΦΚ (αν και με τα αποτελέσματα αυτών των εκλογών ποτέ δεν βγάζεις άκρη), εντούτοις έχει αποδειχθεί στην πράξη πως η δύναμη πυρός εντός των αμφιθεάτρων ανήκει στις μειοψηφίες. Διάφορα αριστερίστικα γκρουπούσκουλα έχουν απείρως μεγαλύτερη δύναμη από την πραγματική τους επιρροή στους φοιτητές.

Η «νίκη» της Αριστεράς στα πανεπιστήμια θυμίζει την αντίστοιχη επικράτηση των αριστερών καλλιτεχνών στην εγχώρια τέχνη. Ηταν ένα προνομιακό πεδίο άσκησης εξουσίας, καθώς η κεντρική ήταν κατειλημμένη από τη Δεξιά. Η «ανεκτικότητα» των αριστερών οργανώσεων σε διάφορες μορφές «πάλης» εντός των πανεπιστημίων προφανώς και επέδρασε αρνητικά και προκάλεσε τη σταδιακή απαξίωση των ιδρυμάτων.

Από την άλλη, όμως, το γεγονός ότι καμία κυβέρνηση ως τώρα δεν κατάφερε να αναχαιτίσει αυτή την κατηφόρα δείχνει πως η πραγματική πυγμή των εκάστοτε πρωθυπουργών ή αρμόδιων υπουργών είναι, τελικά, μετρήσιμη και περιορισμένης ισχύος.

Για χρόνια, ακόμη και τώρα, οι δεξιές κυβερνήσεις κατηγορούν την Αριστερά ότι με τη συνδικαλιστική της δράση παρέλυε όλες οι μεταρρυθμίσεις. Υπάρχουν πολλά ψήγματα αλήθειας σ’ αυτό, αλλά τελικά χρησιμοποιείται και ως άλλοθι για να σκεπάσει την πραγματική αβουλία αυτών των κυβερνήσεων να σπάσουν «αυγά» και τα στεγανά δεκαετιών.

Η κουβέντα για την κατάσταση στα πανεπιστήμια φούντωσε τώρα λόγω της εξάρθρωσης των συμμοριών στου Ζωγράφου. Είναι, δηλαδή, συγκυριακή και το ξέρουμε όλοι πως μόλις η σκόνη καθίσει θα ξεχαστεί και η κομματική κόντρα θα μεταφερθεί σε άλλο πεδίο δράσης. Στο μεταξύ, όμως, τα πανεπιστήμια θα συνεχίσουν να τρέχουν με χίλια προς το κενό.

Αν είναι άδικο; Ναι, καταφανώς. Υπάρχουν σχολές που κάνουν πραγματικά δουλειά υψηλού επιπέδου και μέσα σε αντίξοες συνθήκες συναγωνίζονται άξια ξένα ιδρύματα. Υπάρχουν καθηγητές που ενδιαφέρονται για τη γνώση και φοιτητές που ατενίζουν το μέλλον όχι με ιδεοληπτικά γυαλιά, αλλά θέλουν να κάνουν κάτι ουσιαστικό στη ζωή τους.

Γιατί όλοι αυτοί (δεν είναι λίγοι) να αισθάνονται και να είναι όμηροι μιας κατάστασης που αντί να βελτιώνεται οδεύει προς το απόλυτο χάος; Στο κάτω κάτω, από μια κυβέρνηση περιμένεις να δώσει λύσεις άμεσα και όχι να χρησιμοποιεί ως ασπίδα τα λάθη του παρελθόντος. Φυσικά, περιμένεις και από μια σοβαρή αντιπολίτευση να πάψει να βλέπει το δέντρο χάνοντας εντελώς το δάσος. Ζητάμε πολλά; Φευ, ακόμη και σήμερα, στην Ελλάδα του 2022, ορισμένα πράγματα δεν έχουν γίνει προφανή.

Διαβάστε ακόμα: Italia povera. Tι άλλο σου μέλλει να πάθεις;

TAGS :
αστυνομία Πανεπιστήμια

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook