Η γευσιγνωσία λειτουργεί σαν διαθλαστικό πρίσμα και η διαφήμιση σαν παραμορφωτικός καθρέφτης (metmuseum).

-Η κριτική κρασιών και φαγητών, επειδή βασίζεται στην αισθητική, δεν μπορεί να είναι ούτε σωστή ούτε λανθασμένη. Μπορεί όμως να είναι ή να μην είναι συνεπής με τον εαυτό της.

-Η γευσιγνωσία λειτουργεί σαν διαθλαστικό πρίσμα και η διαφήμιση σαν παραμορφωτικός καθρέφτης. Αμφότερα αλλοιώνουν την πραγματικότητα.

-Ο επικαθορισμός της ποιότητας του κρασιού είναι οι ίδιες οι αντιφάσεις του (γλυκό – ξινό, στυφό – παχύ, φρέσκο – παλιό κλπ). Κάθε μια από αυτές αντανακλά μέσα της τη σχέση που διατηρεί με τις άλλες αντιφάσεις. Δεσπόζουσα αντίφαση η δομή (άρωμα – γεύση), που συνιστά την ενότητα του όλου.

-Τελειώνοντας τον αφάνταστα βαρετό πρώτο τόμο το «Δον Κιχώτη ανακάλυψα ένα ακόμη είδος γευσιγνωσίας, την δονκιχωτική. Βασίζεται στον αποδοχή και άκριτη αναπαραγωγή παλαιότερων ηρωικών κείμενων γευσιγνωσίας με προσομοιώσεις που εξαπατούν αφού δεν περιγράφουν το συγκεκριμένο περιεχόμενο της φιάλης.

-Αυτογευσιγνωσία είναι αυτή που είναι ανίκανη να εκφέρει την παραμικρή αρνητική κρίση για οτιδήποτε διαφορετικό από τη ίδια. Αρκείται να κρίνει, να αναγνωρίζει και να εξετάζει το κρασί μόνον ως μέρος του εαυτού της, θεωρώντας το ως τέλειο και μη αποδεχόμενο βελτίωσης. Είναι αυτή που χρησιμοποιείται στις αυτό-παρουσιάσεις κρασιών.

Εάν δεν δεις το αμπέλι δεν μπορείς να καταλάβεις το κρασί.

-Η Μετανεωτερική γευσιγνωσία αρνείται τη βεβαιότητα της Μοντέρνας γευσιγνωσίας και αποδέχεται ως αυτονόητη τη διαφορετική αντίληψη – άποψη, όχι μόνον από διαφορετικά άτομα αλλά και αυτό που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν παραδεχόμαστε: την έλλειψη επαναληψημότητας και από τον ίδιο δοκιμαστή.

-Εάν δεν δεις το αμπέλι δεν μπορείς να καταλάβεις το κρασί. Φυσιογνωσία είναι η γευσιγνωσία που περιλαμβάνει επίσκεψη στο αμπέλι από το οποίο προέρχεται το κρασί.

-Μη ανθρωποκεντρική γευσιγνωσία είναι αυτή που προσπαθεί να κατανοήσει τους λόγους που η φύση διαφοροποιεί το αρωματικό και γευστικό αποτέλεσμα.

-Η «εσωτερικιστική» γευσιγνωσία, η απαγορευμένη, είναι αυτή που δεν θα μας μάθουν ποτέ. Ψήγματα στο βιβλίο του Λάζαρεφ, ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΜΑ εκδόσεις ΣΤΑΝΠΡΕΣ.

-Υπάρχουν κρασιά που προσεγγίζονται μόνον με «μυστικιστική γευσιγνωσία», η οποία γίνεται βιωματικά και όχι με διαλογισμό. Για αυτό δεν επιδέχονται περιγραφή, μετάδοση ούτε ανάκληση στη μνήμη.

-Υπάρχει και η γευσιγνωσία «ζόμπι» όπου δοκιμάζω γιατί κάπου στο βάθος του μυαλού μου υπάρχει ότι κάποτε και για κάποιο λόγο δοκίμαζα.

Γευσιγνωσία είναι η ολοκληρωτική υπαγωγή της επιθυμίας στην τάξη της ομιλίας.

-Η περιγραφή ενός κρασιού είναι το πέρασμα από την γλωσσολογία του Σωσσύρ στη «βελονιά του παπλωματά» του Λακάν.

-Γευσιγνωσία είναι η ολοκληρωτική υπαγωγή της επιθυμίας στην τάξη της ομιλίας. (Παραφράζοντας την Λακάν).

-Παρουσιάσεις κρασιών, όπου το κρασί εμφανίζεται μόνον ως απουσία. Το θέαμα που παρατηρούμε είναι διπλά αόρατο. Το ίδιο βλέμμα του παρουσιαστή που μας υποδέχεται, μας διώχνει. (Παραφράζοντας τον Φουκώ).

-Η τέχνη (γευσιγνωσία) η οποία χρησιμοποιεί εάν προϊόν (κρασί) είναι ανώτερη από αυτή (οινοποίηση) που το παράγει. (Παραφράζοντας τον Πλάτωνα, Κρατύλος).

-Η γευσιγνωσία αναστρέφει την τάξη των πραγμάτων και παρουσιάζει τη διαδικασία γέννησης του αφηρημένου (πχ φρούτο) ως διαδικασία δημιουργίας του πραγματικού (πχ βερίκοκο). Η πραγματικότητα είναι αντίστροφη, το μήλο και το βερίκοκο παράγουν την αφηρημένη έννοια του φρούτου.

Η δημόσια γευσιγνωσία έχει χαρακτήρα κατηχητικό και η ιδιωτική, εξομολόγησης.

-Η έλλειψη της απόλαυσης (τα μεγάλα κρασιά που δεν δοκιμάσαμε) μετατρέπει κάθε κρασί που δοκιμάζουμε σε απουσία.

-Το συμβολικό μέρος της γευσιγνωσίας, υπακούει σε 6 βαθμίδες νόμου, γλωσσολογία, στατιστική, κοινωνιολογία, διαλεκτική, υπαρξισμό και ψυχανάλυση. Το πραγματικό, η φυσιολογία, είναι άνευ νόμου και δεν επιδέχεται κρίσης. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να παίρνουμε την επιθυμία του καταναλωτή κατά γράμμα. Το υπόλοιπο και μεγαλύτερο μέρος της απόλαυσης είναι ασυνείδητη εμπειρία φαντασίωσης και δεν έχει καμία σχέση με τη γνώση.

-Η ποιητική γλώσσα στη γευσιγνωσία, πρέπει να ανοίγει καινούργιους γλωσσικούς δρόμους έκφρασης και όχι να κρύβει την άγνοιά μας.

-Η δημόσια γευσιγνωσία έχει χαρακτήρα κατηχητικό και η ιδιωτική εξομολόγησης.

 

Διαβάστε ακόμα: Γευσιγνωσίας αντιθέσεις.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top