Κυριάκος Πιερρακάκης: «The man who wouldn’t take no for an answer»

Το έργο του Κυριάκου Πιερρακάκη και μάλιστα σε συνθήκες lockdown είναι αξιοσημείωτο (Nikos Libertas / SOOC).

Πολλοί έχουν γράψει πολλά για να αναγνωρίσουν την επιτυχία του Κυριάκου Πιερρακάκη, τους τελευταίους μήνες υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης, στην ταχύτατη και – το κυριότερο! – πετυχημένη επέκταση της ψηφοποίησης των λειτουργιών του Δημοσίου μέσα στην κρίση και τις συνθήκες lock-down της πανδημίας του κορωνοϊού. Γιατί, λοιπόν το σύντομο αυτό σημείωμα^. και μάλιστα με ξενόγλωσσο τίτλο;

Διότι λίγο ενδιαφέρει εν τέλει, μέσα στην πλημμυρίδα επαίνων και αναγνωρίσεων που σταθερά επιφυλάσσει ο μηντιακός μας μαγικός κήπος στην Κυβέρνηση (και που επισφραγίζουν οι δημοσκοπήσεις, ιδιαίτερα στο μέτωπο αντιμετώπισης του κορωνοϊού: στην υγειονομική πτυχή, εννοείται) η ανάδειξη μιας ακόμη παρουσίας. Όμως αυτή συνδυάστηκε με κάτι το συγκεκριμένο. Κάτι που να συνδέεται με πραγματικές ανάγκες πραγματικών ανθρώπων:

Άυλη συνταγογράφηση. Ψηφιακές εγγραφές στα νηπιαγωγεία. Υπεύθυνες δηλώσεις και εξουσιοδοτήσεις χωρίς προσέλευση στα – συμπαθέστατα – ΚΕΠ. Συν η νομιμοποίηση πολεοδομικών παρατυπιών. Συν οι λειτουργίες τηλεκπαιδευσης και τηλεδιάσκεψης. Συν η δημιουργία κοινότητας Digital Solidarity. ΣΥΝ,  την πορεία προς ενιαίο αριθμό αναγνώρισης του πολίτη, με συγχώνευση ΑΜΚΑ/ΑΦΜ. Άμεσα ή έμμεσα, η Ψηφιακή Διακυβέρνηση τα κουβαλάει.

Ακόμη και οι μη-χρήστες των υπηρεσιών αυτών κατέγραψαν τα θετικά. Αλλά το ξαναλέμε: μέσα στην θετική πλημμυρίδα, η ιδιαίτερη συνεισφορά Πιερρακάκη θα μπορούσε να χαθεί. Ενώ αληθινά κουβαλάει μιαν συνταγή η οποία αξίζει να καταγραφεί.

Πρώτα-πρώτα ξέρει το θέμα του. Δίπλα σ’ αυτό, περιστοιχίστηκε με ανθρώπους που κι αυτοί γνωρίζουν τον τομέα – πρακτικά, όχι θεωρητικά. Και μάλιστα εν πολλοίς με ανθρώπους νεότερους. Όταν χρειάστηκε από τις πρώτες εφαρμογές – εν μέρει επιδείξεως: η υλοποίηση του αριθμού έκτακτης ανάγκης «112» εν πολλοίς υπήρξε κίνηση πολιτική – να περάσουμε σε κάτι απόλυτα πρακτικό, που ήταν η διαχείριση του lock-down, και μάλιστα κάτι οχληρό και πιεστικό, όπως η «άδεια» βάσει των Εντύπων Βεβαίωσης Μετακίνησης στο Forma.gov, η μετάβαση έγινε ταχύτατα. Και χωρίς στραβοτιμονιές. Η ενημέρωση, δε, για τις χρήσεις αυτών των εφαρμογών, ιδίως δε με την αποστολή sms, έγινε με τρόπο μετρημένο και χωρίς την διοικητική  επιβολή/οχληρότητα που χαρακτήρισε άλλες, μεταγενέστερες μορφές επικοινωνίας (τύπου Χαρδαλιά).

Το κυριότερο, όμως, ήταν το άλλο: όταν ξεκίνησε – σε βάση ανάγκης – να χτίζεται η πυραμίδα εφαρμογών ψηφιακής διακυβέρνησης που μόλις αναφέραμε, η «προσέγγιση Πιερρακάκη», δηλαδή η ψηφιακή τεχνογνωσία, η ταχύτατη σχεδίαση και άμεση υλοποίηση, το παραμέρισμα των αιώνιων γραφειοκρατικών αντιρρήσεων («υπουργέ μου, υπέροχη ιδέα^. όμως αυτό δεν γίνεται διότι…. διότι…. και διότι….») και η συνεχής επέκταση και βελτίωση των δυνατοτήτων (το «γιατί να μην το κάνουμε κι αυτό;» και το «μήπως το κάνουμε κι έτσι;»), δημιούργησε έναν πραγματικό – και όχι επικοινωνιακό – ενάρετο κύκλο.

Όχι, δεν είμαστε αιθεροβάμονες. Τίποτε απ’ αυτά δεν θα ήταν εφικτό αν ο Πιερρακάκης, – από νωρίς προσηλυτισμένος στην ομάδα Κυριάκου Μητσοτάκη με προέλευση από ΠΑΣΟΚ/ΕΛΙΑ/ΔηΣυμπ/ΚΙΝΑΛ (επιλογή Βαγγέλη Βενιζέλου) και με προφίλ χτισμένο στην διαΝΕΟσις (Δημήτρη Δασκαλόπουλου), χωρίς όμως να καταγραφεί ποτέ ως «άνθρωπος του…» – δεν τύγχανε της εμπιστοσύνης του νυν Πρωθυπουργού. Ούτε πιστεύουμε έτσι, άκριτα, ότι η τροπαιοφόρος Ελληνική γραφειοκρατία δεν θα ξανασηκώσει κεφάλι – κοιτάξτε π.χ. προς τις Τράπεζες όταν θα ζητούν σε σφραγισμένο πρωτότυπο έγγραφα^. κρατήστε ένα μάτι ανοιχτό προς ΕΦΚΑ/«ψηφιακή» απονομή συντάξεων.

Όμως η μέθοδος Πιερρακάκη σίγουρα αξίζει να διερευνηθεί. Σε όσους ειλικρινά αναζητούν στοιχεία της επιτυχίας αυτής, να δώσουμε μια αφοριστική διατύπωση που (θαρρούμε) προέρχεται από το Μαξίμου: «He wouldn’t take no for an answer»/Δεν δεχόταν να του δίνεται η απάντηση «Δεν γίνεται», σε ελεύθερη μετάφραση.

 Διαβάστε ακόμα: Το πείραμα Χρυσοχοΐδη – εν εξελίξει.

TAGS :
ΚΙΝΑΛ Κυριάκος μητσοτάκης

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook