Το αρχικά ιδεοληπτικό/ασυνείδητο ψέμα, σιγά-σιγά μεταλλάσσεται σε δόλιο εξουσιαστικό ψέμα (Alexandros Michailidis/ SOOC).

«Να μην ξεχάσω να γίνω
κάθε λέξη του συντάγματος
Α, και του κανονισμού της Βουλής»
(Αρκάς θυμάται Τσίπρα)

Με καμμένη την ανάσα βυθιζόμαστε Βαϊμαρικά

Απνευστί παρακολουθούμε την χυδαία (σε-ύφος-και-περιεχόμενο) επίκαιρη πλην διαρκή φουσκοθαλασσιά. Από τις ξεκατινιασμένες λαθροχειρίες μεταξύ των πρώην κυβερνητικών εταίρων (Ψεκαζμένος-Τσίπρας/Ψεκαζμένος-Κοτζιάς), στα πάθη του τσιριδοπαραληρούντος Πωλ Πο(λακο)τ: πώς δανείζεσαι από τράπεζες, άμα είσαι κιμπάρης με προνομιακό ηθικό πλεονέκτημα. Και μετά πώς γίνεσαι υπουργός άμα χτες-λες-άθλια-απάτη-ο-ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα-λες-σοσιαλδημοκρατικός-υπέροχος-ο-ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και πώς κάνεις συνταγματικά μαγειρέματα με αποκλειστικά επικοινωνιστικές προθέσεις, ευτελίζοντας πάλι το κύρος της κοινοβουλευτικής αναθεωρητικής διαδικασίας…

Το θέμα είναι πως έως τώρα γελάγαμε, θεωρώντας ότι τέτοια αποκαλυπτόμενα ‘ψεματάκια’ καθίστανται αγχολυτικά κατά της θλιβερής εθνικής μιζέριας μας. Μήπως, όμως, αυτήν τελικά την προκαλεί/τροφοδοτεί ο ίδιος ο κυρίαρχος ψεκαζμός, με τελική ευθύνη της υποκείμενης κοινωνίας που τον ανέβασε στην εξουσία;

Ολοένα και περισσότεροι νοιώθουν ότι αυτή η διολίσθηση μάς προετοιμάζει για μια πιο προχωρημένη φάση του Βαϊμαρικού Φαινομένου, που άρχισε με το μπουκέτο Κρίση-Αγανάκτηση. Γιατί πλέον γίνεται διαρκώς έκδηλο ότι η δημοκρατία χάνει την αξιοπιστία της, ενώ τα απεχθή άκρα φουντώνουν. Πίσω από όλα αυτά πάντα κρύβεται η ανοχή στο ψέμα, βασική συνθήκη του Λαϊκισμού.

Το ιδρυτικό ψέμα

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, το πάντοτε αντιφατικό Διεθνές Σύστημα βρίσκεται στα καλύτερά του. Από την εποχή των ορνεοκέφαλων Χαγάνων και λοιπών Σταλινοχιτλερικών αιμοσταγών πυροβολημένων κατακτητών, που πόθησαν να σκλαβώσουν τον κόσμο για της χολής τους τον (προσωπικό-ή-«Εθνικό»-ή-«Κοινωνικό») χαβά, ουδέποτε υπήρξε περισσότερη ανθρωπιά-ευημερία και λιγότερη φτώχεια-δυστυχία.

Αυτό το Διεθνές Θεσμικό Πλέγμα Συνεργασίας/Προστασίας διαμορφώθηκε εσχάτως ως αποκρυστάλλωμα της διαχρονικής εμπειρίας του Ανθρώπινου Πολιτισμού (ιδιαίτερα μετά την εδραίωση της Δυτικής Φιλελεύθερης Δημοκρατίας ως κορυφαίας πολιτικής εκδήλωσής του). Είναι δε ό, τι καλύτερο έχει αυτός ιστορικά να επιδείξει, παρά τις πάντα αξεπέραστες αντινομιακές ατέλειές του Διεθνούς Συστήματος, ενώ κάθε εξωθεσμική προσπάθεια ανατροπής/βελτίωσής του εγγυάται ανωμαλαρία.

Ξεκινώντας προ τετραετίας την διακυβέρνησή του στην Βουλή, ο Πρωθυπουργός της καρδιάς μας ξεστόμιζε «συγκινημένος» ένα ακόμα ανυπέρβλητο ψέμα.

Το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο εκδηλώθηκε ως «αντισυστημικός» ξενοφοβικός («Έλληνες πειραματόζωα στα χέρια των διεθνών τοκογλύφων που μας ζηλεύουνε») Αντιμνημονιακός Ανεξυριζαυγιτισμός. Βάλθηκε (χωρίς σχέδιο, μάλιστα, με κραυγές και κλαγγές…) να διαρρήξει το εν λόγω Διεθνές Θεσμικό Πλέγμα, θεωρώντας ότι αυτό έφταιγε για την βλακώδη χρεωκοπία του Πελατειακού Εθνολαϊκισμού μας, βάσει του γελοίου/αυτοκαταστροφικού ψευδο-θεωρήματος «τα μνημόνια έφεραν χρεωκοπία, όχι τούμπαλιν». Αυτό βόλευε και τους Τσιφτετέλληνες (αρνιόντουσαν έτσι να πληρώσουν για την υπερδανεισμένη χρεωκόπο ψευδοευημερία τους, που φόρτωσαν στα παιδιά/εγγόνια τους) και τους εξουσιολιγούρηδες πολιτευτάκηδες καθοδηγητές τους (που τόκισαν στο Ψέμα αυτό, χτίζοντας πρωθυπουργικές καρριέρες).

Τα λόγια του Διονύση Σαββόπουλου σε πρόσφατη τηλεοπτική του εμφάνιση.

Ήδη σαρώνει στο διαδίκτυο το διαβόητο ντοκυμανταίρ του BBC* για την δεκαετία της ευρωπαϊκής αναταραχής, όπου αποκαλύπτονται τα ανδραγαθήματα της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας… Αξίζει να μεταφραστεί και να διαχυθεί προεκλογικά, για να ξέρει ο πικραμένος ψηφοφόρος, πού πηγαίναμε και πόσο τυχαία την γλιτώσαμε, από τους ιδεοληπτικούς(;) ερασιτεχνισμούς του Μεγάλου Τιμονιέρη Τσίπρα.

Ακόμα και τώρα, που καταρρέει το κυρίαρχο Συμβόλαιο-της-Αντιμνημονιακής-Απάτης μετά τις καρεκλοσωτήριες κωλοτούμπες, το αντιμνημονιακό δόγμα δεν το έχει επισήμως απαρνηθεί, αποδεικνύοντας πόσο συμπτωματικά ασκούνται(;) οι απαιτούμενες μνημονιακές πολιτικές από τον πρόθυμο καρεκλοκένταυρο Αλέξη. Γι’ αυτό και οι προσδοκώμενοι επενδυτές ακόμα τρέχουν, για άλλους φιλόξενους τόπους…

Ψέμα-προνεωτερικότητα, όπως μύγα-ακαθαρσία

Πρόσφατα Θεσσαλός «Επίκουρος Καθηγητής Ιατρικής» παρουσίαζε (ΣΚΑΪ-100,3) στομφωδώς έρευνα που αποδείκνυε ότι «το μνημόνιο έφερε δημογραφική καταστροφή στην Ελλάδα». Έκπληξη; Όχι, βέβαια! Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι σίγουρα η κρίση (η οποία πάλι κάποιων ψεμάτων γέννημα είναι…) έφερε δημογραφική βύθιση, στην ψεκαζμένη χώρα μας σούμπιτο το έθνος αποδέχεται το κυρίαρχο αντιμνημονιακό ψευδο-θεώρημα.

Λογικό είναι, καθόσον οι πολιτικές ηγεσίες κάνουν καρριέρα αμολώντας φούμο, που πρόθυμα ρουφάει ο προνεωτερικός όχλος, ο οποίος αποτελεί και προνομιακό/ιδανικό βιότοπο για τα ψέματα των δόλιων εξουσιολιγούρηδων απατεώνων. Πλέον, κουρασμένη και αφιλόδοξη η πτωχευμένη κοινωνία μας, εξοικειωμένη στο ψεύδος που ροκάνιζε τις μεγάλες εθνικές μεταπολιτευτικές επιτυχίες, δεν έχει άμυνες να αντιτάξει στην στασιμοχρεωκόπο καταβύθισή της.

Έτσι, πάντοτε γουρλωμένοι καθηγητές πανεπιστημίου θα αμολούν τέτοιες ανορθολογοπαγίδες και μόνιμα χρεωκοπημένοι θα σερνόμαστε και αδιάκοπα ύφεση-φτώχεια-δυστυχία θα μας δέρνουν. Και από ψεκαζμένους καθηγητές, δόξα τω Κυρίω, έλλειψη δεν έχουμε, μην ξεχνάμε και το διαβόητο «Άσσετ»-Γιάνης, του οποίου τα χεράκια (πρωθυπουργική βουλήσει) εξαέρωσαν οικονομία-τράπεζες.

Ξεκινώντας προ τετραετίας την διακυβέρνησή του στην Βουλή, ο Πρωθυπουργός της καρδιάς μας ξεστόμιζε «συγκινημένος» ένα ακόμα ανυπέρβλητο ψέμα («Είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος»…). Ήδη τότε κάποιοι τον είχαν αποδομήσει πολύ πριν αναλάβει την εξουσία: από τον καιρό της Αγανάκτησης, οπότε, μαζί με άλλους πολιτικούς απατεώνες, είχε διαμορφώσει το διαλυτικό αντιμνημονιακό κλίμα. Αυτό η κριτική ματαίως είχε αποπειραθεί έγκαιρα να το διαλύσει («Η «Απίστευτη Αντιμνημονιακή Απάτη»).

Με το που ανέλαβε την εξουσία, πάλι η οξεία κριτική έπεφτε ακάθεκτη, αλλά ο ενθουσιώδης νικητής αγανακτισμένος όχλος, δεν είχε αυτιά για να ακούσει: θαύμαζε την κυβέρνησή του και μισούσε/χλεύαζε/απομόνωνε εμάς που του λέγαμε ότι επίκειται κωλοτούμπα, αλλιώς έρχεται το χάος. Και όταν πάλι άρχισαν δεκάδες καλλιτεχνικές κωλοτούμπες ήταν Κυριακή-βραδάκι και όλα ήταν ήσυχα.

Και αυτή η προσφυής κριτική, δεν γεννιόταν από εξυπνάδα, απλώς γνωρίζαμε Φυσική Ιστορία και μαθηματικώς αποκλείαμε να πετάξει ο γάιδαρος και να δημιουργηθεί λεφτόδεντρο. Το πρόβλημα είναι ότι στο-καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ απεχθανόμαστε σφόδρα την Φυσική Ιστορία, αδιακρίτως μορφωτικού-κοινωνικού-οικονομικού επιπέδου.

Ψέματα ιδεοληπτικά και ψέματα δόλια

Τα ασαφή όρια μεταξύ δόλιας εξαπάτησης και βλακώδους ιδεοληψίας δυσκολεύουν μεθοδολογικά την κουβέντα. Ήξερε, π.χ., ότι έλεγε ψέματα, ή ήταν απλώς ένας αφελής χαβαλές που αποφάσισε για πλάκα να κάνει το κομμάτι του κυβερνώντας μας; Μάλλον είχε καταλάβει έγκαιρα την δουλειά: «πελάτες μου, όταν σας λέω για ‘προοδευτικό πρόσημο’** (που απλώς είναι ο ιδεοληπτικός φερετζές ΤΟΥ Συστήματος), θα βγαίνετε, αυτό είναι το παρασύνθημα για την συνδιαλλαγή μας»… Τόσο επιτυχημένα την είχαν τρέξει την συνταγή όλοι οι προηγούμενοι: γιατί να μην παίξουμε κι εμείς το αεροπλανάκι; Τι κι αν έφερε ισότητα στην επιδοματική φτώχεια (επιβεβαιώνοντας ότι το «Νέο» ήταν πιο-παλιό-κι-απ’-το-«Παλιό») η έσχατη/χειρότερη εκδοχή ΤΟΥ Συστήματος, που ήταν τελικά ο καλύτερος φίλος των πελατών και ο χειρότερος εχθρός των μη προνομιούχων;…

O κ. Τσίπρας αναγκάστηκε να ομολογήσει: «Μπορεί να είμαστε ψεύτες, αλλά όχι και κλέφτες».

Η διαφορά ήταν ότι εδώ, λόγω ιδεοληπτικής «αριστερότητας», είπαμε και μια κουβέντα παραπάνω, που μετά δεν γινόταν εύκολα να την πάρουμε πίσω. Έτσι νομοτελειακά θα φτάναμε στις αμέτρητες κωλοτούμπες… Τι διαγραφές του χρέους, τι το ευρώ δεν είναι ταμπού, τι νταούλια και χοροί των αγορών, τι με ένα νόμο και ένα άρθρο (που αργότερα διέψευδε ο βλάμης: «ουδέποτε είπα εγώ ‘με-ένα-νόμο-κι-ένα-άρθρο!’»…), τι ο πακτωλός δανεικών από Πεκίνο-Μόσχα, τι-τι-τι…, πανηγυρικά εξαερώθηκαν όλα…

Γίνανε ΟΛΑ εντελώς ανάποδα από τα υπεσχημένα… Και όταν συνειδητοποιήθηκε ότι η άσκηση της εξουσίας τον οδήγησε στην απόλυτη αυτή κωλοτούμπα, αναγκάστηκε ο κ. Τσίπρας να ομολογήσει: «Μπορεί να είμαστε ψεύτες, αλλά όχι και κλέφτες». Όμως, δεν σκέφτηκε πως αυτό ίσως σημαίνει ότι το ‘δεν είμαστε και κλέφτες’ μπορεί και να είναι ένα ακόμα ψέμα. Έτσι, κατανοούμε πώς το αρχικά ιδεοληπτικό/ασυνείδητο ψέμα, σιγά-σιγά μεταλλάσσεται σε δόλιο εξουσιαστικό ψέμα. Παίξτε το παιγνίδι μόνοι σας, για να βρείτε σε κάθε διακεκριμένο ψέμα, ποια από τις δυο επικρατεί: η δολιότητα ή η ιδεοληψία…

Ο Αλέξης Τσίπρας «κατάφερε» να τα κάνει όλα εντελώς ανάποδα από τα υπεσχημένα ( Nikos Libertas / SOOC).

Θυμηθείτε, πώς άρχισε να οικειοποιείται την μείωση της ανεργίας (δολίως αποκρύπτοντας ότι ήταν καρπός του προηγηθέντος Σαμαροβενιζέλειου νοικοκυρέματος). Τώρα την υπονομεύει με τον βλακώδη («προοδευτικό») Κατώτατο Μισθό, που μόνο οι ιδεοληπτικοί δεν αντιλαμβάνονται ως θεσμό αντιεργασιακό (θα ανεβάσει ανεργία που θα την χρεωθεί επίσης ο επόμενος Κυριάκος). Γιατί, άραγε -ξαναλέμε-  οι πλούσιες χώρες δεν έχουν κατώτατο μισθό, ο-έ-ο;… Η απολιτίκ/χαζή «αριστερή» ιδεοληψία, νομίζει (σαν το παιδάκι της διαφήμισης: «Φως, άναψε!») ότι η Εργασία αναπτύσσεται με προσταγές και διοικητικά μέτρα τύπου «φτου-κακά-φύγε,-Ανεργία!» και «Δίκαιη Ανάπτυξη» (γέλια…). Δείτε το σχετικό/κατατοπιστικό βίντεο που εκπόνησε το ΚΕΦΙΜ:

Μια ανάλογη ιδεοληψία μας φόρτωσε κατακέφαλα και το ετοιμόρροπο κωμικοτραγικό Κατρούγελο Ασφαλιστικό, που (όπως τόσες άλλες τσαπατσουλιές ατάκτων/πειραματιζόμενων σκιτζήδων), θα βασανίζει -για πόσο;- την ελληνική κοινωνία. Όμως, αν εδώ οδηγηθήκαμε ιδεοληπτικώς, το ακόλουθο ψέμα είναι δόλιο: ο  ΟΑΕΔ ανακοινώνει ρεκόρ ανεργίας, αλλά η ΕΛΣΤΑΤ μείωσή της… Επίσης, όλες οι ΔΕΚΟ (ΔΕΗ-ΕΛΤΑ-ΣΤΑΣΥ-ΟΑΣΑ-ΕΒΖ-ΛΑΡΚΟ-ΕΑΒ) εμφανίζονταν θετικές το 2014, ζημιωμένες το 2018. «Εξυγιάνθηκαν», αφού! Φοβεροί καλλιτέχνες τα παιδιά, αλλά τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;…

Τέλος, μην ξεχνάμε τα αντίστοιχα ανάμεσα και στους ψηφοφόρους: αγνούς ψεκαζμένους/ιδεοληπτικούς, αλλά και αρκετούς κυνικούς πελάτες ΤΟΥ Συστήματος. Δηλαδή, η αντίθεση δόλιος-ιδεοληπτικός ανιχνεύεται σε όλα τα κλιμάκια, ηγετικά-οπαδικά. Να-τα-λέμε-κι-αυτά.

Το ψέμα είναι το ψωμί μας

Βέβαια, αυτοί που κατήγγελλαν τους Γιωργοσαμαροβενιζέλους για «τα μαγκάλια» και υπόσχονταν «Κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας» (γέλια…), θα καταργούσαν την φτώχεια. Πρόσφατα, όμως, κάηκε στην Δραπετσώνα σπίτι άνεργου-άπορου που του κόπηκε το ρεύμα και ζούσε ανάβοντας κεριά «Προοδευτικό πρόσημο» είχε ψηφίσει, άραγε, ο πικραμένος; Επίσης, στην «Μαγνησία – Μαθήτρια διαβάζει στον δρόμο επειδή δεν έχει ρεύμα… Δεκάδες τέτοιες ειδήσεις καθημερνώς πλουτίζουν τα δελτία φτώχειας, αλλά ουδείς διαμαρτύρεται. Γενικά, είτε ιδεοληπτικά είτε εξουσιολιγούρικα/γραφειοκρατικά, τα ψέματα της Πρώτη Φορά Αριστεράς έχουν μια τάση να ξεχνιώνται. Αμαρτία.

Παρομοίως, καλοβλέπουμε τον Πολακισμό (που μαζί με την υγεία κατεδαφίζει και τον εναπομείναντα πολιτικό πολιτισμό), τον Γαβρογλισμό-Μπαλταδισμό (που κατεδαφίζει την παιδεία). Μας αξίζουν οι λάτρεις του Μαδούριου ρημαδιού (αγαπάμε την Καλή Βία αφού), που «ακόμα δεν έχουμε πάρει την πραγματική εξουσία» , όλοι αυτοί οι κουραμπιεδόμαγκες «λέμε-ξελέμε-σε-ηχογράφησα-δεν-σε-ηχογράφησα» Πωλ Πο(λακο). Μας ταιριάζουν, στους θρασύδειλους τσιφτετέλληνες «δεν-πληρώνω,-πληρώνω,-ζυγόν-δεν-υπομένω,-αλλά-όλο-στην-αποκάτω-είμαι». Σε εμάς που κερδίσαμε τον Πόλεμο της Αγανάκτησης και πλέον έχουμε δική μας Ψεκαζμένη  Κυβέρνηση (που πολλοί αβέρτα αποκαλούν: Τσίρκο, Θίασο, Παρατράγουδα, Κυβέρνηση-του-Ημικόσμου).

Υποκείμενο αυτής της τραγωδίας είμαστε η ίδια η κοινωνία των ψηφοφόρων που αβίαστα κάνουμε τις μοιραίες επιλογές: τους ψηφίζουμε.

Καπάκι, ξεχνάμε την ψήφο των ξενιτεμένων (της κρίσης) κανονικών ψηφοφόρων, που αρνείται να επιτρέψει η πονηρή κυβέρνηση. Και την έρευνα του ΙΟΒΕ, που δείχνει πάλι καλπάζουσα απαισιοδοξία. Και τον Θεσμικό Κατήφορο σε όλα τα πεδία Εκτελεστικής-Νομοθετικής-Δικαστικής-(και-Τετάρτης) Εξουσίας, μέσα από συνδιαλλαγές και αλληλοεκβιασμούς λερωμένων προσώπων. Παρακμή, εκτσογλανισμός, κουραμπιεδόμαγκες, εκφυλισμός, Άττικα-βοσκοβίλλες-βοσκοκάναλα-βοσκοτόπια, γκαζόζες, Ψεκαζμένη Κυβέρνηση Παρατράγουδων/Καθρεφτάκηδων σε αποδρομή.

Ας θυμόμαστε, όμως, πως το εν τέλει υποκείμενο αυτής της τραγωδίας είμαστε η ίδια η κοινωνία των ψηφοφόρων που αβίαστα κάνουμε τις μοιραίες επιλογές: τους ψηφίζουμε, τους δοξάζουμε και μετά την απομάκρυνση από το ταμείο παραπονιόμαστε για την κατάντια της Βουλής και την ποιότητα της Δημοκρατίας μας. Μήπως μας φταίει το ψέμα, που είναι το ψωμί μας;

 

* «Inside Europe: Ten Years of Turmoil – Going For Broke – Episode 2 of 3» 

** Και τώρα, που η μοναδική/μισή αλήθεια της Συμφωνίας των Πρεσπών θα αρχίσει να ξεχνιέται και όσοι ήθελαν Μακεδονικό Συμβιβασμό σταδιακά ξαναθυμούνται τα προτερήματα της ΠΦΑ, ξανάρχεται ο Τσιπροεπικοινωνισμός. Και μάς ετοιμάζει «Προοδευτικό Μέτωπο» (υπέρ σωτηρίας ΤΟΥ Συστήματος) για ακόμα περισσότερη φτώχεια μαζί-με-το-(εις-βάρος-τού)-ΚΙΝΑΛ. Έτσι, πάλι θα αλλοιωθεί η πραγματική ατζέντα «Εκσυγχρονισμός-ή-Λαϊκισμός», βάζοντας αντ’ αυτής το ληγμένο-λάστ-γήαρ-δίλημμα-του-Ευάγγελου-Γιαννόπουλου: «Δεξά-ή-Αντιδεξά-(‘Αριστερά’)»… Το Πολάκειο Προοδευτικό Μέτωπο είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό, για την Σοσιαλδημοκρατία, ρε γμτ. Άλλως ειπείν, ας δούμε πώς θα διαχειριστεί ο Πρωθυπουργός πάλι τα εντελώς ασύμβατα: Πολάκη με Σοσιαλδημοκρατία.

 

Διαβάστε ακόμα: Έκανε και καλά το ΠΑΣΟΚ. Ο Αντρέας, όμως;

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top