Έκανε και καλά το ΠΑΣΟΚ. Ο Αντρέας, όμως;

Ανδρέας Παπανδρέου φορέβερ: «Είπαμε, κύριε Μαυράκη, να κάνουμε ένα δωράκι στον εαυτό μας, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια!»… (Φωτογραφία: Nikos Libertas / SOOC)

Ακόμα τσακώνονται ΠΑΣΟΚοζηλωτές-ΑντιΠΑΣΟΚοι, όπως κάθε χρόνο Τρεις-του-Σεπτέμβρη-να-γελάς. Οι μεν λεν ΠΑΣΟΚ και ξερό ψωμί, οι δε ΠΑΣΟΚ-μαυρίλα-καταστροφή. Κάποιοι λογικότεροι λεν, οκ χάλια μας πήγε το ΠΑΣΟΚ, αλλά έκανε και κάποια καλά. Μόνο που επίμονα οι περισσότεροι αγνοούν τον βασικό επικοινωνιακό αλγόριθμο: για ποιο ΠΑΣΟΚ μιλάμε, όμως;…

1-2-3-πολλά ΠΑΣΟΚ & στη μέση ο Αντρέας

Και αυτή η κουβέντα δεν ανοίγει εύκολα, κυρίως λόγω της λογικής «το όλον/ενιαίο ΠΑΣΟΚ», εντός της οποίας βολεύονται διάφορες αντιφατικές ιδέες και πράξεις, κάτι που συνιστά βολικό πασπαρτού/κλειδί για την αείποτε εξουσία.

Επίσης, όπως συχνά έχουμε εξηγήσει, η επιρροή της εξουσιαστικής μηχανικής ΤΟΥ-Μεταπολιτευτικού-Συστήματος-ΠΑΣΟΚ ήταν ευρεία σε όλη την επικράτεια της Πολιτικής μας Αγοράς. Το ΠΑΣΟΚ διαπραγματεύτηκε επιτυχώς με ποικίλες ομάδες συμφερόντων, διασπώντας την κοινωνική ενότητα (που θα έφερνε η «Αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης») υπέρ μιας νέας πελατειακής τάξης πραγμάτων. Έτσι εγκόλπωσε εντός του σταδιακά όλα τα κόμματα που ήθελαν εξουσία. Γι’ αυτό μιλάμε για Γαλάζιο-Πράσινο-Ροζ-Κόκκινο-Μαύρο-…ΠΑΣΟΚ, δηλαδή για ΤΟ Όλον Σύστημα, όπως θα δούμε πιο κάτω.

Οριζόντια και κατακόρυφα διαιρεμένα όλα αυτά τα ΠΑΣΟΚ, έχουν μείζονα/κυρίαρχα εθνολαϊκισμένα μέρη και ελάσσονα εκσυγχρονιστικά. Τα δεύτερα σπάνια παίρνουν την εξουσία και αναβαθμίζουν προσκαίρως τη χώρα, ώσπου να την ανακτήσουν τα Εθνολαϊκιστικά ΠΑΣΟΚ και να ξανακαθηλώσουν τον τόπο σε νέα χρεωκόπο δυναμική.

Συχνά έχουμε προβάλει τα κορυφαία παραδείγματα. Μετά τον Κανονικό Καραμανλή και τον Σημίτη (ο πρώτος μας ανέβασε στο σημαντικότερο τραίνο του πλανήτη και ο δεύτερος μας προώθησε στην πρώτη θέση), δεν μας έκατσε άλλος ισχυρός/αποτελεσματικός εκσυγχρονιστής. Πίσω από αυτούς πάντα επερχόντουσαν διαλυτικοί μικροί/μοιραίοι εθνολαϊκιστές, ως συνήθως. Και όταν εδώ η κουβέντα αγγίζει το Μεγάλο Τοτέμ, τότε τα επιχειρήματα πάνε στην πάντα και επικρατούν οι συναισθηματικοί αφορισμοί ΤΟΥ Πανίσχυρου Επικοινωνιακού Παπανδρεϊκού Συστήματος.

Ο Αντρέας και ο Σημίτης μπορεί να ήταν ΠΑΣΟΚ και οι δύο, αλλά δεν ήταν ίδιοι. Ο πρώτος γκρέμιζε, ενώ ο δεύτερος έχτιζε. (Φωτογραφία: Menelaos Myrillas / SOOC)

Τα δύο Πράσινα ΠΑΣΟΚ

Μέσα στο ανωτέρω πλαίσιο έχει την αξία του ο διαχωρισμός εντός του Πράσινου/Πρωτότυπου ΠΑΣΟΚ των δύο αντίθετων άκρων: του Αντρέα*, του πλέον Εθνολαϊκιστή και του Σημίτη**, του πλέον -όσο μπόρεσε- εκσυγχρονιστή (προσφύγετε επιμελώς στην σχετική τεκμηρίωση των παραπομπών-λινκς).

Αυτό ανακαλεί στην επικαιρότητα μια παλιότερη παρατήρησή μας: «ή Αντρεϊκοί θα είμαστε ή Σημιτικοί: και τα δύο ΔΕΝ γίνεται («ου δύνασθε δουλεύειν και Θεώ και Μαμωνά»)… Τι θα πει ότι και οι δύο ήταν ΠΑΣΟΚ; Ο ένας γκρέμιζε, ο άλλος έχτιζε. Αγαπώντας τον οποιονδήποτε ένα, αναγκαστικά κάνετε εμετό τον άκρως αντίθετο άλλο.

Αλλιώς παραδέχεστε κουτοπόνηρα ότι μόνο η εξουσία σάς νοιάζει, όσο ταυτόχρονα ‘αγαπάτε’ και τον Αντιευρωπαϊστή-Κανταφικό Αντρέα (από κει πήρε και ο Τσίπρας) και τον Ευρωπαϊστή Σημίτη: τότε ουδέν συνεκτικό αξιακό σύστημα σας εμπνέει, πέραν του «πώς διατηρούμε εσαεί την εξουσία». Άλλωστε ο Αντρέας πάντα μισούσε και υπονόμευε τον Σημίτη, τόσο κομματικά όσο και επικοινωνιακά στο πλαίσιο των μηντιακών του κολαούζων.

Θυμόμαστε σαν τώρα, που μέχρι ΚΑΙ το 1995(!) συστηματικά ο Κακαουνάκης έλεγε ξεκάθαρα «όλοι μπορούν να διαδεχθούν τον Αντρέα εκτός από τον δεξιό Σημίτη» (δεξιός, γιατί έκανε χαλάστρα ΣΤΟ Σύστημα, με τις ευρωπαΐζουσες ανησυχίες του…). Κι ας έγινε (αμέσως) μετά ο συχωρεμένος Κορυφαίο-Σημιτικό-Εξαπτέρυγο μαζί με πολλούς άλλους…

Ασφαλώς, ο Σημίτης, για να μπορέσει να πετύχει τους στόχους του συμμάχησε με ΤΟ Σύστημα (το οποίο και φυσικά δεν μπόρεσε ως σώγαμπρος όχι-να-γκρεμίσει-,ούτε-να-να-αγγίξει), προκειμένου να πετύχει τους συγκεκριμένους εθνικούς στόχους που κατάφερε. Τα ίδια προφανώς ετοιμάζεται να κάνει και ο Κυριάκος, στον βαθμό που φιλοδοξεί/θέλει να καταγραφεί ως ο εκσυγχρονιστής που θα σώσει τη χώρα από τον γκρεμό (μένει ανοιχτό αν θα τα καταφέρει).

Μα καλά, για όλα ο Αντρέας φταίει;

Όπως λέει και μια ψυχή «…δηλαδή, με συγχωρείτε, απατεώνες είμαστε;», κάπως ανάλογα διερωτώνται και πολλοί Ανδρεϊστές «Μα για όλα τα κακά ο Αντρέας φταίει; Και ουδέν καλό έκανε; Και πριν το 1981 είχαμε Παράδεισο, που τον μαγάρισε ο Παπανδρέου;»… Αν και αναλυτικά* έχουμε παλιότερα απαντήσει**, ας πούμε δυο-τρία τροχάδην εδώ.

Τα αρκετά καλά του ΠΑΣΟΚ είναι έργο Σημίτη**. Τα περί (μοιχείας, προίκας, πολιτικού γάμου) εκσυγχρονιστικά μέτρα, που πρωτόφερε ο Αντρέας, δεν ήταν όραμά του*, αλλά επιβολή Κοινοτικών ντιρεκτιβών. Άλλωστε, αποτελούσαν μέτρα ευρω-φιλελευθερο-δημοκρατικής στόχευσης, σοσιαλδημοκρατικής επιρροής τότε, την οποία σιχαινόταν ο «Αριστερός»-Αραβοσοσιαλιστής Αντρέας: γι’ αυτό έβριζε «δεξιό-σοσιαλδημοκράτη» τον Σημίτη… Να-τα-λέμε-κι-αυτά, γιατί πολύ ξεχνάμε εσχάτως.

Παρομοίως και τα ευρωπαϊκά «λεφτά που τάισε τον κοζμάκη», δεν τα έδωσε ο Αντρέας, αλλά η Καραμανλική Ευρωένταξη, που τόσο πολέμησε ο Μεγάλος… Και έκανε κορυφαία Ευρω-κωλοτούμπα, όταν σκέφτηκε «Είναι πολλά τα λεφτά, Αντρέα!», οπότε και συνέβαλε δραστικά (να κι ένα θετικό, μαζί με ΕΣΥ-ΚΑΠΗ:) στα Πακέτα Ντελόρ…

Ο Αντρέας «φταίει για όλα», ως Βασικό Πρότυπο όσων τον μιμήθηκαν έκτοτε και ως Σοφτγουέαρ ΤΟΥ Συστήματος. Θα δούμε πώς υπήρξε Ιδρυτής ΤΟΥ Συστήματος και Πατριάρχης του Μεταπολιτευτικού Πελατειακού Εθνολαϊκισμού. Και πώς έγινε ο θεμελιωτής της διαρκούς εθνικής αυταπάτης που τώρα ζούμε ως αθώες αντιμνημονιακές προνεωτερικές περιστερές (ξαναθυμίζουμε: αν αντιπολιτευόταν σήμερα θα ήταν ο σκληρότερος αντιμνημονιακός και αν κυβερνούσε ο χαλαρότερος μνημονιάκιας, ένας Τσίπρας εις την νιοστήν).

Συνεχίζοντας τα προηγούμενα, ο Καραμανλής δεν παρέδωσε Παράδεισο, αλλά τυπικό παλαιοδεξιό κράτος, πλην, όμως, μικρό/ευέλικτο/λειτουργικό, θα το έλεγες δυτικό: είχε την διαφθορά του, πλην νοικοκυρεμένη και με κανόνες… Όλοι τού ’70 οι εκδρομείς θυμούνται την παροιμιώδη καλβινικής αυστηρότητας πειθαρχία που επέβαλλε στους υπουργούς του ως «Θεός»: κάθε πρωί στις 7 τηλεφωνούσε στους υπουργούς ελέγχοντας αν είναι στο πόστο και τι πλάνο ημέρας είχαν… Τα 26 χρόνια (1955-1981), που προηγήθηκαν της Ανδρεϊκής διακυβέρνησης (Γ.Παπανδρέου-Αποστασία-Χούντα ελάχιστα άλλαξαν το κυβερνητικό μοντέλο), διατήρησαν αναλλοίωτο «Καραμανλικό» ύφος.

Αυτό θεωρήθηκε πολύ συντηρητικό (επικοινωνιακά συσχετιζόμενο και με Προδικτατορικό Παλαιοδεξιό Παρακράτος και αμαρτωλή Χούντα…) και ο Αντρέας επεδίωξε να το αλλάξει. Έτσι φτάσαμε στο καταστροφικό/διαλυτικό άλλο άκρο τύπου Κατσιφάρας-η-χαρά-της-λουλουδούς. Το Υπουργικό Συμβούλιο τα έσπαγε ως τα ξημερώματα στα μπουζούκια, οπότε τι πρωινός έλεγχος εργατικότητας να γίνει…

Προφανώς αυτό το διαφοροποιούμενο κλίμα (αυστηρότητας αφ’ ενός και χαλάρωσης αφ’ ετέρου) πέρναγε και προς τα κάτω στην κρατική μηχανή, οπότε ανάλογα τής καθόριζε και λειτουργικότητα/αποτελεσματικότητα… Τι δεν καταλαβαίνεις;

«Ο Αντρέας ήταν έξυπνος-μορφωμένος-γοητευτικός-κοσμοπολίτης!» υποστηρίζουν οι οπαδοί του. Μα αυτό δεν τον ξεπλένει! Ίσα-ίσα που τον επιβαρύνει…

ΤΟ Σύστημα ως μεγαλοφυής Παπανδρεϊκή απάτη

Μικρή προχτεσινή φιλική επισήμανση βοηθάει στην κατανόηση της συνέχειας: Το 1977 ιδιωτικός υπάλληλος έβγαζε 16.000 δρχ και υπάλληλος ΟΤΕ 9.000. Το 1983 ο Αντρέας είχε διπλασιάσει τον μισθό του δεύτερου και ο πρώτος, κατά δήλωσίν του, τα βρόντηξε και διορίστηκε στο Δημόσιο, όπου έκτοτε βάραγε μύγες, αλλά με τσέπη γεμάτη… Έτσι αντιλαμβανόμαστε πώς σταδιακά χτίστηκε ΤΟ Σύστημα.

Επιβάλλοντας και τον Εκδημοκρατισμό της Διαφθοράς, η οποία από τον 8ο όροφο του «Γενικού Διευθυντή» (που κατήργησε ο Κουτσόγιωργας), κατέβηκε πλέον σε όλους τους ορόφους και έκανε μάγκες τους πάντες -από προϊστάμενους έως κλητήρες- βουτηγμένους στην γενικευμένη διαφθορά, ο Αντρέας παρέλαβε δυτικό κράτος και το έκανε ισλάμ. Γιατί επετράπη στους διεφθαρμένους υπαλλήλους (σου-πω-εγώ-πώς-θα-σε-φτιάξω) να διαχειρίζονται μια νέα πολυνομική/ανομική/γκριζοζωνική πραγματικότητα σταδιακά, όπου χωρούσε κάθε εκβιασμός στον προσφεύγοντα πολίτη, επίσης ανακλαστικά διαφθειρόμενο… Έτσι το μικρο/ψιλοδυτικό καραμανλικό κράτος μεταμορφώθηκε σε απερινόητο ανορθολογικό τουρλουμπούκι, όπου καπάκι διπλασιάστηκαν πλήθος και μισθοί Δ.Υ.-ΔΕΚΟ.

Σε αυτό το πλαίσιο, ουδείς παλιός «δεξιός» υπάλληλος κινδύνευε να απολυθεί, απλώς «έμπαινε στο ψυγείο». Οπότε βολευόταν κάνοντας και «εξωτερικές δουλειές», κάτι που σύντομα έκαναν και οι νεοπροσληφθέντες «Πασόκοι» εις βάρος του Δημοσίου. Όλοι ήταν ευχαριστημένοι και αυτό δεν πέρναγε απαρατήρητο στην κάθε Αντιπολίτευση, που ζήλεψε και αφομοίωσε το Παπανδρεϊκό Μοντέλο. Έτσι δημιουργήθηκε ΤΟ Σύστημα, ως αντικοινωνική οργάνωση (Πελατειακό Ιδιωτικό Παρακράτος) υπό την παραμύθα του «κοινωνικού προσήμου», ως τέλειος τρόπος να πάρεις την εξουσία και να μην την χάσεις ποτέ. Γιατί ο Αντρέας ήταν Μεγάλος.

Έκτοτε ΤΟ Σύστημα είχε εδραιωθεί και εξασφάλιζε στους θιασώτες του (ΠΑΣΟΚ και λοιπά κόμματα μεταμορφούμενα σε ΠΑΣΟΚ) απεριόριστη νομή της Εξουσίας μέχρις ότου το σπάταλο κράτος να φτάνει στα όριά του. Τότε έκανε λίγο πίσω, για να ξαναμαζέψει δημοσιονομικές δυνάμεις και ξανάρχιζε πάλι αποξαρχής. Ώσπου ένας χαζός κρίκος ΤΟΥ Συστήματος (2007-2009) έχασε τον λογαριασμό και κατέστρεψε την αδιασάλευτη μακαριότητά ΤΟΥ … Η συνέχεια είναι γνωστή.

Από κει και πέρα, ειρήσθω-εν-παρόδω, δεν είναι μόνο ότι το διαχυθέν ασυνήθιστα πολύ ευρωπαϊκό ‘χαρτί’, αντί να γίνει επενδύσεις/υποδομές (όπως στις νεότερες Ισπανία-Πορτογαλία) που θα έφερναν θέσεις εργασίας και πλούτο, έγινε μερσεντέ-γαρδένιες-μπουζουκλερί. Είναι κυρίως ότι μάθαμε στην ήσσονα προσπάθεια και αυτό μεταστοιχείωσε την εθνική πορεία, που γύρισε κατάντη σε πεδία συβαριτικά…

Διαβάστε ακόμα: Αυριανισμένη/Ψεκαζμένη Σοσιαλδημοκρατία γιοκ

Φίλοι μας Παπανδρεϊστές χρήζοντες ψυχανάλυσης

Είναι ένα θαύμα, που τόσοι αγαπημένοι φίλοι μας διακεκριμένοι για το εκσυγχρονιστικό τους πνεύμα και την απέχθειά τους στον Αλεξάκειο Πελατειακό Εθνολαϊκισμό και στην νεποτική αναξιοκρατία της δρακογενιάτικης αειφορίας, όταν ακούνε Αντρέας, βαράνε προσοχές! Μπορεί, λοιπόν, τον Πελατειακό Εθνολαϊκισμό του Τσίπρα να μην τον σηκώνουν ούτε με σφαίρες (επειδή είναι ντουγάνι;), αλλά ποτέ δεν τους πείραξε του Αντρέα (επειδή ήταν μορφωμένος;)…

Περίεργα πράματα: καλός-ο-γοητευτικός-λαϊκισμός,-κακός-ο-τζερεμέδικος… Τους χαλάει ο Ακροδεξιός Αυγιανισμός, αλλά ο Ακροδεξιός Αυριανικός Απόπατος μένει έξω από το βεληνεκές της αποστροφής τους: τον είχε ευλογήσει ο Ονορέβολε Καθηγητής Αντρέας, αφού. Και κρύβονται, άμα τους λες τις αμαρτίες του Μεγάλου Τοτέμ. Αυτή η παθολογική θρησκευτική προσωπολατρεία τους είναι χούι που δεν φεύγει.

Δεν γίνεται, λέμε, αυτό το είδος: Εκσυγχρονιστές-που-δηλώνουν-συνάμα-Παπανδρεϊστές. Ξέρουμε ότι με όλα αυτά τους δίνουμε πόνο, αλλά ξέρουν κι εκείνοι ότι τα κίνητρά μας δεν είναι ταπεινά. Και στεναχωριόμαστε να τους βλέπουμε πνιγμένους στο βαθύ πηγάδι της παραχυμένης εθνικής προνεωτερικής συνείδησης, όταν το μυαλό τους σταματάει μόλις τους τσιμπήσει το κακό.

Όταν τους λες ότι το Τοτέμ που λατρεύουν υπήρξε ιδρυτής της Μεταπολιτευτικής Ακολουθίας του Εθνοκτόνου Πελατειακού Εθνολαϊκισμού, αμέσως αποδιοργανώνεται και σκοταδίζεται η μεταμοντέρνα κατά τα άλλα συνείδησή τους. Και σου αντιλέγουν «Ο Αντρέας ήταν έξυπνος-μορφωμένος-γοητευτικός-κοσμοπολίτης!». Μα αυτό δεν τον ξεπλένει! Ίσα-ίσα που τον επιβαρύνει… Και αν επιμείνεις, αλλάζουν κουβέντα, σε στυλ, άστο, διαφωνούμε (έστω και χωρίς επιχειρήματα)…

Προφανώς, στοιχειώδης ψυχαναλυτική προσέγγιση εξηγεί ότι αυτή η άμυνα επικαλύπτει την άρνηση παραδοχής της αμαρτίας μας. Πως πιστέψαμε/δεχτήκαμε να κοροϊδευόμαστε κάποτε από ένα Λαοπλάνο Ολετήρα, που προκάλεσε την δύσκολα ανατάξιμη γενικευμένη/καθολική χρεωκοπία. Και μας χαλάει κάθε σχετική θύμηση, αφού σημαίνει παραδοχή συνευθύνης/συνενοχής για την προϊούσα/τρέχουσα κατρακύλα.

Η θεμελίωση της αναξιοπιστίας ως αρετής

Άμα λέμε «Έξω οι Βάσεις του θανάτου!», σημαίνει πως όταν πάρουμε την εξουσία, αμέσως ξηλώνουμε τις Αμερικανικές Βάσεις, δείχνοντας ότι ο Λόγος μας είναι αξιόπιστο Συμβόλαιο. Αν, αντ’ αυτού, αναβαθμίζουμε τις Αμερικανικές Βάσεις, τότε διδάσκουμε τους ψηφοφόρους μας; Ότι η αναξιοπιστία είναι μαγκιά και λέμε και καμιά μπιπ για να περνάει η ώρα.

Όταν, μάλιστα, όλες μας οι μεγάλες εθνικές επιλογές (ΕΟΚ-ΝΑΤΟ-κτλ) αντιστρέφονται μόλις γινόμαστε κυβέρνηση (βλέπε και σήμερα, πώς οι αντιμνημονιακές αντιπολιτεύσεις μεταστρέφονται σε μνημονιακές κυβερνήσεις…), τότε το γενικό μήνυμα/μάθημα είναι «Ζήτω το Ψέμα, κάτω η Αλήθεια: για να θριαμβεύουν οι Απατεώνες Εξουσιαστές, οδηγώντας σε χρεωκοπία τις Πατρίδες!». Και μόνο ο Προνεωτερικός Σκοταδισμός μας ξέρει να κρύβει την αυτονόητη αιτιοκρατική σύνδεση μεταξύ των αναξιόπιστων/απατεώνων ηγετών και των κατεστραμμένων χωρών τους.

Είναι ένα θαύμα, που τόσοι άνθρωποι διακεκριμένοι για το εκσυγχρονιστικό τους πνεύμα και την απέχθειά τους στον Αλεξάκειο Πελατειακό Εθνολαϊκισμό, όταν ακούνε Αντρέας, βαράνε προσοχές! (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr Joanna)

Αντρέα, είσαι η δική μας μοίρα!

Έχει μεγάλη πλάκα, που τόσα χρόνια μετά, τόσες καταστροφές και τόσα ανεπιτυχή/ανεκπλήρωτα μνημόνια στην πλάτη μας, τόσους αμετανόητους Ανδρεΐσκους στο κεφάλι, τόσο ανδρεϊκό αποτύπωμα παντού διάχυτο στην διεφθαρμένη/κατεστραμμένη κοινωνία μας, πάλιν, Αντρέα, είσαι Εδώ!… Είσαι η δική μας η Μοίρα!

Οπουδήποτε βρεις ΣΤΟ Σύστημα την αντι-αριστειακή βάση της ήσσονος προσπάθειας, ο Αντρέας κρύβεται από πίσω. Ακόμα και τα ιδεοληπτικά Γκρέμλινς που τώρα καταργούν τα Λατινικά (καταργώντας και την Ιστορικότητα της Νομικής Επιστήμης αντιστοίχως…), βαράνε επιρροές από την τυμπανιαία σήμερα «Αντι-αυταρχική Εκπαίδευση» που ο Πασοκτζισμός μεταφύτευσε προ τεσαρακονταετίας. Αυτή γέννησε και τον διαβόητο Νόμο-Πλαίσιο, που διέλυσε τα ΑΕΙ και την Εκπαίδευση γενικότερα… Μαζί, επιβλήθηκε και η κουλτούρα «η διαφθορά είναι μαγκιά, οπότε πλέον δεν την αποκρύπτω σκυφτά/σιωπηλά, αλλά υπερήφανα την διαλαλώ»…

Όθεν, ΤΟ Σύστημα, ως Λερναία Ύδρα που επέβαλε όχι μόνο την οικονομική, αλλά κυρίως την πανδύσκολα ανατάξιμη ηθική/λογισμική χρεωκοπία, είναι έργο του κατά τα άλλα γλυκύτατου/ευγενικού/καλλιεργημένου Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτός, για της χολής του το χαβά επιδίωξε αποτελεσματικά να επιβάλει νέα πρότυπα/ήθη διακυβέρνησης στη βάση του Πελατειακού Εθνολαϊκισμού, με τα σημερινά αποτελέσματα.

Δια ταύτα

Το κρυμμένο ζήτημα, που αναδεικνύει το εθνικό αδιέξοδο, είναι τούτο. Αρνούμενος ο λαός μας να κάνει εμετό τον Αντρέα-μέσα-μας, τελικά απεμπολεί και το δικαίωμα να απαιτεί από τους επόμενους ηγέτες του να μην είναι αναξιόπιστοι παπατζήδες και να μην του πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Να μην του λέει Έξω οι Βάσεις και αυτό να σημαίνει Μέσα οι βάσεις (και κάτω τα μνημόνια, εννοώντας ζήτω τα μνημόνια). Και όσο δεν εξεμεί την Παπανδρεϊκή εκμαυλιστική ήσσονα-προσπάθεια/ανοχή-στην-διαφθορά, παραδεχόμενος ότι ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε, ΔΕΝ πρόκειται να αρθεί η συβαριτισμένη***/αδημιουργική μας κατάπτωση ούτε να έρθει εθνική ανασυγκρότηση.- Διαιδόσται.

* «Αντρέα, ζεις, εσύ μας οδηγείς!»

* «Μπλόκα, γιούργια και κοπάνα: ο Άκης μέσα της»

** Σημιτικά και λοιπά χαρισματικά

** Περισσότερα Σημιτικά

*** Μήπως πάμε γυμνοί στ’ αγκάθια του Πολέμου;

Διαβάστε ακόμα: Πού έφταιξε το (όλοι)-ΠΑΣΟΚ-(είμαστε)