Το Circuit de Barcelona-Catalunya είναι «σπίτι» του Ισπανικού Grand Prix από το 1991. Εδώ, στον αγώνα του 1991, ο νικητής Mansell (Wiiliams-Renault), προσπερνά τον Ayrton Senna (McLaren-Honda) που τερμάτισε 5ος. (photo Formula 1).

Η Καταλονία πάντως έχει μεγάλη παράδοση στους αγώνες αυτοκινήτου. Παράδοση που ξεκίνησε το 1908 με το πρώτο “Copa Catalunya”, στην «πίστα» Baix Penedes σε χωμάτινους δημόσιους δρόμους μήκους 27 χλμ γύρω από την πόλη του Sitges. Στα επόμενα 15 χρόνια, ο αγώνας μια γινόταν, μια δεν γινόταν μέχρι η χώρα να κατασκευάσει, εκεί κοντά, μια οβάλ πίστα με επικλινείς στροφές (banking), το Autódromo de Sitges-Terramar.

Στις 28 Οκτωβρίου του 1923, έγινε εκεί το 2ο Ισπανικό Grand Prix, 10 χρόνια μετά το 1ο. Νικητής ήταν ο Γάλλος Albert Divo με Sunbeam, μετά από μια συναρπαστική μάχη με τη Miller του Βρετανού Κόμη Louis Zborowski. Για να μην έχετε δε κενά, το 1ο Ισπανικό Grand Prix –τρεις γύροι από 103 χλμ(!) ο καθένας, σε δημόσιους δρόμους, χωμάτινους φυσικά, με κέντρο τη Guadarrama, κοντά στη Μαδρίτη– είχε κερδίσει (αφέθηκε να κερδίσει, λένε οι κακές γλώσσες, μιας και ήταν συγγενής του βασιλιά) ο Ισπανός Μαρκήσιος Carlos de Salamanca(*), εισαγωγέας της Rolls-Royce στην Ισπανία – με Rolls-Royce, φυσικά.

Τη δεκαετία του ’70, η ασφάλεια οδηγών και θεατών στους αγώνες αυτοκινήτου αποτελούσε επιτέλους κύριο μέλημα.

Η κατασκευή όμως του Autódromo de Sitges-Terramar φαίνεται πως είχε κοστίσει πολλές πεσέτες, με αποτέλεσμα η μεγάλη πίστα να πέσει έξω και να κλείσει αμέσως μετά τον αγώνα του 1923 – υπάρχει ακόμα χορταριασμένη. Έτσι, το Ισπανικό Grand Prix μετακόμισε στο Lasarte, κοντά στο San Sebastian, στη χώρα των Βάσκων, όπου έμεινε από το 1926 μέχρι το 1935.

Το πρώτο μεταπολεμικό Ισπανικό Grand Prix, τελευταίος μάλιστα γύρος του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Οδηγών του 1951, έγινε στην «πίστα» του Pedralbes, στους δρόμους της Βαρκελώνης. Νικητής ήταν ο Juan Manuel Fangio με Alfa Romeo που, μετά την εγκατάλειψη της Ferrari του Alberto Ascari, κατέκτησε και το Πρωτάθλημα της χρονιάς.

Το 1954, το Pedralbes φιλοξένησε ένα ακόμα Ισπανικό Grand Prix, που κέρδισε ο Mike Hawthorn με Ferrari. Η εκατόμβη, όμως, τον επόμενο χρόνο στις 24 Ώρες του Le Mans (η οποία στοίχισε τη ζωή 83 θεατών και του οδηγού Pierre Bouillin που έτρεχε με το ψευδώνυμο “Pierre Levegh”), είχε ως αποτέλεσμα πολύ αυστηρότερες προδιαγραφές ασφαλείας, με συνέπεια το Pedralbes να καταργηθεί.

Το 1966, οι Καταλανοί, για να μην υστερήσουν απέναντι στους Μαδριλένους που είχαν αρχίσει να κατασκευάζουν την πίστα της Jarama (φιλοξένησε τον αγώνα το 1967 και 1968), αναβίωσαν τη δική τους διαδρομή, στους δρόμους του πάρκου Montjuic, πάνω από τη Βαρκελώνη, για το Grand Prix του 1969. Από τότε, το Ισπανικό Grand Prix γινόταν εναλλάξ στο Montjuic και στη Jarama. Μέχρι τον μοιραίο αγώνα του 1975.

Νικητής του 1ου Ισπανικού Grand Prix, το 1913 στην «πίστα» της Guadarrama, ήταν ο Μαρκήσιος Don Carlos de Salamanca με Rolls-Royce 40 ίππων. (photo Wikimedia).

Τη δεκαετία του ’70, η ασφάλεια οδηγών και θεατών στους αγώνες αυτοκινήτου αποτελούσε επιτέλους κύριο μέλημα. Μετά τους πρώτους γύρους των δοκιμών στο Montjuic, έγινε προφανές πως, με δεδομένες την προχειρότητα κατασκευής των προστατευτικών μέτρων της πίστας (δείτε το video παρακάτω) και την εγγύτητα των θεατών, δεν θα ήταν δυνατόν να γίνει ασφαλής αγώνας. Ως διαμαρτυρία, οι περισσότεροι οδηγοί συμφώνησαν να κάνουν έναν μόνο γύρο και να σταματήσουν, αλλά μόνο ο Emerson Fittipaldi τήρησε τελικά τη συμφωνία.

Στη μέση περίπου του αγώνα, με τη McLaren-Ford του Jochen Mass στην 1η θέση, η Hill-Ford του Rolf Stommelen βγήκε από την πίστα και σκότωσε πέντε θεατές. Ο Γερμανός «γλύτωσε» με σπασμένα δυο πόδια, έναν καρπό και κάμποσα πλευρά. Ο αγώνας αμέσως διακόπηκε, με τη νίκη να πηγαίνει στον Mass που βαθμολογήθηκε με τους μισούς βαθμούς. Μισός βαθμός απονεμήθηκε στην 6η στην κατάταξη, Lella Lombardi, μόνη γυναίκα οδηγό που βαθμολογήθηκε στην F1 – έμεινε με αυτόν. Το δυστύχημα σήμανε το τέλος του Montjuic.

Πέρασαν 11 χρόνια πριν η Καταλανική κυβέρνηση εγκρίνει την κατασκευή μιας μόνιμης πίστας στην περιοχή της Βαρκελώνης. Οι εργασίες, που χρηματοδοτήθηκαν από το RACC (Real Automóvil Club de Catalunya), την τοπική κυβέρνηση και τον δήμο του Montmeló, ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο του 1989 και η πίστα ήταν έτοιμη τον Σεπτέμβριο του 1991, λίγες μόλις μέρες πριν το Grand Prix που είχε ήδη προκηρυχτεί. Οδηγοί και ομάδες εντυπωσιάστηκαν, η πίστα ήταν και ασφαλής και θεαματική.

Το δυστύχημα στο Montjuic, το 1975, στοίχισε τη ζωή σε πέντε θεατές, αφήνοντας και πολλούς τραυματίες. Δεξιά διακρίνεται το κράνος του Rolf Stommelen. (photo markham.subaru).

Τον αγώνα κέρδισε ο Nigel Mansell με Williams-Renault. Έκτοτε, το σιρκουί στο Montmeló, το Circuit de Barcelona-Catalunya, αντικαθιστώντας εκείνο του Jerez, αποτελεί τη βασική πίστα για τις χειμερινές δοκιμές της F1 – και το αδιαφιλονίκητο βέβαια «σπίτι» του Ισπανικού Grand Prix. Έστω κι αν, το 2007, και αυτή η πίστα «ευνουχίσθηκε» (θεωρητικά για να ευνοεί περισσότερο το προσπέρασμα) με το αργό σικέιν που κατήργησε τις δυο «αντρικές» τελευταίες δεξιές στροφές.

Η Lella Lombardi είναι η μόνη γυναίκα που πήρε μέρος σε πρωταθληματικό Grand Prix Formula 1 – και η μόνη που βαθμολογήθηκε. Ο μισός βαθμός που πήρε, στο Ισπανικό Grand Prix του 1975, ήταν ο μόνος της. (photo redbull.com).

Ως υστερόγραφο, κυριαρχία όπως αυτή της Mercedes στην F1 φέτος, έχουμε να δούμε από το 1992, όταν οι Williams-Renault των Nigel Mansell και Riccardo Patrese έκαναν το 1-2 (με αυτή τη σειρά) στα τέσσερα από τα πέντε πρώτα Grand Prix της χρονιάς. Ο Patrese είχε εγκαταλείψει στο Ισπανικό, 4ο γύρο του Πρωταθλήματος, όπου νίκησε ο Mansell, αλλά το status quo ante αποκαταστάθηκε στον επόμενο αγώνα. Αναμενόμενα, Mansell και Williams-Renault σάρωσαν τα Πρωταθλήματα Οδηγών και Κατασκευαστών εκείνης της χρονιάς.

Τέλος, το ρεκόρ του Michael Schumacher, με έξι νίκες στην Καταλονία, δύσκολα θα καταρριφθεί. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει, ας πούμε, ο Lewis Hamilton να κερδίσει τρία ακόμα Ισπανικά Grand Prix.

(*) Τιμώντας τη νίκη του Don Carlos, η σύγχρονη Rolls-Royce διαθέτει στη χρωματική παλέτα των μοντέλων της ένα μπλε που ονομάζει Salamanca Blue.

 

 

Διαβάστε ακόμα: Luka EV, ένα στιλάτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο από την… Τσεχία.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top