Tην περασμένη Πέμπτη άνοιξε τις πόρτες του, στο Mayfair του Λονδίνου, το Bacchanalia. Το εστιατόριο που κατάφερε να συζητηθεί όσο κανένα άλλο, πολύ πριν καν τεθεί σε λειτουργία. Οι λόγοι για αυτό είναι πολλοί (αλλά θα σας κρατήσω το καλύτερο για το τέλος).
Ας τα πάρουμε από την αρχή: πρώτο και βασικότερο είναι πως ανήκει στον διάσημο όμιλο Caprice που φημίζεται για τα πολυτελή concept που στήνει, όποτε με το καλημέρα σας οι προσδοκίες ήταν υψηλές. Πάμε παρακάτω και πιάνουμε το εσωτερικό και τη διακόσμηση του εστιατορίου.
Το εσωτερικό κοσμείται με αγάλματα και παραστάσεις κυρίως ρωμαϊκής και λιγότερο αρχαιοελληνικής αισθητικής, τα οποία κρέμονται, επί της ουσίας, πάνω από το κεφάλι των θαμώνων, κάνοντας το όλο σκηνικό αρκετά εντυπωσιακό και κάπως μυσταγωγικό (και ελαφρώς πομπώδες για τα κομψά γούστα).
Μετά έχουμε τα έργα τέχνης του σούπερ σταρ Damien Hirst (κάτσε λίγο καλά δηλαδή) που κοσμούν τη σάλα και στολίζουν αρκούντως τον όλο χώρο. Αλλά και αυθεντικές ρωμαϊκές αρχαιότητες 2.000 ετών, σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες, που αποκτήθηκαν από τους Sotheby’s και τους Christie’s. Μέχρι εδώ καταλαβαίνουμε όλοι πως τα χρήματα δεν ήταν κάτι που απασχόλησε ιδιαιτέρως τους κατασκευαστές και τους δημιουργούς του Bacchanalia…
Φτάνουμε σιγά σιγά και στο φαγητό: Το μενού σχεδίασε ο Αθηναγόρας Κωστάκος, όνομα με περγαμηνές τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Πιθανόν να τον έχετε συναντήσει, μεταξύ άλλων, στο Scorpios, το Bill & Coo ή το Noema στη Μύκονο, στο Meraki στο Λονδίνο και στο Loco στο κέντρο της Αθήνας. Αλλά και στη Σίφνο.
Ο Αθηναγόρας είναι εξαιρετικά καλός στο να “πειράζει” συνταγές και να προσφέρει απολαυστική δημιουργική μεσογειακή κουζίνα. Πιάτα που έχουν ενδιαφέρον είναι το μοσχαρίσιο tartare με nduja, το ψητό χταπόδι με οσπριάδα και σάλτσα άγριας ρίγανης και το σιγομαγειρεμένο μοσχάρι με πολέντα αρωματισμένη με σαφράν και σάλτσα σύκου. Θα σας πω περισσότερα προσεχώς. Το μενού έχει ακόμα κεφτέδες (true story) και χωριάτικη σαλάτα με βαρελίσια φέτα που κοστίζει 20 λίρες (φτηνότερα δηλαδή από τη Μύκονο θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει).
Το όλο εγχείρημα στηρίζεται στο Βάκχο (ή αλλιώς Διόνυσο) και τις γιορτές αφιερωμένες στο θεό του κρασιού και του γλεντιού. Αρκεί να σας πω πως το όνομα Bacchanalia μεταφράζεται στα ελληνικά ως Διονύσια ή Βακχείες. Συνεπώς το Bacchanalia υπόσχεται μια ανάλογη, μοναδική εμπειρία γεμάτη από εντυπωσιακές εικόνες, καλό φαγητό και κρασί, σε όσους βέβαια διαθέτουν το ανάλογο budget, γιατί ναι, δεν πρόκειται για μια οικονομική εμπειρία (γεγονός που θα καταλάβαινε ο καθένας έχοντας διαβάσει τις παραπάνω γραμμές, ας μη γελιόμαστε).
Γιορτή του κρασιού χωρίς κρασί γίνεται; Δε γίνεται! Και εδώ είναι που το πράγμα αποκτά πραγματικό ενδιαφέρον (για εμένα τουλάχιστον). Head of Wine του Ομίλου Caprice ανέλαβε πριν λίγο καιρό ο πολύ χαρισματικός Terry Kandilis (Best Sommelier in Greece 2013 και Best Sommelier in the UK 2016). O Terry έχει περπατήσει χιλιόμετρα στις σάλες του Λονδίνου και είναι σημαντική φυσιογνωμία του κρασιού, παγκοσμίως.
Ο Terry ενορχήστρωσε μια φοβερή ομάδα από ταλαντούχα πρόσωπα του κρασιού, της οποίας ηγείται ο Αναστάσιος Καρακάσης και ακολουθεί ο Φαίδων Δερνίκος (πιθανόν να τον θυμάστε από το Funky Gourmet και το Delta). Η λίστα κρασιών έχει τα πάντα, από vintage Σαμπάνιες και ακριβοθώρητες Βουργουνδίες μέχρι premium Ξινόμαυρα και Νεμέες. Ναι, το Ελληνικό στοιχείο πρωταγωνιστεί στο κρασί! Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι επιλογές σε ποτήρι, οι οποίες μάλιστα προσφέρονται και σε 125 και σε 375 ml. Τι θα λέγατε για ένα ποτήρι Sassicaia ή για λίγο Puligny-Montrachet;
Κλείνοντας θα πω πως η ρωμαϊκή ενδυμασία του service και οι έντονες πινελίες χρυσού χρώματος μου κάνουν κάπως…too much. Από την άλλη μεριά, αν έπινα Σαμπάνια Ruinart δίπλα στη Naomi Campbell ακούγοντας τη Florence (!) να τραγουδάει live, τότε μάλλον δε θα έδινα σημασία στις παραπάνω λεπτομέρειες. Προσοχή, το παραπάνω σκηνικό δεν το φαντάστηκα, συνέβη στο pre opening party του Bacchanalia. Τόσο απλά.
Διαβάστε ακόμα: Χριστούγεννα στο Café Pouchkine, το τσαρικό στέκι των ερωτευμένων.