Αλλού τα μαγαρίσματα, κι αλλού βάφουν τ’ αυγά τους…

Στην Ιταλία σκίζουμε: ο Λάζαρος (φωτογραφία) και ο Κονέ σαν αρχηγός της πια, μόνοι τους μοιάζουν να τη σώζουν από τον υποβιβασμό την άμυαλη Μπολόνια. Phοto Credit: bolognafc.it

Αστεία-αστεία, όχι ένας και δύο σαν τις μύγες μες στο γάλα, σαν βελόνες στ’ άχυρα όπως μια φορά κι έναν καιρό, ένα σωρό πια Έλληνες παίκτες παίζουν ποδόσφαιρο στις πρώτες εθνικές της Ευρώπης, και διακρίνονται, και πάνε καλά.

Εντάξει, η Αγγλία παρόλο τον Μήτρογλου αυτόν τον καιρό δεν μας κάθεται, κι ο Μάγκατ ο αυστηρός για Καραγκούνη φαίνεται πως δεν τρελαίνεται. Αλλά ο Σωκράτης στη Γερμανία και τη Ντόρμουντ βάστηξε γερά, καλύπτοντας και του άτυχου Κυριάκου την αρκετά μεγάλη από τη Σάλκε απουσία. Ακόμα και στην Ισπανία την ακατάδεχτη, όπου μόνο με Βύντρα και Καράμπελα στη Λεβάντε παλεύαμε, να κι ο αδικημένος από συμμετοχές στη Γρανάδα Καρνέζης, που έπαιξε επιτέλους, και της Μπαρτσελόνα τής φετινής, της και πολύ πια… Νεϊμάρ, της τον έκοψε προ ημερών το δρόμο.

Στην Ιταλία όμως, εκεί πια σκίζουμε: ο Λάζαρος και ο Κονέ σαν αρχηγός της πια, μόνοι τους μοιάζουν να τη σώζουν από τον υποβιβασμό την άμυαλη Μπολόνια. Ο Φετφατζίδης ο δυσκολοπρόφερτος έχει γίνει κι αυτός για την Τζένοα εκ των ων ουκ άνευ, κι ο Ταχτσίδης στην Τορίνο επιτέλους υπολογίζεται πάλι, μετά τη Ρόμα και τον πόλεμο εναντίον του τού κακομαθημένου Ντε Ρόσι.

Στην ίδια Ρόμα, όπου ο Τοροσίδης σήμερα συναγωνίζεται σε απόδοση και αποτελεσματικότητα τον Μαϊκόν τον πολύ. Κι ο ιταλός ο σπορτκάστερ φωνάζει «Ο-Ικονόμου!» για το ψηλό παλικάρι από τα Γιάννενα της Κάλιαρι, μια κι από διφθόγγους οι λατίνοι δεν σκαμπάζουνε. Κοντεύει να γίνει η πολιτισμένη ποδοσφαιρικά δυτική μας γειτόνισσα πάλι Μεγάλη Ελλάς, όπως, άλλωστε, είναι το ιστορικό όνομα της Βερόνα του αεκτζή του Μόρα –ας έχουν και τη βίδα των παρατονισμών κι εκεί γύρω, ας τη λένε, αντί Ελλάς, Έλλας Βερόνα.

Τι θέλει να πει ο… ποιητής; Το γνωστό, το παλιό, το παμπάλαιο: πως όταν οι Έλληνες ενσωματώνονται σε συστήματα που δουλεύουν, μόλις τους δοθεί η ευκαιρία κατά πάνω συνήθως πάνε, όχι προς τα κάτω. Γιατί κουβαλάνε κι αυτό το επιπλέον ίσως, πείσμα, φιλότιμο, από μέσα ένταση, πείτε το όπως θέλετε, που εδώ, στην πολύπαθη ζούγκλα των μικρο-εγωισμών και της παλιανθρωπιάς, πώς ν’ ανθίσει, και πώς να ξετυλιχτεί;

Δεν ξέρω ποιον ξέχασα, αν ξέχασα κανέναν Γκέκα ξεχασμένο στην άλλη, ως τώρα οπισθοδρομική αλλά ξαφνικά πιο πάνω μας, γείτονα, αλλά όσους θυμήθηκα σήμερα, μέρα που είναι, με χαρά και περηφάνια κι αναστάσιμα εντός μου κάπως τους θυμήθηκα. Μια και, όπως πάλι φαίνεται, και το μυαλό και η ψυχή μας ολόκληρη, μετανάστες κάποιου είδους πρέπει να γίνουνε, για ν’ αντέξουν, για να ξανα-ονειρευτούν λίγο.

Για να ελπίζουν από τη νύχτα αυτή εδώ πέρα μέσα, που όλα τα σκιάζει η φοβέρα, και τα πλακώνει τόσων συνασπισμένων ηλιθίων η κατάμαυρη σκλαβιά.

Ο Σωτήρης Κακίσης είναι ποιητής.

Διαβάστε ακόμα: Τα top 5 γκολ της Εθνικής Ελλάδος

TAGS :
bologna Lazarois ποδοσφαιριστής Ποδόσφαιρο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook