Κι όμως, στη χθεσινή συγκέντρωση εμφανίστηκαν ακόμη και κρεμάλες (Φωτογραφία: George Vitsaras/ SOOC).

Οι ακροδεξιοί είναι αντιεμβολιαστές. Οι αντιεμβολιαστές είναι ακροδεξιοί. Να ένα καίριο σφάλμα λογικής στο οποίο δεν πρέπει με τίποτα να πέσουμε. Αν έχουν κάποιο δίκιο οι άνθρωποι που δεν θέλουν να κάνουν το εμβόλιο (εννοείται αυτοί που το αντικρούουν με επιχειρήματα και όχι με ιδεολοψίες) είναι ότι κατατάσσονται από τους άλλους (εμάς, δηλαδή) -ομοθύμως- στην κατηγορία των ακραίων που επιδιώκουν την κατάλυση του κράτους (!).

Αν υπάρχει μια κάποια υπόνοια διχασμού (εάν και εφόσον) μόνο από εκεί μπορεί να προέλθει. Με το να τσουβαλιάζουμε όλους τους αρνητές του εμβολίου σε μια συγκεκριμένη, ομογενοποιημένη και αρραγή ομάδα. Δεν ισχύει.

Ξέρουμε ήδη από την εποχή του αντιμνημόνιου ότι υπάρχει μια μερίδα του πληθυσμού που δεν είναι λούμπεν, αλλά επιδιώκει την ευθεία αντιπαράθεση με το κράτος.

Ομως, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε πως για κάποιους (δυστυχώς, δεν είναι λίγοι όπως αποδεικνύεται) ο αντιεμβολιαστικός αγώνας είναι μια εξαιρετική αφορμή για ασκήσεις αποσταθεροποίησης. Το ξέρουμε ήδη από την εποχή του αντιμνημόνιου ότι υπάρχει μια μερίδα του πληθυσμού που δεν είναι λούμπεν, αλλά οι ήδη αισθάνονται ξένοι προς το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Σαν να λέμε: στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος.

Στη χθεσινή νέα συγκέντρωση των αντιεμβολιαστών στο κέντρο της Αθήνας, η κινηματική λογική των συγκεντρωμένων οδηγήθηκε και σε εκτεταμένα επεισόδια. Μαζί με τους σταυρούς, τις εικόνες της Παναγιάς και του Χριστού, μαζί με τα πλακάτ και τα συνθήματα κατά της Νέας Τάξης, χρησιμοποιήθηκε και το θερμό αίμα ενίων για να υπάρξει σύγκρουση με τις δυνάμεις της αστυνομίας, ενώ δεν έλειψαν και οι προπηλακισμοί κατά δημοσιογράφων. Και είμαστε μόνο στην αρχή.

Ακροδεξιοί, αντιφρονούντες, μέλη παρεκκλησιατικών οργανώσεων, φανατικοί κάθε είδους, ξεπεσμένοι χρυσαυγίτες και μέλη του κόμματος Κασιδιάρη, όλοι μαζί για τον κοινό σκοπό.

Αυτό θα πει «με το σταυρό στο χέρι» (Φωτογραφία: George Vitsaras/ SOOC).

Ακροδεξιοί, αντιφρονούντες, μέλη παρεκκλησιατικών οργανώσεων, φανατικοί κάθε είδους, ξεπεσμένοι χρυσαυγίτες και μέλη του κόμματος Κασιδιάρη, όλοι μαζί για τον κοινό σκοπό που, όχι, δεν είναι τα εμβόλια. Είναι η λογική της ευθείας αντιπαράθεσης μ’ αυτό που συνιστά δυτικό κράτος δικαίου.

Υπάρχουν συμπολίτες μας που δεν θέλουν να κάνουν το εμβόλιο, αλλά δεν μετέχουν σε τέτοιου είδους αναχρονιστικές παράτες. Δεν πρέπει να το παραγνωρίζουμε αυτό. Ομως, αυτό που τελικά επιβιώνει είναι η εικόνα των επεισοδίων, των επιθετικών πράξεων και των ύβρεων. Οπότε, αναπόδραστα, η δική τους σιωπηλή άρνηση, θέλοντας και μη, εντάσσεται σ’ αυτό το κλίμα πολεμικής. Ενδεχομένως λάθος, αλλά είναι ένα ανθρώπινο λάθος τεκμηρίωσης.

Η κυβέρνηση αυτό που οφείλει να κάνει είναι να απομονώσει τα ακραία στοιχεία που πάντα θα βρίσκουν την ευκαιρία να διαδηλώνουν τις μανιχαϊστικές απόψεις τους.

Αυτή τη στιγμή είναι φανερό πως κάποιοι ακραίοι βρήκαν πρόσφορο έδαφος να μεταβούν από τη φάση της ακινησίας που βρίσκονταν (ειδικά μετά και τη δίκη της Χ.Α.) στην κατάσταση της ενεργούς δράσης. Είναι σχεδόν βέβαιο πως οι συγκεντρώσεις θα ενταθούν κι αν δεν μεσολαβούσε ο Αύγουστος (ακόμη και οι «επαναστάτες» ορέγονται τα μπάνια του λαού), τα πράγματα εύκολα θα μπορούσαν να ξεφύγουν σχετικά άμεσα.

Η κυβέρνηση αυτό που οφείλει να κάνει είναι να απομονώσει τα ακραία στοιχεία που πάντα θα βρίσκουν την ευκαιρία να διαδηλώνουν τις μανιχαϊστικές απόψεις τους (κάθε φορά για άλλο θέμα) και να προσπαθήσει να προσεταιριστεί εκείνους τους πολίτες που δεν έχουν κάνει ακόμη το εμβόλιο, αλλά εμφορούνται από δημοκρατικές απόψεις.

Εν ονόματι ποιας σημαίας, αλήθεια; (Φωτογραφία: George Vitsaras/ SOOC).

Η οικονομική κρίση και τα μνημόνια γέννησαν «δράκους». Πλέον, με τη γνώση του πρόσφατου παρελθόντος, το γνωρίζουμε πολύ καλά. Ξέρουμε πρόσωπα και καταστάσεις. Κι επειδή γνωρίζουμε τι είναι σε θέση να προκαλέσουν αυτά τα ακραία στοιχεία, καλό είναι η οργανωμένη πολιτεία να μην τους επιτρέψει -ως άλλος ιός- να προσβάλλουν άλλα κύτταρα της κοινωνίας.

Χειρότερο από την πανδημία που κάποια στιγμή θα περάσει, είναι να μείνουν ενεργοί αυτοί οι θύλακες της ακρότητας. Για να αποδειχθεί περίτρανα ότι η καταδίκη των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής δεν έλυσε το πρόβλημα. Η ελληνική κοινωνία από τα χρόνια της οικονομικής κρίσης και μετά έχει δεχθεί σημαντικά πλήγματα. Τα τραύματα δεν επουλώνονται εύκολα. Ειδικά όταν κάποιοι επιδιώκουν συνεχώς να τα ξύνουν.

 

Διαβάστε ακόμα:  Το λοκντάουν στη Μύκονο μας αφορά όλους.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top