Το ενδεικτικό κολάζ από τον λογαριασμό του δημάρχου Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη. Δεν χρειάζονται περαιτέρω σχόλια.

Ακολουθώντας τη λογική της ανακατάληψης των αστικών «οχυρών» που όλο αυτό το διάστημα είχαν απομείνει ορφανά από κόσμο λόγω της πανδημίας, οι οιστρηλατημένοι κορονοπαρτάκηδες είναι αυτό ακριβώς που καταλαβαίνει κανείς. Επαναστάτες της μπίρας.

Μοιάζουν με ανθρώπους που βγήκαν από κάποιο μπούνκερ και όλο αυτό το διάστημα του εγκλεισμού τους ανέπτυξαν -αν δεν μεγέθυναν απλώς- μια επιθετική τάση για ζωή, αδιαφορώντας για τη ζωή των άλλων. Τω όντι, παρτάκηδες.

Στο μυαλό των κορωνοπαρτάκηδων υπάρχουν μόνο οι μουσικάρες, οι ποτάρες και η κοζερί στις πλατείες.

Για τη διάχυση του ιού μέσω του άκρατου συνωστισμού δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Τα λένε με εύγλωττο τρόπο οι επιστήμονες. Το λένε, βέβαια, και οι αριθμοί που παραδίδονται στο πανελλήνιο κάθε απόγευμα όπου τα κρούσματα ανεβαίνουν και, κυρίως, οι διασωληνωμένοι και οι νεκροί. Για τους παρτάκηδες, όμως, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Υποσημειώσεις στην άγραφη πλάκα του μυαλού τους. Εκεί μέσα, στον θόλο της νόησής τους, υπάρχουν μόνο οι μουσικάρες, οι ποτάρες και η κοζερί στις πλατείες.

Άντε και να δεχθείς πως ο άνθρωπος όταν στερείται για μεγάλο διάστημα τις χαρές της ζωής, στο τέλος τις αποζητάει και τις διεκδικεί με άγριο τρόπο. Στο Μεσοπόλεμο οι άνθρωποι δοκίμασαν όλους τους απαγορευμένους καρπούς μονομιάς. Σεξ, ουσίες, ποτά: όλα στον υπερθετικό βαθμό. Οταν βγαίνεις σώος από έναν αιματηρό Παγκόσμιο Πόλεμο αποζητάς να γιορτάσεις τη ζωή σαν να μην υπάρχει αύριο.

Πώς γίνεται, όμως, να δεχθείς αυτή την ατιμωτική -για την πόλη και τον αστικό πολιτισμό- αντίδραση των συμμετεχόντων σ’ αυτά τα πάρτι που προσιδιάζει σε κάθοδο των βαρβάρων σε εχθρική γη; Οταν η διασκέδαση τελειώσει, όταν έχουν χορτάσει από συγχρωτισμό και αλκοόλ αφήνουν πίσω τους ένα ρημαδιό. Σκουπίδια να δει το μάτι σου.

Από το επεισόδιο στη Νέα Σμύρνη κι όσα αυτό πυροδότησε, η αστυνομία πέρασε στο άλλο άκρο: λούφαξε, δεν υπάρχει πουθενά.

Κάποιοι δεν διστάζουν να ουρήσουν εν μέση οδώ. Καμία αιδώς. Πάνω από όλα: ουδεμία αίσθηση του ανήκειν. Η πόλη έχει ανακαταληφθεί από τους κορωνοπαρτάκηδες που κάνουν ό,τι θέλουν και όπως θέλουν.

Και η αστυνομία, θα πει κανείς; Τι κάνει η αστυνομία; Εδώ μπαίνουμε σε ένα άλλο θέμα άκρως σημαντικό. Από το επεισόδιο στη Νέα Σμύρνη κι όσα αυτό πυροδότησε, η αστυνομία πέρασε στο άλλο άκρο: λούφαξε, δεν υπάρχει πουθενά. Η επιτήρηση της πλατείας Βαρνάβα ήταν μια ήπιας μορφής επέμβαση, όμως, οι Αρχές πιάστηκαν στον ύπνο διότι το πάρτι οργανώθηκε αλλού. Και όταν οι αστυνομικές δυνάμεις μετέβησαν στο… αλλού (βλ. Κυψέλη) συμπεριφέρθηκαν ωσάν να πήγαιναν βόλτα στο Allou Fan Park: Λίγες συστάσεις από μεγαφώνου και έξω από εδώ.

Η πλατεία Βαρνάβα στο Παγκράτι, αστυνομεύτηκε έστω και αργά. Ε, και; Εγινε αλλού το πάρτι (George Vitsaras / SOOC).

Μόνο στην Ελλάδα πρέπει να συμβαίνουν ταυτόχρονα πράγματα των άκρων: είτε αστυνομοκρατία και βία δίχως λόγο είτε αδιαφορία στα όρια της εγκατάλειψης. Άντε να δούμε πότε θα βρούμε τη χρυσή ισορροπία ανάμεσα στα δύο άκρα σ’ αυτή τη χώρα.

Οσο για τη σχέση του Αθηναίου με την πόλη του (κυρίαρχο θέμα) θα χρειαστεί να γραφτούν ολόκληρες αναλύσεις που αγγίζουν τις ανθρωπιστικές επιστήμες. Αποδεικνύεται περίτρανα πως ο μέσος Αθηναίος δεν την αγαπάει την πόλη του, δεν ταυτίζεται μαζί της, δεν τον ενδιαφέρει αν γίνεται κοπρόλακκος εξαιτίας του, δεν του καίγεται καρφί αν την βανδαλίζει ή την αφήσει ρημαδιό. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να περνάει καλά.

Τη μοναδική στιγμή που η Αθήνα ήταν λαμπίκο ήταν μόνο την περίοδο της πρώτης καραντίνας που δεν κουνιόταν φύλλο.

Εντέλει, τη μοναδική στιγμή που η Αθήνα ήταν λαμπίκο ήταν μόνο την περίοδο της πρώτης καραντίνας που δεν κουνιόταν φύλλο και οι λογής «βάρβαροι» είχαν λουφάξει στα ιδιωτικά τους μπούνκερ. Τώρα που βγήκαν από τα λαγούμια τους, το πάρτι άρχισε. Τα αποτελέσματα, ωστόσο, θα τα λουστούμε όλοι.

Βουρ στη βρομιά και όπου μας βγάλει. Ή, όπως σωστά έγραφε και ο δήμαρχος Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης, στον λογαριασμό του στο Facebook: «Άλλος λερώνει και η Αθήνα πληρώνει».

 

ΥΓ: Την επόμενη φορά που θα ακούσουμε κάποιον να λέει πως οι μεγάλες κρίσεις θα μας κάνουν καλύτερους και θα βγάλουν από μέσα μας τον καλό μας εαυτό, θα πρέπει να του κλείσουμε ερμητικά το στόμα. Δεν αντέχονται άλλο τόσο ανεδαφικές ρητορείες που ομνύουν στην ανεδαφική αισιοδοξία. 

 

Διαβάστε ακόμα: Δικαίωμα σου να μην εμβολιαστείς αλλά όχι να μην τεσταριστείς.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top