Υπάρχουν γιατροί που είναι γκουρού, όχι αρπακτικά. Τώρα το εκτιμάμε

Ο Γεώργιος Π. Χρούσος είναι καθηγητής και πρόεδρος του Τμήματος Παιδιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Για τους γιατρούς έτρεφα ανάμικτα συναισθήματα -αυτό το «αχρείαστοι νά’ναι»- ξέροντας ότι η ιατρική δεν είναι θετική επιστήμη: Προχωρούν «through trial and error», και ανά περίπτωση, με αρκετές πιθανότητες λάθους, όπως άλλωστε και οι οικονομολόγοι. Σε γενικές γραμμές τους θεωρούσα «τσέπες», μεγάλες ή μικρές, τους μεγαλογιατρούς με τα mega yachts η τα «γιατρουδάκια» (του ΕΣΥ κυρίως) που περίμεναν το «φακελάκι». Με εξαίρεση ελάχιστους που γνώριζα προσωπικά –και δεν θα τους αναφέρω για ευνόητους λόγους- δεν τους είχα σε αρκετά μεγάλη υπόληψη… Μου φαίνονταν πρόχειροι, βιαστικοί, επιφανειακοί και συχνά αγοραίοι στην έκφρασή τους.

Λίγο καιρό πριν το ξέσπασμα της πανδημίας είχα, παρόλα αυτά, βρεθεί στο Πολιτιστικό Κέντρο ΙΣΝ όπου ο Πρόεδρος του Ανδρέας Δρακόπουλος θα παρουσίαζε την δωρεά του Ιδρύματος στον τομέα της Υγείας, δωρεά που αφορούσε τρία νοσοκομεία στην Επικράτεια και εξοπλισμό σε διάφορα νοσοκομεία της χώρας.

Είχα, βέβαια, τις πληροφορίες ήδη, αλλά πήγα γιατί μου αρέσει να πηγαίνω στο ΚΠΙΣΝ και ήθελα να ακούσω τον Δρακόπουλο, αφού από καταβολής του Κέντρου το είχα παρακολουθήσει δημοσιογραφικά, αλλά θα ήταν και ο Renzo Piano, ο ιθύνων αρχιτέκτων, με τον οποίο είχαμε κάνει συνέντευξη όταν ακόμη το έργο ήταν σε πρώιμο στάδιο, για τα περιοδικά Status και 2Board.

Ο χώρος όπου γινόταν η παρουσίαση ήταν ασφυκτικά γεμάτος και ο κόσμος καθόταν αμφιθεατρικά. Ο Δρακόπουλος προειδοποίησε ότι η εκδήλωση θα διαρκούσε όσο διαρκούσε, και ότι όποιος ήθελε θα έμενε. Προφανώς δεν υπήρχε θέση, θα έπρεπε να κάτσω όρθιος. Ο Μητσοτάκης ήταν εκεί (άκουσα, δεν τον είδα), όπως και οι Κικίλιας, Πολάκης (τους είδα). Παρακολούθησα λοιπόν την παρουσίαση και όταν άρχισαν οι ερωταπαντήσεις έκανα να φύγω. Πήγα προς τα έξω με ένα… καναπεδάκι αυγοτάραχο στο στόμα, αλλά αυτό που άκουσα με έκανε να επιστρέψω από περιέργεια.

Κοίταξα τις φυσιογνωμίες στο αμφιθέατρο: δεν ήταν οι συνήθεις ύποπτοι γιατροί των κοσμικών στηλών. Η επικοινωνία δεν γίνεται μόνο μέσω του λέγειν, αλλά ηλεκτρομαγνητικά. Τα λόγια φεύγουν στον αέρα. Όταν όμως βρεθείς με ωραία μυαλά, απλά το νιώθεις.

Η συζήτηση που επακολούθησε, με καθήλωσε. Εμεινα έως το τέλος και η όλη εμπειρία λειτούργησε για εμένα καθαρτικά. Εισέπραξα πάμπολλα ερεθίσματα για ζητήματα που -ούτε ψύλλος στον κόρφο μου- αφορούσαν εμένα, το σώμα και τον οργανισμό μου δηλαδή. Περνώντας σε αυτήν την παράλληλη πραγματικότητα, ήταν σαν να άλλαζα επίπεδο συνειδητότητας. Έφυγα εξαιρετικά ήρεμος και γαλήνια ενδοσκοπικός.

Λίγες ημέρες μετά -είχε ήδη αρχίσει η αναταραχή για την πανδημία τότε- έσκασε στο Facebook μία διαφήμιση για μία διάλεξη του SmokeFreeGreece. Θα την είχα προσπεράσει όπως τα διάφορα διαφμιστικά που ξεπετάγονται δεξιά κι αριστερά, αν δεν διακατεχόμουν από την ζωηρή επιθυμία, επιτέλους να ξεφορτωθώ οριστικά το τσιγάρο.

Το venue ήταν το Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας και η διοργάνωση από το George D. Behrakis Research Lab και το Αμερικανικό Κολέγιο Ελλάδος. Τώρα που το ξανασκέφτομαι σε σχέση με αυτά που επακολούθησαν ήταν καρμικό, να πάω έτσι, out-of-the-blue, στο Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας, που θα γινόταν σε λίγες μόλις μέρες, το μεγαλύτερο ζήτημα παγκοσμίως (η Δημόσια Υγεία).

Βρέθηκα για πρώτη φορά σε ένα από τους ωραιότερους δρόμους της Αθήνας, την οδό Ηπίτου, και σε ένα υπέροχα ανακαινισμένο κτίριο, πολύ μίνιμαλ και state-of-the-art με μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συλλογή έργων Τέχνης. Η διάλεξη είχε ήδη ξεκινήσει, κάποια παράθυρα ήταν ανοικτά -αν και Μάρτιος- οι ανησυχίες για τον κορονοϊό υφίσταντο πλήρως. Στο ακροατήριο, κυρίως γιατροί.

Άρχισα να παρακολουθώ τη διάλεξη, η οποία σε πολύ εξειδικευμένη ορολογία -άγνωστη και δυσνόητη σε μένα- αφορούσε στις λειτουργίες τους μυαλού, στους στρεσογόνους παράγοντες και στο πώς λειτουργούν τα διάφορα μέρη του εγκεφάλου. Όπως και στο πώς επηρεάζουν στη συνέχεια τον υπόλοιπο οργανισμό, δημιουργώντας ενίοτε φλεγμονές.

Η ακατάληπτη ορολογία διόλου με πτόησε, διότι παρασύρθηκα σε ένα νοερό ταξίδι, στον μεγάλο άγνωστο που είναι ο εγκέφαλός μας. Ένα ταξίδι σχεδόν σαμανικό που με ανέβασε σε ανώτερα επίπεδα γαλήνης. Ένιωσα σαν να βρίσκομαι ξανά πίσω στα φοιτητικά έδρανα, με άλλη πλέον ωριμότητα.

Ο ομιλητής που πίστευα ότι ήταν ο Δρ. Μπεχράκης, συχνά παρέβαλε αποσπάσματα από αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά συγγράμματα αποδεικνύοντας ότι η γνώση αυτή που μας μετέφερε, και ήταν τα πορίσματα εκατοντάδων ερευνών σε ελληνικά και αμερικανικά πανεπιστήμια, ήταν ήδη γνωστή στους αρχαίους. Κάθε του αναφορά, νοερά απευθύνονταν και σε κάποιο σημείο του εγκέφαλού μου, που ακόμη και αν δεν έχω δει ποτέ, ξαφνικά άρχισα να περιηγούμαι μέσα του και να τον γνωρίζω.

«Lifestyle Medicine-Ιατρική Τρόπου Ζωής» ήταν το θέμα της διάλεξης που δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει διαρκέσει αρκετά. Στο τέλος, ο ομιλητής είπε ότι οι φοιτητές του στο αμφιθέατρο του έλεγαν συχνά στη λήξη της παράδοσης ότι έφευγαν νιώθοντας καλύτερα. Αυτή ήταν και η δική μου διαπίστωση, σαν να είχε διαβάσει τη σκέψη μου.

Στην συνέχεια, ακολούθησαν τα εθιμοτυπικά και τον συνεχάρη από βήματος ο οικοδεσπότης, Δρ. Μπεχράκης. «Ποιος ήταν τελικά ο ομιλητής;» ρώτησα έναν μέσης ηλικίας άνδρα με μπλέιζερ δίπλα μου. Ανοιξε τα μάτια του έκπληκτος, και αναφώνησε: «Ο Χρούσος!».

Little did I know… Είχα μόλις παρακολουθήσει σε στενό κύκλο, διάλεξη του Γεώργιου Π.Χρούσου, του υπ’αριθμόν 37 πιο αναγνωρισμένου επιστήμονα στον κόσμο όπως με διαβεβαίωσε έτερος συνομιλητής. Μία προσωπικότητα που σε καθηλώνει με την απλότητά του, με την ηρεμία ενός υπέροχου μυαλού.

Το θυμήθηκα τώρα, διαβάζοντας ότι τον επέλεξε ο Πρωθυπουργός για να στελεχώσει το Ανώτατο Συμβούλιο της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης. Ε, ναι. Μιας και τόσος λόγος έγινε στη χώρα μας περί αρίστων. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που η χώρα παρακολουθώντας τις ενημερώσεις του Σωτήρη Τσιόδρα νιώθει ανάλογα συναισθήματα με αυτά που βίωσα εγώ στη διάλεξη του δόκτορος Χρούσου.

Είχαμε τόσο πολύ συνηθίσει να ακούμε αεροκουλτουριάρηδες, φλυαροπολιτικάντηδες και σαχλοσελέμπριτις που σχεδόν ξεχάσαμε την Επιστήμη, και την αληθινή Γνώση.

Διαβάστε ακόμα: Οι Χαρές και τα Δεινά της (Τηλε)εργασίας.

TAGS :
COVID-19 γιατροί Κορονοϊός

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook