Καλή Χρεωκοπία 2015

Ύστερα από 5 χρόνια θυσιών, περικοπών, ανεργίας, ακόμα δεν ξέρουμε αν στην επόμενη βασιλόπιτα θα βάλουμε ευρώ ή δραχμές για φλουρί ή αν θα υπάρχει καν βασιλόπιτα. O Ρίγκαν θα μας πέταγε χιονόμπαλες. (Εδώ στο Λευκό Οίκο, το 1986).

Αυτή η φράση ανήκει στον Ρόναλντ Ρίγκαν. Ειπώθηκε κατά τις προγραμματικές του δηλώσεις, όταν ανέλαβε την εξουσία το 1981. Θα μπορούσε κάλλιστα να την είχε πει για την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης ή ακόμα καλύτερα για την Ελλάδα του 2015. Μια Ελλάδα που αρνείται να μάθει, που αρνείται να καταπολεμήσει το αίτιο που την οδήγησε σε τέτοιο σημείο.

Ύστερα από 5 χρόνια θυσιών, περικοπών, ανεργίας, ακόμα τίθενται τα ίδια ερωτήματα. Ακόμα δεν ξέρουμε αν στην επόμενη βασιλόπιτα θα βάλουμε ευρώ ή δραχμές για φλουρί ή αν θα υπάρχει καν βασιλόπιτα. Όταν, όμως, βρίσκεσαι πάντα μπροστά στα ίδια ερωτήματα, μάλλον ποτέ δεν έδωσες και δεν έδωσαν 3 διαδοχικές κυβερνήσεις πιστές απαντήσεις.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα ήταν ο μεγάλος αδηφάγος δημόσιος τομέας που στελεχωνόταν από κομματικούς εγκάθετους σε αντιπαραγωγικές θέσεις. Άλλαξε κάτι όλα αυτά τα χρόνια; Έγινε αξιολόγηση; Έγιναν απολύσεις; Η ενδεχόμενη νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η 4η κατά σειρά που δεν θα προχωρήσει σε απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. 200.000 απολύσεις στο πρώτο Μνημόνιο, εφεδρεία και μετά απόλυση στα Ζάππεια, 10.000 απολύσεις το δεύτερο Μνημόνιο, μερικές ακόμα χιλιάδες το Μεσοπρόθεσμο και κλείσαμε. Αν κάποιος εξαιρέσει μερικούς δεκάδες υπαλλήλους της ΕΡΤ που δεν επαναπροσλήφθηκαν, δεν έγινε ούτε μία απόλυση μονίμου υπαλλήλου στο Δημόσιο!

Όχι, δεν ζητάω αίμα, και ούτε πρέπει να ζητάει κάποιος. Όμως, δεν είναι δυνατόν, όταν είναι κοινό μυστικό ότι το ρουσφέτι ήταν το εργαλείο πολιτικής όλα αυτά τα χρόνια και ενώ υπάρχουν καταγεγραμμένοι εκατοντάδες ελλειμματικοί δημόσιοι οργανισμοί χωρίς πραγματικό αντικείμενο δουλειάς, να θυσιάζονται καταθέσεις, υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα και επιχειρήσεις, για να σωθεί το πελατειακό σύστημα.

Μάλιστα, οι τελευταίες κυβερνήσεις έβαλαν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της Ελλάδας. Προχώρησαν σε πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, έτσι ώστε να τηρηθεί η περίφημη αναλογία 1 πρόσληψη για κάθε 5 που φεύγουν από το Δημόσιο. Τι κατάφεραν; Ένα υποστελεχωμένο Δημόσιο, από το οποίο δεν υπάρχουν πλέον πολλά περιθώρια για μειώσεις, και μια τεράστια στρατιά συνταξιούχων του Δημοσίου, οι οποίοι απαιτούν αυτά που πλήρωσαν(;).

Ας μην ξεχνάμε ότι από το 2000 μέχρι το 2014 τα ασφαλιστικά ταμεία επιδοτήθηκαν από τον κρατικό προϋπολογισμό με €199 δις! Σε μια χώρα που κινδυνεύει να καταρρεύσει υπό το βάρος ενός χρέους €390 δις. Παρ’ όλα αυτά, καμία πραγματική τομή δεν έγινε ούτε καν στο ασφαλιστικό, παραμόνο ορισμένες περικοπές συντάξεων.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η Ελλάδα έγινε πλέον πιο ελκυστική σε επενδυτές και ότι η περιβόητη σταθερότητα που ευαγγελίζεται ο Σαμαράς προσέλκυσε ορισμένες επενδύσεις. Τα νούμερα τον διαψεύδουν. Εκτός από την αύξηση του τουρισμού, κανένας άλλος τομέας της Οικονομίας δεν αναπτύχθηκε.

Τι έγινε το πλάνο για τις περίφημες αποκρατικοποιήσεις ή για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας; Το Ελληνικό συνεχίζει να είναι ένα αναξιοποίητο φιλέτο, ο κρατικός ΟΣΕ συνεχίζει να υφίσταται, ενώ δεν έχει πειραχθεί καλώδιο σε ό,τι αφορά τη ΔΕΗ και τα πεπραγμένα της ΓΕΝΟΠ και του, άσπονδου εχθρού του Σαμαρά, Νίκου Φωτόπουλου.

Τι πραγματικά άλλαξε η μνημονιακή συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ; Σχεδόν τίποτα. Και κάπως έτσι πάμε σε εκλογές με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς. Δύο λέξεις μόνο, φόβος και αβεβαιότητα. Αλλά αυτό που τρομάζει δεν είναι οι ίδιες οι εκλογές, είναι το αδιέξοδο στο οποίο φτάνουμε με οποιαδήποτε κυβέρνηση. Ένα αδιέξοδο από το οποίο δεν θα βγούμε αν δεν αλλάξουμε όσα μας οδήγησαν σε αυτό.

Το σπάταλο Κράτος, η εχθρότητα του συστήματος απέναντι στην επιχειρηματικότητα, ο κρατισμός, η μη αξιολόγηση, η εσωστρέφεια. Δεν χρειάζεται, φυσικά, να πω ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ υποστηρίζουν όλα αυτά και θα τα διατηρήσουν έως ότου οδηγηθούμε στην ολική κατάρρευση.

Αλλά δεν έχουν άδικο που το κάνουν, διότι πρώτοι από όλους ασπαστήκαμε εμείς αυτήν την κρατικιστική ιδεολογία και παραδοθήκαμε άνευ όρων στις αγκάλες του Κράτους. «Ο τρόπος να λύσεις τα προβλήματα είναι να κάνεις πολιτικά συμφέρον για τους λάθους πολιτικούς να εφαρμόσουν τις σωστές πολιτικές»(Milton Friedman).

Δεν χρειαζόταν να φτάσουμε σε μια πιθανή εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, πόσω μάλλον στις παλινωδίες των τελευταίων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αν ήμασταν μια σκεπτόμενη κοινωνία, η οποία βάζει το συλλογικό συμφέρον πάνω από το συντεχνιακό.

Πρέπει να αλλάξουμε εμείς πρώτα για να αλλάξουν και οι πολιτικοί που μας εκπροσωπούν. Αν αλλάξουμε μυαλά, θα αλλάξει και ο ΣΥΡΙΖΑ, αν αλλάξουμε μυαλά θα βγούμε από την κρίση, αν αλλάξουμε μυαλά θα βγουν και οι παρωπίδες, οι οποίες εδώ και τόσα χρόνια μας στέλνουν να χτυπάμε πόρτες σε τοίχους.

Στο δείκτη κοινωνικής και οικονομικής ελευθερίας, η Ελλάδα βρίσκεται στην 119η θέση. Τα σπρεντ έχουν εκτιναχθεί στο Θεό, κάνοντας την Οικονομία της Ελλάδας την 5η πιο επικίνδυνη για δανεισμό, ενώ τα CDS ακολουθούν ανάλογη πορεία.

Μοιάζει με ακυβέρνητο πλοίο η Ελλάδα, το οποίο θα αναλάβει να οδηγήσει στα βράχια με μαθηματική ακρίβεια ίσως η πιο πολιτικά και οικονομικά αγράμματη κυβέρνηση που ενδεχομένως θα περάσει από τη χώρα.

Πρόσφατα, σε μια πολιτική εκπομπή, ο διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του ΣΥΡΙΖΑ έλεγε με περηφάνια: «Η νέα κυβέρνηση θα έχει δικαίωμα να νομοθετεί μονομερώς». Όμως, 

το κοινοβουλευτικό σώμα νομοθετεί, ΟΧΙ η κυβέρνηση! Η κυβέρνηση εκτελεί, είναι η εκτελεστική εξουσία. Ψιλά γράμματα, θα μου πείτε…

Καλό 2015 να έχουμε.

Διαβάστε ακόμα: Οι εκλογές και οι κίνδυνοι του πρώτου πενταμήνου για την Oικονομία.

TAGS :
2015 εκλογές Ελλάδα κόσμος κυβέρνηση Ρίγκαν Σύριζα Χρεοκοπεία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook