Ο Τότης ο Φυλακούρης. Όταν ήμασταν και οι δυό στις δόξες μας.

Ο Τότης ο Φυλακούρης και η περίοπτη μύτη του.

Λοιπόν, φυσικά και είμαι Παναθηναϊκός. Δεν πιστεύω να περιμένατε από κάποιον που γράφει για στυλ να είναι άλλη ομάδα. Είναι μια μαγευτική εμπειρία να παρακολουθείς 11 σερβομηχανισμούς που βρομοκοπάνε ιδρώτα και παίζουν χάλια να προσπαθούν να κλωτσήσουν τα πόδια άλλων 11, την ώρα που οι χούλιγκαν ρίχνουνε ξύλο και βάζουνε φωτιές.

Ένα μαγευτικό θέαμα να βλέπεις από την τηλεόραση, ιδίως όταν βαριέσαι να γράψεις. Διότι, όπως κάθε Παναθηναϊκός που σέβεται τον εαυτό του, στο γήπεδο έχω πάει μόνο μια φορά, πριν από 35 χρόνια κι αυτό στο Λουξεμβούργο. Ήταν ένα εκπληκτικό στυλιστικό μάθημα για μένα. Στο γήπεδο άκουγες την ιαχή «Πάρε τα μπουτάκια σου Αναστόπουλε», το οποίο προφανώς αποτελεί μια επική παραφθορά του «Ίτε παίδες Ελλήνων».

 

Δεν με παρηγορεί ότι μόνο στο ποδόσφαιρο μπορεί να νικήσει ο χειρότερος. Δεν το θεωρώ δημοκρατικό, αλλά καταστρατήγηση της αρμονίας.

Εκτός γηπέδου, επί της κεντρικής λεωφόρου, ήταν παρατεταγμένοι εκατοντάδες γκασταρμπάιτερ εκ Γερμανίας με παλτό από γούνα λύκου, ξανθές γκόμενες, Mercedes με συρμάτινους μαιάνδρους στο παρμπρίζ κι ορθάνοιχτες πόρτες να ακούγεται Καζαντζίδης στη διαπασών. Οι καραμπόλες των έκπληκτων ιθαγενών αποφεύχθηκαν ως δια μαγείας. Ομολογώ ότι τότε ήταν που κατανόησα τη ρήση «Να πεθάνω για το λαό, αλλά όχι να ζήσω και μαζί του».

Εκ φύσεως, δεν αρέσκομαι στη μαζικότητα. Γνωρίζω ότι σας προκαλώ αβυσσαλέα περιφρόνηση, αλλά είπαμε να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας. Φυσικά, υπάρχουν εξαιρέσεις. Περιπτώσεις bigger than sport. Η κομψότητα ενός Βαν Μπάστεν, η επαναστατική ορμή ενός Μπράιτνερ, το πανοπτικόν του Σόκρατες, η ιπποσύνη ενός Ζιντάν, η φαντασία του Μέσι ή η αβρότητα ενός Οικονομόπουλου.

Αλλά, συγγνώμη, δεν με συναρπάζει η ευκαιρία να βλέπω τον κόσμο μαύρο-άσπρο, αφού δεν είναι, και ακριβώς γι΄αυτό παρουσιάζει ένα κάποιο ενδιαφέρον. Ούτε με παρηγορεί ότι μόνο στο ποδόσφαιρο μπορεί να νικήσει ο χειρότερος. Δεν το θεωρώ δημοκρατικό, αλλά καταστρατήγηση της αρμονίας.

Συν τοις άλλοις, δεν τη βρίσκω να μου κάνουν σωματική έρευνα, να με μυρίζουν τα σκυλιά και να με παρκάρουν πίσω από συρματοπλέγματα για κτηνοτρόφους. Φυσικά, στενοχωριέμαι όταν κερδίζει ο Ολυμπιακός.

 

Διαβάστε ακόμα: Υπάρχει χώρος στην γκαρνταρόμπα ενός άντρα για μπλούζα ποδοσφαιρικής ομάδας;

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top