Τολμώντας στα ροζ: τα ροζέ κρασιά που αξίζει να πιεις τώρα

Τα ροζέ είναι μια χρωματιστή κουρτίνα που πίσω της κρύβεται η προσωπικότητα ενός ανθρώπου.

Δεν είναι όλα τολμηρά, ούτε τολμούν όλοι να τα δοκιμάσουν. Προκατάληψη. Δεν είναι αληθινά, δεν είναι σοβαρά, δεν είναι το ένα, δεν είναι το άλλο. Τα έχω απαντήσει κατά καιρούς όλα αυτά και έχω καταθέσει και τις προτάσεις μου και εδώ και αλλού, από την πρώτη έκθεση Drink Pink, για την ελληνική απάντηση στις Προβηγκίες, αλλά η συλλογική συνείδηση έχει μεγάλη αδράνεια και η ζωή είναι μικρή για να επαναλαμβάνεσαι.

Τι καινούργιο έχουμε λοιπόν; Πρώτα μια πολύ καλή περασμένη χρονιά για τη Β. Ελλάδα, όπου θα δείτε υποδειγματικές ισορροπίες οξύτητας, φρουτώδους έκφρασης, έντασης και αλκοόλ στους καλούς οινοποιούς. Yποπτεύομαι πως θα βρείτε και κάποια  Blancs de Noir Ξινόμαυρου με ανταύγειες, χωρίς να είμαι σίγουρος, επειδή δεν ήταν όλα τα κρασιά της έκθεσης διαθέσιμα ακόμα για πρόγευση, αλλά θυμάμαι αυτά που είχα δοκιμάσει στα Βοροινά.

Το Esprit du Lac του Κυρ Γιάννη στην καλύτερή του χρονιά με σώμα, εκτός από φινέτσα και υποδειγματική οξύτητα. Εξαιρετικό το νέο ροζέ του Γεροβασιλείου από νέα αμπέλια Ξινόμαυρου, με ισορροπία μπαλαρίνας στην υψηλή οξύτητα, ενώ η Βιβλία Χώρα έχασε κάτι από το χαρακτήρα της με το ξεθώριασμα του χρώματος. Τον ιδιαίτερο Άβδηρο του Βουρβουκέλη από Παμίδι και Σιρά, το πολύ καλό Απλά του Νίκου Καρατζά, το ξανά εξαιρετικό Μερλό του Κ. Λαζαρίδη, τον Αποστολάκη στη Θεσσαλία με χαρμάνι Ξινόμαυρου-Σιρά που γέρνει προς το πρώτο, ισορροπία οξύτητας με συγκρατημένη γλυκύτητα, και πολύ καλή η νέα Θεόπετρα του Τσιλλιλή, άλλο τραγανό Ξινόμαυρο αναφοράς.

Η σύγκριση με τα εισαγόμενα, γαλλικά κυρίως, που είναι πάντα πολύ ενδιαφέρουσα και φορές-φορές στην κόψη του ξυραφιού.

Ύστερα, εξαιρετικές χρονιές για μερικά κρασιά κομψότητας, χαρακτήρα και φινέτσας, όπως το Gris de Nuit, τη νέα σοφιστικέ εκδοχή του του Τσέλεπου για την ερυθρωπή έκφραση του Μοσχοφίλερου (χαρμάνι από οινοποιήσεις σε δεξαμενή με παραμονή σε οινολάσπες και ζύμωση σε αμφορέα), και την καλύτερη χρονιά του Petite Fleur του Κτήματος Παρπαρούση, από αγαπημένο Σιδερίτη (πολλαπλά περάσματα στον τρύγο για οξύτητα, εκφραστικότητα και σώμα ταυτόχρονα).

Σε τα μας το Granatus του Παπαγιαννάκου, με την πράσινη πιπεριά του Καμπερνέ και λίγο κράνμπερι και το Amuse (Σοβινιόν Μπλαν και λίγο Μούχταρο) του Κτήματος Μουσών σταθερά στο ύψος τους, ψηλά δηλαδή, με φίνες οξύτητες και άψογη ισορροπία ενώ στο Αιγαίο σημαιοφόρος σταθερά το υπέροχο ροζέ του Μωραΐτη από σπάνιο μαύρο Αϊδάνι, με ίχνη κόκκινων φρούτων, υψηλή, αλλά ισορροπημένη οξύτητα, φίνο υπόπικρο μακρούτσικο τελείωμα με μεταλλικότητα και αραχνούφαντες τανίνες… Ξανά από εκχύλιση Μοσχοφίλερου η Τομή και το Ηοοf & Lur του Τρουπή, φίνες γκρι ανταύγειες στο ροζ σκίζουν και φέτος, το στιβαρό, αλλά όχι όσο πέρσι, More του Μωρόπουλου και η η Ιέρεια του Μποσινάκη. η Δρυόπη, το άλλο ροζέ του Τσέλεπου, από Αγιωργίτικο αυτή τη φορά.

Οι οινοποιοί κανονικά δεν παρευρίσκονται, επειδή η έκθεση είναι self-pour, αλλά αρκετοί θα είναι εκεί, ρωτήστε τους για τα κόλπα τους.

Το Idylle d’ Achinos καλύτερο από πέρσι, (που το αδερφάκι του ο Ναυτίλος στα μισά λεφτά ήταν σαφώς καλύτερο) και το  Peplo του Σκούρα λίγο πίσω από τον εξαιρετικό περσινό του εαυτό επίσης, αλλά πάλι πολύ καλό

Και φυσικά το βαφτιστήρι μου το ΚΑ, έμπνευση δική μου πάνω στον αμπελώνα του Νίκου Θεοδωρακάκου, εξαιρετική πρώτη εκτέλεση από τον ίδιο, συνοινοποίηση Κυδωνίτσας με Αγιωργίτικο. Δεν επαναπροσδιορίζει την κατηγορία, αλλά είναι πολύ νόστιμο μόνο του, συνοδεύει άνετα πάνω από τη μισή ελληνική κουζίνα και το κυριότερο, αρέσει και στους άντρες που θα το ανοίξουν για τις γυναίκες.

Αρκετός κόσμος αναμένεται να συρρεύσει και φέτος στην Έκθεση.

Και πολλά άλλα. Όπως η σύγκριση με τα εισαγόμενα, γαλλικά κυρίως, που είναι πάντα πολύ ενδιαφέρουσα και φορές-φορές στην κόψη του ξυραφιού. Από τα ελάχιστα υπάρχοντα πολύ καλό το Vina Esmeralda και εξαιρετικό το Maison Castel Cuvee Maraffiance του Chateau Cavalier, με κομψή έκφραση κόκκινων φρούτων παρά τον αχνό του χρωματισμό, υποδειγματικό Cote de Provence, όπως και το Up Urban Provence, γνωστός υπερόπτης ύποπτος από περασμένες χρονιές.

Από Κρήτη δοκίμασα μόνο την Ιδαία Γη από Λιάτικο-Γκενάς, κλασσικό φαγητού, αλλά όταν θα πάτε εσείς θα έχει πολλά καλούδια, Κατοστράτι, τις φοβερές οινοποιήσεις των Λυραράκη και Μανουσάκη και ίσως τα απίστευτα όραντζ του Δουλουφάκη. Στα απίστευτα κρατήστε το Σαντορινιό του Ρούσσου 2004, απίστευτου όγκου κρασί, απερίγραπτου στυλ ρουστικιά. Λείπουν τα αφρώδη από τις σημειώσεις μου πλην της Αμαλίας ροζέ, σταθερή αξία.

Τα ροζέ, πιο ώριμα από ποτέ, είναι πλέον σαν τους έρωτές μας.

Άλλο; Μα το κυριότερο, πάθος να δοκιμάζεις όχι μόνο τα καινούργια κρασιά, αλλά και τις νέες εσοδείες αυτών που ήδη γνωρίζεις. Να διαπιστώνεις την εξέλιξη του οινοποιού, την επίδραση της χρονιάς, το χειρισμό του τρύγου από τον καθένα, τις νέες τάσεις, τις μαγκιές που κάνει ο καθένας για να τραβήξει την προσοχή μας. Ένα παραμύθι είναι η ιστορία του πολιτισμού, ένα μύθο χτίζουμε όλοι για να διεκδικήσουμε αυτό που θέλουμε, αυτές οι μαγκιές λοιπόν είναι η ουσία της εξέλιξης και αν είναι ουσιαστικές, γίνονται μέρος της ιστορίας.

Όπως η αφαίμαξη των ερυθρών για να συμπυκνωθεί το κρασί, που οδήγησε στη χρησιμοποίηση του προϊόντος της  αφαίμαξης για τη δημιουργία ροζέ, 2 τρυγόνια λοιπόν, καλή η μαγκιά και έπιασε. Μετά βέβαια, όταν δημιουργήθηκε ρεύμα, αλλάξανε στυλ, έκαναν πιο πολύπλοκες οινοποιήσεις με διαφορετικές ποικιλίες, πιο κατάλληλες για ροζέ, γιατί καλό το παραμύθι, αλλά πρέπει να υπάρχει και ουσία.

Η ετήσια έκθεση Drink Pink, Rose wine extravaganza θα είναι και φέτος πιστή στο ραντεβού της στο Χίλτον.

Οι οινοποιοί κανονικά δεν παρευρίσκονται, επειδή η έκθεση είναι self-pour, αλλά αρκετοί θα είναι εκεί, ρωτήστε τους για τα κόλπα τους, σε μερικούς αρέσει να απαντούν.

Τα ροζέ, πιο ώριμα από ποτέ, είναι πλέον σαν τους έρωτές μας, μπορεί να είναι ελαφριά, ανούσια, ενδιαφέροντα, δύσκολα, γοητευτικά, συγκλονιστικά, εξαίσια, αξέχαστα. Είναι μια χρωματιστή κουρτίνα που πίσω της κρύβεται η προσωπικότητα ενός ανθρώπου ή μιας ομάδας και αυτό είναι που μας γοητεύει ή μας απωθεί.

Ας τα ανακαλύψουμε στην εντελώς must δική τους ετήσια έκθεση την Drink Pink, Rose wine extravaganza, πιστή στο ραντεβού της την Κυριακή 9 Ιουνίου στο Χίλτον, όπως κάθε χρόνο, 11.00-20.00. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Διαβάστε ακόμα: Top 5 ελληνικές, ερυθρές και σπάνιες, ανερχόμενες ποικιλίες.

TAGS :
κρασί ροζέ Χίλτον

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook