Τι πίνουμε στην ταβέρνα του νησιού;

Ούζο, νερό σε πλαστικό μπουκάλι, μπίρα του συρμού ή κάτι εκλεκτότερο; (Σκηνή από την εξαιρετική ταινία Suntan που γυρίστηκε στην Αντίπαρο).

Ξεκινώ με μια παραδοχή: το καλοκαίρι στο νησί αποφεύγω το μεσημεριανό φαγητό. Μπορεί να τσιμπήσω κάποιο σνακ στην παραλία, να βουτήξω κάποιον μεζέ ή μπορεί και να μείνω νηστικός, δεν με πειράζει καθόλου, αντιθέτως, δε με βαραίνει και με κρατά σε εγρήγορση.

Καθώς λοιπόν αρχίζει ο ολοήμερα ζωηρός και καυτός ήλιος να ζωγραφίζει τον ουρανό σε ζεστές αποχρώσεις του πορτοκαλί και του μοβ και η θαλασσινή αύρα γίνεται ολοένα και πιο εκδηλωτική, τότε σαν κάτι να με τραβά προς κάποια από τις παραθαλάσσιες ταβέρνες-σήμα κατατεθέν των ελληνικών μας νησιών. Ειδικά προς εκείνες που ψιθυρίζονται μεταξύ των μυημένων γαστρο-ταξιδευτών, μυστικό μοίρασμα άνευ ανταλλάγματος, πλην ίσως εκείνου του συνωμοτικού «μη βγει παραέξω» που λέμε ο ένας στον άλλο, με το φόβο μη και καταστραφεί η ποιότητα, η ιδιωτικότητα, η γοητεία.

Έχετε βρει λοιπόν το απάγκιο σας για τις επόμενες ώρες, έχετε καβατζάρει θέση μπροστά στο κύμα, έχετε ακούσει τον σερβιτόρο ή τον εστιάτορα να σας εξηγεί για τους φρέσκους μεζέδες ή πιάτα της ημέρας και έρχεται εκείνη η στιγμή που θα πρέπει να αποφασίσετε στην ερώτησή του «τι θα πιείτε, παρακαλώ;»

Οι νέες ετικέτες του Paros Farming Community.

Κρασί: εμπιστευτείτε τα εμφιαλωμένα

Αρχικά, προσπαθήστε να αντισταθείτε σε οτιδήποτε χύμα. Δε θα πιάσω όλες τις υποκατηγορίες και εξαιρέσεις, πρακτικά όμως, οτιδήποτε έρχεται σερβιρισμένο από την κουζίνα ή το μπαρ σε ποτήρι, κατρούτσο ή κανάτα, είτε αυτό είναι κρασί, τσίπουρο ή ούζο και όχι σε κλειστή φιάλη, τότε θα πρέπει να αποφεύγεται, κυρίως για λόγους αμφιβόλου ποιότητας, ακόμη όμως και επικινδυνότητας. Ειδικά όταν ο ταβερνιάρης αρχίζει τα «όλοι λένε πως ετούτο το τσίπουρο είναι εξαιρετικό, απαλό σαν πούπουλο και δε χτυπάει κατακέφαλα!»

Επιλέγετε εμφιαλωμένα προϊόντα, λοιπόν, για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο και για να γνωρίζετε ακριβώς τι είναι αυτό που δοκιμάζετε. Αφήστε δε που το εμφιαλωμένο δε σημαίνει αναγκαστικά πως είναι και ακριβό!

Ακούστε, για παράδειγμα, κάτι που μόλις πριν λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε και, από ό,τι ακούω, κάνει ήδη θραύση σε ταβέρνες και μαγειρεία: Η ετικέτα του γράφει «½ κιλο», ζητιέται «Μισόκιλο» και είναι εμφιαλωμένο κρασί από την Κάρυστο σε γυάλινες φιάλες… του μισού κιλού! Σκοπός του να αντικαταστήσει το χύμα, χωρίς να χρειάζεται ούτε να πληρώνουμε αρκετά παραπάνω, ούτε όμως και να αλλάξουμε την προσφώνηση «πιάσε ένα μισόκιλο!» Κυκλοφορεί σε λευκό από Σαββατιανό σταφύλι και ροζέ από Αγιωργίτικο.

Τώρα, από άλλες ετικέτες εμφιαλωμένου κρασιού, νομίζω πως τα νησιωτικά οινοποιία έχουν την τιμητική τους, πώς να το κάνουμε; Τι πιο όμορφο άλλωστε να βρίσκεστε για διακοπές στο Αιγαίο ή στο Ιόνιο και να απολαμβάνετε ένα κρασί από σταφύλια, τα οποία ωριμάζοντας έχουν αισθανθεί το ίδιο αεράκι που αισθάνεστε κι εσείς;

Από τη Ζάκυνθο και την Κεφαλονιά του Ιονίου, μέχρι τη Σαντορίνη, την Κρήτη, την Εύβοια και τη Σύρο, την Τήνο, την Ικαρία, τη Σάμο και την Πάρο. Θα σταθώ σε αυτήν την τελευταία, με τις τέσσερις νέες ετικέτες του Paros Farming Community, το Seiradi λευκό, το ροζέ και το ερυθρό, αλλά και το Seiradi Cuvee Topos. Δεν παράγονται απλά στην Πάρο, αλλά χρησιμοποιούν αυστηρά και γηγενείς ποικιλίες (Μονεμβασιά – Μανδηλαριά), για να φτιάξουν κρασιά που φωνάζουν για φαγητό. Όπου τα βρείτε, «χτυπήστε» τα ή φέρτε τα μαζί σας σε ταβέρνες που δέχονται το BYOB (Bring Your Own Bottle). Είπαμε για αυτό;

Ε, ναι, καλοκαίρι στο νησί, και καθώς όπως προανέφερα, οι πιθανότητες η ταβέρνα να έχει μόνο χύμα κρασί είναι μεγάλες, το BYOB ενδείκνυται, έως και συνηθίζεται, θα έλεγα, μεταξύ των οινόφιλων. Ιδανικά, επιλέγετε για μπάνιο την παραλία μπροστά στην ταβέρνα, έρχεστε το πρωί, φέρνετε τις φιάλες σας στον εστιάτορα για να τις παγώσει και μόλις στεγνώσετε και ο ήλιος πέσει, κάθεστε -κύριοι ή κυρίες- και απολαμβάνετε το κρασί σας κρύο, παρέα με το φαγητό.

Αριστερά: η ολοκαίνουρια Salty Donkey, μια σύμπραξη της Santorini Brewing Company με την ζυθοποιία Αναστασίου. Δεξιά: η Νήσος Greek Island Pilsner.

Μπίρα: ψήφος στις ελληνικές μικροζυθοποίες 

Όσο για τις μπίρες, εκεί τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Ελάχιστες έως ανύπαρκτες είναι οι ταβέρνες που διαφοροποιούνται πέρα από τις 5-6 κλασικές μπίρες που βρίσκετε παντού. Με τις μπίρες θα δροσιστείτε, θα ξεδιψάσετε και θα ευχαριστηθεί το μέσα σας, παρέα με φαγητό. Ξεκολλήστε από το «αυτήν ξέρουμε, αυτή θα πάρουμε» και δοκιμάστε, όπου βρείτε, διαφορετικές μπίρες, τολμήστε με ελληνικές μικροζυθοποιίες, ένας νέος κόσμος θα ξεδιπλωθεί εμπρός σας!

Δοκίμασα πρόσφατα την ολοκαίνουρια Salty Donkey, μια σύμπραξη της Santorini Brewing Company με την ζυθοποιία Αναστασίου και την βρήκε άκρως ενδιαφέρουσα! Μια αφροζύμωτη, τύπου ‘’Gose’’ μπίρα, για την παραγωγή της οποίας χρησιμοποιείται κόλιανδρος και αλάτι, μια ξινούλα και αλμυρή μπίρα 4,6% αλκοόλ, ιδανική για τηγανητούς μεζέδες.

Ο βαθμός δυσκολίας βέβαια στο να την βρείτε σε κάποια ταβέρνα βρίσκεται στον θεό, γι’ αυτό, για καλό και για κακό, προτείνω ως πιο εύκολα διαθέσιμη, τη Νήσος Greek Island Pilsner ή τη Νήσος Pure Lager. Γεννημένες και οι δύο στην Τήνο, ιδανικές πλάι σε μεζέδες σε νησιωτικές ταβέρνες.

Αριστερά: το βιολογικό Ζαχαρία. Δεξιά: το Αγιονέρι της αποσταγματοποιίας Τσιλιλή.

Τσίπουρο, ούζο, τσικουδιά:  διαλέξτε ποιοτικά αποστάγματα

Και τι γίνεται με τα «σκληρά»; Σκληρά και όμως τόσο οικεία. Το τσίπουρο, η τσικουδιά και το ούζο αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ταβέρνας, αφού έχουν ταυτιστεί με την κατανάλωση κάθε λογής μεζέ, ειδικά το καλοκαίρι, πλάι στη θάλασσα. Γράφω ξανά, αποφύγετε τα χύμα, σαν τον διάολο το λιβάνι και διαλέξτε ποιοτικά αποστάγματα που σας αρέσουν και εμπιστεύεστε.

Από τσίπουρα, τελευταία συνηθίζω να πίνω το βιολογικό Ζαχαρία, χωρίς γλυκάνισο, από την αποσταγματοποιία Lost Lake στην Κοιλάδα των Μουσών στη Βοιωτία, και, όπου το πετυχαίνω, το Αγιονέρι της αποσταγματοποιίας Τσιλιλή, πολύ περιορισμένης κυκλοφορίας και με ωρίμαση σε βαρέλι που εκφράζεται πολύ διακριτικά. Δυο τσίπουρα που θα καλύψουν όλο το εύρος μεζέδων, από ωμά και τηγάνια, μέχρι παστά και καπνιστά.

Δοκιμάστε μια από τις πέντε διαφορετικές εκφράσεις της ρεθυμνιώτικης τσικουδιάς 35Ν.

Στα της τσικουδιάς, η επιλογή είναι σχεδόν μονόδρομος· δοκιμάστε μια από τις πέντε διαφορετικές εκφράσεις της ρεθυμνιώτικης 35Ν, αυτού του υπέροχου νέκταρ από τη Μεγαλόνησο και θα με θυμηθείτε. Θα το κουβαλάτε μαζί σας σε όποια ταβέρνα πηγαίνετε!

Στα του ούζου τώρα, τι κι αν η τιμή του είναι συνήθως πιο υψηλή από τα άλλα, τι κι αν δεν δαπανά ούτε ευρώ στο marketing, τι κι αν η ετικέτα του είναι παλιακή και η ποσότητα παραγωγής περιορισμένη, οι περισσότεροι ορκίζονται στη γεύση και την ποιότητα του ούζου Πιτσιλαδή από το Πλωμάρι. Ποιος είμαι εγώ λοιπόν για να διαφωνήσω;

Οι περισσότεροι ορκίζονται στη γεύση και την ποιότητα του ούζου Πιτσιλαδή από το Πλωμάρι.

Πλάι του στις προτιμήσεις μου βάζω το ούζο Veto της ποτοποιίας Σπέντζα, από τη Μυτιλήνη. Μάλιστα, όποτε βρίσκω, επιλέγω τη μεταλλική του φιάλη, που προστατεύει απόλυτα το εσωτερικό από κακές συνθήκες μεταφοράς και αποθήκευσης, από ηλιακή ακτινοβολία και υψηλή θερμοκρασία.

Και βέβαια, κυρίες και κύριοι, θυμηθείτε, η κατανάλωση αλκοόλ το καλοκαίρι με τη ζέστη είναι ζόρικη και θέλει προσοχή. Πάντα, παρέα με το αλκοολούχο ποτό σας, έχετε στο πλάι ένα ποτήρι δροσερό νερό για την απαραίτητη ενυδάτωση. Οι ποσότητες αλκοόλ οφείλουν να είναι περιορισμένες και η κατανάλωση απόλυτα συνειδητή.

Διαβάστε ακόμα: Τα 5+1 πιο ταιριαστά βερμούτ για… βασιλικό Negroni.

TAGS :
κρασί μπίρα ούζο τσίπουρο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook