Ο Μάικλ Λιούις ήταν ένας «ακριβός» δημοσιογράφος πριν καν κάνει το πρώτο του best seller (φωτογραφία: Peter Prato/The New York Times).

Δεν είναι απλά «ένας ακόμα δημοσιογράφος που έγινε συγγραφέας». Ο Μάικλ Λιούις είναι μια ανεπανάληπτη περίπτωση γραφιά, που γράφει απίθανα διαφορετικά αλλά άκρως ενδιαφέροντα και mind changing βιβλία. Από το μυαλό και τα πληκτρολόγια του άλλωστε μας έχουν προκύψει τόσο διαφορετικές ιστορίες και βιβλία (που έγιναν ταινίες), όπως τα Moneyball, το Big Short, το Blind Side (όπου κέρδισε Όσκαρ η Sandra Bullock), αλλά και άλλη μια ντουζίνα βιβλία για την αμερικανική πολιτική σκηνή, την πατρότητα, κι ό,τι μπορεί κανείς να σκεφτεί. Πάντα αστεία, πάντα με μια τεράστια έρευνα από πίσω τους, και πάντα καλογραμμένα και ευκολοδιάβαστα.

Ο Μάικλ Λιούις ήταν ένας «ακριβός» δημοσιογράφος πριν καν κάνει το πρώτο του best seller. «Ακριβός» στην Αμερική πάντα σημαίνει καλός, ό,τι και να πούμε για την «γη της ευκαιρίας» η αξιοκρατία και η εκτίμηση του ταλέντου και της δουλειάς είναι κανόνας, σε όλα τα επαγγέλματα.

Το 2006, έβγαλε την «Tυφλή Πλευρά», την εξωφρενική ιστορία του Μάικλ Όχερ, ενός τεράστιου σε μέγεθος, φτωχού, αναλφάβητου αφρο-αμερικανού εφήβου που έγινε αστέρι του αμερικανικού φούτμπολ.

Για εμάς τους γραφιάδες, η μεταμοντέρνα δημοσιογραφία, που ουσιαστικά είναι πια «ημιθανής δημοσιογραφία» των Αμερικανών, είναι το τελευταίο «απάγκιο» μιας αξίας που πεθαίνει μαζί με το τυπωμένο χαρτί. Όσο οι εφημερίδες και τα περιοδικά οδηγούνται προς τον οριστικό θάνατο τους, τόσο γρήγορα εξαφανίζονται και οι σπουδαίοι γραφιάδες, η γλώσσα που παίζει τις ψυχικές μας χορδές και ο -απαραίτητος- χρόνος για μεγάλες έρευνες και κείμενα που θα πάρουν βδομάδες και μήνες για να μελετηθούν και να πελεκηθούν μέχρι να βγουν στην δημοσιότητα.

Ο Λιούις είναι ένα κλασικό παιδί της Νέας Ορλεάνης (Φωτογραφία: David Levenson).

Ο Λιούις, που μεγάλωσε στη Νέα Ορλεάνη (και μάλιστα παρότι έχει μετακομίσει για άλλες πολιτείες, παραμένει βαθιά ενδιαφερόμενος και συμμετέχει ενεργά στις διαδικασίες αλλαγές της απίθανης αυτής πόλης), πήρε πτυχίο στην ιστορία της τέχνης από το Princeton και μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Οικονομία από το London School of Economics.

Με τέτοιες σπουδές και τις αντίστοιχες γνωριμίες που φέρνουν αυτά τα σχολεία, πήρε μια ευκαιρία σε σπουδαία έντυπα. Βέβαια και να γράψεις μια φορά κάτι μικρό σε κάποιο μεγάλο περιοδικό, αν δεν είσαι πάρα πολύ καλός, δεν μπορείς να γράφεις μεγάλα και «δύσκολα» κομμάτια στο Vanity Fair, το New York Times Magazine, στο New Yorker, στο Gourmet, στο Slate, στο Sports Illustrated, στο Foreign Affairs ή το Poetry.

To «Moneyball» έγινε κινηματογραφική επιτυχία που πρόσφερε σημαντικά κέρδη σε όλους τους συντελεστές της.

Όπως αρκετοί long stories ρεπόρτερ, άρχισε να γράφει βιβλία με κάποιες από τις απίθανες ιστορίες που μελετούσε και ανέλυε, από αρκετά νωρίς στην καριέρα του. Μέχρι που το 2006, έβγαλε την «Tυφλή Πλευρά», την εξωφρενική ιστορία του Μάικλ Όχερ, ενός τεράστιου σε μέγεθος, φτωχού, αναλφάβητου αφρο-αμερικανού εφήβου που ζούσε ανάμεσα σε σπίτια φίλων και τους δρόμους του Μέμφις με δανεικά ρούχα και παπούτσια, μέχρι που μια πλούσια οικογένεια λευκών Ευαγγελιστών Χριστιανών τον πήρε από την προστασία της για να γίνει τελικά ένα αστέρι του αμερικανικού φούτμπολ κι ένας από τους καλύτερους αμυντικούς του NFL. Η ιστορία έγινε ταινία στο Χόλιγουντ, η Σάντρα Μπούλοκ που έπαιζε την αυστηρή «μητριά» του «νεαρού γίγαντα» πήρε το Όσκαρ της για αυτό τον ρόλο, και ο Λιούις έγινε σε μια νύχτα εκατομμυριούχος.

H ταινία «Big Short» στηρίχθηκε στο ομώνυμο βιβλίο του Λιούις (φωτογραφία: Jaap Buitendijk/Courtesy of Paramount Pictures).

Πριν από αυτό το βιβλίο, είχε ήδη γράψει το Moneyball, ένα πολυεπίπεδο ανάγνωσμα για την ιστορία της αλλαγής του τρόπου που αντιμετώπιζαν το μπέιζμπολ οι general managers των ομάδων του MLB, και της ιστορίας της εξέλιξης της στατιστικής ανάλυσης από δυο ερασιτέχνες λάτρεις του σπορ (ενός λογιστή κι ενός αναλυτή data από το Harvard) μέχρι που ένας αποτυχημένος παίκτης που έγινε μάνατζερ μιας «φτωχής» ομάδας, ο Μπίλι Μπιν, στους Όκλαντ A’s, κατάφερε να χτίσει μια ομάδα από παίκτες που έδιναν το αποτέλεσμα που χρειαζόταν, χωρίς να έχει ακριβούς σταρ που κόστιζαν δεκαπλάσιους μισθούς.

To βιβλίο «Moneyball» έγινε ταινία με τον Μπραντ Πιτ ως πρωταγωνιστή.

Την ταινία, της οποίας τα δικαιώματα είχαν αγοράσει τα στούντιο πριν καν την επιτυχία της «Τυφλής Πλευράς», την έφτιαξαν τελικά ο Μπραντ Πιτ με την δική του ομάδα, αφού είχε περάσει από διάφορα στάδια είχε «πιτσαριστεί» ώστε να φτιαχτεί με 5-6 διαφορετικούς τρόπους (μέχρι και ως «κωμωδία με τρελό ρυθμό και συνεχείς δηλώσεις», σημειώστε το αυτό για την συνέχεια), μέχρι που τελικά βγήκε ως «φτηνή παραγωγή» (δηλαδή κάτω από 40-50 εκατομμύρια) και έγινε μια ακόμα επιτυχία που πρόσφερε σημαντικά κέρδη σε όλους τους συντελεστές της.

Αλλά πάνω απ’ όλα, ανέβασε κι άλλο την αξία του Λιούις και των βιβλίων του. Όταν λοιπόν, το Χόλιγουντ πήρε μια τρίτη, απίθανη ιστορία για να παρουσιάσει, αυτή την φορά «έπεσαν χοντρά λεφτά». Και πως αλλιώς θα γινόταν δηλαδή, με το Big Short;

To «Big Short» είναι η πιο καλογραμμένη εκδοχή του τι συνέβη με την κρίση του 2008 και την φούσκα του real estate και των «τοξικών ομολόγων δανείων.

Την πιο καλογραμμένη εκδοχή δηλαδή του τι συνέβη με την κρίση του 2008 και την φούσκα του real estate και των «τοξικών ομολόγων δανείων» που είχε χτιστεί για χρόνια στις ΗΠΑ και τις Lehman Brothers και τις υπόλοιπες τράπεζες και τα funds.

Μια all star ομάδα από first class megastars για μικρούς και μεγάλους ρόλους, ένα σενάριο που δεν έδινε παρά ελάχιστες ανάσες στον θεατή, και πλάνα με γκεστ σταρς που «έκαναν πενηνταράκια» ακόμα και τους πιο σύνθετους όρους (θυμάστε την Μάργκο Ρόμπι στην μπανιέρα να πίνει σαμπάνια ή την μετά βίας ενήλικη τότε Σελένα Γκόμεζ να εξηγεί το πρώτο λάθος των επενδυτών σε ένα καζίνο μαζί με τον νομπελίστα οικονομολόγο Ρίτσαρντ Θάλερ; ) και μια ακόμα παγκόσμια επιτυχία, με εντελώς διαφορετική συνταγή, διαφορετικό θέμα, αλλά μια κοινή «ρίζα». Τον άνθρωπο που έψαξε, κατάλαβε και έγραψε την ιστορία. Τον Μάικλ Λιούις.

Το «The Big Short» και το «FlashBoys» είναι δύο από τα πλέον γνωστά βιβλία του Λιούις.

Διαβάζω τον Λιούις εδώ και χρόνια. Έχει γράψει βιβλία για την Sillicon Valley και το οικονομικό μπουμ της εποχής του Internet (The New New Thing), για έναν «μάγο» που άλλαζε τις ζωές των ανθρώπων δεκαετίες πριν καν γίνει «επάγγελμα» ο life coach και «καριέρα» η «ψυχική ανάταση» κι η «καθοδήγηση στη ζωή», τον προπονητή του στην ομάδα μπάσκετ του γυμνασίου του που κατάφερε να κάνει δεκάδες διαφορετικές περιπτώσεις ανθρώπων (όλων των ηλικιών κι όχι μόνο των μαθητών του) να πετύχουν στόχους και να βρουν νόημα στην ζωή τους, (Coach), το Losers, μια περιγραφή της προεδρικής καμπάνιας του 1996 που αν ποτέ γίνει σειρά θα την συζητάμε για χρόνια ή το Liar’s Poker, το πρώτο του βιβλίο, που δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από την δική του προσωπική ιστορία, για το μικρό διάστημα που δούλεψε ως πωλητής ομολόγων για την Salomon Brothers και το πως λειτουργεί η Wall Street (όχι πως είναι έκπληξη, αλλά δεν έχει σχεδόν καθόλου από 30 χρόνια πριν).

Στο ραντάρ του Λιούις έχει μπει και ο Ντόναλντ Τραμπ την περίοδο που ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ.

Το πιο απρόσμενο απ’ όλα, κι ένα από τα πλέον αγαπημένα μου, είναι το απολύτως κωμικό, Home Game: An accidental Guide to Fatherhood, που έγραψε όταν βρισκόταν με μια σύζυγο έγκυο και δυο προνήπια σε ένα σπίτι, πολύ πριν ζήσουμε καραντίνες, κλεισούρες και λοιπά προβλήματα, προσπαθώντας να ισορροπήσει οικογένεια, πατρότητα, καριέρα, ταλέντο, Χόλιγουντ και σκληρούς δημοσιογράφους.

Έρευνα και βιβλία που δεν έγιναν ταινίες (ακόμα)

Κατά τη διάρκεια του 2013, για ένα ρεπορτάζ του Vanity Fair, ο Λιούις έγραψε για την αδικία της δίωξης του πρώην προγραμματιστή της Goldman Sachs, Sergey Aleynikov. Τελικά ο ρώσος προγραμματιστής έγινε ένα ολόκληρο κεφάλαιο στο βιβλίο Flash Boys. Το Flash Boys, εξέταζε τις συναλλαγές υψηλής συχνότητας της Wall Street και άλλων αγορών.

Το 2016, ο Λιούις εξέδωσε το The Undoing Project. Εκεί καταγράφει τη στενή ακαδημαϊκή συνεργασία και την προσωπική σχέση μεταξύ των ισραηλινών ψυχολόγων Άμος Τβέρσκι και Ντάνιελ Κάνεμαν, που ανακάλυψαν συστημικά λάθη στην ανθρώπινη κρίση σε συνθήκες αβεβαιότητας, με συνέπειες για μοντέλα λήψης αποφάσεων σε τομείς όπως η οικονομία, η ιατρική και ο αθλητισμός.

To 2017 για μια σειρά άρθρων στο Vanity Fair, ο Λιούις περιέγραψε την προσέγγιση της κυβέρνησης Τραμπ σε διάφορες ομοσπονδιακές υπηρεσίες (φωτογραφία: AP Photo/Evan Vucci).

Έναν χρόνο μετά, και πάλι ερευνώντας για μια σειρά άρθρων στο Vanity Fair, ο Λιούις περιέγραψε την προσέγγιση της κυβέρνησης Τραμπ σε διάφορες ομοσπονδιακές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένου του Υπουργείου Ενέργειας και του Υπουργείου Γεωργίας. Τα άρθρα του περιέγραφαν μια αίσθηση δυσπιστίας και απογοήτευσης από τους δημοσίους υπαλλήλους.

Το τελευταίο διάστημα παίρνει συνεντεύξεις από τον Sam Bankman-Fried, τον πρώην δισεκατομμυριούχο του οποίου η αυτοκρατορία Κρύπτο καταστράφηκε σε μια νύχτα.

Ανέλυε ουσιαστικά πως η έλλειψη προσοχής της κυβέρνησης Τραμπ και η έλλειψη φροντίδας, γνώσης, εμπειρίας και σεβασμού από τους διορισμένους από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ επηρέαζε το μέλλον της χώρας. Από αυτά τα ρεπορτάζ βγήκε το The Fifth Risk, το οποίο και περιέγραφε την αποσύνδεση όλων των οργανισμών που είχαν χτιστεί για δεκαετίες και επί Ομπάμα σε Ομοσπονδιακό Κράτος και τις Πολιτείες των ΗΠΑ και την αποδιοργάνωση και καταστροφή που επέφεραν οι αλλαγές Τραμπ σε Ενέργεια, Γεωργία και Εμπόριο.

Ο Λιούις σκοπεύει να γράψει ένα βιβλίο για την ΚρυπτοΟικονομία (φωτογραφία: bbc.co.uk).

Εκ νέου στο σωστό μέρος την σωστή στιγμή

Λίγες ώρες αφού κατέρρευσε το FTX, λοιπόν, ο Λιούις έγινε και πάλι «πρώτο θέμα». Σύμφωνα με επιστολή των Creative Artists που κυκλοφορεί στο Χόλιγουντ, ο συγγραφέας είχε μόλις περάσει τους τελευταίους έξι μήνες περίπου “ταξιδεύοντας και παίρνοντας συνεντεύξεις με τον Sam Bankman-Fried”, ο πρώην δισεκατομμυριούχος του οποίου η αυτοκρατορία Κρύπτο καταστράφηκε σε μια νύχτα πριν από λίγες ημέρες.

Το άρθρο έγραφε επίσης: “Ο Μάικλ δεν έχει γράψει τίποτα ακόμα, αλλά η ιστορία έχει γίνει πολύ μεγάλη για να περιμένουμε.”

Ο Λιούις είπε ήδη ότι σχεδίαζε να γράψει ένα βιβλίο που θα συζητούσε την ΚρυπτοΟικονομία. “Βρήκα έναν χαρακτήρα μέσω του οποίου μπορώ να γράψω – συνδέει περίεργα τα” Flash Boys “, το” The Big Short “και το” Poker του Liar “, δήλωσε σε οικονομικές ειδήσεις σε μια συνέντευξη του τον Αύγουστο.

«Υποθέτω ότι είναι πιθανό ότι θα πλαισιωθεί ως βιβλίο κρυπτογράφησης, αλλά δεν θα είναι ένα βιβλίο κρυπτογράφησης”, δήλωσε ο Lewis στο Financial News. “Θα είναι για αυτόν τον πραγματικά ασυνήθιστο χαρακτήρα. Θα μάθετε τα πάντα για το Crypto και θα μάθετε για το τι έσπασε τη δομή της αγοράς στις Ηνωμένες Πολιτείες και ούτω καθεξής».

 

Διαβάστε ακόμα: Φερνάντο Πεσσόα. «Ο αυνανιστής δεν προσποιείται μήτε κοροϊδεύει τον εαυτό του».

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top