111 χρόνια «Fiat tipo S76»: το Τέρας του Τορίνο

Το Fiat tipo S76 έγινε γνωστό ως «Το Τέρας του Τορίνο»: ένα βρυχώμενο Fiat του 1910, με 28.500 κ.ε. και 300 άλογα, που με 4η ταχύτητα και 1000 μόλις στροφές έπιανε 210 km/h (photo Goodwood).

Κατά καιρούς, έχουν ακουστεί μύθοι, θρύλοι και διηγήσεις «αυτοπτών μαρτύρων» για τέρατα όπως το Yeti των Ιμαλαΐων, o Bigfoot της Β. Αμερικής, το Kraken των ωκεανών, το Τέρας του Loch Ness. Αποκυήματα όλα της φαντασίας, φυσικά.

Υπήρξε όμως ένα «τέρας» διόλου φανταστικό: το Fiat tipo S76 που έμεινε στην ιστορία ως “La Belva di Torino” (Το Τέρας του Τορίνο). Ένα αυτοκίνητο με 4κύλινδρο, υδρόψυκτο κινητήρα 28.500 κ.ε., τέσσερις βαλβίδες και δυο μπουζί σε κάθε κύλινδρο (16V twin-spark), δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής, 4άρι κιβώτιο, 300 άλογα και 2300 Nm ροπής στις μόλις 1900 στροφές.

Η Fiat, το 1910, κατασκεύασε το S76 για να σπάσει τα ρεκόρ ταχύτητας για τα flying kilometre και flying mile που κατείχε από το 1909 η Blitzen Benz.

Όλα δε αυτά πριν 111 χρόνια. Όταν η Fiat, το 1910, κατασκεύασε το S76 για να σπάσει τα ρεκόρ ταχύτητας για τα flying kilometre και flying mile (χιλιόμετρο και μίλι «μετά φοράς») που κατείχε από το 1909 η Blitzen Benz των 21.500 κ.ε., με 202,7 km/h. Βλέπετε, εκείνη την εποχή, αν ήθελες μεγαλύτερη ιπποδύναμη έφτιαχνες μεγαλύτερο κινητήρα. Απλά πράγματα.

Το πρώτο από τα δυο S76 που κατασκευάστηκαν παρέμεινε στη Fiat. Οδηγήθηκε για πρώτη φορά από τον Felice Nazzaro –η αγωνιστική καριέρα του οποίου είχε εμπνεύσει και τον Enzo Ferrari να γίνει οδηγός αγώνων– που, εξαιτίας του κοντού του μεταξονίου και των υπερβολικών για την εποχή 1.700 κιλών του (του αυτοκινήτου, όχι του οδηγού), το χαρακτήρισε «ανεξέλεγκτο».

Το δεύτερο αγοράστηκε το 1911 από τον Ρώσο πρίγκιπα Boris Soukhanov. Ο οποίος προσέλαβε έναν άλλο Ιταλό οδηγό αγώνων, τον Pietro Bordino, για να οδηγήσει το S76 στην πίστα του Brooklands, στο Surrey της Αγγλίας. Ο οποίος Bordino, αν και εκ των πλέον ατρόμητων οδηγών της εποχής, φοβήθηκε να οδηγήσει το S76 με περισσότερα από 150 km/h.

Η Fiat έφτιαξε δυο S76 για να σπάσει τα ρεκόρ ταχύτητας που κατείχε η Blitzen Benz των 21.500 κ.ε. Εκείνη την εποχή, αν ήθελες μεγαλύτερη ιπποδύναμη έφτιαχνες μεγαλύτερο κινητήρα. Απλά πράγματα. Οι οδηγοί της εποχής το χαρακτήριζαν «ανεξέλεγκτο» (photos Wikipedia).

Ωστόσο, πείστηκε από τον Soukhanov (και τη Fiat) να επιχειρήσει να καταρρίψει το ρεκόρ της Blitzen Benz στο κατά τι ασφαλέστερο περιβάλλον των Saltburn Sands, μιας αχανούς αμμώδους παραλίας στο ανατολικό Yorkshire και δημοφιλή τόπο αγώνων πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μάλιστα, για να εξοικειωθεί περαιτέρω ο οδηγός με το αυτοκίνητο, αποφασίστηκε να μην φορτωθεί το S76 σε φορτηγό ή τρέιλερ, αλλά να το οδηγήσει ο Bordino από το Brooklands στο Saltburn –απόσταση πάνω από 500 χιλιόμετρα– από δημόσιους δρόμους.

Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το πρώτο από τα δυο S76 διαλύθηκε από τη Fiat για να μην αποκαλυφτούν τα μηχανικά του μέρη στον ανταγωνισμό.

Φανταστείτε ένα θηρίο 28.5 λίτρων να κινείται στους δρόμους της εποχής «με πάνω από 190 km/h», σύμφωνα με τον ανώνυμο ατρόμητο συνοδηγό, ξεκουφαίνοντας ανύποπτους, φιλήσυχους Βρετανούς και τσουρουφλίζοντάς τους με τις φλόγες που ξέρναγε από τις εξατμίσεις του. [Δείτε το video και θα καταλάβετε.]

Την ίδια λοιπόν χρονιά, το 1911, με τον Bordino στο τιμόνι, στη μουσκεμένη άμμο της παραλίας του Saltburn, το Fiat πέτυχε 116 mph (187 km/h), επίδοση εντυπωσιακή, αλλά όχι ικανή να καταρρίψει το ρεκόρ για το μίλι μετά φοράς. Ο πρίγκιπας όμως δεν το έβαλε κάτω…

Αντικατέστησε τον Bordino με τον Arthur Duray, ο οποίος, μεταξύ 1903 και 1904, είχε σπάσει το ρεκόρ ταχύτητας τρεις φορές οδηγώντας ένα Gobron-Brillié. O γεννημένος στην Αμερική Βέλγος αποδείχτηκε τόσο γενναίος ώστε να φτάσει τα 132,27 mph (213 km/h) στην Οστάνδη, στις 8 Δεκεμβρίου του 1913. Έτι γενναιότερος ήταν ο Soukhanov που λέγεται πως καθόταν δίπλα του.

Το ρεκόρ όμως δεν μέτρησε μιας και, λόγω τεχνικών προβλημάτων, ο Duray δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την υποχρεωτική προσπάθεια και προς την αντίστροφη κατεύθυνση μέσα στην προκαθορισμένη ώρα για να καταγραφεί επίσημα η επίδοση. Ανεπίσημα πάντως, το Fiat S76 ήταν πλέον το ταχύτερο αυτοκίνητο στο κόσμο, ταχύτερο μάλιστα και από κάθε αεροπλάνο της εποχής.

Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το πρώτο από τα δυο S76 διαλύθηκε από τη Fiat για να μην αποκαλυφτούν τα μηχανικά του μέρη στον ανταγωνισμό. Το αυτοκίνητο του Soukhanov, έχοντας στη συνέχεια και αυτό διαλυθεί, ξαναφτιαχτεί και γενικά υποστεί τα πάνδεινα, κατέληξε στην Αυστραλία, δίχως όμως τον δικό του κινητήρα, αλλά έναν της Stutz.

Χάρη στον Duncan Pittaway (με το καπό υπό μάλης) και μια αναπαλαίωση που διήρκεσε 10 χρόνια, το αναγεννημένο Fiat S76 συμμετείχε για πρώτη φορά, μετά από έναν αιώνα, στο Goodwood Festival of Speed του 2015 (photos Mate Petrany/Road&Track).

Εκεί ήταν που το ανακάλυψε το 2003 ο Βρετανός Duncan Pittaway, έχοντας εντοπίσει και τον κινητήρα του πρώτου S76 στην Ιταλία. Τα μέρη που είχαν διασωθεί από τα δυο αυτοκίνητα «παντρεύτηκαν» με τα κατασκευασμένα από την αρχή κιβώτιο, ψυγείο και αμάξωμα, βάσει των σχεδίων του 1910, και το αναγεννημένο αυτοκίνητο ξαναπήρε μπρος μετά από μια αναπαλαίωση που διήρκεσε 10 ολόκληρα χρόνια.

Το 2015, ήταν έτοιμο να ξαναβγεί στον δρόμο. Ο Pittaway, συνοδεία μάλιστα μιας Mercedes-Benz του 1903, το οδήγησε από το Bristol στο Goodwood σταματώντας σε κάθε πρατήριο που έβρισκε στον δρόμο του για ανεφοδιασμό (11 φορές σε 250 χιλιόμετρα). Όπως επιτάσσει ένας κινητήρας 28.500 κ.ε. όταν συνδυάζεται με ρεζερβουάρ 40 λίτρων.

Έτσι, χάρη στην αφοσίωση ενός λάτρη της ιστορίας της αυτοκίνησης, το Τέρας του Τορίνο εμφανίστηκε και συμμετείχε για πρώτη φορά, μετά από έναν αιώνα, στο Goodwood Festival of Speed της ίδιας χρονιάς. Έκτοτε, συμμετέχει στο Goodwood κάθε χρόνο και κατά καιρούς σε διάφορες βρετανικές αναβάσεις.

Στο βίντεο ο Pittaway οδηγεί το S76 στους δρόμους του κτήματος του Goodwood, συνοδεία του Charles Henry Gordon-Lennox, Δούκα του Richmond, γνωστότερου ως Λόρδου March, ιδιοκτήτη του Goodwood και εμπνευστή των ετήσιων Goodwood Festival of Speed και Goodwood Revival.