Άλλο δημοκρατία κι άλλο κάνω του κεφαλιού μου

H απόφαση της κυβέρνησης για υποχρεωτικό εμβολιασμό σε κάποιες κατηγορίες εργαζομένων (βλ. ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό) ήταν αναγκαία (Φωτογραφία: Menelaos Myrillas / SOOC).

Υπάρχει σε μια μερίδα πολιτών η εσφαλμένη εκτίμηση των ορίων της δημοκρατίας. Στη λογική ότι είναι το κατεξοχήν πολίτευμα που όλα επιτρέπονται σε αντιδιαστολή με το «όλα απαγορεύεται» που ισχύει στα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Κι όμως, δεν είναι έτσι.

Για τους αντιεμβολιαστές, η χθεσινή (12/6) απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να θέσει επί τάπητος το ζήτημα της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού για κάποιες κατηγορίες εργαζομένων, συνιστά αντιδημοκρατική πράξη στα όρια της φασιστικής νοοτροπίας (!).

Πρώτον, η κυβέρνηση είναι νομικά καλυμμένη. Έχει υπάρξει η απόφαση του ΣτΕ, στο οποίο προσέφυγαν οι άντρες της ΕΜΑΚ όταν τους ζητήθηκε από τον αρχηγό της Πυροσβεστικής να κάνουν υποχρεωτικά το εμβόλιο. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας ήταν ολοκάθαρη.

Οι ανώτατοι δικαστές έκριναν πως επιτακτικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος, οι οποίοι συνίστανται στην ανάγκη διασφάλισης της αδιάλειπτης και ακώλυτης λειτουργίας των Ειδικών Μονάδων του Πυροσβεστικού Σώματος που είναι επιφορτισμένες με την αντιμετώπιση καταστροφών επιβάλουν τον εμβολιασμό τους.

Όπως αναφέρεται, δε, στην απόφαση: «Η λειτουργία μάλιστα αυτή δεν αρκεί να είναι μόνο συνεχής, αλλά πρέπει, ενόψει του ειδικού και κρίσιμου χαρακτήρα των εν λόγω υπηρεσιών για την αντιμετώπιση καταστροφών, να στηρίζεται στην πλήρη διαθεσιμότητα του υπηρετούντος προσωπικού τους, η οποία είναι δυνατόν να διαταραχθεί σοβαρά σε περίπτωση που τα μέλη του προσβληθούν και νοσήσουν από τον κορωνοϊό covid-19».

Οπως εύλογα καταλαβαίνει κανείς, αυτή η απόφαση ισχύει και για εκείνες τις επαγγελματικές ομάδες των οποίων η εργασία εμπλέκεται με μεγάλο μέρος του πληθυσμού, άρα η άρνησή τους να εμβολιαστούν μπορεί να μετατραπεί σε βόμβα υπερμετάδοσης του ιού.

Δεύτερον: είναι πασιφανές πως σε μια δημοκρατία, το ατομικό συμφέρον δεν εξαφανίζεται, αλλά και δεν υπερτερεί τους δημόσιου. Μπορεί ένας άνθρωπος να επιθυμεί να ορίσει μόνος του τη ζωή του, αλλά αν αυτή η απόφαση κρίνεται κατά περίπτωση ότι αντίκειται στο δημόσιο συμφέρον, τότε η πλάστιγγα πάντα γέρνει υπέρ του συνόλου.

Ας μην κρυβόμαστε: δεν είναι η μοναδική περίπτωση όπου ο νομοθέτης δεν επιτρέπει σε έναν άνθρωπο να ορίσει πλήρως τη ζωή του. Ας σκεφτούμε τι γίνεται στην περίπτωση της ευθανασίας, όπου το άτομο δεν έχει το δικαίωμα να ορίσει το τέλος του όπως εκείνο επιθυμεί. Επίσης, έως πρόσφατα δεν είχε το δικαίωμα να ζητήσει την αποτέφρωσή του. Σαν να λέμε: ο νομοθέτης θέτει όρια, τα οποία καταλύονται όταν ωριμάζουν οι συνθήκες.

Εδώ, όμως, οι συνθήκες είναι επιτακτικές έως και επικίνδυνες. Και κάπως έτσι φτάνουμε στο τρίτο ζητούμενο: η απόφαση του πρωθυπουργού να προχωρήσει σε σταθμισμένη υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού δεν γεννήθηκε από μόνη της. Είναι ένα ακραίο μέτρο, στο οποίο θα οδηγούμασταν αναγκαστικά λόγω της επιμονής μιας μερίδας των πολιτών να βλέπουν πίσω από τα εμβόλια τον μπαμπούλα του κακού.

Την ίδια ημέρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε τις αποφάσεις του, ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν έκανε το ίδιο. Να ήταν συνεννοημένοι; Προφανώς και όχι. Από τη στιγμή που ο ιός είναι ένα κοινό πρόβλημα, όλες οι κυβερνήσεις υιοθετούν -με μικρές αποκλίσεις- τα ίδια μέτρα. Η άμεση αντίδραση των γάλλων πολιτών ήταν να κλείσουν μαζικά ραντεβού για εμβολιασμό. Εδώ υπάρχει παγωμάρα, υπόγεια αντίδραση και εμμονή σε μανιχαϊσμούς. Τουλάχιστον, επί του παρόντος.

Τέταρτον και σημαντικό: αν οδηγηθούμε σε έναν διχασμό, τότε χάσαμε τη μέγιστη ευκαιρία να κατανοήσουμε πως το βύθισμα της κοινωνίας από τον ιό θα συμπαρασύρει τους πάντες. Αν η οικονομία καταρρεύσει, τότε και ο ανεμβολίαστος θα πληγεί. Αν πιεστεί κι άλλο το σύστημα υγείας, τότε τα αποτελέσματα θα είναι χρωματισμένα με δραματικούς τόνους για όλους.

Εκτός κι αν πιστεύει κανείς πως όλο αυτό είναι ένα θέατρο σκιών που στήνεται μόνο για τον εκφοβισμό των αρνητών-επαναστατών. Το κακό είναι ότι αρκετοί το πιστεύουν. Θεωρούν πως οι καταστάσεις δραματοποιούνται μόνο και μόνο για να τους ασκηθεί περαιτέρω ψυχολογική πίεση. Μακάρι να μην επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις των ειδικών για 18.000 κρούσματα το φθινόπωρο, διότι τότε η ψυχολογική πίεση θα πέσει στα κεφάλια όλων μας. Οπως και τα επίχειρα της άρνησής ορισμένων.

Διαβάστε ακόμα: Ως εδώ και μη παρέκει με τους «αντί» και το «μπόλι» τους.

TAGS :
COVID-19 Εμβόλιο κορωνοϊός

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook