Οι ποιήτριες για τον τζίτζικα 
Οι ποιητές μας για τα αδέσποτα γατιά 
Οι ποιητές μας για τον Βιβάλντι 
Οι ποιητές μας για το ραδιόφωνο 
Οι ποιητές για το ξύλινο αλογάκι των παιδικών τους χρόνων 
«ο πρώτος τζίτζικας δεν λέει,/ αυτό που λες εσύ, ‘‘σκληρή που ’σαι ζωή’’, μα λέει απλώς/ ζωή, ζωή, ζωή, ζωή, ζωή, ζωή, ζωή…»
Γιάννης Υφαντής, «Από μια συνομιλία μου με τον Ίσσα»
Φίλε μου Ίσσα, (1763-1827, Ιαπωνία), κοίταξε
ο πρώτος τζίτζικας δεν λέει,
αυτό που λες εσύ, «σκληρή που ’σαι ζωή», μα λέει απλώς
ζωή, ζωή, ζωή, ζωή, ζωή, ζωή, ζωή…
Βέβαια έχασες τον γιο σου κι όταν άκουσες
τον πρώτο τζίτζικα σου φάνηκε να λέει
«σκληρή που ’σαι ζωή». Το νοιώθω απόλυτα.
Κι ένα ζευγάρι που φιλιότανε πιο ’κει τον ίδιο τζίτζικα
τον άκουσε να λέει «ω γλυκειά, που ’σαι ζωή». Μα ο τζίτζικας
ούτε το ένα λέει, ούτε τ’ άλλο
λέει απλώς ζωή, ζωή, ζωή, ζωή, ζωή, ζωή, ζωή, ζωή…
(Από τη συγκεντρωτική έκδοση «Οι μεταφορφώσεις του μηδενός», που περιλαμβάνει επτά ποιητικές συλλογές του Γιάννη Υφαντή, καθώς και όλα τα ανέκδοτα ποιήματά του. Εκδ. Ερατώ 1993 /, εκδ. Άγκυρα 2006/, εκδ. ΑΧ 2009, εκδ. Bibliothèque, 2019.)
Στην επόμενη σελίδα: «Πολλά τζιτζίκια στο φως».
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
