Βασίλης Δρόλιας: Όσο χάλια και να αισθάνεσαι, μετά το τρέξιμο νιώθεις καλύτερα!

Κλασσικός Μαραθώνιος 2012

Ποια είναι η βασική σας ασχολία στη ζωή;
Σπούδασα αστροφυσικός, εργάζομαι ως επιχειρηματίας, εκφράζομαι ως συγγραφέας.

Γιατί τρέχετε;
Τρέχω γιατί είναι η ώρα που μπορώ να μείνω μόνος με την ησυχία της σκέψης μου.

Ποιος είναι ο στόχος σας; 
Δεν έχω πια κάποιο συγκεκριμένο στόχο, σε χρόνο ή απόσταση. Θέλω να βελτιώνομαι και να αισθάνομαι καλά στο κάθε τρέξιμο, χωρίς όμως να κάνω υπερβολές. Μακρινό όνειρο και στόχος είναι να κάνω κάποια μέρα ένα Ironman. Ίσως όταν συνταξιοδοτηθώ (στα 75 μου;).

Ποιο είναι το κίνητρό σας για να βγείτε από την πόρτα, ακόμα και όταν είστε κουρασμένος;
Πλέον έχω ξεπεράσει το μύθο πως πρέπει να είσαι εντελώς ξεκούραστος για να τρέξεις. Όσο χάλια και να αισθάνεσαι ψυχικά ή σωματικά, μετά το τρέξιμο αισθάνεσαι καλύτερα. Αυτό είναι από μόνο του κίνητρο για να βγεις απ’ την πόρτα.

Τρέχετε μετά μουσικής; Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
Για πολλά χρόνια έτρεχα μόνο με μουσική, γιατί ένιωθα να με βοηθά στη συγκέντρωση του τρεξίματος. Πλέον, όμως, τρέχω χωρίς μουσική και συγκεντρώνομαι στην ίδια τη διαδικασία του τρεξίματος σαν να κάνω έναν “κινούμενο διαλογισμό”. Αγαπημένο τραγούδι δεν έχω, αλλά ο Warren Zevon είναι μόνιμα στις playlists μου.

Τι σας «ρίχνει» στο τρέξιμο;
Απολύτως τίποτε.

Και τι σας «ανεβάζει» περισσότερο;
Κάποιες φορές νιώθω όλα τα “συστήματα” (αναπνευστικό, καρδιακό, μυϊκό, εγκεφαλικό) να δουλεύουν τόσο καλά που έχω την αίσθηση πως επιπλέω πάνω στο δρόμο με ελάχιστη προσπάθεια. Ομολογώ πως αυτές οι ιδανικές στιγμές είναι σπάνιες.

Τι σκέφτεστε όταν διανύετε μεγάλες αποστάσεις;
Τα πάντα και τίποτε μαζί.

Από πού αντλείτε έμπνευση για να πάτε ένα χιλιόμετρο παρακάτω, όταν φτάνετε στα όριά σας;
Εξαρτάται από τη στιγμή, από τον αγώνα, από το στόχο. Μόνιμη έμπνευση είναι η οικογένειά μου, που πάντα με περιμένει στον τερματισμό.

Το τρέξιμο είναι για εσάς και διαλογισμός; Νιώθετε ότι σας ωφελεί και ψυχικά;
Φυσικά. Ίσως τα ψυχικά οφέλη για μένα να είναι και περισσότερα από τα καθαρά σωματικά.

Είναι αλήθεια ότι προκαλεί ένα γλυκό «εθισμό»; Πόσο εξαρτημένος νιώθετε;
Αρκετά εξαρτημένος. Αν τύχει και περάσουν τρεις μέρες χωρίς να τρέξω, αισθάνομαι άσχημα, είμαι κακόκεφος, τρώγομαι με τα ρούχα μου. Η φάση αυτή κρατάει κάπου δυο με τρεις μέρες. Εύκολα “αποτοξινώνεσαι” δηλαδή. Όμως, γιατί ακριβώς να αποτοξινωθείς; Πιο εύκολα βγαίνεις για ένα δεκαράκι.

Έχετε λάβει μέρος σε αγώνες; Τι σας έμεινε από την εμπειρία;
Σε αρκετούς. Δεν είμαι φανατικός των αγώνων και δεν έχω πολύ χρόνο γι’ αυτούς. Η αλήθεια είναι πως είναι ένα καλό κίνητρο για τη συστηματική προπόνηση, ειδικά σε όσους έχουν ανάγκη από αυτό το κίνητρο για να βγουν απ’ την πόρτα.

Διαβάστε ακόμα: Σταύρος Στεφανής – Το τρέξιμο είναι δωρεάν ψυχοθεραπεία!

Έχετε τρέξει σε μαραθώνιο; Αν όχι, ονειρεύεστε να το κάνετε;

Έχω κάνει 4 μαραθώνιους και έχω τρέξει και μια φορά 50 χλμ. Έχω κάνει τρείς φορές την κλασική διαδρομή και μια φορά το μαραθώνιο του Σαν Φρανσίσκο. Ο καθένας με τη δικιά του ξεχωριστή εμπειρία…

Ποια είναι η κορυφαία σας επίδοση έως σήμερα;
Στο δεκάρι είναι τα 49 λεπτά, στον ημιμαραθώνιο το 1.48, στο μαραθώνιο το 4.24 και στο 50άρι το 5.20.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας υγιεινό σνακ;
Το προφιτερόλ.

Έχετε τραυματιστεί τρέχοντας;
Έπαθα ένα διάστρεμμα στον αστράγαλο πέρυσι, παίζοντας ποδόσφαιρο με τον γιο μου, και ουσιαστικά έμεινα χωρίς να μπορώ να τρέξω για 3 μήνες. Ήταν σκέτο μαρτύριο…

Πού τρέχετε συνήθως και γιατί;
Τρέχω στην παραλία, στο ύψος της Γλυφάδας, όχι μόνο επειδή είναι κοντά στο σπίτι μου, μα γιατί είναι ήσυχα, όμορφα και άνετα. Πλέον τρέχω και στον στίβο της Αργυρούπολης για λόγους ευκολίας, την ώρα που ο γιος μου κάνει προπόνηση τζούντο. Δε μ’ αρέσει, όμως, καθόλου να τρέχω σε στίβο.

Ποιο είναι το ωραιότερο σημείο που έχετε τρέξει;
Το Strand στο Los Angeles και πλάι στο ποτάμι στο Λονδίνο. Αλλά και η παραλία που τρέχω μ’ αρέσει πάρα πολύ – ειδικά το χειμώνα.

Κάνετε διατάσεις και πότε/πού;
Θα έπρεπε να κάνω περισσότερες.

Πώς μετράτε την απόσταση που διανύετε;
Χρησιμοποιώ GPS χειρός. Είναι ωραίο, όμως, κάποιες φορές να το “ξεχνάς” και να τρέχεις στα τυφλά.

Προτιμάτε να τρέχετε μόνος ή με παρέα;
Τρέχω σχεδόν πάντα μόνος, γιατί θεωρώ πως έτσι λειτουργώ καλύτερα. Έχω όμως τρεις φίλους με τους οποίους κάνουμε συχνά λονγκ ραν μαζί, όταν κάποιος από εμάς προετοιμάζεται για αγώνα. Ο κανόνας είναι πως τις καλύτερες προπονήσεις τις κάνεις μόνος, τις πιο απολαυστικές με παρέα. Και όχι, αυτό δεν είναι παράδοξο.

Έχετε κάνει trail running στο βουνό;
Όχι ποτέ. Είμαι δρομέας της πόλης.

Barefoot (ξυπόλητο) τρέξιμο;
Ναι έχω κάνει. Το θεωρώ υπερεκτιμημένο και μόδα της εποχής.

Αλήθεια τώρα: Δεν υπάρχουν εβδομάδες ή ακόμα και μήνες που βαριέστε να πάτε για τρέξιμο;
ΟΚ, κάποιες φορές, όταν χτυπάει το ξυπνητήρι στις 5.30 το πρωί μες στη μαύρη νύχτα και πρέπει να σηκωθώ για να πάω να κάνω 25-30 χλμ. είμαι ακριβώς μισό βήμα από το να γυρίσω πλευρό. Δεν το έχω κάνει ποτέ αυτό το μισό βήμα, όμως.

Τελικά, έχει πλάκα να τρέχεις ή είναι συνήθεια για μαζοχιστές;
Είναι και τα δύο. Μπορεί να έχει πολλές μαζοχιστικές στιγμές, μπορεί να φαίνεται σαν κάτι που μόνο ένας παλαβός θα έκανε (π.χ. τρέξιμο μέσα στη βροχή ή το κρύο), αλλά οι καλές στιγμές του και το αίσθημα μετά από ένα καλό τρέξιμο δεν συγκρίνεται με τίποτε.

Γιατί νομίζετε ότι όλοι έχουν «τρελαθεί» τα τελευταία χρόνια και παίρνουν τους δρόμους τρέχοντας;
Ίσως να είναι λίγο μόδα, ίσως και άμεσο ή έμμεσο αποτέλεσμα της κρίσης. Θεωρώ, όμως, ότι το τρέξιμο είναι και λίγο μεταδοτικό.

Έχετε κάποιον αγαπημένο(η) δρομέα;
Από τους παλιούς δρομείς, τον Εμιλ Ζάτοπεκ για το δρομικό χαρακτήρα του και τις εκφράσεις του προσώπου του. Από τους σύγχρονους, τον Meb Keflezighi, για την απόλυτη φόρμα τρεξίματος που έχει και για τη σταθερότητά του. Όταν μεγαλώσω, θέλω να μάθω να τρέχω σαν κι αυτόν.

Διαβάστε ακόμα: Δημοσθένης Ευαγγελίδης – «Εξελικτικά, το τρέξιμο είναι συνυφασμένο με την ύπαρξή μας». 

TAGS :
Δρόλιας δρομέας επιχειρηματίας τρέξημο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook