berlin

Η Γερμανία απαρριθμεί 158 πολιτιστικές αποστολές ανά τον κόσμο, έχει 4 ομάδες ποδοσφαίρου στις κορυφαίες του κόσμου, 38 μνημεία αναγνωρισμένα από την Unesco, 10 τριάστερα εστιατόρια στον οδηγό Michellin και ξοδεύει €10 δις για διεθνή βοήθεια. Θα την λέγατε απολίτιστη; (Άποψη του Βερολίνου).

Σε κάθε μικρό αποχωρισμό από εκείνες, την Ελλάδα, τη γυναίκα και την κόρη μου, κάθε φορά που η δουλειά μου με αναγκάζει να λείπω από τη χώρα, στο αεροπλάνο, στο τρένο ή στο λεωφορείο προσπαθώ να παρατηρώ πράγματα, ώστε να μην σκέφτομαι τα μεγάλα, τα σοβαρά: ότι μου λείπουν. Κρατάω σημειώσεις στο κινητό, σε ένα κομμάτι χαρτί πολλές φορές και στη χάρτινη σακούλα από το παντοπωλείο που έχω ανοίξει με τον αδελφό μου και ένα φίλο στο Λονδίνο.

Σε μια από αυτές τις απουσίες, άρχισα να αναλογίζομαι τη Γερμανία. Αποφάσισα λοιπόν να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα γι’ αυτή. Αναρωτήθηκα πολλές φορές στο παρελθόν τι είναι αυτό που την έκανε, πέρα από μια οικονομική υπερδύναμη, ένα διαμορφωτή συνειδήσεων και πολιτισμού. Πώς κατάφερε ο άλλοτε αποδιοπομπαίος τράγος του πλανήτη να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών του, αλλά και το σεβασμό των ηγετών του κόσμου;

Και ιδού κάποια ευρήματά μου: Η Γερμανία σήμερα απολαμβάνει την παρουσία 30 εκατομυρρίων τουριστών, οι οποίοι αφήνουν πολλαπλάσιο αριθμό ευρώ στη χώρα. Δέκα από τα πανεπιστήμιά της βρίσκονται στην ελίτ του παγκόσμιου ακαδημαϊκού στερεώματος. Διαθέτει 194 think tanks, 200.000 ξένους φοιτητές, 450 ξένους ανταποκριτές και κέρδισε 74 ολυμπιακά μετάλλια μονάχα το 2012.

Στον τομέα του πολιτισμού, δύο εκατομμύρια Γερμανοί πολίτες παρακολουθούν στενά τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα της χώρας τους. Επιπλέον, η Γερμανία αριθμεί 158 πολιτιστικές αποστολές ανά τον κόσμο, έχει 4 ομάδες ποδοσφαίρου στις κορυφαίες του κόσμου, 38 μνημεία αναγνωρισμένα από την Unesco, 10 τριάστερα εστιατόρια στον οδηγό Michellin και προσφέρει €10 δις για διεθνή βοήθεια. Θα την λέγατε απολίτιστη; Δεν νομίζω.

H Γερμανία, παρά του ότι το ευρώ είναι ακριβό, συνεχίζει να παράγει και να εξάγει. Γιατί; Γιατί παράγει ποιότητα.

Σε επιχειρηματικό επίπεδο, πέρα από τις λατρεμένες από την ελληνική μεσαία τάξη, Bosch, Siemens και Mercedes Benz, η Γερμανία κατάφερε να γίνει συνώνυμο της αξιοπιστίας. Συνεχίζει να παράγει προϊόντα, αντίθετα από την υπόλοιπη Ευρώπη. Και το κάνει καλά. Αυτό είναι πολύ σημαντικό: η Γερμανία, παρά του ότι το ευρώ είναι ακριβό, συνεχίζει να παράγει και να εξάγει. Γιατί; Γιατί παράγει ποιότητα. Όπως και γενικότερα ο ευρωπαϊκός βορράς.

Έχει συστήσει το Ινστιτούτο Γκαίτε, το οποίο προάγει τη γερμανική κουλτούρα, αλλά και τον τοπικό πολιτισμό όπου κι αν βρίσκεται, στηρίζοντας την κουλτούρα και τους καλλιτέχνες των χωρών υποδοχής. Και βρίσκεται σε πολλές πόλεις ανά τον κόσμο. Όχι προσπαθώντας να ηγεμονεύσει, αλλά να κατανοήσει.

Αθλητικά, (διότι κανείς δεν πρέπει να υποτιμά τη διεισδυτικότητα στην παγκόσμια κοινότητα μέσω των σπορ), έχει καταφέρει να είναι από τους βασικούς παίκτες. Θυμηθείτε τη δική μας ακτινοβολία μετά τη μεγάλη επιτυχία του ευρωπαϊκού κυπέλου ποδοσφαίρου (με Γερμανό προπονητή). Άλλωστε, ο αρχηγός της εθνικής μας του 2004 πήρε περίπου 100.000 σταυρούς, εκ των οποίων μόνο το 20% ήταν από τη Θεσσαλονίκη και σήμερα απολαμβάνει τα προνόμια του ευρωβουλευτή. Το λες και ευθεία επιρροή του αθλητισμού στο εκλογικό σώμα – διαφωνείτε;

Photo Credit: Michael Wagenhäuser/flickr

Το Ινστιτούτο Γκαίτε προάγει τη γερμανική κουλτούρα, αλλά και τον τοπικό πολιτισμό, στηρίζοντας την κουλτούρα και τους καλλιτέχνες των χωρών υποδοχής. (Φωτό: Goethe National Museum, Weimar). Credit: Michael Wagenhäuser/flickr

Η παρουσία της Άνγκελα Μέρκελ στο τιμόνι της χώρας φαίνεται πως είναι καθοριστική, μιας και είναι η μόνη Καγκελάριος των τελευταίων δεκαετιών που έβαλε τη Γερμανία στο επίκεντρο της ουσιαστικής πολιτικής επιρροών. Επί των ημερών της, η Γερμανία έγινε ο μοναδικός ισχυρός παίκτης και αυτός που καθορίζει τις μεγάλες αποφάσεις της ΕΕ. Όσο κι αν δεν μας αρέσει, γι’ αυτό είναι η αγαπημένη των Γερμανών. Δεν της χαρίζεται η στήριξη από τους πολίτες της. Το έχει κερδίσει.

Τέλος, ας παρατηρήσουμε την ανάπτυξή της Γερμανίας, που είναι η μόνη χώρα που έχει πέντε ισάξια μεγάλες πόλεις. Καμιά υπερτροφική πρωτεύουσα, αφού το Βερολίνο παραμένει η πολιτική και πολιτιστική πρωτεύουσα, το Ντίσελντορφ η πρωτεύουσα της διαφήμισης & επικοινωνίας και, φυσικά, η Φρανκφούρτη πρωτεύουσα όχι μόνο της γερμανικής, αλλά και της ευρωπαϊκής Οικονομίας.

Tη Γερμανία, αντί να την χλευάζουμε και να τη μισούμε, πρέπει να την κατανοήσουμε και να την κατακτήσουμε στην ουσία της. Nα καταλάβουμε το πώς ξεχρέωσε και γιατί έχει κέρδη.

Στην Ελλάδα του υδροκέφαλου αθηναϊκού κράτους και της κομπλεξικής αναφοράς σε συμπρωτεύουσες, εγώ θα ήθελα μια Θεσσαλονίκη δυναμική, αντίστοιχη της Φρανκφούρτης σε επίπεδο Βαλκανίων. Και άλλες μεγάλες πόλεις που να στέκονται με αξιοπρέπεια, για να χρησιμοποιήσω το buzzword των ημερών.

Ας σκεφτούμε αν οι τοπικές κοινωνίες επιλέγουν σοφά τους ηγέτες που μπορούν να τις οδηγήσουν, όταν ιδίως βρίσκονται σε παραγωγική συνεννόηση με την κεντρική εξουσία. Τότε δεν θα μιλάμε για μια Αθήνα, αλλά για μια Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Βόλο, Ιωάννινα, Καβάλα, Πάτρα, Αλεξανδρούπολη και Κρήτη, ισόρροπα αναπτυγμένες.

Το αν θα διδαχθούμε κάποτε από τα παραπάνω θα το κρίνει καθένας μόνος του. Αν ωφελεί η ελαφριά και αφελής κριτική του καναπέ για τα κακόγουστα ή όχι κουστουμάκια της Γερμανίδας Καγκελαρίου, θα πρέπει να το αναρωτηθούμε μόνοι μας. Για να μην αναφερθώ στις γελοιογραφίες που παρομοιάζουν την Γερμανική ηγεσία με αιμοδιψείς ναζί.

il-cartello-di-una-manifestante-1orig_main

Eίναι η μόνη Καγκελάριος των τελευταίων δεκαετιών που έβαλε τη Γερμανία στο επίκεντρο της ουσιαστικής πολιτικής επιρροών. Επί των ημερών της, η Γερμανία έγινε ο μοναδικός ισχυρός παίκτης και αυτός που καθορίζει τις μεγάλες αποφάσεις της ΕΕ. Όσο κι αν δεν μας αρέσει, γι’ αυτό είναι η αγαπημένη των Γερμανών.

Ας αναρωτηθούμε, καταρχήν, τι ακριβώς είναι αυτό που θέλουμε για τη χώρα μας. Πώς φανταζόμαστε τους εαυτούς μας μέσα σ’ αυτήν και πώς προσδιορίζουμε τη σχέση με δαύτη. Με ένα καινούργιο Κοινωνικό Συμβόλαιο που θα ακολουθήσει της γενιές που σήμερα κουβαλάνε την ευθύνη της ανασύστασης της χώρας.

Τέλος, για να καταλάβουμε πως τη Γερμανία, αντί να την χλευάζουμε και να τη μισούμε, πρέπει να την κατανοήσουμε και να την κατακτήσουμε στην ουσία της, ας κάνουμε το εξής: Να κλείσουμε τα μάτια, να χαλαρώσουμε και να σκεφτούμε πως η χώρα μας κέρδισε το υπεργαλαξιακό lotto, ξεχρέωσε και έχει και κέρδη.

Μετά, ας σκεφτούμε πως η Γερμανία δεν πηγαίνει πολύ καλά οικονομικά και πως για τα επόμενα 10 χρόνια αρχίζουμε εμείς να τη δανείζουμε. Δανείζουμε, δανείζουμε, δανείζουμε. Ξαφνικά, ο τότε πρωθυπουργός μας μάς ανακοινώνει πως η χώρα θα πέσει σε σχετική ύφεση, ίσως μάλιστα να έχουμε κλυδωνισμούς στο νόμισμά μας, οπότε οφείλουμε να χαρίσουμε ένα μεγάλο μέρος των χρεών στους Γερμανούς, τους φίλους μας. Άλλωστε οι φίλοι μας, μας ψιλοεκβιάζουν κιόλας. Τι λέτε, πρέπει να το κάνουμε, έτσι; Αναμφίβολα. Φίλοι μας είναι…

Και τότε αρχίζουν τα συλλαλητήρια σε Σύνταγμα και Λευκό Πύργο: Τα λέμε εκεί!

 

Διαβάστε μια διαφορετική άποψη: Υποκλίνομαι στον ελληνικό λαό, γιατί με έκανε να ξεχάσω το φόβο μου.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top