lagarde

Το ΔΝΤ δεν ζητάει συγγνώμη από την Ελλάδα, αλλά από τα άλλα 188 κράτη-μέλη, γιατί καταπάτησε τις αρχές του και έδωσε στην Ελλάδα το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία του, μη εξασφαλίζοντας τους πόρους των υπολοίπων κρατών που το χρηματοδοτούν και ενδεχομένως έχουν μεγαλύτερα προβλήματα από εμάς. (Φωτό: Business Insider)

Η Ελλάδα μπήκε στο ευρώ χωρίς να έχει ρυθμίσει το πολιτικό της σύστημα, αλλά μόνο τους οικονομικούς της δείκτες. Η δεύτερη τετραετία Σημίτη μάς έδειξε τι είναι ικανό να κάνει το πολιτικό σύστημα χωρίς κανόνες, μέσα από σωρεία σκανδάλων, τα οποία η επόμενη κυβέρνηση ψηφίστηκε για να εκμηδενίσει μέσα από την «Επανίδρυση του κράτους».

Συμπέρασμα πρώτο: το πολιτικό σύστημα, τα ΜΜΕ και οι πολίτες ήξεραν το πρόβλημα της Ελλάδας από το 2004.
Η κυβέρνηση Καραμανλή, η οποία ψηφίστηκε για να επέμβει στο πρόβλημα, έκανε τα ίδια επί 100, φορτώνοντας τη χώρα με €110 δις νέο χρέος, όταν από τη σύσταση του ελληνικού Κράτους μέχρι σήμερα το χρέος ήταν στα €180 δις (ένα το χρόνο περίπου, αντί 22 δις το χρόνο επί Καραμανλή).

Η έλλειψη θεσμών, επέτρεψε στην κυβέρνηση Καραμανλή να αποκρύψει τον εκτροχιασμό της. Όπως και οι πολιτικές συγκυρίες σε μία συντηρητική Ευρώπη που έκανε τα στραβά μάτια: για τους κ.κ. Μπαρόζο και Αλμούνια ο λόγος και όχι μόνο.

Τα non-papers της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είχαν γίνει κομφετί εκείνη την περίοδο, αλλά αντί να μαζευτούν οι δαπάνες, ο κ. Μπαρόζο ήρθε να πετάξει προεκλογικά με τον κ. Καραμανλή πάνω από τους καμένους της Ηλείας, να βοηθήσει την επανεκλογή του τριχίλιαρου (κι άλλες δαπάνες χωρίς αντίκρυσμα) και, στη συνέχεια, να δούμε την αντικατάσταση του άθλιου κ. Αλογοσκούφη, ο οποίος ζητούσε επιπλέον μέτρα, από τον αθλιότερο και σήμερα αμειβόμενο από τα Ελληνικά Πετρέλαια, κ. Παπαθανασίου.

Υπενθύμιση: ο τότε Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος παραδέχτηκε πρόσφατα πως παρενέβη για την απόκρυψη/καθυστέρηση της σχετικής έκθεσης του ΔΝΤ, ούτως ώστε να βγει μέσα στο Δεκαπενταύγουστο και να μας πάει ήσυχος σε εκλογές ο κ. Καραμανλής το Σεπτέμβριο του 2009.

Συμπέρασμα δεύτερο: η Ευρώπη ήξερε τι γινόταν στη χώρα. Το γερμανικό βέτο στις εξουσίες που όφειλε να έχει η Eurostat, για να ελέγχει τους «Καραμανλήδες» (2007), έπαιξε μεγάλο ρόλο στον εκτροχιασμό. Οι ενοχές τους, Κομισιόν και Γερμανίας, καλύφθηκαν με την πρωτοφανή αυστηρότητα σε μία νέα κυβέρνηση που πήρε μέτρα που ξεπερνούσαν το 4% του ΑΕΠ, πριν από το Μνημόνιο, μέσα σε λίγες εβδομάδες από την εκλογή τους.

Αμυνόμενοι έναντι του εθνικισμού, δείχνοντας κατανόηση στη ρητορική του, αντί να τον κατακεραυνώσουν ως ώφειλαν, τον εκτόξευσαν.

Δεν ήταν μέλος του ΕΛΚ το ΠΑΣΟΚ, ούτε φίλος του κ. Μπαρόζο ο κ. Παπανδρέου – κάθε άλλο. Αυτό έριξε λάδι στη φωτιά της κρίσης, αφού ουδείς από αυτούς είχε καταλάβει ακόμα το τι θα ακολουθήσει, όσο κι αν στρίγγλιζαν οι ΗΠΑ κι όποιος παρακολούθησε τι έγινε με τη Λίμαν.

Η συντηρητικοκρατούμενη Ευρώπη, με πρώτο τον κ. Τρισέ της ΕΚΤ, αντί να δει τη μεγάλη εικόνα, αντί να δει τον κίνδυνο για την ίδια την Ευρώπη, έθεσε την προτεραιότητα εσωκομματικών ισορροπιών, δημοσιότητας, ακόμα και τοπικών εκλογών.

Το αποτέλεσμα ήταν να ρίξουν λάδι σε μια φωτιά που ακόμα καίει την Ευρώπη – όχι μόνον την Ελλάδα. Αμυνόμενοι έναντι του εθνικισμού, δείχνοντας κατανόηση στη ρητορική του, αντί να τον κατακεραυνώσουν ως ώφειλαν, τον εκτόξευσαν.


Διαβάστε ακόμα: Τι συνέβη με την ψήφιση της απλής αναλογικής


 

Σε όλο αυτό το παράλογο πλαίσιο, το ΔΝΤ επιχείρησε να πείσει πως χρειάζεται άμεσα κούρεμα χρέους. Η Ευρώπη δεν ήθελε καν να το ακούσει. Ο κ. Τρισέ (ΕΚΤ) είπε στον τότε Πρωθυπουργό πως «αν ξανακούσω τον ΥΠΟΙΚ σου (Παπακωνσταντίνου) να μιλάει για το χρέος, θα σας κλείσω τη ρευστότητα την ίδια στιγμή.

tsipras-tsakalotos

Δώδεκα χρόνια, τουλάχιστον, ξέρουμε το πρόβλημα της χώρας, και επτά χρόνια βιώνουμε με τον πιο βίαιο τρόπο τα αποτελέσματα. (Φωτό: Greek Reporter)

Το ΔΝΤ συμφώνησε σε ένα πρόγραμμα, μέχρι εκεί που άντεχε η συντηρητική Ευρώπη, με όρο την αλλαγή του μόλις η Ελλάδα έφερνε αποτελέσματα. Να ξεπλύνουν δηλαδή τις ενοχές τους οι διάφοροι Μπαρόζο με την τιμωρία των τάχα «τεμπέληδων» και μετά πάμε παρακάτω, στο παρασύνθημα.

Το αστείο είναι πως ο κ. Μπαρόζο νόμιζε πως με αυτές τις ανοησίες προστάτευε την Πορτογαλία. Καλή σταδιοδρομία να έχει στην Goldman Sachs – βρήκε αυτό που του ταιριάζει.

Συμπέρασμα τρίτο: το ΔΝΤ μπήκε στο πρόγραμμα με το στανιό, για να μη χρεωκοπήσει η Ελλάδα τότε, συμπαρασύροντας μια διεθνή Οικονομία που προσπαθούσε να ανακάμψει μετά τη Λίμαν, υποχωρώντας μπροστά στην πολιτική πραγματικότητα της Ευρώπης.

Ψάχνουμε και εφευρίσκουμε συνωμοσίες, μυστικά σχέδια και πρακτοριλίκια, για να δικαιολογήσουμε το χάλι μας, το γεγονός πως υπάρχει ακόμα βαθιά διαπλοκή, η οποία Λιβαν-ίζει το σύστημα.

Αυτό λέει στην έκθεση του IEO και εκεί το όποιο «λάθος». Το πόσο λάθος θα ήταν το να άφηνε την Ελλάδα και τα 11 εκατ. Ελλήνων να χρεωκοπήσουν δεν θα το μάθουμε ποτέ, αφού το γλιτώσαμε. Ναι, το γλιτώσαμε! Δεν αποτελούσε αντιπρόταση ή λύση. Επιτέλους, δείτε τι γίνεται στην πλουσιότερη Βενεζουέλα.

Το ΔΝΤ δεν ζητάει συγγνώμη από κανέναν Έλληνα για τη διάσωση της Ελλάδας. Από τα άλλα 188 κράτη-μέλη ζητάει συγγνώμη, όσο ζητάει, γιατί καταπάτησε τις αρχές του και έδωσε στην Ελλάδα του «αρχιτέκτονα του Αντιμνημονιακού Αγώνα» Σαμαρά, του «συγγνώμη για το πρόγραμμα» Βενιζέλου και του «με ένα νόμο και ένα άρθρο» Τσίπρα, το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία του, μη εξασφαλίζοντας τους πόρους των υπολοίπων κρατών που το χρηματοδοτούν και ενδεχομένως έχουν μεγαλύτερα προβλήματα από εμάς.

Δώδεκα χρόνια, τουλάχιστον, ξέρουμε το πρόβλημα της χώρας, και επτά χρόνια βιώνουμε με τον πιο βίαιο τρόπο τα αποτελέσματα. Με εξαίρεση την περίοδο Παπανδρέου, όπου έγιναν κάποιες αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο, όσα βλέπουμε να ξηλώνουν κομμάτι-κομμάτι από το 2011 και μετά οι επόμενες κυβερνήσεις δεν κάνουμε τίποτα για αυτό.

Αντιθέτως, προστατεύουμε το πρόβλημα, ψάχνοντας και εφευρίσκοντας συνωμοσίες, μυστικά σχέδια και πρακτοριλίκια, για να δικαιολογήσουμε το χάλι μας, το γεγονός πως ακόμα υπάρχει μια βαθιά διαπλοκή, η οποία Λιβαν-ίζει το σύστημα που αρνείται να επιτρέψει την παραμικρή αλλαγή στη χώρα υπέρ των 11 εκατομμυρίων πολιτών της, διαστρεβλώνοντας τα πάντα απευθυνόμενη στο θυμικό. Ακόμα και διεθνείς εκθέσεις, γραμμένες με μαύρα γράμματα σε λευκές σελίδες.

Δεν είναι τυχαίο που κορυφαίος αυτού του πολιτικού συστήματος είναι ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος μετά από το «νόμο Παυλόπουλου», τις 850.000 προσλήψεις και το άνοιξε-κλείσε του Κοινοβουλίου για να υπάρξει παραγραφή, θεωρεί πως έχει την αξιοπιστία να προτείνει λύσεις στην Ευρώπη, εκ μέρους της Ελλάδας που και αυτός χρεωκόπησε.

 

Διαβάστε ακόμα: Ελβετία – Ελλάδα. Δυο χώρες που έχουν κοινά τα δύο πρώτα τους γράμματα και τίποτα περισσότερο

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top