«Η διαδικασία επίτευξης του στόχου –και όχι ο στόχος ο ίδιος– είναι που θα μας φέρει γαλήνη και ικανοποίηση. Η ζωή, όπως σωστά πιστοποιούν άλλωστε αμέτρητες αφίσες και αυτοκόλλητα, είναι ταξίδι, όχι προορισμός». (Φωτογραφία: Glenn Tachiyama)

Η αληθινή ιστορία του Φειδιππίδη, σύμφωνα με τον ίδιο ιστορικό, είναι πολύ καλύτερη και έχει πολύ πιο αίσιο τέλος. Επίσης, ενέπνευσε το σύγχρονο Σπάρταθλον.

Ο στόλος των Περσών επέλαυνε. Αφού είχαν λεηλατήσει τα ελληνικά νησιά και καταληστεύσει την πόλη-κράτος της Ερέτριας, είχαν βάλει στο στόχαστρο την Αθήνα. Οι Αθηναίοι είχαν στείλει μια μικρή δύναμη, υπό την ηγεσία του στρατηγού Μιλτιάδη, για να σφραγίσει τις εξόδους του Κόλπου του Μαραθώνα, που είχε πάρει το όνομά του από το άγριο μάραθο που φύτρωνε εκεί. Ο Ηρόδοτος γράφει ότι οι στρατηγοί της Αθήνας έστειλαν τον Φειδιππίδη στη μεγάλη πόλη της Σπάρτης για να ζητήσουν ενισχύσεις προκειμένου να κρατήσουν μακριά τη σαφώς υπέρτερη αριθμητικά δύναμη των εισβολέων.

Ο Φειδιππίδης έφτασε στη Σπάρτη την επομένη της αναχώρησής του από την Αθήνα, αλλά η έκκλησή του έπεσε στο κενό. Παρότι οι Σπαρτιάτες αντιμετώπιζαν με συμπάθεια τον αγώνα των Αθηναίων, τις ημέρες εκείνες γιόρταζαν τον θεό Απόλλωνα και δεν μπορούσαν να κηρύξουν πόλεμο μέχρι την πανσέληνο. 245,26 χιλιόμετρα για να μεταφέρεις άσχημα μαντάτα είναι πάρα πολλά, αλλά ευτυχώς ο Φειδιππίδης είχε και κάτι άλλο να διαμηνύσει.

Καθώς διέσχιζε τρέχοντας τα βουνά πάνω από την αρχαία πόλη της Τεγέας (σημείο ελέγχου 60 στο σύγχρονο Σπάρταθλον), είδε ένα όραμα με τον θεό της φύσης, τον Πάνα. Γιος του Ερμή, του θεϊκού αγγελιοφόρου, ο Πάνας βασίλευε στους βοσκούς, στις νύμφες και στην ύπαιθρο. Ήταν εξαιρετικός σύμμαχος στις μεγάλες μάχες, γιατί μπορούσε να εμπνεύσει στους θνητούς έναν άγριο φόβο, που αποκαλούνταν «πανικός». Ο θεός κάλεσε τον Φειδιππίδη με το όνομά του «και τον πρόσταξε να ρωτήσει από μέρους του τους Αθηναίους γιατί δεν τον πρόσεχαν καθόλου, ενώ εκείνος τους ήταν ευνοϊκός μαζί τους και τους είχε φανεί χρήσιμος σε πολλές περιστάσεις και θα τους φαινόταν και στο μέλλον».

Η επιβράβευση από το τρέξιμο –και από οτιδήποτε άλλο– βρίσκεται εντός μας.

Αν τη διαβάσουμε με προσοχή, η ιστορία του Φειδιππίδη εμπεριέχει όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζουμε για το τρέξιμο. Έτρεξε πάνω από 480 χιλιόμετρα –τα μισά απ’ αυτά σε κάτι παραπάνω από μια μέρα– και στο τέλος δεν πήρε καν αυτό που ήθελε! Αν τρέχεις αρκετά, συνήθως αυτό συμβαίνει. Όποιο ποσοτικό μέτρο επιτυχίας κι αν ορίσεις, στο τέλος γίνεται είτε ανέφικτο είτε ανούσιο. Η επιβράβευση από το τρέξιμο –και από οτιδήποτε άλλο– βρίσκεται εντός μας. Καθώς αναζητούσα μεγαλύτερα βραβεία και περισσότερες νίκες στο άθλημά μου, αυτό ήταν ένα μάθημα που έπαιρνα ξανά και ξανά. Εστιάζουμε σε κάτι εξωτερικό ώστε να αποκτήσουμε κίνητρο, αλλά αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι η διαδικασία επίτευξης του στόχου –και όχι ο στόχος ο ίδιος– είναι που θα μας φέρει γαλήνη και ικανοποίηση. Η ζωή, όπως σωστά πιστοποιούν άλλωστε αμέτρητες αφίσες και αυτοκόλλητα, είναι ταξίδι, όχι προορισμός. Ο Φειδιππίδης συνέχισε να τρέχει και κατέληξε με κάτι ακόμα καλύτερο, κάτι έξω από τα στενά όρια της ανθρώπινης εμπειρίας. Η φύση η ίδια τον κάλεσε με το όνομά του –ο Πάνας είναι η ενσάρκωση της φύσης– και έδωσε στον μεγάλο δρομέα ένα ιερό μήνυμα για τους συμπολίτες του. Το μήνυμα αυτό ήταν ουσιαστικά το μήνυμα που μας στέλνει πάντα η φύση: Δώστε μου προσοχή και θα σας βοηθήσω όπως σας έχω βοηθήσει πάντα στο παρελθόν.

Ο Φειδιππίδης διηγήθηκε το όραμά του στους Αθηναίους στρατάρχες, που το έλαβαν σοβαρά υπόψη και ανήγειραν νέο ναό προς τιμήν του Πάνα μετά τον πόλεμο. Μην έχοντας την πολυτέλεια να περιμένουν μέχρι την άφιξη των Σπαρτιατών, οι Αθηναίοι επιτέθηκαν στους Πέρσες. Πολέμησαν με μνημειώδες σθένος, χώρισαν και κατατρόπωσαν τις περσικές δυνάμεις. Η ανέλπιστη νίκη τους στον Μαραθώνα λογίζεται ως το σημείο καμπής των Περσικών Πολέμων που προανήγγειλε τη χρυσή εποχή της Ελλάδας.

 

Στην επόμενη σελίδα: Τζον Φόντεν, ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε το Σπάρταθλον.

1 2 3 4 5 6

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top