To κυριακάτικο τραπέζι στο Vezené θυμίζει τα γιορτινά σπιτικά τσιμπούσια.

Θα ΄ναι Κυριακή και στη μέση της πιατέλας θα στέκει αγέρωχο το ξερονήσι του κοτόπουλου. Αχνοί ηφαιστείου θα βγαίνουν από τα πλευρά του. Στην κορυφή ο κρατήρας της παραψημένης πέτσας θα είναι έτοιμος να εκραγεί. Τριγύρω του, μια θάλασσα από χοντροκομμένες πατάτες θα ετοιμάζεται να ξεχυθεί στα πιάτα. Στο σαλόνι θα περνοδιαβαίνει μια εσάνς σκορδόπληκτου λαδιού και λεμονιού που ξέφυγε στη δοσολογία, Πάριος και Καζαντζίδης από ένα ραδιόφωνο Sanyo με την κεραία του μισοσπασμένη, φωνές στριγκές, παιδομάνι, τα πολιτικά, τα αθλητικά, η Κυριακή που δεν τελειώνει (και πότε άρχισε;) και η πρώτη μπουκιά που δεν θα κατεβαίνει. Mήτε και η τελευταία.

Οι πίτες στον ξυλόφουρνο είναι της μόδας, και έχουν την τιμητική του στο Vezené. Άλλη μια «πειραγμένη» εκδοχή του σπιτικού φαγητού.

Στον Προυστ έφτανε μια μαντλέν για να κάνει τα πίσω βήματα στο παρελθόν του. Για όλους εμάς φτάνουν τέτοιες μνήμες από κυριακάτικα οικογενειακά τραπέζια. Ξέρω, υπάρχουν και σκηνές χαράς και περίσσια φαγητών και χαλαρές κουβέντες και κέφι. Αλλά σ’ αυτές τις περιπτώσεις κερδίζει πάντα αυτό που έγραψε ο Τολστόι στην Άννα Καρένινα: «Ολες οι ευτυχισμένες οικογένειας μοιάζουν μεταξύ τους. Κάθε δυστυχισμένη οικογένεια, όμως, είναι δυστυχισμένη με τον τρόπο της».

Και κάθε «δυστυχισμένο» φαγητό, θα έπρεπε να προσθέσει οπωσδήποτε. Το ερώτημα λοιπόν είναι το εξής: έχοντας όλα αυτά κατά νου πώς αποφασίζεις να βγεις από το σπίτι σου το μεσημέρι της Κυριακής ψάχνοντας κάτι που να μοιάζει με σπιτικό και οικογενειακό, αλλά να μην κουβαλάει και τη γκρίνια του;

Τα περίφημα flatbreads του Άρη: Καλύτερα από πίτσα.

«Το μενού του Vezené είναι η ματιά ενός Έλληνα του εξωτερικού. Είναι η ελληνικότητα μέσα από τα μάτια ενός Αμερικανού».

Ένα εστιατόριο όπως του Άρη Βεζενέ σίγουρα σε βάζει σε τέτοιο πειρασμό: «Σαν να σε καλώ στο σπίτι μου». Αυτή ακριβώς η φράση που μου είπε ο Άρης Βεζενές με κέντρισε περισσότερο από την περιγραφή του μενού που προσφέρει το Greek Inspired Bistro. Και όταν στο λέει αυτό ο σεφ εκτός από ιδιοκτήτης του μαγαζιού, το μετράς διπλά.

Θα μου πεις και η θεία σου όταν σας καλούσε στο σπίτι της να φάτε το ίδιο σου έλεγε. Μόνο που το πετσοκομμένο κοτόπουλό της είχε άλλη άποψη. Α, και ο Βενεζές έχει άποψη για τα πουλερικά. Μόνο που το κάνει με πιο πειραγμένο τρόπο. Σαν να σε ξεσηκώνει από την καρέκλα σου.

Εδώ η ευωχία ενίοτε λαμβάνει ερωτικές διαστάσεις.

Όπως κάνει και με το ολόκληρο Prime Rib Roast, το τηγανητό μπούτι χήνας, το αρνάκι στο φούρνο με πατάτες, το στάρι με κατσικάκι, το τραγανό κοτόπουλο με φουά γκρα, τις τρούφες, τις πίτες με αυγά και το Jamon από Wagyu και φυσικά με τα χονδρά ζυμαρικά σε όλα τα πιάτα. Ακούγονται όλα αυτά οικεία; Είναι, αλλά έχει κι άλλο. Τα τραπέζια στρώνονται όπως στο σπίτι, ο φούρνος δουλεύει στο φουλ (μόνο που βγάζει γεύσεις με άλλη τεχνική), παραφωνίες από παιδιά που τρέχουν ευτυχώς δεν ακούς, ενώ νοερά σε ακολουθούν οι μουσικές επιρροές από το δίδυμο του Tony Bennet και της Lady Gaga στο Winter Wonderland.

Πάλι με τα λόγια του Βεζενέ: «Το μενού του Vezené είναι η ματιά ενός Έλληνα του εξωτερικού. Είναι η ελληνικότητα μέσα από τα μάτια ενός Αμερικανού. Αυτό που θέλω είναι τα πιάτα να προκαλούν συγκίνηση και νοσταλγία με τις γεύσεις τους. Aυτό που με ενδιαφέρει είναι να είναι χαρούμενος ο κόσμος που έρχεται στο μαγαζί».

Fettuccine Alfredo; Linguine Cacio e Pepe; Τα πιάτα στο Vezené δεν είναι πάντα αυτό που φαίνονται.

Είναι η τέταρτη χρονιά που το Vezené ανοίγει μεσημέρι τις Κυριακές του Δεκεμβρίου. Όχι από τις 3 το μεσημέρι, όπως πέρυσι, αλλά από τη μία έως τις έξι. Το ήθελαν οι πελάτες του μαγαζιού, το στομάχι τους γουργούριζε από το πρωί, ήταν μια δίκαιη απαίτηση που έγινε πράξη.

Το κοινό της Κυριακής είναι κάπως διαφορετικό από εκείνο που συρρέει στο μαγαζί τις καθημερινές. Ακόμη και το μενού διαφοροποιείται. Λογικό ακούγεται. Άλλο πράγμα η καθημερινή κι άλλο η σχόλη. Ακόμη κι ένα ποτήρι παραπάνω να πιεις δεν σε νοιάζει. Στο Vezené, παρεμπιπτόντως, κυριαρχεί άφθονο Natural Wine από avant garde οινοποιεία όπως ο Σκλάβος της Κεφαλονιάς και ο Τάτσης στη Γουμένισσα.

Πάπια ψητή στον ξυλόφουρνο, αρτυμένη με ανθό αλατιού, αναπαύεται σε άχυρο.

Η έμπνευση του φετινού μενού προέρχεται από το μήνυμα της παγκόσμιας μαγειρικής απλότητας / αμεσότητας / νοστιμιάς της σειράς του David Chang «Ugly Delicious». Πρόκειται για μια ωραιότατη παραδοξολογία – κυρίως γευστικότατη. Αφτιασίδωτη εμφάνιση, πλούσια υφή, πυκνή γεύση. Ένα κλασικό τσιμπούσι λοιπόν, μια grande bouffe, υπό μορφή σπιτικού καλέσματος μόνο που δεν γίνεται σε σπίτι αλλά στην οδό Βρασίδα 11.

Η γλυκιά Κυριακή κλείνει δίχως ενοχές με το επικό -χυδαίας γενναιοδωρίας- Ari’s Deal Closer σε έκδοση ταρτ τατέν (αντεστραμμένη βουτυρένια μηλόπιτα με καραμελωμένα μήλα).

Ερώτημα: Άντε, και την παραμονή των Χριστουγέννων ή της Πρωτοχρονιάς ξαναπάς, καθώς θα έχει ειδικά μενού δείπνου για την κάθε περίσταση, Στις 25 Δεκεμβρίου και την 1η Ιανουαρίου τι κάνεις; Μάλλον, το σταυρό σου. Σε έχει καλέσει η θεία σου.

 

//Ώρες Λειτουργίας:

Κυριακή, 1μμ εώς 6 μμ. (Το βράδυ της Κυριακής το μαγαζί παραμένει κλειστό).

Κρατήσεις: +302107232002, [email protected].

 

Διαβάστε ακόμα: Τι είναι καυτό τώρα στο αθηναϊκό γαστρονομικό στερέωμα.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top