Κάθε λέξη που δεν χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμε ένα χαρακτηριστικό του κρασιού οφείλεται στη δύναμη της λογοκρισίας. («The Wine Glass» του Johannes Vermeer)

Η δυσκολία των δοκιμαστών να καταγράψουν μια γευσιγνωσία βρίσκεται στο γεγονός ότι πρέπει να μετατρέψουν τις αισθήσεις σε λόγο. Αυτή όμως δεν είναι η μόνη δυσκολία. Σπάνια θα δούμε να γράφονται με τρόπο ξεκάθαρο και ρητό κριτικές για το κρασί, υπακούοντας σε ένα είδος αυτολογοκρισίας που παραμορφώνουν τις γευσιγνωσίες. Μάλιστα σπάνια παράγονται ταυτόσημες γευσιγνωσίες. Σκοπός του αναλυτή, οιονεί ψυχαναλυτή, είναι η διερεύνηση των σκέψεων που δεν φανερώνονται άμεσα στη γευσιγνωσία.

Έκδηλο περιεχόμενο της γευσιγνωσίας είναι αυτό που τελικά γράφουμε. Λανθάνουσες σκέψεις της γευσιγνωσίας είναι αυτές που θα θέλαμε να είχαμε γράψει, αλλά δεν μπορέσαμε. Κάθε λέξη που δεν χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμε ένα χαρακτηριστικό του κρασιού οφείλεται στη δύναμη της λογοκρισίας. Όμως θα πρέπει να βρούμε τον τρόπο και το δρόμο, έστω και ρωτώντας φορτικά, να πάρουμε απαντήσεις για τις σκέψεις που δεν συμπεριελήφθησαν αρχικά. Οι συνειρμοί, που προσπαθούμε να καταπνίξουμε αποδεικνύονται, χωρίς εξαίρεση, ότι είναι σημαντικοί για την αποκάλυψη της ολοκληρωμένης περιγραφής ενός κρασιού.

Ας το παραδεχθούμε, η απόλυτη απόλαυση για έναν δοκιμαστή είναι να βρει ένα ελαττωματικό κρασί, κάτι που θα του προσφέρει τη δυνατότητα να το αποπέμψει επιδεικτικά.

Κάθε γευσιγνώστης ισορροπεί ανάμεσα στους κανόνες του εγώ και τις άξιες που απαρτίζουν την τελειότητα του υπερεγώ δημιουργώντας τις νευρώσεις. Κανόνες είναι αυτοί που τίθενται αυστηρά ως τεχνική γευσιγνωσίας με το υπερεγώ να προσπαθεί να μας κρατήσει μέσα σε κοινωνικά αποδεκτούς όρους συμπεριφοράς. Ρόλος του μηχανισμού της λογοκρισίας είναι να προστατεύει τον δοκιμαστή από το να εκφράσει τις ασυνείδητες επιθυμίες του, να ανακαλύψει το απόλυτα κακό κρασί, κάτι που έρχεται σε σύγκρουση με την αρχή της ευχαρίστησης.

Ας το παραδεχθούμε, η απόλυτη απόλαυση για έναν δοκιμαστή είναι να βρει ένα ελαττωματικό κρασί, κάτι που θα του προσφέρει τη δυνατότητα να το αποπέμψει επιδεικτικά. Είναι η συνάντηση με την ασυνείδητη επιθυμία του θανάτου, η συνάντηση με το απόλυτα ελαττωματικό κρασί ως τελική επιθυμία απελευθέρωσης από αυτό.

Στην περίπτωση ενός γευσιγνώστη που πιστεύει ότι η προσωπική του εκτίμηση είναι απόλυτα σωστή και καθολική, τότε ο γευσιγνώστης παύει να έχει την επίγνωση της πραγματικότητας. Η διαφορά αυτή δημιουργεί αναπόφευκτα μια μορφή ψύχωσης. Πιστεύει ότι δεν εκφράζει απλώς μια ακόμη γνώμη, αλλά την απόλυτη γνώση. Είναι αδύνατον να επικοινωνήσει με τους άλλους και να δεχθεί μια διαφορετική άποψη. Είναι μια κατάσταση που δεν επιδέχεται κάποιας παρέμβασης ή θεραπείας.

 

Διαβάστε ακόμα: Nespresso Explorations 1 – Δύο σπάνιοι καφέδες σε avant première.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top