Ώρα μεγάλων αποφάσεων 
Θεόδωρος Πάγκαλος: μια περσόνα που λάτρευε τη σύγκρουση 
Όταν κυριάρχησε πολιτικά το «Άσε καλύτερα!» 
Debate: αυτοί είστε, αλλά εμείς τι φταίμε; 
Η Αυτοκρατορία (ΤΟΥ Συστήματος) αντεπιτίθεται 
Το «άδειασμα» της Φώφης Γεννηματά στον Ευάγγελο Βενιζέλο δημιουργεί νέες εξελίξεις στο χώρο της Κεντροαριστεράς ( Nikos Libertas / SOOC).
Το έτος 2019 θα το θυμόμαστε για πολλά πράγματα, αλλά στην εσωτερική πολιτική ως τη χρονιά που στέρεψε η τύχη του ΠΑΣΟΚ. Το ένστικτο της Φώφης Γεννηματά να επανασυνδεθεί με τα «γεννοφάσκια» του… κινήματος, εκπαραθυρώνοντας τον Ευάγγελο Βενιζέλο είναι κατανοητό, με βάση την «ορθόδοξη» λογική του ΠΑΣΟΚ. Όμως είναι απολύτως «ρηχό» και περνά το μήνυμα ότι δεν θέλει να μετεξελιχθεί σε σοβαρό, κεντρώο κόμμα. Και εξηγούμαστε.
Η Φ. Γεννηματά κηρύσσοντας ανεπιθύμητο τον Ευ. Βενιζέλο νομίζει ότι γυρνά τον διακόπτη της κεντρώας παράταξης σε rebuild mode. Στην πραγματικότητα επιτυγχάνει ακριβώς το αντίθετο. Επισημοποιεί ότι δεν υπήρξε ποτέ ΚΙΝΑΛ. Η ούγια του κόμματος έγραφε πάντα ΠΑΣΟΚ, φτιασιδωμένο με λίγη χρυσόσκονη σοβαροφάνειας, έτσι για να ξεχάσουμε τον εκμαυλισμό που προκάλεσε στην ελληνική κοινωνία, και τελικά μας οδήγησε σε πολλαπλές χρεοκοπίες.
Η σημερινή ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ μπορεί να μην το έλεγε φωναχτά, αλλά αποτελούσε αυθεντική συνέχεια του βαθέως ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν αναρωτιόμαστε μεταξύ μας σε παρέες «καλά, πως βγήκε πρόεδρος η Φώφη ρε παιδί μου;», πάντα πεταγόταν κάποιος και έκοβε μαχαίρι τη συζήτηση με το επικό «αφού ψήφισαν οι Πασόκοι ρε».
Όσο και μοχθηρός ή εξουσιομανής και να φαντάζει σε μερίδα Ελλήνων πολίτων ο Ευ. Βενιζέλος, δεν παύει να είναι ο άνθρωπος που κράτησε την Ελλάδα στο ευρώ και ένας από τους 4, 5 σοβαρότερους κοινοβουλευτικούς άνδρες της υφιστάμενης Βουλής. Ο άνθρωπος που έχει το «μυαλό στη γλώσσα», όπως υποστηρίζουν ορισμένοι.
Παρά, λοιπόν τα ελαττώματά του, είναι μια άγκυρα σοβαρότητας στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Ένα είδος εγγύησης, ότι ο εν λόγω πολιτικός χώρος έχει κατανοήσει τα λάθη του και ετοιμάζεται να επανακαθορίσει την πορεία του. Ε, όταν τον πετάς εκτός κόμματος ετοιμάσου να δρέψεις τα επίχειρα της επιλογής σου.
Η Φ. Γεννηματά έχοντας διαπιστώσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «μπετοναρισμένο» ένα ποσοστό μεταξύ 20% και 25%, προσπαθεί να διεμβολίσει τους ψηφοφόρους του με στροφή επί… τω παραδοσιακότερω. Πράγματι, το «άδειασμα» του Ευ. Βενιζέλου θα επιτρέψει στον αυθεντικό Πασόκο και όψιμο Συριζαίο να πετάξει με ανακούφιση τα φύλα της κολτσίνας στο τραπέζι του καφενείου και να πει, «να, είδες, η Φώφη τον έδιωξε αυτόν που συνεργάστηκε με τη Δεξιά. Τώρα θα την ψηφίσω».
Και λοιπόν; Το υπαρξιακό πρόβλημα της σοσιαλδημοκρατίας είναι να μαντρώσει και πάλι τον ατίθασο ψηφοφόρο, που πάει όπου του λένε ότι ακόμα «λεφτά υπάρχουν»; Αν έτσι πιστεύει η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, αργά – ή ίσως και πολύ γρήγορα – θα βρεθεί προ τεράστιας έκπληξης. Το πραγματικό πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ αλλά και για το σύνολο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας είναι η έλλειψη αφηγήματος.
Σε μια εποχή που τα πάντα εξελίσσονται εκθετικά, οι σοσιαλιστές παραμένουν πιο απολιθωμένοι και από το δάσος της Λέσβου. Αναμασούν τα ίδια και τα ίδια, κλείνοντας τα ματιά στην καταιγιστική πραγματικότητα. Υπόσχονται στους πολίτες πράγματα που υποσχόταν τη δεκαετία του ‘80 ο Μιτεράν στη Γαλλία, ο Γκονζάλες στην Ισπανία και ο Αντρέας στην Ελλάδα. «Θα κρατήσουμε ανέπαφο το κοινωνικό κράτος, θα διατηρήσουμε ως έχουν τις εργασιακές σχέσεις, θα συνεχίσουμε να δίνουμε πρόωρες συντάξεις».
Έλα ρε. Και πως θα τα κάνεις αυτά, ταυτόχρονα, όταν η σημερινή Ευρώπη δεν είναι πια το κέντρο του κόσμου, όταν οι παγκόσμιες παραγωγικές μονάδες βρίσκονται στις ΒΙΠΕ του Κίτρινου Ποταμού και όταν στα πρόσωπα των Ευρωπαίων κυριαρχούν οι ρυτίδες, αντί για τα μπιμπίκια της εφηβείας.
Με απλά λόγια οι σοσιαλδημοκράτες προτείνουν μια χίμαιρα. Γι’ αυτό και διαλύονται παντού στην Ευρώπη.
Όσοι Ευρωπαίοι πολίτες δεν κατανοούν το νέο τοπίο επιλέγουν ακραία λαϊκιστικά κόμματα, που λένε καλύτερα το… παραμύθι. Όχι πάντως τους comme il faut σοσιαλιστές, που είναι ταυτισμένοι με μεγάλες περιόδους διακυβέρνησης. Οι υπόλοιποι στρέφονται στην κεντροδεξιά, κατά κύριο λόγο, και λιγότερο στους Φιλελεύθερους. Η τάση αυτή θα συνεχιστεί μέχρι οι σοσιαλδημοκράτες να σοβαρευτούν, αφήνοντας στην άκρη συνταγές παχυλών καιρών και λέγοντας στους πολίτες της αλήθεια.
Επιστρέφοντας στα δικά μας, η επιλογή της Φώφης Γεννηματά είναι κακή πολιτικά για την ίδια, αλλά απολύτως καταστροφική για το ΠΑΣΟΚ. Η εκπαραθύρωση του Ευ. Βενιζέλου απενοχοποιεί όσους ψηφοφόρους του κόμματος δεν πιστεύουν πια στο «λεφτά» υπάρχουν, να ψηφίσουν ΝΔ. Οι υπόλοιποι θα παραμείνουν ακούνητοι στον ΣΥΡΙΖΑ.
Σε βάθος χρόνου το ΠΑΣΟΚ δεν έχει άλλη επιλογή από το να μετεξελιχθεί σε ένα σύγχρονο κόμμα του κέντρου. Συνεχίζοντας να λοξοκοιτά προς τον λαϊκισμό, θα σαρωθεί από τους μεταλαϊκιστές τύπου Σαλβίνι, Κίτρινα Γιλέκα και από την Δεξιά. Με βάση, όμως, την πρόσφατη απόφαση της κ. Γεννημάτα, δεν έχουμε τίποτα άλλο να κάνουμε από το να καληνυχτίσουμε την άλλοτε «μεγάλη, δημοκρατική παράταξη»…
Διαβάστε ακόμα: «Εμφύλιος» τέλος, καιρός να ξαναγίνουμε κανονική χώρα.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
