H… κακιά Ευρώπη που πάντα μας φταίει (Fragiskos Samsas / SOOC).

Η Τετάρτη 26 Μαΐου 2020 ήταν μια ημέρα δικαίωσης για όλους εμάς, τους «γερμανοτσολιάδες μενουμευρωπαίους», που λοιδορηθήκαμε στο δημοψήφισμα του 2015. Τότε που τα «τσάμικα» στην πλατεία Συντάγματος έδιναν τον ρυθμό του λαϊκισμού και του διχασμού σε μια παράλληλη πραγματικότητα γεμάτη ιδεοληψίες και εμμονές.

Το ευρωπαϊκό πακέτο ενίσχυσης των 32 δισεκατομμυρίων ευρώ που προορίζεται για την Ελλάδα βάζει τέλος σε μια δεκαετή μπαρουφολογία περί «κακιάς Ευρώπης» που θέλει να χρεώσει τους Έλληνες για να τους πάρει τα… πετρέλαια του Αιγαίου και να τους κάνει γκαρσόνια των Γερμανών. Ακόμα και οι πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής, αναγκάστηκαν τώρα να παραδεχθούν ότι το «πακέτο» της Κομισιόν είναι θετική εξέλιξη.

Η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει «πίστα». Τα λεφτά είναι πολλά.  Πάρα πολλά.

Το σημαντικό, όμως, δεν είναι η «γλυκιά εκδίκηση» που ήρθε με τη  μορφή χρήματος. Το πραγματικά σημαντικό είναι ότι η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει «πίστα». Τα λεφτά είναι πολλά.  Πάρα πολλά. Αν στα 32,5 δισεκατομμύρια ευρώ συνυπολογίσουμε τους πόρους από το νέο ΕΣΠΑ και άλλα χρηματοδοτικά εργαλεία, η Ελλάδα έχει λαμβάνειν πάνω από 50 δισ., δηλαδή σχεδόν το ένα τρίτο του ΑΕΠ της.

Και κάπου εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Που πρέπει να πάνε αυτά τα χρήματα όταν όλοι τα περιμένουν σαν μάνα εξ ουρανού;

Κοιμήσου και η Ευρωπαϊκή Ένωση… δουλεύει (Alexandros Michailidis / SOOC).

Το οικονομικό μοντέλο που επιλέξαμε τα τελευταία σαράντα χρόνια σαν χώρα ήταν απολύτως εσωστρεφές. Απονευρώσαμε και τελικά διαλύσαμε τη βιομηχανία και τις παραγωγικές επιχειρήσεις, στρεφόμενοι στις υπηρεσίες και γιγαντώνοντας τον Δημόσιο Τομέα. Στην πραγματικότητα περιμέναμε να ρίξει λεφτά το Κράτος στην αγορά, για να πουλάμε ο ένας στον άλλο πίτσες και σουβλάκια. Τα εφάπαξ και οι επιδοτήσεις έχτιζαν σπίτια και εξοχικά και εμείς χαιρόμασταν που η οικοδομή ήταν η… ατμομηχανή της οικονομίας.

Τα rooms to let, η χωριάτικη και ο mouzaka ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση στον τουρισμό που παρείχαμε για χρόνια.

Ταυτόχρονα, στραφήκαμε στη… μονοκαλλιέργεια του τουρισμού, χωρίς μάλιστα στις περισσότερες των περιπτώσεων να προσφέρουμε ανώτερη εμπειρία. Τα rooms to let, η χωριάτικη και ο mouzaka ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, δυστυχώς.

Για ακόμη μια φορά έχουμε στα χέρια μας μια μεγάλη ευκαιρία και η συγκυρία μας βολεύει τρελά. Ο κόσμος και η οικονομία μετασχηματίζεται ραγδαία. Τα χρήματα που θα πλημμυρίσουν τα κρατικά ταμεία την επόμενη πενταετία δεν ήταν ούτε δεδομένα, ούτε αναμενόμενα πριν λίγους μήνες. Γι’ αυτό και πρέπει να τοποθετηθούν σε στρατηγικούς τομείς που θα φέρουν μακροπρόθεσμα οφέλη. Εκπαίδευση, καινοτομία, έρευνα, μεταποίηση, σύγχρονη αγροτική παραγωγή, θα μπορούσαν να είναι κάποιοι από αυτούς. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να τα σπαταλήσουμε σε «επιδόματα και παροχές» ή να βουλώσουμε τρύπες τύπου Λάρκο, ΔΕΗ κ.λπ. Για την ακρίβεια κάτι τέτοιο θα ήταν εγκληματικό.

Δεν ήταν η Ευρώπη που μας υπερχρέωσε τα προηγούμενα χρόνια. Ήταν οι δικές μας επιλογές, που εκπαίδευσαν δύο γενιές Ελλήνων να περιμένουν πάντοτε κάποιου είδους κρατική «αποζημίωση». Αυτό, λοιπόν, που άρχισε σαν «πνευμονία άγνωστης αιτίας» και εξελίχθηκε σε πανδημία μπορεί υπό προϋποθέσεις να γίνει η αφορμή για συνολική επανεκκίνηση του ελληνικού αφηγήματος. Για πάντα. Αρκεί αυτή τη φορά να κάνουμε τις σωστές επιλογές.

 

Διαβάστε ακόμα: Το κράτος δεν είναι ασφαλιστική εταιρεία για τους έχοντες.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top