Επιστροφή στο ανανεωμένο Chez Lucien: λίγο Παρίσι στην πόρτα μας

Το κατάστημα αναγνωρίζεται από την κόκκινη μεταλλική τζαμαρία και την τέντα.

Στην οδό Τρώων, το food mile των Άνω Πετραλώνων, επέστρεψε μετά από σχεδόν μονοετή απουσία το μικρό και αγαπητό bistrot των Αθηνών, το Chez Lucien. Αν και ζέστανε τις κατσαρόλες του πριν από ελάχιστες μέρες, δεν αφήνει αμφιβολίες για τον χαρακτήρα του. Ο ευσύνοπτος κατάλογος αποτελείται αποκλειστικά από τα υποχρεωτικά πιάτα της παραδοσιακής γαλλικής μπιστρονομίας, σε αυθεντική και καλομαγειρεμένη εκδοχή.

Από τα ορεκτικά επιλέξαμε το βασικότερο, κρεμμυδόσουπα γκρατινέ: Σερβίρισμα σε παραδοσιακό γιουβετσάκι που τη διατηρεί καυτή, και υλοποίηση στην πιο πυκνή και βαριά εκδοχή, ένα πιάτο ιδανικό για κρύες μέρες και νύχτες. Απολαύσαμε τη γεμάτη γεύση, με τα κρεμμύδια τελείως εξαϋλωμένα μέσα στον ζωμό και γλυκισμένη από το λιωμένο τυρί, με το ψωμάκι άψογα φρυγανισμένο, έτσι ώστε να διατηρεί αρκετά καλά τη σύστασή του ακόμα και στο βάθος της σούπας.

Από τα κυρίως πιάτα δοκιμάσαμε καταρχήν το confit de canard με διακριτική σάλτσα μανιταριών. Εσωτερικά η πάπια προσέφερε ακριβώς όση αντίσταση έπρεπε, ούτε σκληρή ούτε μαλακή, και αλμυρή όσο πρέπει, εξωτερικά η κρούστα ήταν κρατσανιστή, τηγανισμένη στο λίπος της πάπιας, αν και ο ελληνικός ουρανίσκος μπορεί να διαμαρτυρηθεί λίγο για την επίγευση του τηγανίσματος, που θα μπορούσε να είναι ελαφρύτερη. Σερβίρεται με καλό gratin dauphinois, όπως και το επόμενο κυρίως που δοκιμάσαμε, το μοσχαρίσιο φιλέτο.

Το μπουτάκι πάπιας κονφί. Όπως Παρίσι, αν όχι Περιγκόρ.

Το φιλέτο είναι ουσιατικά ένα pavé de boeuf μετρίου μεγέθους και σερβίρεται άκοπο. Πολύ καλό ψήσιμο, τρυφερό και ζουμερό, εσωτερικά κόκκινο (προσωπικά το άντεχα και λίγο πιο σαινιάν), μια γεύση ισορροπημένη που έδινε νόημα στη σύμπραξη με την σάλτσα au poivre. Εξίσου σωστά ψημένη ήταν και η τρίτη επιλογή, η entrecôte, η οποία ήταν, όπως πρέπει, λίγο λιγότερo τρυφερή από το pavé, και πεντανόστιμη, πολύ καλά ταιριασμένη με σάλτσα café de Paris. Συνοδευόταν από τηγανιτές πατάτες σε μικρά sticks. Οι σάλτσες δεν ήταν σερβιρισμένες ξεχωριστά αλλά μέσα στο πιάτο με υφή μέτριας πυκνότητας προς αραιή και γεύση όχι υπερβολικά έντονη.

Μιας και δεν πήραμε κάποια από τις σαλάτες ως ορεκτικό, νοθέψαμε τα παραδοσιακά κυρίως και με μια απλή πράσινη σαλάτα ανάμεικτη, πραγματικά ολόφρεσκη και τέλεια κομμένη, αρτυμένη με μια υποψία dressing από υπέρ-ανάλαφρη βινεγκρέτ.

Από τα δύο επιδόρπια προτείνουμε ανεπιφύλακτα την crême brulée. Πολύ καλή κρέμα στο ψήσιμο και πολύ σωστό κάψιμο στην επιφάνεια, με την αλμυρή τραγανή κρουστά να σπάει στο στόμα και να αναμειγνύεται με την γλυκιά κρέμα σε πολύ ευχάριστες μπουκιές. Το moelleux σοκολάτας σε φόρμα ήταν μάλλον αξιοπρεπές παρά αξιομνημόνευτο σε έναν τομέα όπου υπάρχει πολύς ανταγωνισμός.

Αν και το εστιατόριο έχει μόλις ανοίξει, ο χώρος είναι ήδη πλήρως λειτουργικός.

Συνοδεύσαμε το φαγητό από την αρχή ως το τέλος με κόκκινο γαλλικό κρασί επιλέγοντας το πιο απλό του καταλόγου που προσφέρεται αυτή τη στιγμή. Μπουκάλι με βιδωτό καπάκι, ευκολόπιοτο αλλά όχι απρόσωπο, συνδυάζεται άνετα με όλο τον κατάλογο, ενώ σερβίρεται και σε ποτήρι, αλλά το βρήκα λίγο ακριβό για την ποιότητά του. Ο κατάλογος των κρασιών πάντως είναι ακόμα περιορισμένος οπότε μπορούμε να αναμένουμε ότι θα υπάρξουν περισσότερες επιλογές στο μέλλον. Το νερό της βρύσης είναι φιλτραρισμένο, ενώ υπάρχει και εμφιαλωμένο, απλό ή αφρίζον.

Το κατάστημα αναγνωρίζεται από την κόκκινη μεταλλική τζαμαρία και την τέντα. Τυπική γαλλική διάταξη με τρεις σειρές τετράγωνα τραπεζάκια σε κοντινή μεταξύ τους απόσταση στο πλάι, και στους δύο τοίχους άνετοι καναπέδες. Τραπεζάκια και εξωτερικά. Η τουαλέτα είναι στο υπόγειο προσβάσιμη από μια στενή σκάλα. Η μουσική ήταν σε λογική ένταση, κάποια στιγμή πρόσεξα ένα τραγούδι της Εντίτ Πιαφ.

Αν και το εστιατόριο έχει μόλις ανοίξει, ο χώρος είναι ήδη πλήρως λειτουργικός. Η διακόσμηση αποτελείται προς το παρόν από μερικά κάδρα στους άσπρους τοίχους, οι οποίοι εκλιπαρούν για την φυσιολογική πατίνα του χρόνου. Η αίσθηση πάντως είναι ευχάριστη, καθώς ο χώρος δανείζεται επαρκώς προσωπικότητα από την υπεύθυνη της αίθουσας, που είναι ευγενική και αποτελεσματική, μια φινετσάτη επαγγελματίας.

Στο Chez Lucien απολαύσαμε αυθεντικό γαλλικό φαγητό, με τις ισορροπημένες γεύσεις και τις συνταγές που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της καθημερινής γαλλικής κουζίνας μαγειρεμένες και σερβιρισμένες έτσι ακριβώς όπως θα μας τις προσέφεραν μεσημέρι ή βράδυ σε ένα καλό -καθημερινό- bistrot του “εξαγώνου”, όπως ονομάζουν οι Γάλλοι τη χώρα τους εξαιτίας του σχήματος που έχει στον χάρτη. Η εξοικείωση με αυτές τις μικρές λεπτομέρειες του γαλλικού savoir faire και savoir vivre εξασφαλίζουν στο Chez Lucien τον αυθεντικά γαλλικό χαρακτήρα.  Οι τιμές του είναι λογικές, αν και ορισμένα συγκεκριμένα πιάτα θα μπορούσαν να αναθεωρηθούν προς τα κάτω.

//Chez Lucien Τρώων 32, Πετράλωνα. Υπολογίστε τα κυρίως ως 15-20 ευρώ, υπάρχει μενού 27 ευρώ για ορεκτικό-κυρίως-επιδόρπιο (+3 ευρώ για pavé de boeuf ), κρασί ποτήρι από 5 ευρώ και μπουκάλι από 20 ευρώ. Το κατάστημα αυτή τη στιγμή λειτουργεί ΔΕ-Σα 18.00 – 00.00 και ΚΥ 12.00 – 18.00. Τηλέφωνο κρατήσεων: 694 715 5827.

Διαβάστε ακόμα: Πρώτη ματιά στην «Brasserie Lorraine» – το Κολωνάκι βγήκε από την κρίση.

TAGS :
εστιατόρια

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook