Το Athens Capital Hotel – MGallery Collection είναι μία από τις πιο εντυπωσιακές νέες αφίξεις στον αθηναϊκό χάρτη της φιλοξενίας. Εγκαινιάστηκε εν μέσω πανδημίας και από την πρώτη στιγμή έδωσε το στίγμα ενός ξενοδοχείου προσανατολισμένου στον κόσμο της σύγχρονης Τέχνης, φιλοξενώντας σημαντικά έργα διεθνών και Ελλήνων καλλιτεχνών.
Oι πολυτελείς σουίτες του φέρουν ονόματα που προσκαλούν τον επισκέπτη σε μια καταβύθιση στην ιστορία και την τέχνη της νέας Ελλάδας: Μαρία Κάλλας, Μελίνα Μερκούρη, Μάνος Χατζιδάκις, Οδυσσέας Ελύτης.
Οι δέκα όροφοι του προσεκτικά ανακαινισμένου κτιρίου οδηγούν στο roof garden Mappemonde Restaurant, Bar & Lounge. Το όνομα εμπνέεται από το ομώνυμο έργο του Γιώργου Λάππα, ένα έργο τόσο μεγάλο που τοποθετήθηκε κατακόρυφα στο αίθριο και αντιστοιχεί σε ύψος πολλών ορόφων.
Δεν πρόκειται απλώς για μια πρακτική διευθέτηση, αλλά για μια κατά βάση αρχιτεκτονική ανάδειξη. Έτσι δημιουργείται στο εσωτερικό του κτιρίου ένα σημείο οπτικού ενδιαφέροντος σε διαρκή συζήτηση με τον βασικό δημιουργό της Ελλάδος, τον Ήλιο τον ηλιάτορα.
Αβίαστα θα θυμηθούμε λοιπόν τον ποιητή που μνημονεύεται στις σουίτες όταν δούμε τον πετροπαιχνιδιάτορα Ήλιο να πέφτει επάνω στην κάθετη επιφάνεια του Mappemonde (Ο Χάρτης του Κόσμου) και να δημιουργεί σκιές από τις πολλές μορφές που εξέχουν επάνω στην αχανή επιφάνεια. Είναι κάτι που θα θαυμάσετε εάν βρεθείτε στο εστιατόριο όσο υπάρχει φυσικό φως.
Σε κάθε περίπτωση θα απολαύσετε τις πολλές οπτικές γωνίες της θέας από τον 10ο ή και από τον 11ο όροφο, αφού μια διακριτική σκάλα θα σας οδηγήσει στο δεύτερο, πιο ιδιωτικό επίπεδο.
Η θέα είναι πολλαπλή και σχεδόν απεριόριστη: Ακρόπολη, Λυκαβηττός, ο οδικός άξονας της Πανεπιστημίου – ο τελευταίος το βράδυ αποκτά έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα, όταν μέσα στο σκοτάδι φαίνονται μόνο τα πράσινα φώτα από τους σηματοδότες και τα κόκκινα από τα αυτοκίνητα σε συνεχή ροή προς την Ομόνοια.
Φυσικά η καλύτερη στιγμή που δεν πρέπει να χάσετε είναι το ηλιοβασίλεμα. Το ηλιοβασίλεμα πραγματικά δεν μπορώ να σας το περιγράψω… είχαμε την ατυχία να πέσουμε στη μόνη μέρα που όλη η Αττική καλύπτονταν από μια κίτρινη σκόνη.
Αντίθετα για τα κοκτέιλ μπορώ να γίνω λαλίστατος, επειδή το μπαρ έχει πολύ καλό μιξολόγο. Ζητήσαμε ένα martini extra dry με vodka, ήρθε σε ιδανική θερμοκρασία, με υπέροχα αρώματα και γεύση που μαρτυρούσαν τη σωστή αναλογία και προετοιμασία.
Απολύτως διαυγές, χωρίς κηλίδες νερού από τον πάγο που χρησιμοποιήθηκε κατά την προετοιμασία, άψογα παρουσιασμένο και σερβιρισμένο με ελιά. Πήραμε και ένα άπερολ για λίγη περισσότερη δροσιά, επίσης άψογα προετοιμασμένο, με φέτα από αποξηραμένο πορτοκάλι που το εμπλουτίζει με πιο σύνθετα αρώματα.
Το νέο εστιατόριο είναι ένας άνετος, μοντέρνος χώρος όπου ο μινιμαλισμός «υποκλίνεται» στη συλλογή έργων Τέχνης και η φιλοξενία «συνομιλεί» με την απέριττη πολυτέλεια. Με την επιμήκη πισίνα του, το Mappemonde, που θα μπορούσε να είναι και το όνομα ενός πολυτελούς γιοτ, είναι ουσιαστικά ένα deck που, αν και ακίνητο, μας ταξιδεύει σε νέους γευστικούς ορίζοντες. Ο σεφ Δημήτρης Μπούτσαλης έχει αναλάβει να μας μυήσει σε ιδιαίτερες γεύσεις που φέρουν ευδιάκριτα την υπογραφή του.
Ξεκινήσαμε τη δοκιμή μας με την πεντανόστιμη ταραμοσαλάτα με ποικιλία από σπιτικά ψωμάκια, και τα βουτυράκια με ελαιόλαδο σε σχήμα ακροκέραμου (εμπνευσμένα από το έμβλημα του ξενοδοχείου). Από τα ορεκτικά πρέπει να δοκιμάσετε το ταρτάρ καραβίδας Ευβοϊκού Κόλπου, ένα ανάλαφρο και απολύτως επιτυχημένο πάντρεμα ενός εξαιρετικού θαλασσινού με «γκασπάτσο» από ροδάκινο, τσίλι, τζίντζερ και κορίανδρο.
Ακολουθεί η ελληνική σαλάτα σε λεπτή τάρτα από παξιμάδι χαρουπιού, μέσα στην οποία συνυπάρχουν τα γνώριμα συστατικά του ελληνικού καλοκαιριού επεξεργασμένα με παιχνιδιάρικη διάθεση, όπως: «το κρεμμύδι βάφτηκε κόκκινο» (με φυσικό χυμό από παντζάρι), τοματίνια, ζελέ αγγούρι, μους φέτας Καλαβρύτων, ρίγανη, κ.ά. Είναι μια τραγανή επανερμηνεία της χωριάτικης σαλάτας (του ντάκου συγκεκριμένα) που εκμεταλλεύεται τη φυσική γλυκύτητα των συστατικών (χαρούπι), αναιρώντας ταυτόχρονα τη φυσική οξύτητα άλλων (π.χ. αφρός φέτας).
Το ταρτάρ από μοσχάρι Black Angus σερβίρεται επάνω σε ένα κόκαλο με μεδούλι, που πρέπει να εξορυχθεί με προσοχή και είναι σχεδόν τόσο κόκκινο όσο και το ταρτάρ, μαζί με λίγη μαγιονέζα κάπαρης και ξύσμα τρούφας, το όλον καλυμμένο από ίνες τηγανητής πατάτας.
Είναι ένα πιάτο καταρχήν εντυπωσιακό στην όψη, επειδή το κόκκαλο με όλο το λεπτοδουλεμένο επιστέγασμα ισορροπεί επάνω σε έναν σωρό από χοντρό αλάτι και κορίανδρο. Το έμπειρο προσωπικό θα σας το απλώσει άνετα στο πιάτο ή επάνω στο φρυγανισμένο πολύσπορο ψωμί που το συνοδεύει.
Καθώς έχει πια νυχτώσει, αναρωτιέμαι τι θα συνέβαινε αν ξαφνικά έσβηναν τα φώτα και μέναμε λουσμένοι στο φεγγαρόφωτο. Πιθανότατα θα αναδεικνυόταν ακόμα περισσότερο το επόμενο πιάτο, τα φρέσκα ψητά χτένια Δανίας αλά πολίτα καλαίσθητα σερβιρισμένα επάνω σε στρώμα από λευκά αποστειρωμένα όσπρια σαν να ήταν βότσαλα.
Γευστικά και οπτικά είναι ένα γαστριμαργικό κομψοτέχνημα. Πρώτη ύλη Α΄ ποιότητας, το σκάλοπ είναι ψημένο στην εντέλεια και αποτελεί μια τέλεια σύνθεση με τα χορταρικά, που είναι ουσιαστικά ένα ελαφρύ φρικασέ με αυθεντικό αυγολέμονο, στο τέλος τους οποίου αντιλαμβάνεσαι και τη γεύση της αγκινάρας. Αυτό είναι από τα πιάτα όπου όλες οι γεύσεις συνδυάζονται ιδανικά σε μία μπουκιά.
Η ελληνική σφυρίδα ατμού έρχεται επίσης τέλεια ατμισμένη και καλυμμένη με μια ελαφρά κρέμα από λεμόνι και παντζάρι, συνοδεύεται από κρέμα κακαβιάς (πουρές από κακαβιά και πατάτα), τηγανητό στρείδι και κονσομέ ψαριού με λίγο λεμόνι, το οποίο ήταν θεσπέσια διαυγές και ανάλαφρο.
Προτείνεται για να περιχύσει το πιάτο και να δέσει τις διαφορετικές γεύσεις, που η καθεμία έχει ανεξάρτητη υπόσταση, αλλά τελικά δεν αντιστάθηκα και το αντιμετώπισα ως μία μικρή σούπα. Το ίδιο μου συνέβη με τηνλουλούδι τομάτας, γεμιστή με αγιορείτικη μελιτζανοσαλάτα και μαύρα ρεβίθια (ένα καλό πιάτο για χορτοφάγους, νηστεία,) στην οποία προσθέτετε και το τρίμμα παξιμαδιού για να γίνει πιο τραγανή, όπου ερωτεύτηκα τον καπνιστό ζωμό τομάτας. Θα μπορούσε να σερβίρεται αυτόνομα και ως εξαιρετική τοματόσουπα.
Δύο διακριτά τερουάρ χαρακτηρίζουν το καρέ αρνιού προέλευσης Νέας Ζηλανδίας που είναι ελαφρώς καραμελωμένο με σάλτσα λεβάντας και τη μελιτζάνα «παπουτσάκι» γεμιστή με ψιλοκομμένο ελληνικό κατσικάκι, συνοδευμένα με καπνιστό γιαούρτι και σπιτικό πελτέ τομάτας.
Είναι ένα εξαιρετικό πιάτο σε όλα τα συστατικά του, οι αλοιφές είναι άριστες – ο σπιτικός πελτές πλησιάζει σχεδόν τη μοριακή κουζίνα σε πυκνότητα ελληνικής γεύσης (ή το αυτό το σκέφτομαι επειδή ο Δημήτρης Μπούτσαλης έχει περάσει και από το ΝΟΜΑ;) – η μελιτζάνα δένει άψογα με τη γέμιση. Επίσης το αρνάκι επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά την ικανότητα της κουζίνας στο άρτιο ψήσιμο.
Τέλος καταβροχθίσαμε το σπιτικό τορτέλι «καρμπονάρα» με κρόκο αυγού κονφί, γκουαντσάλε, προσούτο και αφρό παρμεζάνας, ένα… δυνατό πιάτο από χειροποίητη πάστα που θα ζήλευε και η Ιταλίδα νόννα στο χωριό, ο αφρός παρμεζάνας σε συνδυασμό με τον κρόκο δημιουργούν μια εκρηκτικά λιπαρή γεύση που θα πάρει και λίγο πιπέρι. Αμαρτωλό πιάτο, αλλά τόσο καλό που μετά δεν έχεις τύψεις.
Από τα γλυκά που επιμελήθηκε η Νάντια Μακρυγιάννη δοκιμάσαμε το πολύ ωραίο μιλφέιγ βανίλιας – καραμέλας με τα τραγανά καραμελωμένα φύλλα που το πλαισιώνουν στο πλάι και το τιραμισού, όπου το ελληνικό μέλι είναι αυτό που κυριαρχεί στη γλυκιά επίγευση. Καφές εξαιρετικός και ωραίες μινιαρντίζ, ειδικά η λευκή σοκολάτα με κόκκινα φρούτα δάσους σε σχήμα ακροκέραμου, θα ολοκληρώσει οπτικά το δείπνο σας έτσι όπως ξεκίνησε, αφού έχει την ίδια φόρμα με τα λαδοπράσινα ακροκέραμα-βουτυράκια με τα οποία ξεκινήσαμε.
Συμπερασματικά, πρόκειται για έναν κομψό και ευχάριστο χώρο που ούτε επιβάλλει ούτε απαγορεύει και τις πιο επίσημες και τις πιο ανεπιτήδευτες εμφανίσεις και προτείνει μια σύγχρονη κουζίνα με σαφώς ελληνικές ρίζες και εξίσου διεθνείς ορίζοντες, συνοδευμένη με υποδειγματικά παρασκευασμένα κοκτέιλ και εξαιρετικές ετικέτες κρασιού. Νομίζω ότι το κοινό στο οποίο απευθύνεται είναι περίπου τόσο ευρύ όσο και η θέα που προσφέρει.
Διαβάστε ακόμα: Αυτό είναι το Athens Capital Hotel – MGallery.