Απολαμβάνω κάθε φορά που οι φίλοι μου μού προτείνουν μέρη και εκείνα με τη σειρά τους με εκπλήσσουν ευχάριστα. Βλέπεις, τελευταία οι εκπλήξεις είναι τόσο σπάνιες που θα πρέπει να τις ευχαριστιέσαι στο έπακρο. Μια τέτοια λοιπόν με περίμενε στην πρόσφατη μου επίσκεψη στο «Scala Vinoteca» μετά από πρόσκληση μιας καλής φίλης.
Το συγκεκριμένο wine bar το γνώριζα. Πήγαινα προετοιμασμένος ότι θα απολαύσω ωραία κρασιά σε ένα όμορφο περιβάλλον με μέτριο φαγητό που θα περιοριζόταν σε μια-δυο μπρουσκέτες, κάποιες σαλάτες και πιάτα με κοτόπουλο ή ψαρονέφρι. Τυπικό φαγητό που συναντάς σε αυτού του είδους τα μαγαζιά. Έλα, όμως, που αποδείχτηκε ότι έπεφτα τελείως έξω!
Τα τραπέζια στη μικρή αυλή ήταν όλα πιασμένα, μιας και η βραδιά ήταν πολύ γλυκιά και το επέτρεπε. Περάσαμε λοιπόν στην εσωτερική σάλα. Το ξύλο είναι πρωταγωνιστής στη διακόσμηση: πάτωμα, τοίχοι, ταβάνι, όλα ντυμένα με ανοιχτόχρωμες σανίδες. Όμορφη παραφωνία η μαύρη κάβα, αν και στολισμένη με πολλές φιάλες κρασί, και ο μεγάλος καθρέπτης που έδινε επιπλέον βάθος στο μαγαζί.
Και ενώ χάζευα το χώρο, η καλή φίλη που με είχε φέρει στο μαγαζί είχε πάρει ήδη τον κατάλογο και κανόνιζε το δείπνο. «Σήμερα διαλέγω εγώ, και μην ξινίζεις», μου είπε με απειλητικό ύφος και άφησα, ελαφρώς ενοχλημένος, τον κατάλογο πάνω στο τραπέζι.
Μέχρι να έρθει το πρώτο πιάτο, στο ποτήρι είχε ήδη μπει ένα Ασυρτικό Βασάλτης από τη Σαντορίνη. Μεθυστικό, γεμάτο άρωμα, ταίριαξε απόλυτα με το ρολό από αβοκάντο γεμισμένο με κινόα, τόνο, καβούρι και μια σος μανταρινιού, καθώς και με τη σαλάτα από καπνιστά σπαράγγια και αγκινάρες, σύγκλινο Μάνης, κολοκυθοανθούς, καρδιές από μαρούλι, “πινελιές” από πουρέ γλυκοπατάτας και μια ελαφριά σάλτσα από βασιλικό.
Και από εδώ ξεκίνησαν οι εκπλήξεις. Γιατί τέτοια δουλεμένη σαλάτα, όσο και να φαίνεται περίεργο, δεν συναντάς σε wine bars, αλλά σε high εστιατόρια. Και έχει και συνέχεια. Κροκέτες καραβίδας φτιαγμένες με μια νόστιμη και απαλή μπεσαμέλ που η σάλτσα αγιολί έσπαγε τη γλύκα της.
Μετά από λίγο, ένα καλαμάρι συνδυασμένο με μανιτάρια, chorizo και σάλτσα από παντζάρι έκανε την εμφάνισή του. Εδώ ήταν που μου μπήκαν οι πρώτες υποψίες για τον chef και την ισπανική κουλτούρα που φαίνεται στα πιάτα του. Σχεδόν ταυτόχρονα ήρθε και το γλυκοφάγωτο κριθαρότο με χέλι, φύλλα από τηγανητό μαύρο ρύζι και μικρά μικρά κομμάτια chorizo.
Μετά από αυτό, οι υποψίες μου επιβεβαιώθηκαν. Ο chef Δημήτρης Κοντόπουλος έχει ζήσει αρκετά χρόνια στη Μαδρίτη και έχει μαθητέψει σε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της πόλης, το “El Chaflán”. Να πω ότι τα δύο αυτά πιάτα, καθώς και η φραγκόκοτα με τον πουρέ κολοκύθας-κυδώνι, το μείγμα από 7 είδη σπόρων και τη sauce από σινάπι, η οποία ήταν και το τελευταίο μας πιάτο, τα συνοδεύαμε με ένα Malbec από την Αργεντινή (Michel Rolland, Clos de Los Siete).
Όσο για το επιδόρπιο: τάρτα λεμονιού με παγωτό πραλίνα-Ferrero Rocher, μους πικρής σοκολάτας Valrhona με κρέμα από μέλι και παγωτό mocha και ζεστό προφιτερόλ με παγωτό βανίλια πήραν θέση στο τραπέζι μας, για να κλείσουν ιδανικά αυτό το δείπνο-έκπληξη.
Διότι πράγματι ήταν μια έκπληξη και τώρα περιμένω με την καινούργια, χειμερινή σεζόν να δοκιμάσω τον ανανεωμένο κατάλογο του Δημήτρη που μου είπε ότι θα έχει και άλλες τέτοιες εκπλήξεις.
//«Scala Vinoteca», Σίνα 50 & Αναγνωστοπούλου, Κολωνάκι, τηλ. 210 3610041.
Τιμές: €40 – 50.
Διαβάστε ακόμα: Το νέο Noël «Μπλε» είναι ταυτόχρονα παριζιάνικο, αποικιακό και μποέμ