Η «βιομηχανία» μηνύσεων που φιλοδοξούν να ξεκινήσουν ορισμένοι ακραίοι του αντιεμβολιαστικού μπλοκ κατά εκπαιδευτικών πρέπει να συναντήσει τον... τοίχο της οργανωμένης πολιτείας.
Από τη Νέα Υόρκη έως τη Βαρκελώνη και από την Αθήνα έως το Λονδίνο, νέες επιχειρηματικές-κοινωνικές προσπάθειες αναφύονται ως αποτέλεσμα της πανδημίας. Οι υπερσυγκεντρώσεις και τα μεγάλα πλήθη δίνουν τη θέση τους σε μικρά κοινόβια όπου οι μετέχοντες αποφασίζουν να ζήσουν μαζί και μακριά από τους (πολλούς) υπόλοιπους. Γράφει ο Πέτρος Δεμερτζής.
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς πέφτει από τη μια γκάφα στην άλλη. Αντί να κάνει μια δημόσια αναδίπλωση, μιλάει για τον ιό σαν να είναι ειδικός επιστήμονας. Καλό είναι να καταλάβει πως είναι ένας σπουδαίος αθλητής και όχι πνευματικός ταγός. Εν τέλει, καλύτερα να παίζει παρά να μιλάει.
Δεν είναι όλοι οι αντιεμβολιαστές ακραίοι, αλλά στο τέλος επικρατούν αυτοί που αποζητούν την ευθεία αντιπαράθεση με το κράτος με αφορμή τα εμβόλια και σκοπούς εντελώς άλλους. Το είδαμε την εποχή του αντιμνημόνιου, δεν χρειάζεται να το ζήσουμε ξανά.
Πως ήταν η σέξι γαλλική καμπάνια για τις «επιθυμητές» παρενέργειες του εμβολιασμού; Καμία σχέση. Με ένα έντυπο βγαλμένο από τα τιμημένα 80’s, o Περιφερειάρχης Αττικής και πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, επιχειρεί να μιλήσει «τη γλώσσα των νέων» με εκφράσεις όπως «στην τελική ρε φίλε, η ζωή μετριέται με φιλιά».
Κάποιοι γέλασαν, κάποιοι άλλοι είδαν το λοκντάουν της Μυκόνου ως τιμωρία για τους σελέμπριτι. Η μεγάλη εικόνα, όμως, μάς δείχνει πως οι όποιες ζημίες προκύψουν αυτό το καλοκαίρι θα πέσουν στα κεφάλια όλων μας.
Τι είναι αυτό που κάνει μια μερίδα συμπολιτών μας να μην θέλουν με τίποτα να κάνουν το εμβόλιο; Είναι εμμονή, δυσκολία στην ανάλυση των δεδομένων, ένα παιχνίδι ενοχών, μια αντίδραση κατά των ελίτ ή μήπως κοινή άγνοια; Ας αναλύσουμε το φαινόμενο με ψυχραιμία.
Η απόφαση του πρωθυπουργού να προχωρήσει σε υποχρεωτικό εμβολιασμό ορισμένων επαγγελματικών κατηγοριών ούτε αντιδημοκρατική είναι ούτε παράλογη. Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε πως η δημοκρατία δεν είναι ένα πολίτευμα που όλα επιτρέπονται και που το ατομικό συμφέρον δυναστεύει το δημόσιο.
Όσοι προσέχουμε εδώ και ενάμισι χρόνο, όσοι πήραμε το «ρίσκο» να κάνουμε το εμβόλιο, όσοι συνυπολογίζουμε στις αποφάσεις μας το κοινωνικό σύνολο, δεν θα ανεχθούμε να ξανακλείσει η κοινωνία και η οικονομία για χάρη των λίγων. Γράφει ο Συγκλητικός.
Θα έχουμε στο άμεσο μέλλον δύο κατηγορίες πολιτών; Θα περιπέσουν σε δυσμένεια οι μη εμβολιασμένοι σε σχέση με εκείνους που έχουν κάνει και τις δύο δόσεις του εμβολίου; Η συζήτηση έχει ήδη ξεκινήσει και αναμένεται να ανάψει φωτιές.
Οι ειδικοί λένε για όσους έχουν κάνει και τις δύο δόσεις του εμβολίου πως η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να έχει θετικές επιπτώσεις. Προσοχή όμως: μην το παρακάνετε γιατί τότε τα αποτελέσματα δεν θα είναι καλά. Υπομονή μέχρι να το ρίξετε στις κραιπάλες.
Η φυλή των κορωνοπαρτάκηδων βγήκε από τα «μπούνκερ» της και μετέτρεψε την Αθήνα σε σκουπιδαριό. Κάποιοι δεν διστάζουν ακόμη και να ουρήσουν εν μέση οδώ. Πρόκειται για τον ορισμό της αδιαφορίας και της έλλειψης κοινωνικής αγωγής.
